Απάντηση σε Επερώτηση βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για ΔΕΠΑ – ELFE.

Η δική μου άποψη ήταν ότι δεν έπρεπε να έρθει εδώ αυτή η επερώτηση, κύριοι συνάδελφοι, τουλάχιστον γι’ αυτό το θέμα. Αλλά εφόσον ήρθε, είμαστε όλοι εδώ να βοηθήσουμε να διαλευκανθεί το οτιδήποτε. Και το λέω αυτό για τον εξής λόγο. Εάν δεν υπήρχαν οι συνεντεύξεις του κ. Κιτσάκου θα κάνατε επερώτηση; Έγινε ποτέ ερώτηση εδώ στη Βουλή για τα χρέη της ΔΕΠΑ; Αν ήταν τόσο σοβαρό και σας απασχολούσε τόσο έντονα το θέμα της ΔΕΠΑ, γιατί δεν βρέθηκε ένας βουλευτής να κάνει ερώτηση γι’ αυτό; Όλες οι ερωτήσεις που γίνονταν και όλες οι πιέσεις που δεχόμασταν εμείς ήταν για τους εργαζομένους της ELFE. Θα αναφερθώ μετά σε αυτό.

Δεύτερον, η επερώτηση, όπως γνωρίζετε, είναι μία ανώτερη μορφή κοινοβουλευτικού ελέγχου, έχουμε τη γραπτή ερώτηση, έχουμε την επίκαιρη ερώτηση. Η επερώτηση είναι ένας θεσμός πολύ χρήσιμος για θέματα που προκαλούν ένα ευρύτερο ενδιαφέρον, γι’ αυτό και προβλέπεται η δυνατότητα να μιλήσουν όλα τα κόμματα. Δεν είδα πολύ ενδιαφέρον από τα κόμματα. Μπορεί να έρθουν να τοποθετηθούν, μακάρι να έρθουν. Δεν ήταν, δηλαδή, ένα θέμα που προκάλεσε ένα ευρύτερο ενδιαφέρον, ούτε στη Βουλή ούτε και στον Τύπο. Αλλά όπως είπα, καθετί επιτρέπει να προκύψει και ένα θετικό στοιχείο και ήδη, η τοποθέτηση του Υπουργού, του κ. Σταθάκη και στη συνέχεια οι πληροφορίες του Υπουργού Δικαιοσύνης απέδειξαν ότι δεν υπάρχει θέμα σκανδάλου που να αφορά την κυβέρνηση. Αυτό που υπάρχει, όμως, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, ένα «κουβάρι» νομικών και δικαστικών περιπλοκών που αφορούν την ELFE και ίσως σε μια άλλη ευκαιρία αξίζει να συζητήσουμε αυτό το πρόβλημα. Τι θα κάνουμε τελικά, πώς θα διασφαλίσουμε την προοπτική αυτής της επιχείρησης, της παραγωγικής διαδικασίας και τις θέσεις των εργαζομένων. Και πρέπει να σας πω -δεν αναφέρθηκε σήμερα εδώ- ανάμεσα στα πολλά που μας απασχόλησαν, διότι μας απασχολούσε το θέμα αυτό από τη σκοπιά των εργαζομένων, ήταν ακόμη και το θέμα της αναγκαστικής διαχείρισης. Και είχαμε προετοιμαστεί μήπως κάνουμε μία τέτοια κίνηση. Αλλά δυστυχώς και αυτή προϋπέθετε συνέργεια των τραπεζών και εξεύρεση επενδυτή, ούτως ώστε να μπορέσει να κινηθεί αυτή η διαδικασία.

Εγώ άκουσα με προσοχή, καταρχήν τον αντιπρόεδρο τον κ. Χατζηδάκη αλλά και όλους τους ομιλητές. Αυτό που άκουσα εδώ, ως θέμα είναι τρεις φράσεις: «Επεδίωξε να χαρίσει η κυβέρνηση», «επιχειρήθηκε να πουληθούν (ακίνητα)» και «γνώριζαν». Αυτές οι τρεις φράσεις στοιχειοθετούν όλο το σκηνικό.

Επεδίωξε να πουλήσει… Πούλησε;

Να χαρίσει… χάρισε;

Συζητάμε, δηλαδή, κάτι για το οποίο, κατά την άποψη τη δική σας, μπορεί να υπήρχε πρόθεση, αλλά δε συνέβη ποτέ.

Αλλά και «επιχειρήθηκε να πωληθούν ακίνητα», τα οποία διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούσαν να πουληθούν, αφού είναι δεσμευμένα.

Κι ακόμα, ως κατηγορία, «γνώριζαν όλοι οι Υπουργοί». Πρέπει να είναι, κύριοι συνάδελφοι, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κάποιος ή Υπουργός για να γνωρίζει ότι η ΛΑΡΚΟ έχει χρέη; Πρέπει να είναι κάποιος ειδικός για να γνωρίζει ότι η Χαλυβουργική χρωστούσε επί χρόνια στη ΔΕΗ και της κόπηκε το ρεύμα; Απαιτεί, δηλαδή κυβερνητική ιδιότητα για να γνωρίζουμε κάτι, το οποίο το γράφει καθημερινά ο Τύπος;

Επομένως, επειδή δεν υπάρχει θέμα, εγώ θέλω να αξιοποιήσω την παρουσία μου εδώ για να εξηγήσω στο μέτρο που είχα σχέση με το θέμα, πρώτον, από ποια σκοπιά το αντιμετωπίσαμε. Και θέλω, ακριβώς, να τονίσω ότι το θέμα για την κυβέρνηση δεν ήταν θέμα ΔΕΠΑ, ήταν θέμα εργαζόμενοι της ΒΦΛ -όπως τη θυμόμαστε οι παλιότεροι, ELFE σήμερα- και μιας παραγωγικής διαδικασίας που, όπως σωστά είπε ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας, είναι πνεύμονας ζωογόνος, κρίσιμος για την περιοχή της Καβάλας. Και δεν κρύβουμε ότι σε επίπεδο κυβερνητικό, ασχοληθήκαμε με διάφορες ιδιότητες και πολλές φορές συζητώντας τη λύση που μπορούμε να βρούμε. Όπως ασχοληθήκαμε κι ασχολούμαστε, όπως είπα, με την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, με την περίπτωση των Ναυπηγείων Σύρου. Εδώ είναι ο συνάδελφος ο κ. Φλαμπουράρης αλλά και ο κ. Πιτσιόρλας, τότε που είχε μία ευθύνη… πόσες συσκέψεις έγιναν για να βρεθεί μια λύση.

Ο «Μαρινόπουλος», επίσης. Και στο δικό μου Γραφείο, ως Αντιπρόεδρος, είχαμε κάνει μία ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή των τραπεζών. Τι κάναμε; Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε να βρεθεί λύση, διότι η λύση του Μαρινόπουλου προφανώς δεν ήταν θέμα κυβέρνησης, ήταν θέμα τραπεζών. Τέτοιες ενέργειες, λοιπόν, έγιναν από την κυβέρνησή μας, πιστεύω κι από άλλες, καθώς πρέπει να γίνονται, να αναζητούμε και να διευκολύνουμε λύσεις ιδίως όταν αφορά θέματα ανεργίας, απασχόλησης, αλλά και κρίσιμων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Εκείνο που μετρά, όμως, είναι η θεσμικά έγκυρη και τυπική απόφαση.

Η άλλη, λοιπόν, παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω αν και έχει φανεί, είναι ότι για το θέμα που συζητάμε σήμερα δεν υπήρξε ποτέ απόφαση κυβερνητικού οργάνου. Ούτε του ΚΥΣΟΙΠ ούτε προφανώς του Υπουργικού Συμβουλίου. Που σημαίνει ότι ακόμη και αν γίνονταν συζητήσεις ήταν στη σφαίρα της ανταλλαγής απόψεων και διαβουλεύσεων, όπως σας είπα πριν, η κυρία Τζάκρη όταν ήταν Υφυπουργός Βιομηχανίας είχε κάνει ορισμένες ενέργειες, είχε πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες. Ποτέ όμως ως Αντιπρόεδρος και προεδρεύων του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής δεν [μου] ήρθε το θέμα, που σημαίνει ότι η όποια ιδέα δεν είχε ωριμάσει για να πάρει το μανδύα κυβερνητικής απόφασης.

Το έτερο σημείο αφορά την προσωπική μου συμμετοχή όπου, απ’ ότι καταλαβαίνω συνίσταται σε τοποθέτηση του κ. Κιτσάκου σε  συνέντευξή του, ότι σε μία σύσκεψη του είπα «πρόσεξε να μην κόψεις το ρεύμα, να μην κόψεις το φυσικό αέριο διότι μας ενδιαφέρουν οι εργαζόμενοι, αλλά φρόντισε και να μην ανεβάσεις το χρέος». Και εσείς το ίδιο δε θα λέγατε; Τι το κακό, δηλαδή, εδώ; Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Δες τι μπορείς να κάνεις κλπ.

Γιατί βάλατε όμως το όνομά μου και πρώτο μάλιστα, να έρθω εδώ να απολογηθώ, όπως γράφουν κάποιες εφημερίδες, για να φανεί ότι στο σκάνδαλο αυτό ενέχεται όλη η κυβέρνηση και σίγουρα ενέχεται και ο Αντιπρόεδρος. Και μάλιστα, άκουσα τον κ. Γεωργιάδη… Τώρα κατάλαβα τι όνειρα βλέπει το βράδυ ο κ. Γεωργιάδης… Ειδικά Δικαστήρια ή μήπως σκέφτεται και άλλα πράγματα και άλλα όνειρα… εξορίες [ας πούμε]… Ας βλέπει ο ελληνικός λαός πώς αντιλαμβάνονται ορισμένοι την επάνοδο τους στην εξουσία. Δε λέω όλοι, αλλά ορισμένοι τουλάχιστον.

Επομένως, αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε ως συμπέρασμα νομίζω φάνηκε ότι υπάρχουν ευθύνες και υπάρχουν και ερωτήματα προς διερεύνηση. Πώς δημιουργήθηκε αυτό το περίπλοκο νομικό «κουβάρι» που λέγεται ELFE; Πώς δημιουργήθηκαν τα χρέη, όπως εξήγησε ο Υπουργός, με τα ανατοκιζόμενα έφτασαν στα σημερινά τους επίπεδα; Πώς έφτασε να ελέγχεται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, πριν από το 2015, όλα αυτά… Και αναρωτιέμαι, έγινε ποτέ φορολογικός ή άλλος έλεγχος στην ELFE; Kι αν δεν έγινε, ποιος έχει ευθύνη; Και άλλα πολλά.

Το πρόβλημα, λοιπόν, της ΝΔ είναι ότι έχει ζωτική ανάγκη να πάει στις εκλογές με μία «λίστα σκανδάλων». Το έχει ανάγκη διότι πρέπει να δημιουργηθεί μία ισορροπία. Από τη μία πλευρά είναι πραγματικά σκάνδαλα που διερευνώνται, από την άλλη πλευρά πρέπει να δημιουργηθεί μία αντίρροπη εικόνα. Το δράμα είναι κύριοι και κυρίες, συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας ότι όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε στην Ελλάδα, κάτι δικό σας θα βρούμε από κάτω.