ΕΙΣΗΓΗΣΗ στην εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ με θέμα: «Τα καρτέλ στην Ελλάδα»

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

 

Ευχαριστώ για την πρόσκληση του ΙΣΤΑΜΕ να συμμετάσχω στη σημερινή συζήτηση.Επιτρέψτε μου αρχικά μια σύντομη αναφορά στο γενικότερο θέμα που ζούμε αυτό τον καιρό και αποτελεί το φόντο όλων των εξελίξεων. Αναφέρομαι στη χρηματοπιστωτική κρίση. Η κρίση αυτή επεκτείνεται τώρα ταχύτατα στην πραγματική οικονομία. Γενικεύεται. Παγκοσμιοποιείται. Αναδεικνύεται σε μια ιστορικών διαστάσεων δομική κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα.

 

Η κρίση αυτή δημιουργεί μια ιστορική τομή. Αλλάζει τα δεδομένα. Φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα αξιών, στρατηγικής, γενικού προσανατολισμού, επανακαθορισμού των σχέσεων ανάμεσα στα κράτη, ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, προκαλεί αναδιατάξεις στο εσωτερικό των τάξεων. Οξύνεται η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, το χρηματιστικό κεφάλαιο και την πραγματική οικονομία, την πολιτική των ΗΠΑ και τις ανάγκες ενός κόσμου που γίνεται ολοένα και πιο πολυκεντρικός.

 

Η κρίση αυτή δημιουργεί κινδύνους αλλά και δυνατότητες  για τους εργαζόμενους και την αριστερά. Όμως, η άποψη που θεωρεί ότι οι δυνατότητες αυτές θα προκύψουν αυτόματα και αναπόφευκτα δεν υποστηρίζεται από τα ιστορικά δεδομένα.

 

Σε συνθήκες κρίσεων, σαν τη σημερινή, οι αριστερές δυνάμεις αντιμετωπίζουν συνήθως δυο κινδύνους.

 

Ο πρώτος είναι να υποκύψουν σε μια τάση «επαναστατικής» φυγής από την πραγματικότητα και τις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων αδυνατώντας να συνδέσουν την ικανοποίηση των αναγκών αυτών με μια σύγχρονη στρατηγική αριστερής διεξόδου από την κρίση με σοσιαλιστική προοπτική.

 

Ο άλλος κίνδυνος είναι να υποκύψουν σ’ ένα ρηχό κυβερνητισμό και να αποδεχθούν ένα ρόλο υπηρετικό, εν τέλει, προς τις ηγετικές μερίδες του κεφαλαίου, με την αυταπάτη ότι με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν όλες τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες της κοινωνίας, να κάνουν κάτι και για τους φτωχούς.

 

Οι κρίσεις όμως δε συνιστούν ευκαιρίες διανομής κερδών όπου όλες οι κοινωνικές τάξεις και ομάδες «κάτι θα πάρουν». Οι κρίσεις συνιστούν μορφές οικονομικού και κοινωνικού πολέμου. Διαδικασίες απαξίωσης κεφαλαίου, κατανομής ζημιών και διαχείρισης καταστροφών μέσα από τις οποίες διαμορφώνονται οι όροι για νέο ανοδικό κύκλο συσσώρευσης και ανάπτυξης.

 

Επιβάλλουν, επομένως, οι κρίσεις αυτού του τύπου, σαφείς και κατά κανόνα σκληρές αποφάσεις, ξεκάθαρες ταξικές επιλογές. Καμιά συμφωνία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, κανένα «New Deal» δε μπορεί, κατά την προσωπική μου άποψη, να έχει τύχη, αν αποφεύγει να κάνει αυτές ακριβώς τις επιλογές.

 

Η κρίση αυτή μπορεί να αποδειχθεί μια ιστορική ευκαιρία για τους εργαζόμενους, τους λαούς και τις κοινωνίες, την Αριστερά, μόνο αν αξιοποιηθεί για να συγκροτηθεί μια αριστερή στρατηγική εξόδου από αυτήν, που θα ανατρέπει το θεσμικό πλαίσιο, τις πολιτικές και τα κεκτημένα του νεοφιλελευθερισμού, θα ανακατανέμει πόρους και εξουσίες υπέρ των πολλών, των αδυνάτων και του περιβάλλοντος, και θα εμπεδώνει ένα νέο μετα-νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, ανοιχτό στην προοπτική του σοσιαλισμού, ενός νέου σοσιαλισμού, με δημοκρατία και ελευθερία, του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

 

Έρχομαι τώρα στο ζήτημα των καρτέλ για να παρατηρήσω ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ορθά αναδεικνύεται από το ΙΣΤΑΜΕ σήμερα. Όχι μόνο διότι ήδη είναι τεράστιο, αλλά και διότι λόγω και της κρίσης θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.

 

Γνωρίζουμε πολύ καλά και από τη θεωρία και από την ιστορία ότι οι κρίσεις στην εξέλιξή τους οδηγούν κάποια στιγμή σε συγχωνεύσεις και εξαγορές και γενικώς αυξάνουν τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Άρα το πρόβλημα με τα καρτέλ και τα μονοπώλια θα ενταθεί. Ήδη, βλέπουμε, ότι σε Ευρώπη και Ελλάδα οι συζητήσεις για εξαγορές και συγχωνεύσεις, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, έχουν ανάψει.

 

Πέραν αυτού, λόγω της ανόδου των επιτοκίων, και ενόψει της περιστολής των πιστώσεων, της συρρίκνωσης της κατανάλωσης και της αδρανοποίησης μέρους του παραγωγικού δυναμικού, το ποσοστό κέρδους μειώνεται. Οι επιχειρήσεις, λοιπόν, θα αντιδράσουν –το κάνουν ήδη– στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους με απολύσεις και με άνοδο των τιμών.

 

Είναι προφανές ότι το στόχο αυτό και ιδίως τον δεύτερο, δηλαδή, την άνοδο των τιμών τον πετυχαίνουν πρωτίστως οι μεγάλες επιχειρήσεις, όσες έχουν διεθνή δικτύωση ή είναι τμήματα πολυεθνικών ομίλων, όσες έχουν μονοπωλιακή ή ολιγοπωλιακή δύναμη ή όσες αποκτούν τέτοια δύναμη μέσω γραπτών ή άτυπων συμφωνιών. Ακριβώς γι’ αυτό, σε περιόδους κρίσης, αυξάνουν οι πιέσεις προς τους εργαζόμενους, αλλά και ανακατανέμονται τα μερίδια των αγορών σε βάρος των μικρότερων ή ασθενέστερων επιχειρήσεων, κάτι που δείχνουν και τα σημερινά στοιχεία της ΕΣΥΕ, σύμφωνα με τα οποία ενώ ο τζίρος στα καταστήματα μικρού και μεσαίου μεγέθους μειώθηκε αισθητά, στα πολυκαταστήματα και τα σούπερ-μάρκετ αυξήθηκε.

 

Απέναντι στο πρόβλημα αυτό, δεν αρκούν κάποια επιμέρους θεσμικά μέτρα που έχουν να κάνουν με την αναγκαία ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και ενδυνάμωση του ρόλου της. Τέτοια ή άλλα συναφή μέτρα δε θα έχουν, κατά την άποψή μου, κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα –όπως δεν είχαν και μέχρι  σήμερα– αν δεν εντάσσονται σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική υπεράσπισης των εισοδήματος και της απασχόλησης των εργαζομένων, καταπολέμησης της ακρίβειας και στήριξης των μικρών επιχειρήσεων και των δημοσίων αγαθών.

 

Σε ποια  κατεύθυνση  όμως και σε ποιο πολιτικό πλαίσιο μπορεί να υπάρξει μια τέτοια στρατηγική; Όχι φυσικά στο πλαίσιο της πολιτικής της ΝΔ που και δεξιά και ανερμάτιστη είναι. Αλλά στη βάση μιας νέας στρατηγικής κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.

 

Τα μονοπώλια, τα καρτέλ, τα ολιγοπώλια δε συνιστούν απλώς ατέλειες ή στρεβλώσεις των αγορών, αλλά είναι οργανικό αποτέλεσμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια δεν είναι μόνο άρνηση του ελεύθερου ανταγωνισμού αλλά και «παιδιά» του τελευταίου. Είναι  εκδηλώσεις της εγγενούς στον καπιταλισμό τάσης για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Η τάση αυτή, σαφώς ενισχύθηκε, απελευθερώθηκε  από παλιούς περιορισμούς, έγινε αχαλίνωτη κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η τάση αυτή δυνάμωσε επί των τελευταίων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ έγινε αληθινό τσουνάμι ασυδοσίας και κερδοσκοπίας. Επομένως, ως απάντηση στο πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να θεωρείται ο λεγόμενος «ελεύθερος» ή «υγιής» ανταγωνισμός, αλλά ένα εναλλακτικό μετα-νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο θα στηριχθεί σε μια στρατηγική αποεμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών, ανάκτησης του δημόσιου ελέγχου σε επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, διεύρυνσης  της δημόσιας σφαίρας, θέσπισης νέων πολιτικών πλαισίων στη λειτουργία των αγορών και στη σχέση επιχειρήσεων και κοινωνίας.

 

Στον τραπεζικό τομέα π.χ. έχει καταστεί πλέον προφανές ότι δε μπορούμε να περιμένουμε τη μείωση των επιτοκίων από την ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των τραπεζών, όταν αυτός ακριβώς ο ανταγωνισμός, για τη μεγιστοποίηση των κερδών, ευθύνεται για τη σημερινή κρίση. Τη μείωση των επιτοκίων θα την διεκδικήσουμε μέσα από την επιβολή νέων κριτηρίων λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, με επανακαθορισμό του ρόλου του και των κριτηρίων αποτελεσματικότητάς του. Με επανεθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και γενικότερα ισχυρή δημόσια παρουσία και κοινωνικό έλεγχο όπως σε πρόσφατη αναλυτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εκθέτουμε. Και είναι πρόκληση η κυβέρνηση της ΝΔ να θέτει στη διάθεση των τραπεζών, το τεράστιο ποσό των 28 δις ευρώ, χωρίς να θέτει, στο ούτως ή άλλως κοινωνικά απαράδεκτο αυτό σχέδιο, ούτε καν τον όρο της μείωσης των επιτοκίων.

 

Στους τομείς της παιδείας, της υγείας και άλλων δημόσιων αγαθών, η λύση δε βρίσκεται στον ανταγωνισμό των φορέων παροχής αυτών των υπηρεσιών αλλά αντίθετα στη συνεργασία τους για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών, στην αποεμπορευματοποίηση, την αποκατάσταση της λειτουργίας τους ως δημόσιων, μη ανταλλάξιμων, μη εμπορεύσιμων αγαθών, η αξιολόγηση και η αποτελεσματικότητα των οποίων πρέπει να γίνεται με όρους κοινωνικής αποτελεσματικότητας και όχι με όρους κέρδους και αγοράς.

 

Στους τομείς του πόσιμου νερού, του ηλεκτρισμού, των αερομεταφορών, των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών όπου η ασφάλεια και η δυνατότητα πρόσβασης κλπ. έχουν καθοριστική σημασία, η λύση δε βρίσκεται στον τυφλό κερδοσκοπικό ανταγωνισμό, αλλά στη δημόσια παρουσία και τον κοινωνικό έλεγχο.

 

Τέλος, στις αγορές των εμπορευμάτων, η συμπεριφορά των επιχειρήσεων σε σχέση με τις τιμές, δεν είναι ανεξάρτητη από τη συμπεριφορά τους απέναντι στις φορολογικές αρχές, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, την περιβαλλοντική νομοθεσία, τις επιθεωρήσεις εργασίας και την τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας. Αν μια κυβέρνηση όπως η σημερινή ανέχεται ή και ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, αν όπως η κυβέρνηση της ΝΔ αδιαφορεί για την τήρηση της περιβαλλοντικής και της εργατικής νομοθεσίας, είναι παράδοξο να περιμένουμε ότι η ίδια αυτή κυβέρνηση θα βάλει χαλινάρι στην κερδοσκοπία και την κερδοσκοπική άνοδο των τιμών. Χρειάζεται, επομένως, κι εδώ, ένα νέο πολιτικό πλαίσιο, που θα στηρίζει τη συλλογική οργάνωση των εργαζομένων, θα διευρύνει το ρόλο των συνδικάτων και θα προωθεί τον κοινωνικό έλεγχο στην οικονομία, μέσα από διαφανείς, αποτελεσματικούς και συμμετοχικούς θεσμούς.    

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,888

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr