Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου «Άξιζε…»

Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου της Νίτσας Λουλέ «Άξιζε…».

Η τσάντα με τις επιστολές που η Νίτσα Λουλέ μάς προσφέρει με τη μορφή μιας «ασπρόμαυρης ταινίας», όπως η ίδια γράφει, η αυθεντικότητα της ατόφιας παράθεσης, χωρίς σχολιασμούς και ερμηνευτικές επεξηγήσεις, δίνουν στο βιβλίο που συζητούμε σήμερα μια διάσταση ξεχωριστή, γιατί επιδέχεται πολλούς προσδιορισμούς. Είναι ένα βιβλίο μνημείο, είναι ένα βιβλίο ιστορίας, είναι ένα λογοτεχνικό έργο με ήρωες φανταστικούς, αλλά είναι και ένας φόρος τιμής στους πραγματικούς αγώνες και στα πραγματικά πρόσωπα που τους έδωσαν με επίδικο την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το συλλογικό όραμα για το «μεγάλο άλμα από την προϊστορία στην ιστορία της ανθρωπότητας», όπως γράφει ο Κώστας Λουλές σε ένα από τα γράμματά του στη  Μαρία, τη σύντροφο  του.

Αλλά το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί και ως μια υπόμνηση ότι ο πόλεμος των ισχυρών για την προσαρμογή των απείθαρχων στην ορισμένη από τους ίδιους κανονικότητα είναι διαρκής. Και είναι πάντα σκληρός, αδυσώπητος. Ακόμα και όταν ο πόλεμος αλλάζει μορφή τόσο ώστε να μη μοιάζει με πόλεμο, ακόμη και όταν τα μέσα του πολέμου δεν είναι οι γνωστές μορφές βίας –του εγκλεισμού, του καταναγκασμού, αλλά παίρνουν απρόσμενες μορφές όπως, παραδείγματος χάριν, η πρόκληση συλλογικού φόβου ή πανικού, η μαζική εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες, η απειλή για διακοπή χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το κλείσιμο των τραπεζών, το Grexit, ο συλλογικός διασυρμός και η ενοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού από εκπροσώπους άλλων λαών και οι διαρκείς εκβιασμοί σε περιτύλιγμα αλληλεγγύης.

Το βιβλίο της Νίτσας Λουλέ έχει όμως έντονο βιωματικό χαρακτήρα και για την ίδια. Αποτυπώνει τη ζωή των αγωνιστών γονιών της, την ταραγμένη περίοδο μετά τον εμφύλιο ως την αποκατάσταση της δημοκρατίας με την πτώση της χούντας το ʼ74. Με προσωπικό τόνο η συγγραφέας ερμηνεύει γράμματα των γονιών της. Άλλοτε με τη  ματιά του μικρού κοριτσιού που της λείπει ο πατέρας της εξαιτίας των εξοριών και άλλοτε με τη ματιά της ώριμης γυναίκας που αντιλαμβάνεται διαφορετικά την αναγκαιότητα της απουσίας.

Αυτά τα 25 περίπου χρόνια περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη μέσω των γραμμάτων της Μαρίας και του Κώστα Λουλέ σε συνθήκες φυλάκισης, εξορίας, αναγκαστικής προσφυγιάς. Το βιωματικό στοιχείο είναι έντονο, καθώς τα συναισθήματα τόσο της κόρης Νίτσας και των γονιών της όσο και της υπόλοιπης οικογένειας καταγράφονται από την πρώτη κιόλας σελίδα.

Όμως στο «Άξιζε…» δεν αποτυπώνονται μόνο συναισθήματα των μελών της οικογένειας. Με τρόπο προσιτό σημειώνονται επίσης προβληματισμοί για την πορεία του αγώνα, τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στην παρανομία, βιοποριστικά προβλήματα και καθημερινά. Παρακολουθώντας την ιστορική πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του Κώστα, της Μαρίας, της Νίτσας, του Δημήτρη, ο αναγνώστης μεταβαίνει σε τόπους εξορίας και προσφυγιάς –Βουκουρέστι, Λέρος, Γιούρα, τόπους οργάνωσης και πεδία διεξαγωγής του αγώνα. Ακριβώς γιʼ αυτό, όπως είπα στην αρχή, το βιβλίο αυτό έχει πολλές διαστάσεις και πολλές αναγνώσεις.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω με ορισμένες σκέψεις για τη μετέπειτα περίοδο, μετά τη Μεταπολίτευση, όταν ο μπάρμπα-Κώστας είναι μαζί μας εδώ στην Ελλάδα, στους αγώνες της δεκαετίας του ʼ70 και του ʼ80. Θα ήθελα να συνεισφέρω απλώς μια πτυχή την οποία έζησα προσωπικά και αφορούσε το γεγονός ότι, όπως είναι γνωστό, το 1968 έγινε μια οδυνηρή διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ορισμένοι εντάχθηκαν στο ΚΚΕ, άλλοι στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Υπήρξαν αρκετές ομάδες των Λαμπράκηδων, μεταξύ των οποίων και μία στην οποία συμμετείχα και εγώ, που δεν εντάχθηκαν σε κανένα από τα δύο αυτά κόμματα θεωρώντας ότι η διάσπαση δεν ήταν το ζητούμενο στον δεύτερο χρόνο της διδακτορίας.

Αυτές οι ομάδες ή τουλάχιστον πολλές από αυτές εντάχθηκαν τελικά στο Κουμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ένας από τους λόγους, όπως εγώ τουλάχιστον το βίωσα τότε, ήταν ότι μια ομάδα παλιών αγωνιστών που αναδείχθηκε στην ηγεσία του κόμματος  –Φλωράκης, Λουλές, Αμπατιέλος,  Φαράκος κ.α.–  έπεισαν ότι ήθελαν και μπορούσαν να καταπολεμήσουν τις γραφειοκρατικές και σκουριασμένες λογικές που είχαν κυριαρχήσει ότι μια άλλη πορεία του Κουμμουνιστικού Κόμματος, πιο κοντά στις προσδοκίες και σε αυτά που και εμείς πιστεύαμε μπορούσε να υπάρξει.

Ο Λουλές ήταν ο εκφραστής της δογματικής πίστης στις αρχές όπως ο ίδιος τις αντιλαμβανόταν, καθώς και της άκαμπτης κομματικότητας. Ενώ όμως είχε τη φήμη του αυστηρού,  του δογματικού, ο μπάρμπα- Κώστας, ήταν πάντα προσιτός σε όλους για να ακούσει τις σκέψεις μας και να τις σχολιάσει πάντα με ευθύτητα.

Ο μπάρμπα-Κώστας όμως είχε και μια άλλη ιδιότητα, που οι παλιότεροι τη γνωρίζουν: ήταν βαθύτατα αγροτιστής. Πίστευε στη δύναμη της πρωτογενούς παραγωγής, πίστευε στη δύναμη της αγροτικής οικονομίας των παραγωγικών δυνάμεων γενικότερα. Ήταν επίσης ένας πιστός «Θεσσαλάρχης». Πίστευε στις αστείρευτες δυνατότητες του «κάμπου» αν και αγωνιούσε για τον κίνδυνο της λειψυδρίας. Και θυμάμαι πως ήταν αυτός που στα μέσα της δεκαετίας του ’80 μας έπεισε ότι έπρεπε να υιοθετήσουμε το έργο για την εκτροπή του Αχελώου παρά τις ισχυρές από τότε -και στο ΚΚΕ-  οικολογικές επιφυλάξεις.

Είχε, στα χρόνια εκείνα μετά τη μεταπολίτευση μια πλούσια δράση. Και ως έκφραση της συνέχειας του κόμματος, ως ηγετικό στέλεχος του, αλλά και ως βουλευτής, αλλά και ως ένας άνθρωπος που αναζητά και ανιχνεύει το μέλλον στο οποίο πιστεύει βαθιά. «Θα αναγνωριστεί», είχε πει σε μια ομιλία  του στη Βουλή, «και θα είναι ντάλα μεσημέρι», αναφερόμενος στη εθνική αντίσταση. Και δεν άργησε να δικαιωθεί.  Αλλά δεν είναι η στιγμή για ένα  ευρύτερο απολογισμό ή αξιολόγηση της δράσης και της προσωπικότητας του Κώστα Λουλέ.

Η Νίτσα τελειώνει τη σύντομη εισαγωγή της στο βιβλίο λέγοντας ότι πολλές φορές διαβάζοντας τα γράμματα θύμωσε, άλλες έκλαψε και πολλές ήταν εκείνες που αναρωτήθηκε «άξιζε;».

Το βιβλίο λοιπόν μπορεί να συμπυκνωθεί ακόμα και σε αυτόν το λιτό τίτλο του. Είναι μια σπουδή πάνω σε αυτό το ερώτημα: Αξίζει ένας αγώνας όταν η νικηφόρα έκβασή του δεν είναι καν ορατή; Αξίζει η εμπλοκή σε ασύμμετρους εξ ορισμού πολέμους;

Η Νίτσα Λουλέ αφήνει το ερώτημα αναπάντητο. Όμως τελικά το άνοιγμα της τσάντας με τα γράμματα, η τακτοποίησή τους ένα προς ένα στη σειρά που η ίδια επέλεξε, η  έκδοση του βιβλίου, η πρόσκλησή της, η συμμετοχή  όλων σας και όλων μας σήμερα  εδώ, όλα αυτά είναι ήδη η  απάντηση.

Σας ευχαριστώ.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr