1.     Το πρόγραμμά μας είναι μια σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία και ένας διαρκής διάλογος με το λαό.

 

 

Η σημερινή ημερίδα εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια εξειδίκευσης, εμβάθυνσης και εμπλουτισμού του προγράμματός μας. Η προσπάθεια αυτή περιλαμβάνει τη μελέτη των εξελίξεων στην κάθε θεματική περιοχή, την βαθύτερη κατανόηση των προβλημάτων και των εναλλακτικών λύσεων, τον εσωκομματικό διάλογο, τη δημόσια διαβούλευση, την ανοικτή συζήτηση με το λαό.

 

 

Σήμερα προχωρούμε στο έργο αυτό με ασύγκριτα περισσότερες δυνάμεις απ’ ό,τι πριν τις εκλογές. Τα θεματικά τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι Επιτροπές Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου που έχουν δημιουργηθεί για όλα τα υπουργεία και οι μόνιμες δομές προγραμματικών επεξεργασιών συγκεντρώνουν σήμερα ένα πλούσιο επιστημονικό και πολιτικό δυναμικό. Όμως η άμεση σχέση και ο διάλογος με τα κοινωνικά κινήματα, με τους κοινωνικούς φορείς, το λαό, είναι για μας μια αναντικατάστατη πηγή γνώσης και δύναμης.

 

 

Στις διαστρεβλώσεις στις οποίες επιδίδεται τελευταία η κυβέρνηση εμείς δεν απαντάμε με λόγια αλλά με γεγονότα, με πρωτοβουλίες, με ανοικτές διαδικασίες διαλόγου, όπως η σημερινή, και με εκατοντάδες άλλες που γίνονται ή θα γίνουν σε όλη τη χώρα. Το τι λέει ή δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, τι τον δεσμεύει και τι όχι, το τι είναι ή δεν είναι ρεαλιστικό, ακόμη και το τι είναι ή δεν είναι αριστερό ή προοδευτικό,  όλα αυτά και πολλά άλλα δεν θα κριθούν μέσα σε κλειστά γραφεία ούτε θα κριθούν  από επικοινωνιακά τρικ. Τα θέματα αυτά θα κριθούν μέσα από την ανοικτή συζήτηση με τους πολίτες, τους εργαζόμενους, το λαό. Διότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως είχαμε την ευκαιρία να τονίσουμε κατά την ανακοίνωσή του στην «Αθηναΐδα» πριν τις εκλογές του Ιουνίου, είναι μια σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία, ένας διαρκής διάλογος με το λαό, συμπύκνωση και έκφραση κοινωνικών συμμαχιών και συμφωνιών.

 

 

Εγγύηση της αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι μόνο τα κείμενά του ή οι εξαγγελίες του. Κυρίως είναι αυτές οι σχέσεις εμπιστοσύνης, οι κοινωνικές συμφωνίες που συνομολογούμε με το λαό.

 

 

Γι’ αυτό και οι όποιες εξειδικεύσεις ή προσαρμογές χρειαστεί να γίνουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, δεν θα είναι προϊόν σιωπηλής διολίσθησης αλλά θα είναι αποτέλεσμα δημόσιου διαλόγου με την κοινωνία και με απόφαση των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.        

 

 

2.     Η διέξοδος από την κρίση ως διαδικασία μετάβασης σε μια νέου τύπου κοινωνία

 

 

Από την αρχή της κρίσης, από τις πρώτες εκδηλώσεις της επισημάναμε πως δεν πρόκειται απλά για μια κρίση χρηματοπιστωτική ή μια κρίση χρέους, αλλά ότι επρόκειτο για μια κρίση δομική, συστημική του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Τονίσαμε επίσης πως δεν επρόκειτο για μια κρίση μόνο ελληνική, αμερικανική ή ιρλανδική. Δεν επρόκειτο για ένα άθροισμα εθνικών κρίσεων αλλά για μια κρίση παγκόσμια που εκδηλωνόταν σε επίπεδο εθνικό, ευρωπαϊκό, διεθνές.

 

 

Σήμερα αυτές οι θεωρητικές διαπιστώσεις επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα και τις εμπειρίες μας. Ειδικά στη χώρα μας είναι πλέον σαφές ότι αυτό που ζούμε είναι η κατάρρευση ενός ολόκληρου φθαρμένου καθεστώτος, ενός μη βιώσιμου, ακόμη και πριν την κρίση, πολιτικού, δημοσιονομικού και παραγωγικού συστήματος. Και, άρα, την έξοδο από την κρίση πρέπει να την κατανοήσουμε με όρους μετάβασης προς μια νέου τύπου κοινωνία, βασισμένη σε νέα αξιακά, παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα, και όχι με όρους συντήρησης, αναστήλωσης ή επιδιόρθωσης του παλιού καθεστώτος.

 

 

Τα όποια άμεσα επιμέρους μέτρα, επομένως, που θα πρέπει να εφαρμόσουμε για την άμεση ανακούφιση των εργαζομένων, αλλά και οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές που εισηγούμαστε, θα πρέπει να κατανοούνται όχι ως προσπάθειες αποκατάστασης των πριν την κρίση συνθηκών αλλά ως προσπάθειες ενταγμένες σ’ έναν νέο τύπο κοινωνίας, σε ένα νέο υπόδειγμα ανάπτυξης. Δική μας φιλοδοξία δεν είναι να εγγυηθούμε απλώς όσα ίσχυαν πριν την κρίση. Δική μας φιλοδοξία είναι να θέσουμε τις βάσεις για έναν νέο τρόπο ανάπτυξης, να κάνουμε τη χώρα μας ένα διεθνές κέντρο παραγωγής πολιτισμού, γνώσης και ποιοτικών προϊόντων σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.

 

 

Με την έννοια αυτή, και στο χώρο της φορολογίας, οι όποιες επιμέρους φορολογικές προτάσεις εντάσσονται, όπως ήδη έχει λεχθεί, στη λογική της μετάβασης σ’ ένα νέο φορολογικό σύστημα, απλό, σταθερό, δίκαιο, μέρος ενός νέου τρόπου παραγωγής και διανομής του κοινωνικού πλεονάσματος.

                 

 

3.     … Και όμως δεν είμαστε όλοι το ίδιο

 

 

Τελευταία η κυβέρνηση μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας της πολιτικής της και του ενδεχόμενου λήψης νέων μέτρων, όπως η ίδια έχει αυτοδεσμευθεί, οργανώνει επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς. Με αυτούς προσπαθεί να καλλιεργήσει την απογοήτευση, την παθητικότητα, την αποστροφή προς τη συλλογική δράση, ισχυριζόμενη  πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι το ίδιο.

 

 

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, και μάλιστα από το βήμα της Βουλής, εμφάνισε πρόσφατα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και μάλιστα εμένα προσωπικά, να λέω πράγματα διαφορετικά από εκείνα που λέει το πρόγραμμά μας π.χ. στο ζήτημα του χαρατσιού.

 

 

Τι όμως είπαμε στο πρόγραμμά μας σχετικά με το χαράτσι; Και τι λέμε και σήμερα;

 

 

Το πρώτο που είπαμε στο πρόγραμμά μας είναι ότι η πλήρης κατάργηση του χαρατσιού και των άλλων άδικων φόρων θα γίνει στο πλαίσιο της φορολογικής μεταρρύθμισης και ειδικά της εισαγωγής του περιουσιολογίου.

 

 

Το δεύτερο που είπαμε στο προεκλογικό μας πρόγραμμα είναι ότι ακόμη και πριν την ολοκλήρωση του περιουσιολογίου θα προχωρήσουμε σε άμεσα μέτρα ανακούφισης τόσο για λόγους στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης όσο και ως συμβολή σ’ ένα πρόγραμμα το οποίο θα επιδιώκει να βάλει τέλος στον κατήφορο και να οδηγήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας. Στη δική μας αντίληψη δεν είναι πρώτα η ανάκαμψη της οικονομίας και μετά η ανάκαμψη των εισοδημάτων. Στη δική μας αντίληψη η ανάκαμψη των εισοδημάτων, αρχίζοντας από τα χαμηλότερα, είναι μια από τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας.

 

 

Μεταξύ των μέτρων αυτών είναι η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα πριν τη μείωσή του επίπεδα, η ρύθμιση των δανείων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με κοινωνικά κριτήρια, η εφαρμογή προγραμμάτων για την καταπολέμηση της φτώχειας και την αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων, καθώς «μέτρα άμεσης φορολογικής ανακούφισης [χαράτσι κλπ] για την πρώτη κατοικία, τους ανέργους και όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας» [βλ. Παράρτημα Ι του προεκλογικού οικονομικού προγράμματος].

 

 

Αυτά έλεγε το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Αυτά λέμε και σήμερα.

 

 

Οι προσπάθειες λοιπόν να καλλιεργηθεί σύγχυση, με τον τεχνητό θόρυβο, την ομίχλη, τη σκόνη και τη λάσπη δεν θα πιάσουν τόπο και διότι στηρίζονται στο ψεύδος και τη διαστρέβλωση και διότι υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών, οι οποίοι έχουν βαρεθεί τα ψέματα και θέλουν ειλικρίνεια και αλήθειες.     

 

 

4.     Προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις μιας μακράς, ανατρεπτικής, δύσκολης αλλά ελπιδοφόρας πορείας.

 

 

Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για τον ρεαλισμό.

 

 

Αν πιστέψουμε στα λεγόμενα του κ. Σαμαρά, του κ. Βενιζέλου και του κ. Κουβέλη «ρεαλιστική» ήταν η πολιτική που μας έχει φέρει στην καταστροφή. Και μη ρεαλιστική είναι η προσπάθεια να τη σταματήσουμε.

 

 

Εκείνο που επιδιώκουν είναι να πείσουν και με τον τρόπο αυτόν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ή, και αν υπάρχει, αυτός δεν είναι ρεαλιστικός. Γι’ αυτό καλωσορίζουν, υποτίθεται, τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στον ρεαλισμό. Αλλά ποιον ρεαλισμό; Πρόκειται για τεχνάσματα ηττημένων, παραιτημένων από κάθε λογική διεκδίκησης που υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών. Διότι αυτό που εκείνοι ονομάζουν ρεαλισμό είναι η απομάκρυνση από τις ανάγκες της χώρας και του λαού και η υποταγή στη βούληση και τις εντολές της τρόικα και των δανειστών. Είναι ο δικός τους δρόμος, ο δρόμος που μας έφερε ως εδώ.

 

 

Απέναντι σ’ αυτόν το ρεαλισμό της παραίτησης και της υποταγής που μας έχει οδηγήσει στην καταστροφή, εμείς αντιπαραθέτουμε το ρεαλισμό της ανατροπής. Διότι όπως δεν είναι ρεαλιστικό ένας  άρρωστος να περιμένει να θεραπευθεί με ένα λάθος φάρμακο, έτσι δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε να μας βγάλουν από την κρίση εκείνοι που μας οδήγησαν σ’ αυτήν. Διότι μόνο με την ανατροπή αυτής της πολιτικής, μόνο με την έξοδο από το χρεοκοπημένο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, μόνο με βαθιές αλλαγές  σε Ελλάδα και Ευρώπη υπάρχει διέξοδος για την κοινωνία και το λαό. Ρεαλισμός για μας σημαίνει να φέρουμε σε ακόμη μεγαλύτερη αντιστοιχία το πρόγραμμά μας, τη συγκρότησή μας, τις συμμαχίες μας, τις συνεργασίες μας, τις διεθνείς μας σχέσεις με τις υψηλές απαιτήσεις μιας τέτοιας ανατρεπτικής πορείας, δύσκολης αλλά και της μόνης ελπιδοφόρας.