Ομιλία & παρεμβάσεις στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση για την ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Να φύγει λοιπόν, κύριε Δένδια, η Κυβέρνηση, η οποία λύνει προβλήματα δεκαετιών, να μείνει η χώρα όπως την είχατε, μια χώρα με ένα νόμο περί επενδύσεων που δεν απέδιδε τίποτα, μια χώρα με έλλειμμα στον τομέα της χρηματοδότησης, η μόνη χώρα χωρίς αναπτυξιακή τράπεζα και πολλά άλλα· και να έρθετε ξανά εσείς ή κάποιοι εν πάση περίπτωση, οι οποίοι να συνεχίσουν να κάνουν «αέρα» στους «σκελετούς» που βρήκαμε στο Υπουργείο και ειδικά στην υπηρεσία περί αναπτυξιακών νόμων. Διότι αυτά τα οποία ακούμε εδώ -εγώ, όπως ξέρετε, δεν είμαι των υψηλών τόνων- έχουν πολύ ισχυρή δόση θράσους.

Θα αρχίσω -αν και δεν αποτελεί το σοβαρό θέμα- με το άρθρο 40. Εγώ, κύριε Δένδια, είπα στην Επιτροπή τι παραλάβαμε. Παραλάβαμε μια κατάσταση που με βάση τις εκθέσεις των υπηρεσιών, μας λένε ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν ολοκληρώσει την επένδυσή τους, αλλά, στην περίπτωση του μη πλαστού,  έγιναν δαπάνες σε χρόνο προγενέστερο της άδειας. Θεωρούνται, λοιπόν, παράτυπες, παράνομες και πρέπει να απενταχθούν από τον Αναπτυξιακό Νόμο. Άρα, κάποιες επιχειρήσεις, ενδεχομένως, θα κλείσουν. Περί αυτού πρόκειται.

(Παρεμβαίνει ο Ν. Δένδιας λέγοντας «Γιατί δεν το περιορίζετε σ’ αυτό;»)

Να το περιορίσουμε. Έχω εγώ κανένα πρόβλημα; Ούτε ξέρω, άλλωστε, ποιοι είναι. Αυτό το θέμα ήρθε με προτάσεις Επιμελητηρίων, νομίζω και με ερωτήσεις βουλευτών εδώ στο Σώμα και ακριβώς φέραμε τη διάταξη, όπως αναγνώρισε ο κ. Κωνσταντινόπουλος.

Φέραμε τη διάταξη, όπως αναγνώρισε ο κ. Κωνσταντινόπουλος, με διαφάνεια. Είπα ανοιχτά περί τίνος πρόκειται και κάλεσα το Σώμα και τα κόμματα να πάρουν θέση.

Επομένως, εμείς από το άρθρο 40 θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους την πρώτη παράγραφο που αυστηροποιεί τα πρόστιμα. Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη παράγραφο, θέλουμε μια ευρύτερη πλειοψηφία και συναίνεση για να την επικυρώσουμε.

Επισημαίνω απλώς -σε όσους την καταψηφίσουν- ότι ενδεχομένως αυτό να έχει κάποιες συνέπειες, τις οποίες μετά θα τις βρείτε μπροστά σας.

Το πιο σημαντικό, όμως, που βρήκα εγώ στην ομιλία του κυρίου Δένδια, μιας και τον διαδέχομαι, είναι ότι από αυτό το οποίο είπε προκύπτει ότι ο ρόλος του κράτους και ο ρόλος των αγορών στην εποχή μας δεν είναι κάτι δεδομένο. Αρνείται, δηλαδή, ο κ. Δένδιας το βασικό δόγμα, στο οποίο στηρίζεται ως τώρα η πολιτική που εμφανίζεται να είναι ως πολιτική της Νέας  Δημοκρατίας, ότι δηλαδή η αποτελεσματικότητα των αγορών είναι εκείνη η οποία μπορεί να φέρει την ανάπτυξη. Άρα, δεν χρειάζονται στοχευμένες πολιτικές. Γι’ αυτό και το κράτος που παραλάβαμε δεν είχε ούτε βιομηχανική πολιτική ούτε στρατηγική ανάπτυξης ούτε κλαδικές πολιτικές. Τίποτα δεν υπήρχε.

Εγώ χαιρετίζω αυτήν την τοποθέτηση και περιμένω με ενδιαφέρον να καταλάβω ποιος ακριβώς θα κάνει το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Δένδιας, το ΚΕΦίΜ, το ΙΟΒΕ, κάποια επικοινωνιακά γραφεία;

Το άλλο σημείο που ήθελα να πω εισαγωγικά είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν έβγαλε απλώς τη χώρα από τα μνημόνια και από το τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει το 2014, δεν έβγαλε απλώς τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, αφού υπό δυσκολότατες συνθήκες καταφέραμε να πάρουμε μέτρα με τα οποία αποτρέψαμε τουλάχιστον την ακραία φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά δημιουργήσαμε και δημιουργούμε σημαντικές δυνατότητες για την επόμενη τετραετία και την επόμενη δεκαετία.

Θα μου επιτρέψετε να χαρακτηρίσω «αφανές» το έργο της Κυβέρνησης, διότι τα Μέσα Ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά, αλλά ούτε και εμείς το προβάλλουμε στο λαό στο βαθμό που θα έπρεπε.

Αναφέρομαι, πρώτον, στο γεγονός ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα -δεν είμαι ιστορικός, αλλά αμφιβάλλω αν υπήρξε άλλη περίοδος από την ίδρυση του ελληνικού κράτους- έχει αποθέματα ρευστότητας. Και είναι σημαντικά αυτά τα αποθέματα, διότι πέραν των αρχικών, του «μαξιλαριού» όπως είπαμε, έχουν αυξηθεί και με την πρόσβαση στις αγορές και με το δανεισμό τον οποίον πραγματοποιούμε. Απ’ ό,τι διάβασα σε διεθνή έκθεση, τα αποθέματα που έχουμε μας επιτρέπουν να μη χρειαζόμαστε δανεισμό μέχρι το 2023.

Η Κυβέρνηση, όπως είναι γνωστό, είναι σε συζήτηση με στόχο να αποπληρωθούν κάποια δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κυρίως ακριβά δάνεια.

Και γενικά αυτή η ρευστότητα μας δίνει τη δυνατότητα, από τη στιγμή που δεν καταναλώνεται -διότι ευτυχώς δεν είχαμε τέτοιες αναταράξεις που να μας δημιουργούν προβλήματα- να βελτιωθεί η διεθνής πιστοληπτική εικόνα της χώρας, να έχουμε διαρκείς βελτιώσεις, να πέσουν τα επιτόκια δανεισμού και στην πορεία να βρούμε και τρόπους ούτως ώστε να επιταχύνουμε την ανάκαμψη και την ανάπτυξη.

Επομένως, στην κατεύθυνση των δυνατοτήτων που είπα είναι και η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου. Το γεγονός ότι η χώρα έχει Αναπτυξιακή Στρατηγική, η οποία επικαιροποιείται, βελτιώνεται και εξειδικεύεται, το γεγονός ότι αποκτά σύγχρονες πολιτικές που βελτιώνουν το επιχειρηματικό και το αδειοδοτικό περιβάλλον, το γεγονός ότι δημιουργούμε χρηματοδοτικά εργαλεία που συμπληρωματικά με τις τράπεζες -προφανώς- μας επιτρέπουν να καλύψουμε ταχύτερα τα χρηματοδοτικά κενά, αποτελούν δυνατότητες του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος.

Εγώ θα ήθελα να περιοριστώ στα θέματα της Αναπτυξιακής Τράπεζας, μιας και προκάλεσε κι ένα ενδιαφέρον. Και θα ήθελα να πω ότι θεωρώ πως η συζήτηση στην Επιτροπή ήταν εποικοδομητική, προφανώς με τις απόψεις που κάθε κόμμα, κάθε εισηγητής και κάθε φορέας διατύπωσαν.

Θέλω να πω ότι δυστυχώς έχουμε ένα θέμα εδώ, το οποίο, ενώ βέβαια είναι βαθύτατα πολιτικό, έχει και ορισμένες τεχνικές πλευρές και έτσι η άγνοια πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει και σε λανθασμένες πολιτικές τοποθετήσεις.

Για το λόγο αυτό αυτό θέλω να επισημάνω μερικά τέτοια θέματα. Αρχίζω με τον εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας που χαρακτήρισε την Αναπτυξιακή Τράπεζα «εργαλείο ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρήσεων». Πρόκειται για άγνοια.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα να δανειστούν με πολλούς τρόπους και να εκδώσουν ομόλογα και να απευθυνθούν στο εξωτερικό και να πάνε στο Χρηματιστήριο. Αυτός που έχει ανάγκη είναι κυρίως η μικρή και η μεσαία επιχείρηση. Γι’ αυτό και οι αναπτυξιακές τράπεζες -όχι μόνο σ’ εμάς- είναι προσανατολισμένες αφενός στις υποδομές αφετέρου στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Άρα, θεωρώ ότι η Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι ένα προοδευτικό εργαλείο και θα έπρεπε και το ΚΚΕ να το δει έτσι. Βεβαίως, εξαρτάται από το ποιος τη διοικεί, σε ποιο πλαίσιο λειτουργεί και άλλα. Δεν θέλω να πω ότι κάθε αναπτυξιακή τράπεζα είναι και επιτυχημένη. Άλλωστε, στο παρελθόν είχαμε και εδώ παραδείγματα, τα οποία πρέπει να είναι προς αποφυγή.

Και αν ήσασταν στην Επιτροπή όπου ήρθαν οι φορείς, θα είδατε ότι όλοι οι εκπρόσωποι της μεσαίας και μικρής επιχειρηματικότητας -ΓΣΕΒΕΕ κ.ά.- ήταν θερμά υπέρ της δημιουργίας της Αναπτυξιακής Τράπεζας και επίσης και οι φορείς, όπως αυτοί που ασχολούνται με το περιβάλλον κ.ά. Είναι μια άλλη διάσταση αυτή, ότι οι αναπτυξιακές τράπεζες μπορούν να χρηματοδοτούν ακριβώς έργα μακράς απόδοσης.

Σχετικά με ορισμένα άλλα θέματα που τέθηκαν στη διάρκεια της συζήτησης, ρώτησε ο εισηγητής -νομίζω- της Νέας Δημοκρατίας γιατί είναι μόνο η Γαλλική Τράπεζα. Δεν ήταν μόνο η Γαλλική Τράπεζα, είναι ο σύμβουλος. Η δουλειά που έγινε κάλυψε ένα ευρύτατο φάσμα παραδειγμάτων. Πρέπει να πω ότι είχαμε συζήτηση και με την αντίστοιχη γερμανική Τράπεζα, η οποία, όμως, δεν αναλαμβάνει έργο συμβούλου, αλλά προφανώς είναι ένας από τους φορείς με τους οποίους θα συνεργαστούμε.

Επίσης, άλλο ερώτημα ήταν γιατί να γίνει ο ορισμός του Διοικητικού Συμβουλίου, για πέντε χρόνια, παραμονές εκλογών. Αυτό είναι ένα θέμα μη σωστής ενημέρωσης. Αυτό που θα γίνει τώρα είναι ότι θα διοριστεί από τη Συνέλευση των μετόχων ένα προσωρινό ΔΣ, το οποίο θα τρέξει όλα αυτά τα οποία πρέπει να γίνουν, δηλαδή να οριστεί Κανονισμός, να γίνει Κανονισμός Λειτουργίας της Τράπεζας και με βάση αυτόν θα γίνει η επιλογή του οριστικού ΔΣ.

Και πρέπει να πω εδώ ότι πρέπει να φροντίσουμε όλοι να στελεχωθεί με πρόσωπα τα οποία θα έχουν όχι μόνο τεχνοκρατική επάρκεια, αλλά και μία -ας πούμε- δυνατότητα να διαχειριστούν αυτό το εγχείρημα, ιδίως στην πρώτη του φάση, σύμφωνα με τις αρχές με τις οποίες το ψηφίζουμε εδώ.

Σε σχέση με το ερώτημα για το αν υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός, βεβαίως υπάρχει πενταετές σχέδιο, το οποίο έχει ετοιμαστεί σε πρώτη φάση, αλλά τα Όργανα της Τράπεζας θα το επεξεργαστούν στην τελική του μορφή.

Υπήρξαν ερωτήματα για τα παραρτήματα. Προβλέπεται, σύμφωνα με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις που θα πάρετε, η δημιουργία παραρτημάτων ανά Περιφέρεια. Έγινε μια έντονη παρέμβαση από τον Σύνδεσμο Μελετητικών Εταιρειών, Συμβουλευτικών Εταιρειών κ.ά. να προβλέπεται στους σκοπούς και η συμμετοχή και η υλοποίηση προγραμμάτων εξωτερικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προφανώς, προστίθεται και αυτό.

Είπα και στην Επιτροπή ότι το νέο χρηματοδοτικό σχήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει χορήγηση κατευθείαν εγγυήσεων στις εθνικές αναπτυξιακές τράπεζες. Άρα, έτσι και αλλιώς, η Αναπτυξιακή Τράπεζα θα είναι σε σχέση με τους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άρα, θα περιλαμβάνεται και το θέμα της τεχνικής βοήθειας.

Είχαμε την ευκαιρία να πούμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πάνω από 570, αν θυμάμαι καλά, εθνικές αναπτυξιακές τράπεζες -διότι υπάρχουν και διακρατικές και περιφερειακές εντός των χωρών- και ότι στην Ευρώπη ήμασταν η μόνη χώρα μαζί με τη Μάλτα που δεν διαθέταμε αντίστοιχη τράπεζα. Η Μάλτα δημιούργησε, είμαστε και εμείς τώρα που προχωρούμε στη δημιουργία.

Το ερώτημα που θέλω να θέσω και να απαντήσω είναι γιατί λοιπόν όλες οι χώρες, ακόμη και οι αναπτυγμένες, φροντίζουν να έχουν μία ή και περισσότερες αναπτυξιακές τράπεζες, διότι αυτό απαντά και στο ερώτημα περί αναγκαιότητας και του ιδιαίτερου χαρακτήρα αυτών των τραπεζών.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι όλες οι σοβαρές χώρες αναγνωρίζουν ότι οι αγορές κάνουν λάθη και αυτά τα λάθη δημιουργούν παραλείψεις στη χρηματοδότηση ή χρηματοδοτικά κενά. Άρα, χρειάζεται ένας θεσμός που θα καλύπτει τα κενά τα οποία δημιουργούνται. Και τέτοια κενά είναι και αυτά που λέγαμε πριν, για τις μικρές επιχειρήσεις, που και στις καλύτερες εποχές δεν είχαν ανοιχτές τις πόρτες των τραπεζών κοκ.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι αναπτυξιακές τράπεζες έχουν και ένα γεωπολιτικό -θα έλεγα- ρόλο. Είναι εκείνοι οι θεσμοί που θα χρησιμοποιήσει ο Πρόεδρος ή ο Πρωθυπουργός μιας χώρας, για να διερευνήσει δυνατότητες ή να βοηθήσει στο να υπάρξουν συνεργασίες με άλλες χώρες.

Και ο τρίτος λόγος είναι, επίσης, ότι αυτές οι τράπεζες παίζουν και έναν ευρύτερο θεσμικό ρόλο, αποτελούν εστίες διαμόρφωσης, παραγωγής γνώσης, σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση προγραμμάτων, το σχεδιασμό σύνθετων προγραμμάτων, τη μελέτη και την προώθηση κλαδικών και άλλων πολιτικών.

Γι’ αυτούς τους λόγους, λοιπόν, όλες οι χώρες έχουν, είχαν ή φτιάχνουν -και τώρα που συζητούμε- νέες αναπτυξιακές τράπεζες.

Γιατί δεν είχαμε εμείς; Αυτό είναι το ερώτημα. Διότι, προφανώς, η πολιτική τάξη αυτής της χώρας δεν θεωρούσε σημαντικό να υπάρξει αυτός ο θεσμός στη χώρα μας, διότι υπήρξε μία μυωπική αντιμετώπιση του όλου θέματος, διότι δεν υπήρχε η έννοια της στρατηγικής ανάπτυξης -τι θέλω να πετύχω, πού θέλω να πάω και τι εργαλεία μου χρειάζονται για να το πετύχω αυτό, διότι ίσως και κάποια μυωπικά τραπεζικά συμφέροντα νόμιζαν ότι θα τους «πάρει δουλειές» η ύπαρξη της αναπτυξιακής τράπεζας.  Για αυτούς τους λόγους, λοιπόν, εμείς δεν είχαμε αναπτυξιακή τράπεζα ως  χώρα.

Το νόημα, λοιπόν, που έχει η θέση ορισμένων ότι παρ’ όλα αυτά και σήμερα δεν χρειάζεται να συγκροτήσουμε Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι ότι εδώ προφανώς έχουμε μία άρνηση με ιδεολογικά ή ιδιοτελή κριτήρια. Δηλαδή, ο ακραίος νεοφιλελεύθερος δεν κατανοεί την έννοια της στοχευμένης χρηματοδότησης. Ούτε ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής την πολυκαταλαβαίνει αυτή την έννοια, μόνο ως ρουσφέτι την καταλαβαίνει. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνουν ότι αν θέλουμε βιομηχανία στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε βιομηχανική πολιτική. Και αν θέλουμε η βιομηχανική πολιτική να υλοποιηθεί, θέλουμε και ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία που θα προωθούν αυτή την πολιτική.

Γιατί αργήσαμε; Το ρώτησε ο κ. Δένδιας. Δεν αργήσαμε, ουσιαστικά. Την πρώτη απόφαση για να την υλοποιήσουμε την πήραμε ήδη τον Απρίλιο του 2015 στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής. Αντιμετωπίσαμε ορισμένες δυσκολίες.

Η πρώτη δυσκολία ήταν ότι δεν υπήρχε μια ώθηση από τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, δηλαδή δεν μας πίεσε κανείς να το κάνουμε. Αντίθετα, ίσως διέρρεαν και κάποια σχόλια στο εξωτερικό τα οποία δεν ήταν θετικά ή ευνοϊκά για αυτό το εγχείρημα.

O δεύτερος λόγος είναι ότι βρήκαμε μία συσσωρευμένη καχυποψία λόγω του ότι παλιά η Ελλάδα είχε μία τράπεζα που έμοιαζε με αναπτυξιακή -δεν ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα, την ΕΤΒΑ∙ αυτή κατέληξε να είναι μία εστία σκανδάλων -τουλάχιστον στο τελικό της στάδιο- και, αντί να βελτιωθεί, να εξυγιανθεί και να αναπτυχθεί, ιδιωτικοποιήθηκε. Και άρα τίθεται το ερώτημα, μήπως θέλουμε να κάνουμε μία νέα ΕΤΒΑ. «Ξέρουμε ότι δεν φταίτε εσείς», μας έλεγαν, «αλλά…».

Έπρεπε να κάμψουμε αυτές τις αντιστάσεις. Τις κάμψαμε και φτάσαμε το 2017 να υπάρχει ακόμη και θετική αναφορά σε απόφαση του Eurogroup.

Δεύτερον, έπρεπε να γίνουν κάποιες προπαρασκευαστικές εργασίες, όπως αυτές που είπατε, να δούμε και να μελετήσουμε εγχειρήματα, να μελετήσουμε περιπτώσεις, να επιλεγεί ο σύμβουλος κ.ά.

Πρέπει να παρατηρήσω ότι είμαστε σήμερα στη μέση του έργου. Δηλαδή η ψήφιση του νόμου θέτει σε λειτουργία την Τράπεζα, διότι την κάνουμε μέσω του μετασχηματισμού του ΕΤΕΑΝ και άρα υπάρχει ήδη μία δομή. Πρέπει, όμως, να επισημάνω ότι μένουν ακόμα πάρα πολλά βήματα.

Το αναφέρω αυτό διότι ορισμένα από τα ερωτήματά σας συνδέονται ακριβώς με το γεγονός αυτό, ότι, δηλαδή, θα ακολουθήσει η κατάρτιση κανονισμού προσωπικού και αποδοχών, ότι θα ακολουθήσει η κατάρτιση κανονισμού αναθέσεων προμηθειών -πώς ανατίθενται οι προμήθειες δηλαδή, η κατάρτιση κανονισμού διαχείρισης κινδύνων, διαδικασία προκήρυξης και αξιολόγησης οριστικού Διοικητικού Συμβουλίου και μία σειρά από άλλα έργα. Όπως ξέρετε, η διαδικασία είναι ότι δρομολογούνται όλες αυτές οι δράσεις, διαμορφώνεται ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο υλοποιείται. Δεν θα σας κουράσω με τέτοια τεχνικά στοιχεία.

Το πού απευθύνεται η Τράπεζα, το απαντήσαμε: Υποδομές. Να πω ότι μέσω τις τράπεζας αυτής μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στην πράξη, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες, όπου υπάρχει κενό και επίσης συμβολή στην κάλυψη ορισμένων αναγκών όπως είναι η ωρίμανση έργων, ο σχεδιασμός σύνθετων προγραμμάτων, η κατάρτιση στελεχών κ.ο.κ.

Πώς θα απευθυνθούμε σε αυτές τις κατηγορίες; Είπα στην Επιτροπή και θα το επαναλάβω και εδώ ότι ένα χαρακτηριστικό των αναπτυξιακών τραπεζών είναι ότι έχουν ευελιξία. Είπαν ορισμένοι ότι «δεν είναι τράπεζα, αφού δεν παίρνει καταθέσεις». Μα δεν παίρνουν καταθέσεις οι αναπτυξιακές τράπεζες. Αναρωτήθηκαν ορισμένοι τι τράπεζα είναι αυτή.

Οι αναπτυξιακές τράπεζες έχουν μία ξεχωριστή λογική, έχουν ευελιξία. Διαπιστώνουμε, δηλαδή, μία ανάγκη; Μπορούμε να δημιουργούμε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης αυτής της ανάγκης. Διαπιστώνουμε ότι χρειάζεται κάποιο ειδικό προϊόν χρηματοδοτικό; Μπορούμε να το δούμε, να το επεξεργαστούμε. Υπάρχει ένας πλούτος. Είναι ένα διαρκές γίγνεσθαι η αναπτυξιακή τραπεζική. Παραδείγματος χάριν, για τους αγρότες έχει υπογραφεί συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για δύο εργαλεία: Μικρά δάνεια που θα δίνονται μέσω του μηχανισμού των μικροπιστώσεων και εγγυήσεις για μεγαλύτερα δάνεια, τα οποία θα δίνονται μέσω Ταμείων∙ έχουμε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο και για κεφάλαιο συμμετοχών για αγροτικές επιχειρήσεις καινοτόμες κ.ά. που θα έχουν και ένα επενδυτικό ενδιαφέρον.

(Παρεμβαίνει ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος λέγοντας «Σαν το JESSICA»)

Σε αναπτυγμένη μορφή, όμως.

Να απαντήσω και σε ένα άλλο. Όλα τα προγράμματα περνούν μέσα από τις συστημικές τράπεζες; Αυτό είναι μία τεχνική δυνατότητα, πώς μπορείς να δημιουργήσεις και δικούς σου μηχανισμούς. Παραδείγματος χάριν, εξ όσων γνωρίζω, η γερμανική τράπεζα ανάπτυξης κάνει και την αξιολόγηση των προγραμμάτων που θα χρηματοδοτηθούν, οπότε σε αυτήν γίνεται απλώς η εκτέλεση της απόφασης. Σε εμάς, στην αρχή αυτό θα δύσκολο. Μπορεί να γίνει αργότερα.

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τις μικροπιστώσεις, δεν θα δίνονται μέσω τραπεζών. Υπάρχουν και τράπεζες που μπορούν να δίνουν και δικές τους μικροπιστώσεις. Το δικό μας σχέδιο είναι να δημιουργηθούν ειδικοί φορείς που θα τις παρέχουν. Μπορεί να είναι τα Επιμελητήρια, μπορεί να είναι συνεταιρισμοί, μπορεί να είναι συνεταιριστικές τράπεζες κ.ά. Βεβαίως θα διέπονται από ένα ορισμένο καθεστώς αυτοί οι θεσμοί. Θα τα συζητήσουμε όταν έρθει ο νόμος.

Στις μικρές επιχειρήσεις, πέρα από τις μικροπιστώσεις, πέρα από εγγυήσεις για δάνεια, υπάρχουν ήδη τα εργαλεία, τα οποία να τους δίνουν αυτό που δεν έχουν, δηλαδή ομολογιακά δάνεια, αφού δεν μπορούν τα ομολογιακά δάνεια των μικρών επιχειρήσεων να είναι σε διαπραγμάτευση στο Χρηματιστήριο.

Τα λέω αυτά ενδεικτικά για να τονίσω ότι μαζί με τους επαγγελματικούς φορείς  μπορούμε να σχεδιάσουμε προϊόντα με βάση τις ανάγκες.

Τι θα κρίνει την επιτυχία του εγχειρήματος; Κατ’ αρχάς πρέπει να μελετήσουμε τα μαθήματα του παρελθόντος, γιατί δηλαδή η ΕΤΒΑ κατέληξε έτσι, να μελετήσουμε και θετικά και αρνητικά παραδείγματα. Αυτοί που το κάνουν αυτό -υπάρχουν και επιστήμονες και ακαδημαϊκή έρευνα που ασχολούνται με αυτά- μας επισημαίνουν: Πρώτον, το πολιτικό σύστημα. Εάν υπάρχουν υπουργοί που θέλουν να παρεμβαίνουν, θα βρίσκουν ενδεχομένως τρόπο να παρεμβαίνουν. Εάν όμως θέλουμε -και αναγνωρίζουμε τη σημασία- αυτή η Τράπεζα να λειτουργήσει υπερκομματικά και πέρα από τον πολιτικό κύκλο, τότε μπορούμε μέσα από τη συναίνεση να βρούμε εκείνες τις διαδικασίες που θα λειτουργούν ως δικλείδα ασφαλείας, οι οποίες θα διασφαλίσουν την επιτυχία του εγχειρήματος. Είναι θέματα εσωτερικών ελέγχων, είναι θέματα διαφάνειας, είναι θέματα δημόσιας λογοδοσίας.

Δεύτερον, τα πρόσωπα τα οποία πρέπει να πιστεύουν στο εγχείρημα και να έχουν τις δυνατότητες να το υλοποιήσουν.

Τρίτον είναι και ο δημοκρατικός, κοινωνικός και κοινοβουλευτικός έλεγχος, που αποτελεί πάντα μία πολύτιμη δυνατότητα για να μπορεί κανείς να ελέγχει αυτό που γίνεται και να επισημαίνει έγκαιρα προβλήματα και αδυναμίες.

Εγώ θέλω να ευχαριστήσω για τις εποικοδομητικές συζητήσεις που είχαμε στην Επιτροπή ανεξάρτητα από τη στάση που θα πάρει το κάθε κόμμα ειδικά σε αυτό το ζήτημα.

Σας ευχαριστώ.