Άρθρο σε εφημερίδα Κυρ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ_Ακρίβεια: Δράση σε τρία επίπεδα_

Λέγεται ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη και ως ένα βαθμό αυτό είναι σωστό. Αλλά γιατί σε μας η ακρίβεια είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι είναι στην υπόλοιπη Ευρωζώνη;

 

Λέγεται επίσης ότι οι τιμές δε μπορούν να καθορίζονται με διατάγματα. Κι αυτό είναι εν μέρει σωστό. Αλλά ας το τηρήσει αυτό πρώτα η ίδια η κυβέρνηση. Ας μην εκδώσει το «διάταγμα» με το οποίο αναμένεται να εγκρίνει μια ακόμη ανατίμηση στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ας μη λειτουργεί ως εμπρηστής, αν δε μπορεί να λειτουργεί ως πυροσβέστης.

 

Το ότι οι τιμές δε μπορούν να ορίζονται διοικητικά, δε σημαίνει ότι μπορούν να διαμορφώνονται αυθαίρετα. Κι όμως, οι πολυεθνικά συγκροτημένες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα, υπερτιμολογώντας τις εισαγωγές τους, να εισάγουν περισσότερο πληθωρισμό και να εξάγουν περισσότερα κέρδη. Και απ’ ό,τι φαίνεται, με την ανοχή της κυβέρνησης, τη δυνατότητα αυτή την αξιοποιούν επαρκώς. Γενικότερα πολλές επιχειρήσεις αξιοποιώντας τη δύναμή τους αυξάνουν την κερδοφορία τους, όχι με βελτίωση της παραγωγικότητάς τους αλλά με αύξηση των τιμών περισσότερο και απ’ όσο δικαιολογεί η όποια αύξηση του κόστους παραγωγής.

 

Πολλά μπορούν και πρέπει να γίνουν λοιπόν και στο επίπεδο των τιμών, όχι μόνο των τελικών, αλλά σ’ όλα τα στάδια της διαμόρφωσής τους.

 

Αλλά η κυβέρνηση αυτή, ενεργεί ως το μακρύ χέρι των μεγάλων συμφερόντων. Δεν έχει τη βούληση ούτε το σθένος να συγκρουστεί μαζί τους. Χρειάζεται λοιπόν ένα ισχυρό και διαρκές κοινωνικό κίνημα, που θα πιέζει την κυβέρνηση στη λήψη μέτρων με την ενεργοποίηση όλων των υφιστάμενων μηχανισμών, θα ξεσκεπάζει την απραξία της και την εξάρτησή της από συμφέροντα.

 

********************

 

Η ακρίβεια δεν είναι ένα απόλυτο μέγεθος αλλά μια σχέση ανάμεσα στις τιμές που πληρώνουμε και τους μισθούς με τους οποίους πληρωνόμαστε. Με την υιοθέτηση του ευρώ ή σύγκλιση των τιμών προχώρησε ταχύτερα από τη σύγκλιση των μισθών. Η διαπίστωση ότι έχουμε τιμές Βρυξελλών αλλά μισθούς Αθηνών, δεν απέχει από την πραγματικότητα ιδίως σ’ ό,τι αφορά τους κατώτερους μισθούς. Έτσι στην περίπτωση της χώρας μας οι χαμηλοί μισθοί κάνουν την ακρίβεια …. ακριβότερη.

 

Η πιο άμεση λοιπόν πολιτική πρόκληση που θέτει η ακρίβεια είναι η προστασία της αγοραστικής δύναμης, ιδιαίτερα των χαμηλών εισοδημάτων. Πέρα από τη χορήγηση κάποιας μορφής συμπληρωματικών αυξήσεων, διορθωτικών ποσών ή επιδομάτων, που οι εργαζόμενοι ήδη διεκδικούν, πρέπει να ληφθούν και θεσμικά μέτρα. Για παράδειγμα, πρέπει άμεσα να καταρτιστεί ειδικός τιμάριθμος για άτομα και νοικοκυριά που ζουν με χαμηλά εισοδήματα και αυτός να αποτελέσει τη βάση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Πέραν των εισοδηματικών αυξήσεων, θα πρέπει να γίνουν επιλεκτικές μειώσεις ΦΠΑ και να αξιοποιηθεί και η αρνητική φορολογία, η επιστροφή, δηλαδή, μέρους του ΦΠΑ για την ενίσχυση τω φτωχών νοικοκυριών, πολύ περισσότερο που, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν έχουμε θεσμοθετημένο κάποιο σύστημα διασφάλισης ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να ανασκουμπωθούν, να οργανωθούν, να ενισχύσουν την ενότητα, την αλληλεγγύη και τη διαπραγματευτική τους δύναμη, να προετοιμαστούν για τους κοινωνικούς χειμώνες στους οποίους οι εφαρμοζόμενες πολιτικές μας οδηγούν.

 

********************

 

Η ακρίβεια τελικώς είναι και μια σχέση ανάμεσα στις ανάγκες μας και τα μέσα που είτε διαθέτουμε είτε μας παρέχει η κοινωνία για την ικανοποίησή τους. Αυτό έχει να κάνει με το πώς, και στη βάση ποιων αξιών, συγκροτούμε την κοινωνική μας ζωή, ποια θέση δίνουμε στις ιδιωτικές και εξατομικευμένες λύσεις και ποια στις συλλογικές.

 

Η Αθήνα, για να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα, από ορισμένες απόψεις, είναι πιο ακριβή από το Παρίσι ή το Λονδίνο, όχι κατ’ ανάγκη επειδή σε μας οι τιμές είναι υψηλότερες, αλλά επειδή εμείς στηριζόμαστε περισσότερο σε ιδιωτικά μέσα παρά σε συλλογικά και δημόσια απ’ ό,τι οι Γάλλοι ή οι Άγγλοι (ι.χ. αντί μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδιωτική υγεία, ιδιωτικές κοινωνικές υπηρεσίες κλπ).

 

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης και της υποβάθμισης δημόσιων αγαθών μας οδηγούν σε μια κοινωνία που προσφέρει πολλαπλές επιλογές στους ολίγους αλλά περιορίζει τις δυνατότητες και κάνει πιο απρόσιτα στοιχειώδη αγαθά και υπηρεσίες για τους πολλούς.

 

Η πιο αποτελεσματική άμυνα λοιπόν κατά της ακρίβειας, είναι τελικά η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η διεύρυνση των δημόσιων αγαθών, η πριμοδότηση συλλογικών λύσεων, η κατοχύρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, αλλά και ενός αντίστοιχου κοινωνικού μισθού για όλους τους πολίτες, δηλαδή, ενός συνόλου υπηρεσιών και αγαθών, που θα μειώνουν την εξάρτηση του πολίτη από την αγορά και τις διακυμάνσεις της.

 

Μόνο η συντονισμένη δράση και στα τρία αυτά επίπεδα μπορεί να ανακόψει την ακρίβεια και να μετριάσει τις συνέπειές της, αφού για την εξάλειψη των τελευταίων απαιτούνται πολύ βαθύτερες τομές, όχι μόνο στο επίπεδο των τιμών και των εισοδημάτων, αλλά στο μοντέλο ανάπτυξης και στην κοινωνία.

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr