Σημεία από τη συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομίας & Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» και τον δημοσιογράφο Στάθη Σχινά.

Για την ενδεχόμενη πρόταση μομφής της ΝΔ:

Δεν μας απασχολεί το θέμα. Εμείς είχαμε καλέσει τη ΝΔ προ εβδομάδων να καταθέσει πρόταση μομφής, δεν κατέθεσε τότε. Η κυβέρνηση κατέθεσε με δική της πρωτοβουλία πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης και την πήρε. Τώρα, αν καταθέσει η ΝΔ πρόταση μομφής απλά θα μας καθυστερήσει λίγο, αλλά όπως είπα, δεν έχουμε πρόβλημα. Είναι τακτικιστικά τεχνάσματα, λόγω απουσίας πολιτικής και αδυναμίας πολιτικής.

Εμείς προχωρούμε το σχέδιό μας, η κυβέρνηση έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης θα επικυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών και προχωρούμε ακριβώς στο σχεδιασμό που έχουμε κάνει. Απλώς αυτό το οποίο πρέπει να σημειώσουμε, με βεβαιότητα είναι ότι αυτή η αναδίπλωση της ΝΔ εκφράζει ένα ευρύτερο φαινόμενο και κίνδυνο, πρόκειται για μια εθνικιστική αναδίπλωση. Ενώ, επί δεκαετίες τώρα, μιλάμε ως χώρα και προσπαθούμε να βρούμε μία λύση στο πρόβλημα αυτό στη βάση σύνθετης ονομασίας, ξαφνικά ορισμένες δυνάμεις επιστρέφουν σε θέσεις μαξιμαλιστικές: «Καμία αναφορά στον όρο Μακεδονία», κλπ. Αυτή η αναδίπλωση πρέπει να μας απασχολήσει γιατί κρύβει και ενδεχόμενους κινδύνους.

Για την έξαρση της ακροδεξιάς βίας:

Σε όλη την Ευρώπη η ακροδεξιά και μάλιστα η φασιστική δεξιά έχει παράδοση, και στη Γερμανία και δεν μιλάω μόνο για τον Χίτλερ, αλλά και για μετά. Παντού λοιπόν το πρώτο που πρέπει να κάνει μια δημοκρατική κοινωνία είναι η απομόνωση των φασιστών, η πολιτική απομόνωση και απονομιμοποίηση των φασιστών, αυτό και στη χώρα μας έγινε τα τελευταία χρόνια.

Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, είναι ότι με την αλλαγή στάσης της Νέας Δημοκρατίας και της ηγεσίας της έχουμε ένα είδος «νομιμοποίησης» της Χρυσής Αυγής. Είδατε και ο σχολιασμός για το συλλαλητήριο της Κυριακής, με πόση επιμέλεια στην ουσία υποκρύπτουν το σχέδιο εισβολής στη Βουλή, συγκαλύπτουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Χρυσής Αυγής και των στελεχών της. Άρα, την ευθύνη δεν την έχουν μόνο οι φασίστες, αλλά και όσοι είτε νομιμοποιούν είτε συγκαλύπτουν, άμεσα ή έμμεσα την δράση της.

… πρέπει να βγάλουμε και ένα άλλο συμπέρασμα ότι με το που βγαίνει η χώρα από τα μνημόνια και με το που πρωτοέρχονται στην πρώτη γραμμή τα θέματα της ανάπτυξης, της μείωσης ανεργίας, της αύξησης του κατώτατου μισθού, δηλαδή της αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων, ορισμένες δυνάμεις νιώθουν άβολα με αυτή την προοπτική, ότι δηλαδή η Ελλάδα βήμα-βήμα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να βγει από την κρίση. Έτσι μία Συμφωνία των Πρεσπών που θα μπορούσε να περάσει με κλίμα συναίνεσης και με τεράστια πλειοψηφία στην Βουλή, διότι τη συνθετική γραμμή που είχε διαμορφωθεί, ακολουθούμε, βλέπουμε ότι επιλέγεται το θέμα αυτό, για να υπάρξει η στροφή προς εθνικιστικές και συντηρητικές κατευθύνσεις.

Για τη σύσφιξη δεξιάς και ακροδεξιάς ή τη μεγαλύτερη μετατόπιση της ΝΔ:

Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Ένας εκ των ομιλητών του συλλαλητηρίου προχθές ήταν ο κ. Σπύρου. Ο κ. Σπύρου ξέρετε πότε χρησιμοποίησε τον όρο «προδοσία» και ποιους είπε προδότες; Χαρακτήρισε προδότη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την τότε κυβέρνηση και τον τότε ΥΠΕΞ Γιώργο Παπακωνσταντίνου, όταν κατέθεσαν στον ΟΗΕ τη θέση και συμφώνησαν να αναγνωριστούν τα «Σκόπια» ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και αντί να βγει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να καταγγείλει αυτές τις απόψεις -οι οποίες απόψεις είναι επικίνδυνες, γιατί ζητούν στην ουσία τη διάλυση του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας, είναι αναθεωρητικές, είτε άμεσα, είτε έμμεσα υπονοούν αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια- ως μοιραίος άνθρωπος, σέρνεται από αυτή τη γραμμή.

Βεβαίως, αν συνεχιστούν αυτές οι τάσεις υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι, αν επικρατήσουν δηλαδή αυτές οι απόψεις. Γιατί επαναλαμβάνω δεν είναι το αν θα ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών, αλλά είναι η επικράτηση μιας άποψης όπου πίσω από τη μη επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών κρύβονται απόψεις που υπήρξαν και στο παρελθόν, διατυπώθηκαν στο παρελθόν, αλλά νομίζαμε ότι είχαν ηττηθεί, είχαν εξαλειφθεί, οι οποίες έχουν πολύ επικίνδυνες προεκτάσεις για τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή. Ακριβώς γι’ αυτό εγώ νομίζω ότι πρέπει να δούμε αυτό που ήδη συζητείται, ότι δηλαδή η απάντηση σε αυτήν την εθνικιστική αναδίπλωση θα πρέπει να είναι μία ευρεία προοδευτική συμπαράταξη. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όσοι μας ακούνε αντιλαμβάνονται αυτό το οποίο λέω. Ιδίως όσοι είχαν και την εμπειρία των τελευταίων 30 χρόνων. Έτσι αρχίσαμε περίπου, με το θέμα αυτό της γειτονικής χώρας. Αρχίσαμε με ακραίες μαξιμαλιστικές απόψεις. Φτάσαμε στο σημείο να τα χάσουμε σχεδόν όλα. Δηλαδή η χώρα να αναγνωριστεί από 140 χώρες, ως «Μακεδονία». Έχουμε πετύχει τώρα έναν έντιμο συμβιβασμό που διασφαλίζει και τα εθνικά μας συμφέροντα και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή. Άρα δεν μπορώ να σκεφτώ άνθρωπο, ιδίως από το χώρο ας πούμε του κέντρου, του πολιτικού κέντρου ή άνθρωπο που υπήρξε στο ΠΑΣΟΚ ή στην κεντροαριστερά, αλλά και ευρύτερα ακόμα και στο χώρο της κεντροδεξιάς, ας πούμε, με δημοκρατικές πεποιθήσεις, δεν μπορώ να σκεφτώ, λοιπόν, ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν νιώθουν το δίλημμα. Απλώς τι γίνεται; Κάποιοι έχουν φανατιστεί τόσο πολύ και υποτάσσουν τη στρατηγική στην τακτική. Δηλαδή «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε».

Καταρχήν εγώ θέλω να πω ότι υπάρχει τάση «όχι στην Συμφωνία των Πρεσπών», μην το υποτιμήσουμε αυτό. Εξαρχής από την στιγμή που εμφανίστηκε το πρόβλημα υπήρξαν τρεις απόψεις:

Με μία να είναι να διαλυθεί το κράτος των Σκοπίων, να διαμοιραστεί, να πάρουμε εμείς ένα κομμάτι, να πάρει η Βουλγαρία άλλο ένα, κτλ. Είναι μία επιλογή, επιλογή επικίνδυνη, γιατί σημαίνει αναθεώρηση συνόρων. Και αν αρχίσει η αναθεώρηση συνόρων στα σύνορά μας, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να δημιουργηθούν ορέξεις και για άλλες αλλαγές. Αυτές οι απόψεις ήταν ως πρόσφατα απομονωμένες και ήταν απέναντί τους και η επίσημη ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Το καινούργιο που έχουμε τώρα, είναι ότι δείχνει να σπάει αυτή η διαχωριστική γραμμή, δεν ξέρουμε ακριβώς τι εκφράζει το «όχι» του Κ. Μητσοτάκη. Είναι με την προαναφερθείσα έννοια ή με αυτήν της υποκρισίας, ότι θέλει να λυθεί το πρόβλημα, αλλά «επειδή το λύνει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση και  υπολογίζουν ότι θα έχουν πολιτικό κόστος, θέλω την πτώση τους, κλπ.» … Αυτό που θέλω να επισημάνω εγώ είναι ότι υπάρχει άποψη πίσω από το «όχι». Μια αναθεωρητική, εθνικιστική και άρα επικίνδυνη άποψη που πρέπει να απομονωθεί.

Δεύτερον, υπάρχει ένας χώρος όπως λέγαμε και πριν οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί, ένας κόσμος ο οποίος λέει ότι εφόσον το λύνει αυτή η κυβέρνηση, «συμπαράταξη με αυτήν την κυβέρνηση σε αυτό». Βλέπετε ότι έχουμε αρκετές δυνάμεις και από το χώρο της κεντροαριστεράς και από άλλους χώρους οι οποίοι στηρίζουν όχι απαραίτητα αυτή την κυβέρνηση, αλλά αυτή την επιλογή και αυτό θα εκφραστεί πιστεύω και στη Βουλή. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι προτάσσουν και το στενό κομματικό συμφέρον όπως κάνει η ΝΔ σήμερα, αλλά και η ηγεσία του ΚΚΕ.

Τι λέει η ηγεσία του ΚΚΕ; Οι Αμερικάνοι, λένε. Μα εμείς αυτή τη θέση την είχαμε στις προγραμματικές μας δηλώσεις. Οι Αμερικάνοι μας είπαν να την βάλουμε; Αυτή τη θέση την παλεύουμε από το 1992, ως κόμμα του 3% ο Συνασπισμός, πριν τον ΣΥΡΙΖΑ. Με απομόνωση. «Προδότες» μας έλεγαν και τότε. Οι Αμερικάνοι μας έβαζαν; Δεν τα ξέρει αυτά το ΚΚΕ; Αυτό συμπεριφέρεται μικροτακτικίστικα….

Έλεγε είναι δευτερεύον το όνομα. Εγώ περίμενα σήμερα να έρθει στη Βουλή με τη σημαία της δικαίωσής του, να πει «εγώ δικαιώθηκα, αυτά σας έλεγα, εσείς ταλαιπωρήσατε το θέμα και χάσαμε 30 χρόνια». Αντ’ αυτού, έρχεται με διαφορετικό σκεπτικό και είναι στο «όχι», μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις. Να εξηγήσει λοιπόν στο μέλλον ότι είπε «όχι» αλλά με διαφορετική λογική. Η ιστορία δεν καταγράφει αιτιολόγηση ψήφου, καταγράφει γεγονός. Ψήφισες κατά σε μία συμφωνία που ήταν ένας έντιμος συμβιβασμός και νομιμοποίησες με τη στάση σου, διότι μιλάει και γι αλυτρωτισμό το ΚΚΕ σήμερα, αυτήν την άποψη.

Κάνει συλλαλητήριο για να δείξει ότι δεν είναι τάχα με το άλλο συλλαλητήριο. Αυτές είναι οι υποσημειώσεις της Ιστορίας. Όπως και εμείς, θυμάστε, με το Συνασπισμό, επεκράτησε μια άποψη πλειοψηφική το ‘92 και ψήφισε ο Συνασπισμός υπέρ του Μάαστριχτ. Ότι εξηγήσεις και να δίναμε εμείς μετά, ότι δεν το εννοούσαμε έτσι, κλπ, έμεινε τότε ότι ψηφίσαμε υπέρ».

Η Συμφωνία των Πρεσπών και η σύνδεσή της με την ανάπτυξη της χώρας:

Μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, εμείς ξεκινάμε με αφετηρία ότι η συνανάπτυξη των Βαλκανίων είναι οργανικό στοιχείο της δικής μας ανάπτυξης. Τα λιμάνια μας, οι οδικοί άξονες, οι αγωγοί, η προοπτική της χώρας είναι συνδεδεμένη με την ανάπτυξη των Βαλκανίων. Οι βαλκανικές χώρες είναι οι μόνες χώρες που έχουμε θετικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών. Εάν δεν υπάρξει ένα σχέδιο να αναπτυχθούν και αυτές μαζί με εμάς, αυτή η μεγάλη διαφορά θα δημιουργεί προβλήματα. Για εμάς, η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι το τέλος αλλά η αφετηρία μιας σειράς πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση ενός σχεδίου κοινής ανάπτυξης από το οποίο ο άμεσα ωφελημένος θα είναι η χώρα μας και ειδικά η βόρεια Ελλάδα.

Ήδη συζητούμε για έναν Οργανισμό Βαλκανικής Ανάπτυξης με έδρα τη Θεσσαλονίκη, ήδη συζητούμε με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η Αναπτυξιακή Τράπεζα που δημιουργούμε να έχει εξαρχής παράρτημα στη Θεσσαλονίκη με βασικό στόχο το σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση κοινών υποδομών για τα Βαλκάνια. Επομένως η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν θα είναι μια νομοθετική πράξη που θα λήξει, θα είναι απαρχή πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη της βόρειας Ελλάδας και ευρύτερα της περιοχής των Βαλκανίων… είτε μόνοι μας, είτε ως τετράδα χωρών (με Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία), αλλά και μαζί και με την ΕΕ, με προγράμματα που θα εξασφαλίσουμε. Αυτό είναι ένα κεφάλαιο μακράς πνοής.

Σε ότι αφορά το υπόλοιπο σκέλος, έχουμε μπροστά μας τη Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία ούτως ή άλλως θα προχωρήσει. Έχουμε μπροστά μας τον επανακαθορισμό των σχέσεων κράτους – εκκλησίας. Έχουμε μπροστά μας μια σειρά νομοσχέδια που αμβλύνουν ή απαλύνουν πληγές που άφησε η κρίση, όπως είναι ο κατώτατος μισθός, η επιδότηση ενοικίου, το νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας κλπ.

Στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης έχουμε μία σειρά από νομοθετήματα με την οποία δημιουργούμε το θεσμικό πλαίσιο για το νέο αναπτυξιακό πρότυπο για το οποίο μιλούμε:

• Νέα χρηματοδοτικά εργαλεία. Δηλαδή η νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα και οι μικροπιστώσεις, και τα δύο νομοσχέδια θα ψηφιστούν εντός του επόμενου διμήνου
• Δημιουργούμε πλαίσιο πολυετών σχεδίων δημόσιων επενδύσεων για καλύτερο σχεδιασμό και αξιοποίηση πόρων
• Καινούργιο νομοσχέδιο για τις στρατηγικές επενδύσεις, για επιτάχυνση, απλούστευση και εξασφάλιση καλύτερων όρων στην προσέλκυση επενδύσεων

Στην ουσία, δημιουργούμε την προγραμματική και θεσμική βάση για την επόμενη τετραετία. Μαζί με τα παραπάνω έχουμε αρχίσει την διαδικασία σχεδιασμού της νέας προγραμματικής περιόδου, του νέου ΕΣΠΑ και όχι μόνο, των αλλαγών που πρέπει να κάνουμε την επόμενη δεκαετία. Γι’ αυτό είναι πολύ κρίσιμος ο χρόνος που έχουμε για να τα δρομολογήσουμε όλα αυτά.

Όλα αυτά που είπα είναι σημεία διαλόγου. Η απάντηση λοιπόν σε αυτή την αρνητική στροφή που παρατηρούμε είναι μία ευρεία προοδευτική συμπαράταξη, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συζητάμε και για το περιεχόμενο αυτής της συμπαράταξης. Πολλά από αυτά τα μέτρα που δρομολογούμε, αλλά και άλλα που μπορεί να προταθούν, είναι σημεία που προγραμματικά μπορεί να τροφοδοτήσουν ένα διάλογο και μία συνεργασία, το σχέδιο για το μέλλον.

Το ηχητικό της συνέντευξης: