1. Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος με διαμετρικά αντίθετες απόψεις και θέσεις για το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και τις επιπτώσεις του στην οικονομία συνολικά. Θεωρείτε ότι η αναδιάρθρωση μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στη δημοσιονομική κρίση; Δεν θα προκαλέσει κατάρρευση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων με αλυσιδωτές παρενέργειες;

 

Ο κίνδυνος για τις τράπεζες και τα ταμεία υπάρχει ούτως ή άλλως. Και τροφοδοτείται από την ύφεση, την αύξηση της ανεργίας, τη διαρροή καταθέσεων, τη γενικευμένη αβεβαιότητα.

 

Μια στοχευμένη και καλά προετοιμασμένη αναδιαπραγμάτευση λοιπόν του συσσωρευμένου χρέους, στη βάση μιας δίκαιης και βιώσιμης κοινής, ει δυνατόν, ευρωπαϊκής λύσης, θα μπορούσε να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, να περιορίσει έστω τους κινδύνους.

 

Βεβαίως ακόμη και η πιο γενναιόδωρη αναδιάρθρωση, από μόνη της, δεν θα είναι βιώσιμη λύση αν δεν είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ανασυγκρότησης της οικονομίας, αναδιανομής του πλούτου, μετασχηματισμού του κράτους και ανατροπής τελικά του συστήματος και της πολιτικής που μας έφεραν ως εδώ.   

 

2. Ειδικά με τα ασφαλιστικά ταμεία τι θα μπορούσε να γίνει;

 

Τα κρατικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους πρέπει να ανταλλαγούν άμεσα στην ονομαστική τους αξία είτε με χρήμα είτε με αξιοποιήσιμη περιουσία του Δημοσίου και μετοχές κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων, όπως ΟΠΑΠ, ΔΕΗ κλπ, έτσι ώστε να μην έχουν πρόβλημα ό,τι κι αν συμβεί.

 

3. Για τη διαρροή των καταθέσεων τι μπορεί να γίνει;

 

Η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, σε ένα περιβάλλον άνισων ρυθμιστικών και φορολογικών καθεστώτων και συνθηκών αβεβαιότητας, έχει συνέπειες που μπορούν να γίνουν καταστροφικές.

 

Άρα πρέπει να υπάρξουν μηχανισμοί αντιμετώπισης των συνεπειών. Τέτοιοι μηχανισμοί μπορεί να είναι ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων και ανακύκλωσης της ρευστότητας. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει θέσει ήδη το σχετικό αίτημα. Και αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, να προχωρήσει σε μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, μέχρι να δημιουργηθούν τέτοιοι μηχανισμοί. Τέτοια μέτρα αναγνωρίζονται πλέον ως αναγκαία ακόμη και από θεσμούς όπως ο ΟΟΣΑ ή το ΔΝΤ. 

 

4. Το μνημόνιο όχι μόνο για τη κυβέρνηση αλλά και για παράγοντες της αγοράς είναι μονόδρομος για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας. Υπάρχει άλλη ρεαλιστική πρόταση εκτός μνημονίου σε αυτή τη κρίσιμη φάση όπου με κλειστές τις αγορές αν σταματήσει η παροχή δανείων από τη τρόικα το δημόσιο θα οδηγηθεί αργά η γρήγορα σε «στάση πληρωμών»;

 

Το Μνημόνιο δεν συνιστά μια ρεαλιστική πολιτική, ό,τι κι αν σημαίνει ο όρος αυτός, αλλά μια πολιτική επικίνδυνη και αποτυχημένη που οδηγεί σε στρατιές ανέργων, σε διοικητική παράλυση, παραγωγική αποδιάρθρωση και κοινωνική διάλυση. Όπως έχει αποδειχθεί παλιότερα στη Λατινική Αμερική και αλλού, η αντιμετώπιση της κρίσης με ύφεση και λιτότητα είναι δρόμος προς την καταστροφή. Οι εγχώριοι και ξένοι εμπνευστές αυτής της πολιτικής δεν ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους, αλλά, με μοχλό αυτό, θέλουν το ξεπούλημα των πάντων και την επιβολή ενός τριτοκοσμικού θατσερισμού. Επομένως η αποδέσμευση από το Μνημόνιο και τη λογική του είναι προϋπόθεση για ένα συνολικό επανασχεδιασμό της πολιτικής.

  

5. Συμφωνείτε με τη θέση ότι μέχρι τον Ιούλιο φτάνουν τα λεφτά για συντάξεις και μισθούς;

 

Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τα δάνεια της τρόικα αλλά από τα φορολογικά έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές, και καμία χρονιά δεν ήταν μικρότερα από τους μισθούς και τις συντάξεις.

 

Πρόκειται λοιπόν για μια κινδυνολογία που σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον κόσμο για να μην σηκώσει κεφάλι.

 

Όμως αυτά είναι παιχνίδια με τη φωτιά. Διότι ο κόσμος που τρομάζει, σηκώνει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες, πράγμα που αν συνεχισθεί θα ιδηγήσει σε κατάρρευση των τραπεζών. Επίσης διακρατεί τους φόρους, με αποτέλεσμα την υστέρηση των εσόδων. Τέλος, αποφεύγει την κατανάλωση και τις αγορές, με αποτέλεσμα την ένταση της ύφεσης. Αυτός ακριβώς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την «αργεντινοποίηση» και τη χρεοκοπία. Όσοι λοιπόν τρομοκρατούν την κοινωνία πρέπει να αναλάβουν και την ευθύνη για τις συνέπειες των πράξεών τους.

  

6. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει περιθώριο μείωσης του φορολογικού βάρους. Αντίθετα η Ν.Δ. προτείνει τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Υπάρχει τρίτος δρόμος;        

 

Η ΝΔ εκτίθεται με αυτές τις προτάσεις της. Η ΝΔ πρέπει να απολογηθεί στον ελληνικό λαό για τα αποτελέσματα που είχε η μείωση των φορολογικών συντελεστών από τον κ. Αλογοσκούφη. Πόσα από τα κέρδη, που εξοικονομήθηκαν με τον τρόπο αυτό σε βάρος του κράτους, έγιναν επενδύσεις και πόσα διέφυγαν στην Ελβετία;

 

Η δε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που κι αυτή έχει τεράστιες ευθύνες, πρέπει άμεσα να καταστήσει υποχρεωτική την αναγραφή στη φορολογική δήλωση όλων των περιουσιακών στοιχείων, ακίνητων και κινητών αξιών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης. Και με μια άμεση συμπληρωματική δήλωση των φορολογουμένων να προχωρήσει εντός τακτού χρόνου στην κατάρτιση ενός πλήρους και καθολικού περιουσιολόγιου. Όσοι δεν έχουν να κρύψουν τίποτε, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Όσοι όμως αποκρύψουν περιουσιακά στοιχεία θα υποστούν τις συνέπειες. Χωρίς ένα τέτοιο πλήρες και καθολικό περιουσιολόγιο και μια αντίστοιχη φορολογική πολιτική, οι φτωχοί, οι αδύναμοι και η οικονομία συνολικά θα πνιγούν από τους άδικους και ισοπεδωτικούς έμμεσους φόρους και τις έκτακτες εισφορές.  

 

7. Συμφωνείτε με απόψεις που θεωρούν ως ύστατη λύση την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή από το ευρώ;

 

Πρόκειται για επικίνδυνα και ύποπτα σενάρια. Όπως είπα ήδη, όλα αυτά είναι παιχνίδια με τη φωτιά.

 

Προσωπικά ήμουν αντίθετος στην ένταξή μας στο ευρώ με τους όρους και τον τρόπο που έγινε. Όμως, με τα σημερινά δεδομένα και με τους συγκεκριμένους συσχετισμούς, μια έξοδος από το ευρώ θα έχει ως στόχο τον ακόμη μεγαλύτερο σφαγιασμό των μισθών και των συντάξεων και την ευτελιστική υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, ώστε αυτά να αρπαχθούν μισοτιμής από εγχώρια και ξένα κερδοσκοπικά γεράκια.

 

Το άλλο παιχνίδι που παίζεται είναι να τεθεί σε δημοψήφισμα όχι η πολιτική του Μνημονίου αλλά η συμμετοχή ή όχι στο ευρώ. Πρόκειται για βαθιά αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που ευτελίζουν τη δημοκρατία και δυναμιτίζουν την οικονομία και την κοινωνία. Διότι η ασάφεια ως προς το νόμισμα, η επί βδομάδες ή μήνες απροσδιοριστία ως προς τις προοπτικές θα δημιουργούσε συνθήκες εξαιρετικά επικίνδυνες για το λαό και την κοινωνία.