Ομιλία σε συνάντηση Kόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς “Σταθερότητα μέσω ανάπτυξης: Τρεις θέσεις για το “Σύμφωνο σταθερότητας”

ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΜΕΣΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ:

ΤΡΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ»

Την επόμενη βδομάδα αναμένεται να συνεχιστούν οι συζητήσεις μεταξύ των υπουργών οικονομικών με στόχο την επίτευξη μιας συμφωνίας για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και ανάπτυξης.

Αν επιτευχθεί συμφωνία, αυτή αναμένεται να επικυρωθεί από τους αρχηγούς των κρατών μελών στη σύνοδο κορυφής που θα συνέλθει στις 22.3.2005.

Ωστόσο η εικόνα παραμένει αρκετά συγκεχυμένη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθώς και η Ευρωπαϊκή εργοδοτική οργάνωση UNICE, έχουν ταχθεί κατά της όποιας χαλάρωσης του υφιστάμενου Συμφώνου. Σε επίπεδο κυβερνήσεων φαίνεται να διαμορφώνεται μια ευρεία συναίνεση υπέρ της χαλάρωσης του Συμφώνου. Όμως δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτό.

Οι προτάσεις της προεδρίας προβλέπουν κατά την αξιολόγηση των χωρών να λαμβάνονται υπόψη η προώθηση ή όχι διαρθρωτικών αλλαγών, η οικονομική συγκυρία υπό την έννοια της φάσης του οικονομικού κύκλου, η ύπαρξη έκτακτων αναγκών λόγω φυσικών καταστροφών κλπ. Η Γερμανία ζητά να μην υπολογίζονται οι δαπάνες της επανένωσης, καθώς και οι εισφορές της στον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Η Γαλλία ζητά να εξαιρούνται οι στρατιωτικές δαπάνες, οι δαπάνες για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων εφόσον τους αναλάβει καθώς και οι δαπάνες για έρευνα και για αναπτυξιακή βοήθεια. Πολλές νεοεισερχόμενες χώρες όπως η Πολωνία, η Σλοβενία, η Ουγγαρία κ.α., ζητούν διάφορες εξαιρέσεις λόγω των μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιούν στα συνταξιοδοτικά τους συστήματα ή λόγω των προσαρμογών που καλούνται να κάνουν ενόψει της ένταξής τους στο ευρώ.

Είναι δυνατόν όλες αυτές οι διαφορές να επιτρέψουν κάποια συμφωνία; Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο επίτροπος Αλμούνια αμφιβάλλουν.

Ανεξάρτητα  όμως, από την έκβαση της παρούσας διαπραγμάτευσης, είναι νομίζω αναγκαίο να επεξεργαστούμε περαιτέρω, ει δυνατόν, μια κοινή θέση και να καταστήσουμε πιο αποτελεσματική την παρέμβαση των αριστερών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Όχι μόνο λόγω της ενδεχόμενης αποτυχίας των συζητήσεων, που σημαίνει ότι το πρόβλημα θα παραμείνει ανοιχτό, αλλά και γιατί, κι αν ακόμη, αυτές οδηγήσουν σε κάποια συμφωνία, το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας, θα είναι επίσης προβληματικό, ίσως και πιο προβληματικό από το υφιστάμενο. Στην κατεύθυνση αυτή θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις.

Πριν απ’ όλα, πρέπει να κάνουμε μια εκτίμηση για την κατεύθυνση των συζητήσεων που γίνονται ανεξάρτητα από την έκβασή τους.

Υπάρχει, δηλαδή, κάτι το κοινό στις διαφορετικές και αντιφατικές προτάσεις που διατυπώνονται;  Νομίζω πως υπάρχει. Κι’ αυτό είναι η μετατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα όργανο δημοσιονομικής πειθαρχίας σε ένα μέσο πολιτικής πίεσης, σε ένα μέσο πολιτικής πειθαρχίας. Τούτο σημαίνει ότι το ίδιο σύμφωνο θα είναι πιο χαλαρό και πιο ελαστικό για τις ισχυρές χώρες αλλά και για χώρες που πειθαρχούν πολιτικά στα κυρίαρχα δόγματα και πριν απ’ όλα στο νεοφιλελεύθερο δόγμα και τις προσαρμογές που απορρέουν απ’ αυτό.  Και αντίστροφα, το Σύμφωνο θα εφαρμόζεται με αυστηρότητα στις χώρες που παρεκκλίνουν πολιτικά από ό,τι θεωρείται «political correct».

Αυτό βέβαια ισχύει άτυπα και σήμερα. Η Γερμανία αν και το έλλειμμά της υπερβαίνει επί 4 συνεχή  έτη το όριο του 3% δεν έχει δεχθεί καμία ποινή. Αντίθετα η Ελλάδα απειλείται με βαριές ποινές αν σε δύο χρόνια δε μειώσει το έλλειμμά της κάτω του 3% δηλαδή αν δεν επιταχύνει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και αν  δεν προχωρήσει σε άλλες επώδυνες αλλαγές.

Βεβαίως οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τις δικές τους ευθύνες αφού προχώρησαν στην υιοθέτηση του ευρώ, και περίπου ταυτόχρονα ανέλαβαν την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων χωρίς να διαπραγματευθούν την εξαίρεση από το έλλειμμα, τουλάχιστον των ολυμπιακών δαπανών, όπως ορθά το ζητά σήμερα η Γαλλία, ενόψει της πιθανής ανάληψης απ’ αυτήν των Ολυμπιακών Αγώνων το 2012.  Έτσι, ο μόνος τρόπος προσαρμογής στις απαιτήσεις του Συμφώνου Σταθερότητας ήταν οι λογιστικές αλχημείες και η συγκάλυψη ελλειμμάτων και χρεών. Κι αυτό ακριβώς έγινε.

Ανεξάρτητα όμως από το γεγονός αυτό, θεωρώ ότι, ως αριστερές δυνάμεις, πρέπει από άποψη αρχής να ταχθούμε κατά της επιλεκτικής ή διακριτικής εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας. Το όποιο Σύμφωνο, οι όποιοι κανόνες ισχύουν πρέπει να εφαρμόζονται ισότιμα για όλες τις χώρες, μεγάλες ή μικρές και ανεξάρτητα από την πολιτική που κάθε χώρα δημοκρατικά επιλέγει και εφαρμόζει.

 Δεύτερη θέση: το Σύμφωνο Σταθερότητας, αποτελεί ένα ουσιώδες δομικό στοιχείο της ΟΝΕ, όχι όμως και το μοναδικό. Άλλα δομικά στοιχεία, είναι η ΕΚΤ και ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός. Καμιά  αλλαγή, συνεπώς, στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, αν δεν συνοδεύεται από αλλαγές στο καταστατικό και στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και στο ύψος των ίδιων πόρων της ΕΕ.

Στη θέση συνεπώς της συζήτησης για το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να αντιπαραθέσουμε, καταρχήν μια ευρύτερη ατζέντα, για μια τριπλή μεταρρύθμιση που να αφορά ταυτόχρονα στην ΕΚΤ, στο Σύμφωνο Σταθερότητας, και στον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και γενικότερα στο σύστημα χρηματοδότησης των υποδομών και της ανάπτυξης. Στην κατεύθυνση αυτή θεωρούμε θετικές τις προτάσεις που έχει επεξεργασθεί το Δίκτυο Ευρωπαίων Οικονομολόγων.

 Τέλος, σε ό,τι αφορά το Σύμφωνο Σταθερότητας αυτό καθαυτό, το ερώτημα που τίθεται είναι αν χρειάζεται τελικά κάποιο Σύμφωνο. Κατά την άποψή μας υπό τις συνθήκες κοινού νομίσματος κάποιο Σύμφωνο είναι αναγκαίο. Το υφιστάμενο όμως Σύμφωνο, όσο κι αν μεταρρυθμιστεί, όσο κι αν χαλαρώσει,  δεν μπορεί να υπηρετήσει τις προτεραιότητες της ανάπτυξης της αειφορίας και της απασχόλησης. Πρέπει συνεπώς, ως Αριστερά να απευθυνθούμε στους πολίτες, με τους όρους ενός ριζικά νέου Συμφώνου, το οποίο θα επιδιώκει τη «σταθερότητα» μέσω της ανάπτυξης, της μείωσης της ανεργίας,  της προστασίας του περιβάλλοντος και τις ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

 Υπό την έννοια αυτή το ύψος της ανεργίας, οι ανάγκες σε υλικές και κοινωνικές υποδομές είναι μεταξύ των κριτηρίων που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

 Η συζήτηση για το ευρωπαϊκό «Σύνταγμα», αποτελεί μια ευκαιρία για την ενημέρωση των πολιτών. Γι΄ αυτό εμείς, στην Ελλάδα, διαφωνήσαμε με την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να ψηφισθεί το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα από τη Βουλή. Ζητήσαμε να γίνει δημοψήφισμα, ακριβώς για να μπορέσουν αυτές και άλλες προτάσεις μας να τεθούν στην κρίση των πολιτών  πέρα από την κριτική μας και την αρνητική μας θέση για το ίδιο το Ευρωσύνταγμα.

 

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,888

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr