Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ” (Δηλώσεις πρωθυπουργού ΔΕΘ)_Γιατί έγινε τόσο ακριβή η ζωή μας;

Στη χώρα μας ζήσαμε εποχές με πληθωρισμό 20% ή και περισσότερο. Το πρόβλημα της ακρίβειας, λοιπόν, δεν μας είναι άγνωστο. Γιατί όμως σήμερα το πρόβλημα αυτό προβάλλει με τόσο δραματικό τρόπο παρόλο που ο πληθωρισμός είναι ασύγκριτα χαμηλότερος;

Μήπως η ακρίβεια είναι μεγαλύτερη από όσο τη δείχνουν οι αριθμοί; Ή μήπως η αίσθηση της ακρίβειας είναι μεγαλύτερη από την ίδια την ακρίβεια;

Φαίνεται πως συμβαίνουν και τα δύο. Από τη μια πλευρά, οι ανατιμήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο. Η εισαγωγή του ευρώ δεν έφερε μόνο ανατιμήσεις με την κομπίνα των «στρογγυλοποιήσεων» αλλά επιτάχυνε και μια διαδικασία σύγκλισης του κόστους ζωής με το αντίστοιχο της Ευρώπης, όχι όμως και των εισοδημάτων, που μένουν «ελληνικά».

 Από την άλλη πλευρά όμως φαίνεται πώς και οι προϋπολογισμοί των περισσότερων νοικοκυριών, γι’ αυτόν, αλλά και για άλλους λόγους, έγιναν πιο στενάχωροι. Έτσι, όχι μόνο κάθε ανατίμηση έχει άμεσο αντίκτυπο, αλλά και είδη που δεν ακρίβυναν μας φαίνονται ακριβά, επειδή δεν χωρούν στο προϋπολογισμό μας. Η ακρίβεια, λοιπόν, κρύβει δύο διαφορετικής τάξης προβλήματα. Το ένα είναι αυτό που προκαλούν οι ανατιμήσεις. Το άλλο, αντανακλά προβλήματα και διαδικασίες που συντελούνται στην κοινωνία και καθιστούν ζωή ακριβή όχι επειδή ανεβαίνουν οι τιμές, αλλά επειδή αυξάνουν οι ανάγκες. 

ΤΟ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ένας τέτοιος παράγοντας είναι η υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών, και η πίεση που ασκείται προς την κοινωνία να αναζητήσει ο καθένας, ατομικές λύσεις στα προβλήματά του. Η επιδείνωση για παράδειγμα του κυκλοφοριακού στην Αθήνα, και η υποβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς αυξάνει τις δαπάνες μετακίνησης. Οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας έχουν αυξηθεί και η χώρα μας είναι η πρώτη στην Ευρώπη σε ιδιωτικές δαπάνες υγείας. Ο μέσος Έλληνας πληρώνει 6 φορές περισσότερο από τη τσέπη του για υπηρεσίες υγείας σε σχέση με ένα Βρετανό. Ανάλογη κατάσταση διαμορφώνεται και με τις δαπάνες εκπαίδευσης, της ασφάλισης, αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς.

Ο δεύτερος παράγοντας αφορά, γενικότερα, τη διεύρυνση των αναγκών και την αλλαγή της δομής τους. Αν συγκρίνουμε τους ατομικούς ή οικογενειακούς προϋπολογισμούς, τώρα και πριν από 10-15 χρόνια θα διαπιστώνουμε δραματικές αλλαγές. Δεν πρόκειται μόνο για αύξηση των εξόδων που και πριν γινόταν, αλλά για νέα έξοδα. Το κινητό, το τηλέφωνο, οι δόσεις, τα ασφάλιστρα, τα «διάφορα» και τα απρόβλεπτα, αποτελούν, νέες κατηγορίες εξόδων, με σημαντικό αν και διαφορετικό κατά περίπτωση ειδικό βάρος.

Τέλος, η πίεση των διευρυνόμενων αναγκών σε συνδυασμό με την πτώση των επιτοκίων οδήγησε σε μια έκρηξη των καταναλωτικών δανείων. Η κάλυψη όμως των τρεχουσών αναγκών με δανεικά όχι μόνο δημιουργεί μελλοντικές υποχρεώσεις, αλλά και επιβαρύνει τον τρέχοντα οικογενειακό προϋπολογισμό με τόκους και δόσεις, γεγονός, που, αν κρίνουμε από άλλες κοινωνίες όπως η Αμερικάνικη δεν έχει προσωρινό, αλλά μόνιμο χαρακτήρα.

Στην πραγματικότητα ζούμε ένα μετασχηματισμό όπου η «κοινωνία της αποταμίευσης» δίνει τη θέση της σε μια «κοινωνία υπερχρέωσης» υπό την έννοια ότι η κατανάλωση προηγείται του εισοδήματος, τα έξοδα προηγούνται των εσόδων, και η κοινωνία κατά ένα τρόπο γίνεται φόρου υποτελής στο τραπεζικό σύστημα.

Στον αντίποδα, τώρα, αυτών των εξελίξεων, τα εισοδήματα όχι μόνο δεν ακολούθησαν αυτή την διεύρυνση των αναγκών, αλλά για σημαντικές κατηγορίες του πληθυσμού δεν κάλυψαν ούτε την αύξηση του πληθωρισμού. Οι άνεργοι, οι αμειβόμενοι με τον κατώτερο μισθό, και άλλες κατηγορίες εργαζομένων ανήκουν σ’αυτήν τη περίπτωση. Και για ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, όμως, ακόμη και με μεσαία εισοδήματα, η παραπάνω εξέλιξη έχει οδηγήσει σ’ένα διαρθρωτικό χάσμα, μεταξύ αναγκών και εισοδημάτων, και σε μια κρίση των οικογενειακών και ατομικών προϋπολογισμών.

Οι ανατιμήσεις λοιπόν, οξύνουν ένα προϋπάρχον πρόβλημα. Κι αυτό συνίσταται στο γεγονός ότι ο τεχνολογικός καταναλωτισμός που ζούμε, η σύγκλιση του κόστους ζωής με εκείνο της ευρωζώνης, και ο ιδιωτικοποιημένος τρόπος ζωής οδηγούν σε μια έκρηξη των αναγκών ζωής και σε μια ιδιωτικοποίηση των μέσων για την ικανοποίησή τους.

 Μέσω της «ακρίβειας» συνεπώς, και με αφορμή αυτή, αναδείχνονται προβλήματα ευρύτερα που έχουν να κάνουν με την οργάνωση της κοινωνικής μας ζωής.  Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η κυβερνητική πολιτική από τη μια οξύνει το πρόβλημα, ιδίως σ’αυτή τη διαρθρωτική του διάσταση, από την άλλη εμφανίζεται να ανησυχεί για την ακρίβεια. Όμως, η κύρια αποστολή του κ. Κουλούρη, όπως και ο ίδιος σε μια συνέντευξή του αναγνώρισε, δεν είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά να δείξει ότι «η κυβέρνηση είναι παρούσα». Πρόκειται, λοιπόν, για μια πολιτική επικοινωνιακή που σκοπό έχει να δείξει ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει το πρόβλημα και όχι για μια πολιτική που στοχεύει στις αιτίες του ή αντιμετωπίζει τις συνέπειές του.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να «παίξει» με τον πόλεμο που γίνεται σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας, ανάμεσα στις αλυσίδες σούπερ μάρκετς για τον έλεγχο των αγορών και τις αντιθέσεις μεταξύ των εμπορικών αλυσίδων και των βιομηχάνων για την κατανομή των κερδών. Το παιχνίδι όμως αυτό αποδείχνεται επικίνδυνο και απειλεί τη κυβέρνηση με πλήρη διασυρμό, αφού το «πάγωμα των τιμών» αποδείχνεται μια απάτη.

Πρώτο, διότι ακόμη και εκεί που ανακοινώθηκε «πάγωμα» οι ανατιμήσεις κρυφά ή φανερά συνεχίζονται.

Δεύτερο, διότι, όπως πολλές επιχειρήσεις, αναγνώρισαν, το «πάγωμα», έρχεται αφού οι ανατιμήσεις που είχαν να κάνουν (για το 2003) τις είχαν ήδη κάνει. Τρίτο, διότι, τα πολυκαταστήματα, δεν είπαν ποτέ ότι θα μειώσουν τα κέρδη τους προκειμένου να παγώσουν τις τιμές, αλλά είπαν, ότι θα απορρίψουν κάθε ανατίμηση από τη πλευρά των προμηθευτών τους. Ότι εμφανίζεται λοιπόν από τη κυβέρνηση ως μια μάχη κατά της ακρίβειας είναι στ’αλήθεια μια προσπάθεια του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου να περιορίσει προς όφελός του το κέρδος του βιομηχανικού κεφαλαίου (γι’αυτό και η οξεία αντίδραση του ΣΕΒ) και να επεκτείνει το μονοπωλιακό έλεγχό του πάνω στην Αγορά. Οι «θηριοδαμαστές» λοιπόν του τέρατος της ακρίβειας αποδείχνονται θορυβώδεις κομπάρσοι αυτής της διαδικασίας ξαναμοιράσματος και ελέγχου των κερδών και των αγορών προς όφελος των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων.

