Ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων κατά τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2016.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ο προϋπολογισμός για το 2016 εντάσσεται σε ένα ευρύτερο μεσοπρόθεσμο σχέδιο που έχει στόχο να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά – κυρίως– τις αιτίες της κρίσης που μας οδήγησαν ως εδώ. Και βλέπω ορισμένους εκπροσώπους των παλιών κομμάτων να αρνούνται την ιστορία, σαν να μην ξέρει ο λαός μας από πού αρχίσαμε, πού βρισκόμαστε κ.λπ.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να βάλουμε τις βάσεις για ένα νέο υπόδειγμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, το οποίο θα ανοίγει το δρόμο για τη νέα γενιά και θα προσπαθεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρέχουν η εποχή μας και η χώρα μας.

Σε αυτό τον ευρύτερο ορίζοντα, το επόμενο έτος και ειδικότερα το επόμενο εξάμηνο είναι ιδιαίτερα κρίσιμα. Με βάση το σχεδιασμό του κυβερνητικού έργου, αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στις αρχές του επόμενου χρόνου, αναμένεται να γίνει η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος. Θα ακολουθήσει η συζήτηση και –πιστεύουμε– η συμφωνία για το χρέος.

Στο μεταξύ αναμένουμε στους πρώτους μήνες να αρθούν εντελώς οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, τα λεγόμενα capital controls, και αναμένουμε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προβεί σε εκείνα τα μέτρα στα οποία πρέπει να προβεί για να ομαλοποιηθεί η χρηματοδότηση της οικονομίας.

Στο μεταξύ η ύφεση αναμένεται αρκετά ηπιότερη απʼ ό,τι αρχικά υπολογιζόταν, και είναι κοινή η παραδοχή ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2016 μπορούμε να πάμε σε ανάκαμψη της οικονομίας.

Με αυτά τα δεδομένα η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας αναμένεται να αναβαθμιστεί, και δεν αποκλείεται προς το τέλος του επόμενου έτους να μπορεί να αρχίσει ο διάλογος με τις αγορές, με στόχο τη δυνατότητα δανεισμού από αυτές τόσο του κράτους όσο και των τραπεζών και ενός ευρύτερου κύκλου επιχειρήσεων.

Τέλος, ως τα μέσα του επόμενου έτους αναμένεται να έχει υλοποιηθεί το 80% περίπου των μέτρων που προβλέπονται στη συμφωνία που έχουμε υπογράψει με τους δανειστές. Αν λοιπόν στους δύο αυτούς μήνες κυριαρχούσαν όντως μέτρα «μνημονιακού» –ας το πούμε έτσι– «χαρακτήρα» και μόνο ένας μικρός αριθμός μέτρων εντασσόταν σε αυτό που ονομάζουμε «παράλληλο πρόγραμμα», προς τα μέσα του επόμενου έτους η αναλογία αναμένεται να αντιστραφεί: Τα μνημονιακά μέτρα θα είναι ολοένα και λιγότερα, ενώ τα μέτρα που θα αφορούν σε αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία μας, καθώς και αναπτυξιακές πολιτικές,  θα καθορίζουν την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.

Για την παρούσα κυβέρνηση η υλοποίηση της συμφωνίας με τους δανειστές αποτελεί μια συμβατική υποχρέωση, την οποία τιμούμε. Όμως δεν είναι τα μνημόνια ο ορίζοντας της κυβερνητικής πολιτικής, όπως συνέβαινε με τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Και δεν είναι, διότι τα μνημόνια δεν μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Διότι η κρίση που έχουμε είναι κρίση όχι μόνο δημοσιονομική. Ήταν κρίση του παραγωγικού μοντέλου, ήταν κρίση γενικότερα του τρόπου ανάπτυξης της οικονομίας και συγκρότησης της κοινωνίας.

Ακριβώς γιʼ αυτό, από την κρίση θα μας βγάλει η υλοποίηση όλων εκείνων των αλλαγών στο κράτος, την οικονομία και τους θεσμούς που θα θέσουν τις βάσεις, όπως ήδη είπα, για να διαμορφωθεί ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης στη βάση νέων αξιών. Των αξιών της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Και είναι ακριβώς αυτές οι αλλαγές που εμείς θέλουμε να προωθήσουμε.

Και επειδή πολλοί ρωτούν «τι είναι επιτέλους αυτό το παράλληλο πρόγραμμα;», θα ήθελα συνοπτικά να αναφέρω ότι παράλληλο πρόγραμμα είναι αυτά που εσείς, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, δεν κάνατε όσο κυβερνούσατε. Είναι εκείνες οι αλλαγές που σε άλλες χώρες πραγματοποιήθηκαν από αστικές κυβερνήσεις, από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ακόμα και από δεξιές κυβερνήσεις, αλλά στη χώρα μας εκκρεμούν ορισμένες από αυτές ήδη από την εποχή του Τρικούπη ή του Βενιζέλου.

Μιλάμε ακόμα για κτηματολόγιο, μιλάμε για περιουσιολόγιο, μιλάμε για τεράστιες ανισότητες στο φορολογικό σύστημα. Μέτρα και πολιτικές που, όπως είπα, σε άλλες χώρες έχουν προ πολλού αντιμετωπιστεί.

Είναι αυτά που και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κάποτε ονόμαζε «αστικούς εκσυγχρονισμούς», τους οποίους δεν τους απορρίπταμε ως Αριστερά, αλλά θέλαμε να τους υλοποιήσουμε σε συνάρτηση και μαζί με την επίλυση του κοινωνικού προβλήματος.

Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε.

Θα αντιμετωπίσουμε τέτοια προβλήματα όχι αποσπασματικά αλλά σε συνδυασμό με τομές, ρήξεις και μετασχηματισμούς που έρχονται από το μέλλον και αποσκοπούν σε μια κοινωνία και μια οικονομία που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα κέρδη και τα υπερκέρδη. Είναι το κατεξοχήν στοίχημα της δικής μας κυβέρνησης. Αυτό θα είναι το αποτύπωμα στο οποίο αναφέρθηκε η κ. Γεννηματά, και θα συνιστούσα λίγη υπομονή για να γίνει ευκρινέστερο.

Και έρχομαι τώρα στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης, για το οποίο έχουν ακουστεί πάρα πολλά και αρκετά ανεύθυνα –να μου επιτραπεί να πω– από τους κατεξοχήν υπευθύνους για την κατάσταση της χώρας αλλά και των τραπεζών.

Η ανακεφαλαιοποίηση και η επιτυχία της είναι ένας σημαντικός σταθμός. Πρώτον, διότι υπήρχαν απόψεις και δυνάμεις που επιδίωκαν η ανακεφαλαιοποίηση να συνδεθεί με την πρώτη αξιολόγηση. Υπήρχαν απόψεις –και καταβλήθηκαν προσπάθειες– η ανακεφαλαιοποίηση να γίνει τον επόμενο χρόνο, υπό το βάρος μιας ευρωπαϊκής Οδηγίας η οποία απαιτεί το κούρεμα των καταθέσεων. Και αυτό ακριβώς είναι το πρώτο που θέλαμε και μπορέσαμε να αποτρέψουμε.

Δεύτερον, ήταν σημαντική, διότι στην αρχή αυτής της διαδικασίας κανείς δεν περίμενε –και είμαι βέβαιος πολύ περισσότερο εδώ μέσα– ή, εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν ήταν βέβαιος ότι και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες θα μπορέσουν να αντλήσουν τους αναγκαίους πόρους και κεφάλαια, έστω για τις βασικές τους ανάγκες, από ιδιωτικά κεφάλαια. Κι όμως, αυτό επετεύχθη.

Τρίτον, γιατί με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και έγινε η ανακεφαλαιοποίηση, περιόρισε τις δανειακές ανάγκες αρκετά, στο όριο των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ αντί των 20 ή 25 δισεκατομμυρίων ευρώ, που πολλοί έλεγαν.

Ποια είναι η κατάσταση μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Στην Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ το 26% περίπου των μετοχών ανήκει στο δημόσιο μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το επιπλέον 40% ανήκει σε εγχώριους επενδυτές. Συνολικά, οι εγχώριοι επενδυτές συγκεντρώνουν το 66%. Πιστεύω η κ. Γεννηματά να ξαναδιαβάσει την ομιλία της και να προσέξει τι ακριβώς είπε από το Βήμα αυτό για «αφελληνισμούς» κ.λπ.

Στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ το 41% των μετοχών ανήκει στο ΤΧΣ και το 12% -ίσως και περισσότερο- βρίσκεται στην κατοχή άλλων εγχώριων ιδιωτών επενδυτών. Συνολικά, ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 53% είναι στην κατοχή εγχώριων επενδυτών.

Και στις δύο λοιπόν μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες η συμμετοχή του Δημοσίου και των εγχώριων επενδυτών είναι καθοριστική.

Οι κραυγές επομένως περί «αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος» δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Αλλά ακόμα και στην ALPHA BANK, λόγω της μεγάλης διασποράς των μετοχών, το Δημόσιο μέσω του ΤΧΣ είναι ο σημαντικότερος μεμονωμένος μέτοχος με 11%. Τόσο στην ALPHA BANK όσο και στην EUROBANK το κράτος συμμετέχει με εκπρόσωπό του στο ΔΣ με ισχυρές αρμοδιότητες και δυνατότητες βέτο σε μια σειρά από κρίσιμα θέματα.

Το συμπέρασμα είναι ότι διαμορφώνεται ένα νέο σύστημα ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, στο οποίο παίζουν βεβαίως ρόλο πολλοί παράγοντες. Μεταξύ αυτών όμως, παίζει και το Δημόσιο σημαντικό και καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο λόγω ή μέσω των μετοχικών του συμμετοχών, αλλά κυρίως διότι είναι ο παράγοντας που διαμορφώνει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των τραπεζών.

Τι κατέστησε –για να έρθω σε ένα άλλο ερώτημα– αναγκαία τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Γιατί έγινε;

Η νέα ανακεφαλαιοποίηση δεν αποτελεί συνέχεια του παρελθόντος, αλλά έρχεται ακριβώς για να διορθώσει λάθη και να αποτρέψει κινδύνους που ενυπήρχαν στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.

Γιατί; Διότι η νέα ανακεφαλαιοποίηση κατέστη αναγκαία όχι λόγω των capital controls, όπως λένε ορισμένοι, αλλά διότι οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, πρώτον, δεν θωράκισαν επαρκώς τις τράπεζες από κινδύνους.

Δεύτερον, δεν συνοδεύτηκαν από ένα σχέδιο αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων. Και είναι παράδοξο να μιλάμε για αξίες των τραπεζών, όταν στο εσωτερικό τους συσσωρεύονται διαρκώς τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και δεσμεύουν πόρους.

Τρίτον, διότι οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις δεν σχεδιάστηκαν με όρους δημοσίου συμφέροντος, αλλά, αντιθέτως, σχεδιάστηκαν με όρους εξυπηρέτησης ειδικών ομάδων συμφερόντων, μεταξύ των οποίων των παλαιών μετόχων και των παλαιών διοικήσεων, οι οποίες προστατεύτηκαν κατά τρόπο πρωτοφανή και σκανδαλώδη παγκοσμίως με ειδική νομοθεσία που απέτρεπε κάθε είδους παρέμβαση ή αλλαγή.

Για τον λόγο αυτό και οι όποιες αναφορές σε εξεταστικές επιτροπές, σε ό,τι μας αφορούν, δεν συνιστούν απειλές αλλά καθήκον και υποχρέωση της Βουλής. Διότι, όπως είχα ξαναπεί, ο φάκελος των τραπεζών δεν έχει ακόμη ανοίξει.

Άλλωστε, όπως ίσως έχει γίνει ήδη γνωστό, μετά από εξουσιοδότηση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, έχω αποστείλει επιστολή* στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και τους ζητώ να καταθέσουν στη Βουλή εκθέσεις –κάθε θεσμός από τη δική του οπτική γωνία– με τις οποίες να απαντούν σε όλα τα ερωτήματα που έχετε θέσει με ερωτήσεις στη Βουλή ή με άλλο τρόπο για την εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος συνολικά από την κρίση και μετά και βεβαίως για τις ανακεφαλαιοποιήσεις – συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας.

Σημασία όμως έχει το μέλλον. Μετά λοιπόν από την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης, το πρόγραμμά μας, η πολιτική μας, προβλέπει τους εξής στόχους:

Πρώτος στόχος είναι η ολοκλήρωση και η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου για την ταχεία αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος των «κόκκινων» δανείων, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να μιλάμε στην ουσία ούτε για τράπεζες, ούτε για επανεκκίνηση της οικονομίας, ούτε για επενδύσεις.

Δεύτερος στόχος είναι η αξιολόγηση των διοικήσεων –και αυτό θα γίνει για πρώτη φορά–, όχι μόνο των προσώπων αλλά κυρίως των δομών και των λειτουργιών της κάθε τράπεζας. Με την ευκαιρία αυτή, θα επανεξεταστεί και το ζήτημα των υπέρογκων, σε ορισμένες περιπτώσεις, αμοιβών των ανώτατων τραπεζικών στελεχών. Και θυμίζω εδώ ότι η κυβέρνηση, εκεί όπου μπορούσε, το έκανε: Μείωσε τις αμοιβές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Τρίτος στόχος μας είναι η προετοιμασία ενός νόμου που θα εισάγει ένα σύστημα «Διαύγειας» στις τράπεζες, διότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν μπορεί να αναρτάται στην ιστοσελίδα κάθε τράπεζας τι χορηγίες έχει κάνει και σε ποιους, πώς κατανέμει τη διαφήμισή της, ποιοι παίρνουν προνομιακά δάνεια –αν παίρνουν– κ.λπ. Ο στόχος βεβαίως είναι να αποτραπούν προβλήματα σαν αυτά τα οποία υπήρξαν στο παρελθόν και ακόμα διερευνώνται.

Τέταρτος στόχος είναι φυσικά η ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, κάτι που εξαρτάται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά και από τις ίδιες τις τράπεζες, από την πολιτική επιτοκίων που θα ασκήσουν και από άλλους παράγοντες.

Πέμπτος στόχος είναι η κατοχύρωση και η άσκηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου, πράγμα το οποίο προϋποθέτει θεσμικές και οργανωτικές αλλαγές στο Υπουργείο Οικονομικών, ούτως ώστε να υπάρξουν δομές τέτοιες όπου οι εκπρόσωποι του Δημοσίου σε όλες τις τράπεζες να μπορούν να ασκούν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.

Βεβαίως, εντός του 2016 θα γίνει ορατό και λειτουργούν το εναλλακτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο θα αντιμετωπίζει ανάγκες τις οποίες οι μεγάλες συστημικές τράπεζες είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν, στον τομέα τον μικρών επιχειρήσεων, των καινοτόμων δράσεων, της τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης κ.λπ.

Ήδη έχει δρομολογηθεί η συμμετοχή του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων στο μετοχικό κεφάλαιο του ΕΤΕΑΝ. Ήδη ετοιμάζονται προγράμματα για τη λεγόμενη μικροπίστωση, προγράμματα για νεοφυείς επιχειρήσεις κ.ο.κ.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω με ορισμένες σκέψεις επί του γενικότερου πολιτικού θέματος, με αφορμή κάποιες απόψεις που ακούστηκαν, αλλά, λόγω χρόνου, θα περιοριστώ απλώς στην επισήμανση μιας αντίφασης.

Ακούμε από ορισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης μια εντελώς επιθετική στάση απέναντι στην κυβέρνηση. Και την ίδια στιγμή ακούμε συζητήσεις περί οικουμενικών κυβερνήσεων. Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι ιστορικά οι οικουμενικές κυβερνήσεις γίνονται όταν υπάρχει κενό εξουσίας ή όταν δεν υπάρχει κάποιος πόλος νομιμοποιημένος από το λαό για να λειτουργήσει ως το κέντρο άρθρωσης της πολιτικής μας ζωής.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τέτοιον πόλο, ψηφισμένος από τον λαό επί δύο συνεχόμενες φορές. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μάλιστα πόλο όχι μόνο σταθερότητας αλλά και μετασχηματισμού της κοινωνίας. Είναι ένα κόμμα ανοιχτό σε συμμαχίες, στη βάση προγραμμάτων και προγραμματικών συγκλίσεων.

Επομένως, η συζήτηση περί οικουμενικής μάλλον σε άλλους στόχους αποσκοπεί: Ενδεχομένως στην οικουμενική συγκάλυψη των προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν, ενδεχομένως στην αναστολή ή στην ακύρωση, έστω και προσωρινά, εκείνων των ρήξεων με εκείνα τα συμφέροντα που πρέπει να γίνουν – και θα γίνουν.

Ευχαριστώ.

* Ακολουθεί η Επιστολή που στάλθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και την Ελληνική Ένωση Τραπεζών

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡOΣ THΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ     
 

Αθήνα, 1 Δεκεμβρίου 2015

Προς:

1. κο Γ. Στουρνάρα

Διοικητή Τράπεζας της Ελλάδος

2. κο Γ. Μιχελή

Πρόεδρο Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας

3. κο Χ. Γκότση

 Πρόεδρο Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς

4. κα Λ. Κατσέλη

Πρόεδρο Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών

Θέμα: Έκθεση για την πορεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την αποτίμηση της εξέλιξης των ανακεφαλαιοποιήσεων

Με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας, η οποία εξελίσσεται εντός χρονοδιαγράμματος και βρίσκεται σε φάση ολοκλήρωσης, προκύπτουν τα ακόλουθα δεδομένα:

•    Αποφεύχθηκε ο κίνδυνος για bail in (κούρεμα) καταθέσεων, που θα είχε σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.

•    Υπήρξε μεγάλη συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα την εισροή περισσότερων από 5 δισ. ευρώ νέων κεφαλαίων στις τράπεζες, σε μια περίοδο που εξακολουθούν να είναι σε ισχύ οι κεφαλαιακοί έλεγχοι.

•    Το κόστος για το Ελληνικό Δημόσιο μέσω της συμμετοχής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην ανακεφαλαιοποίηση είναι σημαντικά μικρότερο από τα 25 δισ. ευρώ, που ήταν οι αρχικές προβλέψεις, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας στο πλαίσιο του νέου προγράμματος και τον περιορισμό της επίπτωσης στο δημόσιο χρέος.

•    Τα ποσοστά του ΤΧΣ στη νέα μετοχική σύνθεση των συστημικών τραπεζών θα είναι μεν χαμηλότερα σε σχέση με πριν, αλλά πλέον, όπου το ΤΧΣ θα επενδύσει νέα κεφάλαια, η συμμετοχή του θα είναι ουσιαστική, καθώς οι νέες μετοχές που θα αποκτήσει θα έχουν πλήρη δικαιώματα ψήφου και δε θα δεσμεύονται από δικαιώματα επαναγοράς (warrants).

Εντούτοις, από δημοσιεύματα αλλά και ερωτήσεις που έχουν κατατεθεί στη Βουλή επιχειρείται να καλλιεργηθεί ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα, με αιτιάσεις για «καθυστέρηση διαδικασίας», «ξεπούλημα σε αρπαχτικά», «αφελληνισμό των τραπεζών», «απεμπόληση των δικαιωμάτων του Δημοσίου», «ευθύνες της κυβέρνησης για την απώλεια 40 δισ. ευρώ», «καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων» κ.λπ..

Πέραν των αιτιάσεων που διατυπώνονται λόγω άγνοιας ή για αντιπολιτευτικούς λόγους, η Κυβέρνηση θεωρεί εύλογο το ενδιαφέρον της κοινωνίας να ενημερωθεί για τις εξελίξεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το κόστος που είχε ως τώρα η στήριξη των τραπεζών και η προστασία των καταθέσεων, τις αιτίες της απαξίωσης των μετοχών των τραπεζών και τις προϋποθέσεις, ώστε η πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση να είναι και η τελευταία.

Βασικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η διαφάνεια και η δημόσια λογοδοσία όλων όσων ασκούν δημόσια εξουσία ή διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα. Ως εκ τούτου,  βούληση της Κυβέρνησης είναι να φωτιστούν πλήρως τόσο οι εξελίξεις που αφορούν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα όσο και όλες οι πτυχές των ανακεφαλαιοποιήσεων. Για το λόγο αυτό παρακαλούμε όπως υποβάλετε προς την Κυβέρνηση και τη Βουλή ειδική αναλυτική έκθεση από τη σκοπιά των αρμοδιοτήτων σας, η οποία θα αξιολογεί τη γενικότερη πορεία του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος από τις αρχές της κρίσης μέχρι σήμερα, θα εξηγεί τους παράγοντες που κατέστησαν αναγκαίες τις ανακεφαλαιοποιήσεις, θα περιγράφει τους όρους με τους οποίους πραγματοποιήθηκαν και θα αποτιμά τα αποτελέσματά τους συνολικά αλλά και για κάθε τράπεζα ξεχωριστά, με όρους δημόσιου συμφέροντος.

Μεταξύ των ερωτημάτων που διατυπώνονται συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα:

1.    Ποιο είναι το κόστος για το Ελληνικό Δημόσιο για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος μέχρι σήμερα. Ποιο από αυτά αντιστοιχεί σε διαδικασίες εξυγίανσης και ποιο σε κεφαλαιακή ενίσχυση, συνολικά και ανά περίπτωση.

2.    Τι ποσά ανέκτησε μέχρι σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο από αυτά που διέθεσε για το τραπεζικό σύστημα.

3.    Ποια είναι διαχρονικά η εξέλιξη της συμμετοχής των Ταμείων και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και ποιες οι απώλειες που έχουν υποστεί.

4.    Ποια είναι η διαχρονική εξέλιξη των δανείων σε καθυστέρηση (NPLs) και των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs) μέχρι σήμερα και πώς κρίνετε ότι συνδέονται με τη δυσμενή κατάσταση στην οποία βρέθηκε το τραπεζικό σύστημα.

5.    Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για τη βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος ώστε μελλοντικά να μη χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση.

Επιπλέον, παρακαλούμε να συμπεριληφθεί κάθε άλλο στοιχείο και ανάλυση, που θεωρείτε ότι θα ήταν χρήσιμα τόσο για την κατανόηση της κρίσης που αντιμετώπισε το χρηματοπιστωτικό σύστημα όσο και για την αποφυγή ανάλογων καταστάσεων στο μέλλον.

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης

Γιάννης Δραγασάκης

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