Ό,τι δεν μεταρρυθμίζεται ανατρέπεται. Κι αν δεν υπάρξουν

δυνάμεις να το ανατρέψουν; Στην περίπτωση αυτή ό,τι δεν

μεταρρυθμίζεται σαπίζει, αποτελματώνεται. Αυτή η ιστορική αλήθεια

επιβεβαιώνεται πλήρως στην περίπτωση του φορολογικού μας συστήματος.

Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις κώφευαν στο αίτημα της κοινωνίας και

τις προτάσεις της Αριστεράς για μεταρρύθμιση του φορολογικού

συστήματος. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Το φορολογικό νομοσχέδιο που αυτές τις μέρες συζητιέται στη

Βουλή δίνει την απάντηση. Στη χώρα μας αποτελεί υπερβολή να μιλάμε

για φορολογικό “σύστημα”. Σωστότερο είναι να μιλάμε για φορολογικό

χάος. Ένα χάος που παράγει αβάσταχτες αδικίες, ανισότητες και

διακρίσεις αλλά και ανορθολογισμό και παραλογισμό που στρέφεται

τελικά ενάντια σε όλους.

Καιρός, λοιπόν, να γίνει συνείδηση πως η μη μεταρρύθμιση έχει

κόστος. Ένα κόστος που άμεσα το πληρώνουν κυρίως οι μισθωτοί αλλά

τελικά έμμεσα πλήττει ολόκληρη την κοινωνία.

Αυτές τις μέρες το υπουργείο Οικονομικών αλλά κι εμείς οι

βουλευτές έχουμε κατακλυσθεί από ένα πλήθος από υπομνήματα και

αιτήματα φορέων και ομάδων που όλα τους έχουν ένα μικρότερο ή

μεγαλύτερο δίκιο να εκφράσουν. Η πλήρης αποσπασματικότητα της

φορολογικής νομοθεσίας, η έλλειψη αρχών και κριτηρίων στο

συγκεκριμένο νομοσχέδιο, καθιστούν αδύνατο κάθε διάλογο. Τη θέση

του παίρνει ένα ατέλειωτο παζάρι. Γι’ αυτό και το νομοσχέδιο αυτό

δεν θα λύσει αλλά θα ανοίξει περισσότερα προβλήματα. Το “σύστημα”

θα γίνει ακόμη πιο διάτρητο.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που η φορολογική πολιτική

ξανάρχεται δυναμικά στο προσκήνιο διεθνώς. Σ’ όλες τις χώρες αλλά

και σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ, αλλά και στην Ε.Ε., η

φορολογική πολιτική προσεγγίζεται μ’ ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον

ακριβώς λόγω της σημασίας της στην ανακατανομή των εισοδημάτων, στη

μείωση των ελλειμμάτων αλλά και στους όρους της ανταγωνιστικότητας

τόσο στο εσωτερικό της κάθε χώρας όσο και διεθνώς. Συνεπώς

προκύπτουν και νέοι παράγοντες που καθιστούν αναγκαία τη φορολογική

μεταρρύθμιση.

Ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Δρυς σε μια στιγμή απόγνωσης (;)

αναγνώρισε την ανάγκη για μια επιτροπή που θα δει το φορολογικό

σύστημα εκ βάθρων, από μηδενική βάση.

Κραυγή απόγνωσης ή ώριμη σκέψη; Μια ακόμη επιτροπή, μια ακόμη

μελέτη ή ειλικρινής συνειδητοποίηση ότι αυτό το φορολογικό χάος

δεν πάει άλλο; Αν ισχύει το δεύτερο, δεν αρκούν επιτροπές.

Χρειάζονται εγγυήσεις ότι τα πορίσματά τους θα γίνουν σεβαστά και

δεν θα πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων όπως τόσες και τόσες φορές

έγινε στο παρελθόν.