Επιβεβαιώνεται έτσι, το πραγματικό γεγονός ότι δηλαδή η ακρίβεια δεν είναι ένα ουδέτερο μέγεθος, αλλά είναι μια κοινωνική σχέση. Από τη πλευρά των παραγωγών και των εμπόρων εκφράζει το κοινό τους συμφέρον για το μέγιστο κέρδος, αλλά και τις αντιθέσεις τους για τη μοιρασιά του. Από τη πλευρά των καταναλωτών αντανακλά τη σχέση ανάμεσα στις ανάγκες και τα εισοδήματά τους. Καμιά πολιτική επομένως κατά της ακρίβειας δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν αφήνει άθιχτα τα κέρδη και αν δεν βελτιώνει τα εισοδήματα.

ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΚΟΠΙΑ

Χωρίς να υποτιμούμε το πρόβλημα της ακρίβειας ως ένα πρόβλημα τιμών, με δεδομένο το επίπεδο των τελευταίων, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη λύση από το να διεκδικήσουν εισοδηματικές αυξήσεις που να καλύπτουν την άνοδο των τιμών αλλά και να γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες και τα εισοδήματά τους. Και αυτό άρχισε ήδη με πρώτους τους δικαστικούς, τους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς, τους καθηγητές, τους Δημόσιους υπαλλήλους κ.λ.π.

Αυτό είναι όχι μόνο αναγκαίο, αλλά και αναπόφευκτο να συμβεί, όμως δεν αρκεί. Πρώτον γιατί αν αυτή η διαδικασία αφεθεί μόνο σ’ένα επίπεδο κλαδικών διεκδικήσεων υπάρχει ο κίνδυνος να μείνουν στο περιθώριο τα πιο αδύναμα και ανοργάνωτα τμήματα της κοινωνίας, που ωστόσο είναι αυτά που πλήττονται με πιο δραματικό τρόπο από το πρόβλημα της ακρίβειας σε όλες του τις διαστάσεις.

 Ως Αριστερά, λοιπόν, στηρίζοντας τις δίκαιες εισοδηματικές διεκδικήσεις θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας στην εισοδηματική στήριξη των λιγότερο εκπροσωπουμένων συνδικαλιστικά και πολιτικά κοινωνικών ομάδων φέρνοντας στη πρώτη γραμμή το αίτημα για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και ότι άλλο συμβάλλει στο σκοπό αυτό.

 Δεύτερο, γιατί εισοδηματικές αυξήσεις από μόνες τους μόνο πρόσκαιρα ανακουφίζουν. Μακροπρόθεσμα, στη καλλίτερη περίπτωση, αναπαράγουν ένα μοντέλο που δημιουργεί όλοένα και περισσότερες ανάγκες, ενώ ιδιωτικοποιεί τα μέσα για την ικανοποίησή τους.

 Τη διαφορά μπορεί να την κάνει μόνο μια πολιτική που μαζί με τις εισοδηματικές ενισχύσεις, περιορίζει τις ανάγκες, δημιουργεί συλλογικούς τρόπους ικανοποίησής τους, αναβαθμίζει τα δημόσια και συλλογικά αγαθά.

 Τη διαφορά μπορεί να την κάνει π.χ. η μείωση της ιδιωτικής δαπάνης για υγεία μέσω της ενίσχυσης και βελτίωσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Η μείωση της ιδιωτικής δαπάνης για παιδεία μέσω της ενίσχυσης και της βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η μείωση της ιδιωτικής «αυτοκίνησης» μέσω της ενίσχυσης και της βελτίωσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Η μείωση της ανάγκης για ιδιωτικές λύσεις εκεί που μπορούν να υπάρξουν συλλογικές λύσεις, και αλληλέγγυες πρακτικές. Τη διαφορά, τελικά μπορεί να την κάνει μόνο η ενίσχυση μιας αριστερής οπτικής, ως αντίληψη ως δράση και ως πολιτική, αλλά και ως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr