Συνέντευξη στην ενημερωτικη ιστοσελίδα flash.gr και στην δημοσιογράφο Έλλη Κομνηνού.

• Κύριε Δραγασάκη, θα ήθελα να ξεκινήσω ζητώντας ένα σχόλιο σας για όσα πρωτόγνωρα ζούμε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πώς μπορεί να βρεθεί διέξοδος σε αυτό το σημείο που έχουμε περιέλθει;

Καταδικάσαμε από την πρώτη στιγμή με απερίφραστο τρόπο τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διότι αποτελεί κατάφορη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, όπως καταδικάσαμε στο παρελθόν και κάθε ανάλογη εισβολή ή πόλεμο, από τον βομβαρδισμό της Σερβίας μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες για άλλη μια φορά των αποκρουστικών συνέπειων που φέρνει ο πόλεμος: θανάτους, καταστροφές και προσφυγιά.

Η καταδίκη της ρωσικής εισβολής και η επιβολή αυστηρών κυρώσεων ήταν κάτι το αυτονόητο γιατί αυτό που είναι αναγκαίο σήμερα στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο, δεν είναι ο αναθεωρητισμός και η επιβολή του «δίκαιου» του ισχυρότερου με τα όπλα, αλλά ένα νέο συλλογικό πλαίσιο ασφάλειας των κρατών που να εγγυάται την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία. Και αυτό είναι κρίσιμο και στην περιοχή μας.

Δυστυχώς, όμως, οι κυρώσεις όπως επιβάλλονται και ο τυφλός αντιρωσισμός που θυμίζει μακαρθισμό, δεν φαίνεται να έχουν στόχο την ειρήνη αλλά αποτελούν συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Συνεπώς η εισβολή στην Ουκρανία πρέπει να ιδωθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης σύγκρουσης με στόχο την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής και την αναμόρφωση της παγκόσμιας ισορροπίας ισχύος. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μάλλον στην αρχή επικίνδυνων εξελίξεων. Για αυτό δεν αρκεί μόνο η φραστική καταδίκη, σήμερα αυτής, αύριο κάποιας άλλης εισβολής. Είναι αναγκαίο ένα νέο αντιπολεμικό κίνημα, ένα κίνημα ειρήνης και προστασίας του πλανήτη και του ανθρώπινου πολιτισμού όχι μόνο από πολέμους αλλά και από οικολογικές καταστροφές και υγειονομικούς κινδύνους. Μόνο η παρέμβαση των λαών με αιχμή ένα τέτοιο κίνημα, πέρα από εθνικές περιχαρακώσεις, μπορεί να γίνει ο καταλύτης για μια διέξοδο στην κατεύθυνση της ειρήνης και της ισότιμης συνεργασίας.

• Πώς κρίνετε τη διαχείριση της κατάστασης εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης;

Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να γίνει μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Με την αποστολή όπλων, τη ρητορική της και τη γενικότερη στάση της διέβη τον Ρουβικώνα καθώς έγινε «βασιλικότερη του βασιλέως». Η αναγκαία καταδίκη της ρωσικής εισβολής δεν θα έπρεπε να φτάνει ως την ακραία επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων, όταν όλες οι χώρες, από τη Γερμανία ως τη Γαλλία και την Ιταλία, για να μη μιλήσουμε για την Τουρκία και το Ισραήλ, φροντίζουν να μην «κόψουν τις γέφυρες». Οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης θα έπρεπε να στοχεύουν στην κατάπαυση των πολεμικών ενεργειών και όχι να ευνοούν αντικειμενικά την κλιμάκωση του. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη φαίνεται να ενεργεί χωρίς ιστορική μνήμη. Όμως δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάμε ότι είμαστε μια χώρα με μέτωπα στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια. Και στο παρελθόν τέτοιους ρόλους «πρωτοπαλίκαρου» ή «προκεχωρημένου φυλακίου» τους πληρώσαμε ακριβά. Οι επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης προκαλούν ανησυχία ως προς τις συνέπειες τους τόσο σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα όσο και σε σχέση με το μέλλον των χιλιάδων ομογενών μας στην Ουκρανία. Η χώρα πρέπει να επιστρέψει επειγόντως σε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική αρχών και αυτό θα είναι από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

• Φυσικά προκύπτει το ερώτημα για το ποιος θα είναι ο οικονομικός αντίκτυπος του πολέμου παγκοσμίως, αλλά και ειδικότερα στην Ελλάδα όπου τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την εκρηκτική άνοδο των υγρών καυσίμων αλλά διαπιστώνουμε και σημαντικές ανατιμήσεις στα βασικά ειδή στα σούπερ μάρκετ;

Είναι πρόωρο να γίνει μια ολοκληρωμένη εκτίμηση. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη διάρκεια των συγκρούσεων και το πώς θα είναι ο κόσμος την επόμενη μέρα. Από τα μέχρι τώρα δεδομένα μια προφανής συνέπεια είναι ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, φαινόμενα που προϋπήρχαν, τώρα επιδεινώνονται. Οι ελλείψεις που αρχίζουν να παρατηρούνται είναι το θερμοκήπιο της κερδοσκοπίας, ιδίως όταν οι αγορές είναι ανεξέλεγκτες. Μια δεύτερη συνέπεια είναι ότι ο ρυθμός ανάπτυξης που προβλεπόταν για φέτος δεν θα επιτευχθεί, θα είναι χαμηλότερος, γεγονός που θα επηρεάσει αρνητικά και όλα τα αλλά μεγέθη της οικονομίας όπως είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα, το ύψος του χρέους κλπ. Μία τρίτη συνέπεια, ως αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι ότι ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2022, ο οποίος ήταν από την αρχή αναξιόπιστος, τώρα είναι εντελώς στον «αέρα», καθώς όλες οι παραδοχές στις οποίες στηριζόταν έχουν ανατραπεί. Για παράδειγμα αναφέρω ότι η κυβέρνηση προέβλεπε ότι οι τιμές του πετρελαίου θα είχαν υποχωρήσει στα 65 δολάρια το βαρέλι. Μια ακόμη συνέπεια είναι ότι ξεκινά μια νέα κούρσα εξοπλισμών με την επαναστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας και τη γενικευμένη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. Πρόκειται για τραγική εξέλιξη καθώς πολύτιμοι πόροι που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των συστημάτων υγείας, την προστασία από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και τη μείωση της επισφάλειας και της φτώχειας, τώρα θα εκτραπούν σε μέσα αμοιβαίας καταστροφής θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την ποιότητα ζωής αλλά και το μέλλον καθαυτό των νέων γενιών. Όλα αυτά συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι πιέσεις στο εισόδημα και στο βιοτικό επίπεδο θα ενταθούν και θα πάρουν εκρηκτικές μορφές.

• Ωστόσο, πρόβλημα υπήρχε και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Ενεργειακή κρίση και υψηλός πληθωρισμός είχαν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλοιό για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Η κυβέρνηση επέλεξε τον δρόμο των επιδοτήσεων ενώ αρνήθηκε τη μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Θεωρείτε πως έπραξε ορθά; Ποιες παρεμβάσεις πρέπει να γίνουν;

Η κυβέρνηση αδράνησε συνειδητά. Επιδεικνύει μια επικίνδυνη στάση, συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση «περιορισμένης ευθύνης». Σαν να μην την αφορούν τα προβλήματα ή σαν να περιμένει να εξαφανιστούν με κάποιο μαγικό τρόπο. Προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο έκρυβε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, τα υποβάθμιζε, ή προέβλεπε αβάσιμα τη γρήγορη υποχώρηση τους. Τώρα είμαστε υπό την απειλή μιας «χιονοστιβάδας» καθώς η ακρίβεια αφορά πλέον όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες. Η κυβέρνηση προσπαθεί να τα φορτώσει όλα στον πόλεμο για να αποφύγει τις ευθύνες της. Αλλά το ζητούμενο είναι να ληφθούν μέτρα, τόσο άμεσα και συγκεκριμένα, μέτρα άμεσης ανακούφισης του κόσμου που υποφέρει από την ακρίβεια, όσο και στρατηγικά μέτρα προοπτικής καθώς το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει καταθέσει πακέτο προτάσεων που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά τα νοικοκυριά στην παρούσα φάση, και θα έπρεπε ήδη να έχουν υλοποιηθεί, όπως:

– Μείωση του ΕΦΚ καυσίμων, όπως έχουν κάνει άλλες 18 χώρες της ΕΕ

– Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ για να στηριχθούν νοικοκυριά και η αγορά

– Μείωση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα διατροφής.

– Έλεγχος των κερδών και ρύθμιση της αγοράς ενέργειας με πλαφόν στις τιμές ρεύματος και φυσικού αερίου

– Ολοκληρωμένη δημόσια παρέμβαση στο χώρο της κατοικίας με διεύρυνση της επιδότησης του ενοικίου και εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων για απόκτηση στέγης κατ΄ αρχήν από νέα ζευγάρια και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

• Πολλοί ζητούν την επιστροφή στον λιγνίτη, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση βιάστηκε και κινήθηκε με προχειρότητα στο ζήτημα της πράσινης μετάβασης. Συμφωνείτε;

Η απολιγνιτοποίηση είναι αναγκαία. Όμως ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει είναι αντικείμενο συζήτησης και αποτελεί ευθύνη της κάθε χώρας. Ο σχεδιασμός που είχε κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προέβλεπε ότι η  απολιγνιτοποίηση θα ολοκληρωνόταν το 2028. Το πρόβλημα προέκυψε διότι ο κ. Μητσοτάκης ξαφνικά, χωρίς μελέτη και διάλογο, ανέτρεψε το προηγούμενο σχεδιασμό ορίζοντας αυθαίρετα ότι οι μονάδες θα έπρεπε να κλείσουν άμεσα, το 2023. Ήταν το πρώτο μεγάλο στρατηγικό λάθος του κ. Μητσοτάκη. Το δεύτερο στρατηγικό λάθος ήταν ότι αύξησε την εξάρτηση της χώρας από το εισαγόμενο φυσικό αέριο χωρίς παράλληλα να εξασφαλίσει έγκαιρα μακροπρόθεσμες συμβάσεις προμήθειας με σταθερές τιμές. Το αποτέλεσμα είναι να πληρώνουμε το φυσικό αέριο τουλάχιστον 30% ακριβότερα από άλλες χώρες. Το τρίτο στρατηγικό λάθος ήταν η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΔΕΔΔΗΕ. Αυτό που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πάλεψε και απέφυγε, παρά τους περιορισμούς των μνημονίων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έκανε οικειοθελώς. Μάλιστα στη φάση ενεργειακού μετασχηματισμού που βρισκόμαστε η κυβέρνηση είδε την ΔΕΗ ως κερδοσκοπική επιχείρηση με μόνο κριτήριο απόδοσης της την πορεία της μετοχής στο χρηματιστήριο, αντί να την αξιοποιήσει ως ένα πολύτιμο εργαλείο άσκησης πολιτικής. Το τέταρτο στρατηγικό λάθος του κ. Μητσοτάκη είναι ότι ακόμη και τώρα, που η κερδοσκοπία οργιάζει, δεν έχει προχωρήσει σε έλεγχο της αγοράς προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αδικαιολόγητες κερδοσκοπικές αυξήσεις. Η απουσία ελέγχων στην αγορά, η ανοχή στις εναρμονισμένες πρακτικές και στην αισχροκέρδεια των εταιρειών, η επίμονη άρνηση διατίμησης στις αυξήσεις, δεν αποσκοπούσαν παρά στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας

Εν τέλει η κυβέρνηση αποδόμησε την ενεργειακή στρατηγική της χώρας, που είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να βάλει κάτι νέο στη θέση της, γεγονός που έφερε σε αδιέξοδο επιχειρήσεις και νοικοκυριά πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος

Η χώρα χρειάζεται να αποκτήσει, ξανά, συγκροτημένη Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική, να επανασχεδιαστεί η απολιγνιτοποίηση και ο ενεργειακός μετασχηματισμός με όρους εγχώριας προστιθέμενης αξίας και απασχόλησης,  βιωσιμότητας και δικαιοσύνης, με στόχο να εξασφαλιστεί η επάρκεια και η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και η δίκαιη κατανομή του κόστους αλλά και του οφέλους.

• Μισθοί και συντάξεις είναι καθηλωμένοι επί πολλά έτη, ωστόσο η κυβέρνηση διατείνεται ότι βελτιώνει το εισόδημα των πολιτών με μειώσεις φόρων όπως πχ ο ΕΝΦΙΑ. Την ίδια ώρα ανακοίνωσε αύξηση 2% στον κατώτατο μισθό και υποσχέθηκε γενναία αύξηση τον Μάιο; Θα ήθελα το σχόλιο σας.

Η κυβέρνηση επιδίδεται στην παραπληροφόρηση και στην προπαγάνδα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κόσμου. Όταν ο πληθωρισμός αυξάνει κατά 7% σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη των μισθών και των άλλων εισοδημάτων μειώνεται κατά 7% τουλάχιστον. Μάλιστα μελέτες δείχνουν ότι για τους χαμηλόμισθους η μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, από 20% έως και 40%. Για ποια βελτίωση εισοδήματος μιλά η κυβέρνηση; Αν το λαϊκό  εισόδημα βελτιωνόταν θα το βλέπαμε στον τζίρο των καταστημάτων, στην άνοδο της ιδιωτικής  κατανάλωσης,  της λαϊκής  αποταμίευσης  και του ΑΕΠ. Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος θα ήταν πράγματι αστείοι αν χιλιάδες νοικοκυριά δεν αντιμετώπιζαν την ίδια στιγμή σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Είναι αναγκαίο για την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας να παρθούν μέτρα τώρα. Η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ έπρεπε να έχει γίνει ήδη. Το ίδιο και η ρύθμιση και διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους της πανδημίας, καθώς και μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας που ανέφερα ήδη.

• Οι εξελίξεις έχουν οδηγήσει τις Βρυξέλλες στο σημείο να ανοίξουν ένα παράθυρο για παράταση της δημοσιονομικής χαλάρωσης και το 2023. Ωστόσο ο κίνδυνος διεύρυνσης των ελλειμμάτων παραμένει, ενώ την ίδια ώρα διευρύνεται η ανάγκη για επιπλέον στήριξη της κοινωνίας. Τι ενέργειες απαιτούνται κύριε Δραγασάκη σε μια τόσο εκρηκτική συγκυρία;

Τα δεδομένα αλλάζουν δραματικά, αναδεικνύεται μια νέα ατζέντα προβλημάτων. Ως τώρα το θέμα ήταν η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, δηλαδή τι να μην κάνουμε. Τώρα το πρωτεύον είναι τι να κάνουμε. Πως η Ευρώπη θα αποφύγει τη παγίδα του στασιμοπληθωρισμου, τη συνύπαρξη δηλαδή ταυτόχρονα υψηλού  πληθωρισμού και στασιμότητας, υψηλού πληθωρισμού και υψηλής ανεργίας,  που αν συμβεί θα είναι χειρότερος και από εκείνον της δεκαετίας του 1970 καθώς το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί παγκοσμίως. Μια επέκταση της δημοσιονομικής  χαλαρότητας το 2023 επιβάλλεται αλλά δεν μας αφορά άμεσα καθώς εμείς, και άλλες υπερχρεωμένες χώρες, υπαγόμαστε σε ειδικό καθεστώς. Αυτό που εμείς  πρωτίστως χρειαζόμαστε είναι μέτρα στήριξης της ανάκαμψης καθώς από αυτό θα εξαρτηθεί και η μείωση του δημοσίου χρέους.

Αλλά στο πεδίο αυτό είμαστε αντιμέτωποι με την απαράδεκτη κυβερνητική διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, χωρίς διαφάνεια και έλεγχο. Και στους δυο αυτούς τομείς, δηλαδή στον ανασχεδιασμό της αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και στη διαμόρφωση ενός πλαισίου προτάσεων για την ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κάνει τις επεξεργασίες του χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι σταματά ο δημόσιος διάλογος με τους κοινωνικούς φορείς και άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις.

• Θέλω να επιμείνω σε αυτό γιατί το πρόβλημα ήταν ορατό πριν τις πρόσφατες εξελίξεις. Υψηλή ανεργία, υψηλό χρέος, υψηλό εμπορικό έλλειμμα, κόκκινα δάνεια, μηδαμινή ρευστότητα… συχνά πυκνά ο πρωθυπουργός τονίζει ότι προτεραιότητα για την κυβέρνηση του είναι η ανάπτυξη. Γιατί η ελληνική οικονομία δεν βίωσε το πολυσυζητημένο success story; Γιατί είχαμε αρχίσει να ακούγονται φωνές ακόμα και για νέο μνημόνιο;

Ο ιστορικός κύκλος που άρχισε με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και στη συνέχεια με τη χρεοκοπία της χώρας δεν έχει κλείσει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια το 2018 όμως τα προβλήματα που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία παραμένουν. Και ναι μεν το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που δημιουργήσαμε μας προστάτευσε από μια νέα χρεοκοπία, αλλά η ελληνική οικονομία παραμένει δεσμευμένη σε χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες και στα δίδυμα ελλείμματα με συνέπεια να παραμένει ευάλωτη σε κάθε διεθνή αναταραχή. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσο δεν αλλάζουμε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Καμία χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν παράγει, αν είναι υπέρμετρα εξαρτημένη από εισαγωγές.  Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για να σταθεί η χώρα στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον και ειδικότερα στο περιβάλλον της ευρωζώνης, θα πρέπει να επενδύσει στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που θα έχουν σημαντική προστιθέμενη αξία, θα έχουν πρόσβαση σε ξένες αγορές και θα υποκαθιστούν σημαντικό μέρος των εισαγωγών μας. Θα πρέπει να υιοθετήσουμε ένα παραγωγικό μοντέλο στο οποίο οι εργαζόμενοι με τις γνώσεις και την εμπειρία τους θα αποτελούν βασικό συστατικό της νέας στρατηγικής και όχι να υπολογίζονται ως ένα στοιχείο του κόστους που θα συμπιέζεται συνεχώς. Επίσης, το περιβάλλον θα ενσωματώνεται  ως ένα στρατηγικό συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας και όχι ως αναλώσιμος πόρος ή εμπόδιο που πρέπει να καταστραφεί. Ακόμη, η αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων θα είναι κεντρικός στόχος της νέας στρατηγικής, για λόγους δικαιοσύνης αλλά και βιωσιμότητας, καθώς πλήθος ερευνών έχει δείξει ότι οι μεγάλες ανισότητες αποτελούν τροχοπέδη στην οικονομική ανάπτυξη. Όλα αυτά επιχείρησε να αντιμετωπίσει η αναπτυξιακή στρατηγική της κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ. Ως κυβέρνηση διαμορφώσαμε την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική – Ελλάδα 2030» και ξεκινήσαμε να την εφαρμόζουμε μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Η στρατηγική αυτή ενσωμάτωνε όλα τα παραπάνω στοιχεία, ήταν εναρμονισμένη με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ και έθετε τις βάσεις για ένα νέο μοντέλο βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης. Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει στο συρτάρι τη στρατηγική αυτή αλλά και την ίδια την έννοια της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής». Επέστρεψε στο παρελθόν της αποσπασματικής και άνισης ανάπτυξης, της πελατειακής και αδιάφανους σπατάλης πόρων, της πριμοδότησης μη παραγωγικών δραστηριοτήτων, της υπερσυγκέντρωσης  του κεφαλαίου σε λίγες επιχειρήσεις και του ολιγοπωλιακού ελέγχου της οικονομίας από αυτές. Μας επέστρεψε, δηλαδή, σε όλα όσα ευθύνονται για τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα νέο κύκλο λιτότητας με τη μια ή την άλλη μορφή, αλλά είναι στο χέρι του λαού να το αποτρέψει.

• Στις εγχώριες εξελίξεις, το τελευταίο διάστημα, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε επιτακτικά την προσφυγή στις κάλπες θεωρώντας ότι η κυβέρνηση απέτυχε στη διαχείριση όλων των κρίσιμων θεμάτων που αφορούν τους πολίτες. Το ερώτημα είναι εσείς είστε έτοιμοι να κυβερνήσετε;  Υπάρχει έτοιμο εναλλακτικό σχέδιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διαθέτει σήμερα κάτι που δεν το είχε πριν, την κυβερνητική εμπειρία. Τώρα την απέκτησε και μάλιστα υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Αυτή η γνώση και η εμπειρία είναι ένα αναγκαίο εφόδιο αλλά βεβαίως δεν είναι  αρκετό. Χρειάζεται να παντρευτεί με τις αξίες της Αριστεράς και να μεταφραστεί σε συγκεκριμένα προγράμματα, πολιτικές, μέτρα, νομοσχέδια. Σε αυτήν την πορεία βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Το επικείμενο Συνέδριο του θα δώσει  αποφασιστική ώθηση στην περαιτέρω προετοιμασία του. Όμως η πείρα έδειξε και κάτι άλλο. Ότι αυτό είναι μόνο ένα κεφάλαιο της προετοιμασίας. Το άλλο αφορά την κοινωνία και τους φορείς συλλογικής εκπροσώπησης της. Προοδευτική κυβέρνηση σημαίνει κυβέρνηση μαζί με το λαό. Μαζί με την κοινωνία και τους φορείς της θα συζητήσουμε και θα εξειδικεύσουμε τα συγκεκριμένα μέτρα. Μαζί θα οικοδομήσουμε νέες σχέσεις εμπιστοσύνης, στη βάση της ειλικρίνειας και της από κοινού αποτίμησης των δυνατοτήτων και των δυσκολιών. Μόνο μαζί με το λαό, μόνο με στήριξη από την κοινωνία θα μπορέσουμε να κάμψουμε τις αντιστάσεις των συμφερόντων και της ιδιοτέλειας.

• Ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να κερδίζει ένα σημαντικό κομμάτι από την πίτα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της κυβέρνησης. Γιατί στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να πιστώνεται τις διαρροές από τη ΝΔ; Θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Ανδρουλάκη;

Ο προγραμματικός λόγος του κ. Ανδρουλάκη παραμένει, μέχρι τώρα, ασαφής και αποσπασματικός. Φαίνεται ότι έχει το άγχος να μην κατηγορηθεί, από το κ. Μητσοτάκη, ότι συγκλίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Όμως αυτός είναι ετεροκαθορισμός που, κατά τη γνώμη μου, αν δεν τον υπερβεί θα βλάψει τον ίδιο. Εμείς θεωρούμε ότι οι συνθήκες επιβάλουν, μάλιστα καθιστούν επείγουσα, μια ευρεία προοδευτική συμμαχία για την υπεράσπιση της ειρήνης, τη στήριξη των κοινωνιών, τη μείωση των ανισοτήτων, τη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους και των δημοσίων αγαθών, την αποφασιστική ενίσχυση των δημοσίων συστημάτων υγείας, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με ασφάλεια και κοινωνική δικαιοσύνη, την πάλη για μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη. Και ασφαλώς η συμμαχία αυτή είναι ανοιχτή και σε σοσιαλδημοκράτες και οικολόγους που διαφοροποιούνται και αντιπαλεύουν τον νεοφιλελευθερισμό και συμμερίζονται αυτούς και άλλους συναφείς προοδευτικούς στόχους. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει μια κοινωνική προοδευτική πλειοψηφία που συμμερίζεται στον ένα ή τον άλλο βαθμό τους παραπάνω στόχους. Χρέος μας είναι να κάνουμε την κοινωνική πλειοψηφία και πολιτική πλειοψηφία ώστε οι προοδευτικές δυνάμεις να γίνουν η επόμενη κυβέρνηση της χωράς. Το γεγονός ότι μέσα στην κοινωνία ωριμάζει το αίτημα για πολιτική αλλαγή, και με δεδομένο τον εκλογικό νόμο, κάθε κόμμα που ενδιαφέρεται για τη διακυβέρνηση της δεν χώρας δεν θα μπορέσει τελικά να παρακάμψει το ερώτημα: Μετά τις εκλογές τι; Ποια κυβέρνηση μπορεί να υπερασπιστεί την κοινωνία και ιδιαίτερα τα ευάλωτα στρώματα από τις συνέπειες της ακρίβειας, των πολέμων και άλλων δεινών; Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη που έχει τη στήριξη των μεγάλων συμφερόντων ή μια προοδευτική κυβέρνηση στηριγμένη σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία;