Άρθρο στην εφημερίδα “ΑΥΓΗ”_Να στείλουμε σαφή μηνύματα στην κοινωνία_

Γύρω από τα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης υπάρχει στη χώρα μας ένα χρόνιο έλλειμμα ανάλυσης, τόσο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού όσο και των συγκεκριμένων διαδικασιών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως αποτέλεσμα αυτού του ελλείμματος, αντί να αξιολογούνται οι επιλογές που γίνονται και να ερευνούνται οι συνέπειές τους, οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις γίνονται συχνά σ’ ένα επίπεδο αφηρημένου ευρωπαϊσμού, ως να βρισκόμαστε ακόμη στην πριν την ένταξη περίοδο.

Έτσι, ένα επιχείρημα που διατυπώνεται από όσους υποστηρίζουν το “ναι”, είναι μήπως ο ΣΥΝ χάσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του, αρνούμενος να επικυρώσει τη Συνθήκη του Άμστερνταμ. Η ανησυχία αυτή είναι αβάσιμη. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η ανησυχία αυτή δεν φαίνεται να συνοδεύεται από την τουλάχιστον αντίστοιχη ανησυχία για τις κοινωνικές αξίες της αριστεράς και την αδυναμία μας να σφραγίσουμε μ’ αυτές την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Αντίθετα, η αξιολόγηση των εξελίξεων γίνεται συχνά με όρους ουδέτερους και κριτήρια ποσοτικά: περισσότερη Ευρώπη, λιγότερη Ευρώπη, κλπ.

Ωστόσο, για την Αριστερά, η Ευρώπη δεν αποτελεί αξία καθ’ αυτή. Ούτε η ενοποίησή της μπορεί να γίνεται σε κάθε μορφή ή στάδιό της αποδεκτή άνευ όρων. Η Ευρώπη και η ενοποίησή της δεν αποτελούν το υποκατάστατο του κοινωνικού οράματος και των κοινωνικών στόχων της αριστεράς.

Αντίθετα, η Ευρώπη, όπως και ο Λ. Κύρκος στην “Αυγή της Κυριακής” μας υπενθύμισε, είναι “πεδίο ταξικών και εθνικών αγώνων”. Στο πεδίο αυτό κρίνονται οι επιλογές και οι “όροι” της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Γι’ αυτό άλλωστε παραμένει επίκαιρη η παλιότερη θέση που πάλι μας υπενθύμισε ο Λεωνίδας Κύρκος: “Ναι στην ένταξη – όχι στους όρους”. Το “ναι” σηματοδοτούσε τον προσανατολισμό, το “όχι” αξιολογούσε τους όρους και τον τρόπο υλοποίησης της ένταξης. Αναρωτιέμαι γιατί δεν είναι σωστό να πούμε και σήμερα “ναι στην Ευρώπη – όχι στο Άμστερνταμ”.

Το ναι στο Άμστερνταμ δεν προσδιορίζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΝ, αλλά υποδηλώνει μια συμφωνία με την αναθεώρηση των συνθηκών του Μάαστριχτ και μια αυτοϊκανοποίηση για το ρόλο που διαδραμάτισε η κοινωνική και πολιτική αριστερά στη διαδικασία αυτή.

Δυστυχώς, όμως, η παρέμβαση της αριστεράς στις διαδικασίες της διαμόρφωσης των συνθηκών του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ δεν πρέπει να μας ικανοποιεί. Για την αριστερά, όπως παρατηρεί και ο Πιέρ Μπουρντιέ: “η κοινωνική συνοχή είναι στόχος εξίσου σημαντικός με την ισοτιμία των νομισμάτων και η κοινωνική εναρμόνιση είναι προϋπόθεση της επιτυχίας μιας πραγματικής νομισματικής ένωσης” (“Αυγή”, 22.3.1998).

Δυστυχώς, στο κρίσιμο αυτό ζήτημα -κρίσιμο και άμεσα και προοπτικά- έγιναν αρνητικές επιλογές που η αριστερά δεν μπόρεσε να αποτρέψει. Οι κοινωνικοί στόχοι και οι αξίες της αριστεράς -που θα μπορούσαν να δώσουν μια νέα έμπνευση και ώθηση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά να συμβάλουν στην κοινωνική νομιμοποίησή της- υποτάχθηκαν σε νομισματικούς στόχους και χρηματιστικές αξίες.

Η μη επικύρωση, συνεπώς, της Συνθήκης του Άμστερνταμ όχι μόνο δεν απειλεί τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΝ αλλά εκτός των άλλων υπογραμμίζει αυτοκριτικά και τις δικές μας ευθύνες, ως ευρωπαϊκής αριστερής δύναμης, για το τελικό αποτέλεσμα. Δεν επικυρώνουμε, λοιπόν, αυτή τη συνθήκη: Πρώτον, διότι ο συσχετισμός των δυνάμεων, οι αδυναμίες της ευρωπαϊκής αριστεράς, η υποχώρηση των κοινωνικών κινημάτων και ο συμβιβασμός της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας δεν επέτρεψαν στην ευρωπαϊκή αριστερά να επηρεάσει ουσιαστικά στη φάση αυτή τους όρους της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, με αποτέλεσμα η τελευταία να κινδυνεύει να εκτραπεί σε ένα νομισματικό τερατούργημα.

Δεύτερον, διότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ξόδεψαν χρόνο, σπατάλησαν πόρους και εξανέμισαν θυσίες του λαού χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Στάθηκαν ανίκανες να διασφαλίσουν την αξιοπρέπεια της χώρας μας. Έτσι η Ελλάδα σήμερα και εκτός της πρώτης ταχύτητας βρίσκεται και υπό ειδικό καθεστώς έχει τεθεί και ένα ατέλειωτο κουβάρι επώδυνων δεσμεύσεων έχει αναλάβει.

Σ’ αυτό το ευρωπαϊκό πεδίο, λοιπόν, των ταξικών και εθνικών αγώνων, ο ΣΥΝ προσπάθησε. Το αποτέλεσμα όμως δεν μας ικανοποιεί. Γι’ αυτό δεν επικυρώνουμε τη συνθήκη, αλλά και ζητάμε την ενίσχυση του λαού για να μπορέσουμε να δράσουμε πιο αποτελεσματικά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που έρχονται.

Για την ανασύνθεση της Αριστεράς | Άρθρο στις «Παρεμβάσεις» της εφημερίδας «Η εποχή» ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε την Φανή Πετραλιά. Η Φανή προσωποποίησε με έναν σπάνιο τρόπο τη σύζευξη της χειραφετημένης γυναίκας, της ενεργής διαννοούμενης, της μαχητικής δημοσιογράφου & της ακάματης συνδικαλίστριας. Παιδί μιας εποχής που παρά τις δυσκολίες της ευνοούσε το ταίριασμα του λογισμού με τ' όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο, η Φανή Πετραλιά ήταν πρότυπο & σημείο αναφοράς. Θα τη θυμόμαστε ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Η σκέψη μας στους αγαπημένους της ανθρώπους. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr