Ο Γ. Δραγασάκης στον ραδιοφωνικό σταθμό “ΑΘΗΝΑ 9,84” fm

Ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης, μίλησε την Κυριακή 26 Μαΐου στον «ΑΘΗΝΑ 9.84», στην εκπομπή «Μην πυροβολείτε την πολιτική», με τον Βασίλη Πάικο.

Μεταξύ άλλων, είπε:

«Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής ήταν η βίαιη επίθεσή του στο ίδιο το προεδρείο. Δηλαδή, έλεγε σε μένα “κάτσε κάτω ρε”. Αυτό ήταν το θέμα που έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα των πειθαρχικών μέτρων… Δεν άκουγε και επειδή αυτό δεν γίνεται πρώτη φορά ή έπρεπε να αποδεχθώ  έναν ευτελισμό του προεδρείου ή να προβώ σε κάποιες ενέργειες…

Γίνονται και ίσως γίνουν και άλλα ,διότι για πρώτη φορά έχουμε μέσα στη Βουλή ένα κόμμα, το οποίο είναι εκεί για να την πολεμάει. Το έχουν δηλώσει δημόσια ότι δεν τους ενδιαφέρει να είναι βουλευτές. Είναι βουλευτές για να έχουν τα προνόμια, για παράδειγμα την οπλοφορία πιο εύκολα, να μην μπορούν να τους συλλάβουν με αυτόφωρο. Αυτά είναι λόγια δικά τους. Επομένως, δεν είναι συνήθης κατάσταση και με αυτή την έννοια το ερώτημα είναι αν τα μέσα της Δημοκρατίας θα τα χρησιμοποιήσουμε εμείς ή θα τα χαρίσουμε σε αυτούς».

* Για το ζήτημα της οπλοφορίας: 

«Δεν είμαι βέβαιος ότι αντιμετωπίζεται, γιατί εδώ έχουμε μπλέξει σε μια κατάσταση. Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν υπάρχει θέμα οπλοφορίας και επιδεικτικής μάλιστα, μέσα στο κοινοβούλιο και πρέπει να πω ότι προβληματιζόμαστε διότι πέραν της  όποιας ρύθμισης, σκεφτόμαστε και συζητούμε και με νομικούς , προκειμένου να δούμε τι άλλα μέτρα μπορούν να ληφθούν..

Η απαγόρευση του προέδρου υπάρχει, απλώς υπάρχει και το εξής θέμα, ότι μέσα στη Βουλή δεν επιτρέπεται η σωματική έρευνα βουλευτή, αλλά αυτά είναι τεχνικά ζητήματα. Η ουσία είναι ότι πρέπει να υπάρξει ένα κλίμα, ότι κάποια πράγματα δεν επιτρέπονται. Κουμπούρια μέσα στη Βουλή; Πού είμαστε; Διαπίστωσα και ένα κλίμα που λέει “μη μιλάτε, μην τους ενοχλείτε, μην τους προκαλείτε”. Μα, το ενδιαφέρον μας ήταν που έφερε τη Χρυσή Αυγή ως εδώ ή η αδιαφορία μας; Με δημοκρατικό τρόπο πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα μέσα».

* Για την οικονομία:

«Υπάρχει παγκοσμίως μια υπερρευστότητα και ένα κλίμα κερδοσκοπικού πυρετού, όπου αυτή την εποχή αγοράζονται τα πάντα. Έτσι αγοράζονται και ελληνικά ομόλογα, τα οποία είναι λίγα και εν πάση περιπτώσει, δημιουργούνται κάποια θέματα, τα οποία εάν μεν ήταν διαρκή και γνήσια, θα έλεγε κανείς ότι είναι θετικά. Επειδή όμως έχουν μια διάσταση φούσκας, μπορεί αυτό το πράγμα να ξεφουσκώσει απότομα, οπότε να έχουμε και πισωγύρισμα, όχι μόνο να μην έχουμε βελτίωση δηλαδή. Από την μια πλευρά δεν αποκλείουμε  αρνητική παλινδρόμηση, εάν οι προσδοκίες που έχουν οικοδομηθεί για μετά τις γερμανικές εκλογές δεν επιβεβαιωθούν. Από την άλλη μεριά, το καλύτερο σενάριο που διαγράφεται  με την ακολουθούμενη πολιτική, είναι στην ιδανικότερη των περιπτώσεων να οδηγηθούμε  σε μία φάση στασιμότητας, με εξαιρετικά υψηλή ανεργία και μια κατάσταση όπου από την μια θα υπάρχει κοινωνική εξαθλίωση και από την άλλη, θα μπορούν να στήνονται κερδοσκοπικά επεισόδια… Δεν μπορεί η απάντηση στην κρίση  να είναι πειστική, αν είναι μόνο διορθωτική ή βελτιωτική. Η έξοδος από την κρίση σημαίνει δημιουργία νέου οικονομικού υποδείγματος και αυτό ισχύει και για την Ευρώπη και πολύ περισσότερο για την Ελλάδα».

Δημοσιογράφος: Για αυτά που ο πολύς κόσμος ονομάζει “κενά” στο λόγο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πρέπει να έχει απάντηση σε δύο πράγματα. Πρώτα  με ποιον θα κυβερνήσει; Μόνος του δεν φτάνει. Και δεύτερον, στο ερώτημα εάν οι πιστωτές δεν δεχτούν αυτό που εσείς θέλετε να κάνετε, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ή την απόσυρση, εσείς  τι θα κάνετε;

Γ. Δραγασάκης: «Σε ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, θα το απαντήσει η ίδια η κοινωνία. Δηλαδή δεν μπορεί ένα κόμμα να απαντήσει σε ένα ερώτημα πρωθύστερο… Σε μερικά ζητήματα η κρίση και η απάντηση πρέπει να έχει ένα στοιχείο δυναμικό. Με βάση τις υπάρχουσες δυνάμεις και τις δημοσκοπήσεις, κανείς δεν μπορεί να κάνει κυβέρνηση. Άρα το ερώτημα αυτό είναι κάτι το οποίο θα κριθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών, όποτε και αν γίνουν, αλλά εγώ θα έλεγα και περαιτέρω από την στάση της ίδιας της κοινωνίας απέναντι στα θέματα της κρίσης. Και έρχομαι στο δεύτερο ερώτημα. Η Ελλάδα μέχρι σήμερα είναι μια χώρα η οποία δεν έχει παρουσιάσει δικό της σχέδιο ούτε στην Ευρώπη, ούτε σε κανέναν. Υπηρετούμε το μνημόνιο τυφλά, έχουμε μια γραμμή συναίνεσης που με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης,  σημαίνει υποταγή. Υπάρχει ένα δεύτερο σενάριο το οποίο λέει να συγκρουστούμε. Ή όλα ή τίποτα. Αυτό πάλι, με τις κρατούσες  συνθήκες και στην Ευρώπη και στον κόσμο, εμείς το απορρίπτουμε. Απορρίπτοντας λοιπόν την σύγκρουση με τη λογική του “όλα ή τίποτα”, απορρίπτοντας την συναίνεση, υπάρχει χώρος μιας διεκδίκησης όπου μετράς τις δυνάμεις σου, θέτεις τους στόχους σου, αναζητάς συμμάχους και προσπαθείς να ανοίξεις αυτό τον καινούριο δρόμο, αν είναι δυνατό μαζί με άλλους, εφόσον δεν υπάρξουν άλλοι και μόνος σου… Ακούω να λένε ότι με το πρώτο “όχι” της ελληνικής κυβέρνησης στους Ευρωπαίους, θα μας κόψουν την χρηματοδότηση. Δεν είναι τόσο απλό. Δεν μπορούν. Για να σου κόψει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα τη χρηματοδότηση, θα πρέπει οι τράπεζες σου να μην είναι φερέγγυες. Εφόσον οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιηθούν, πρέπει να φροντίσουμε να μην έχουμε πρόβλημα αφερεγγυότητας. Και βέβαια, ας σταματήσουμε την μιζέρια και ας δούμε, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, αν υπάρχουν άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία με τα οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε ρευστότητα. Το κράτος έχει τη δυνατότητα έκδοσης ειδικού ομολόγου με το οποίο θα πληρώνει τους πιστωτές του, υπό τον όρο ότι θα το δέχεται πίσω και υπάρχουν άλλα μέσα τα οποία συζητούνται διεθνώς και τα συζητούμε κι εμείς».

* Για την πορεία προς ενιαίο κόμμα και το συνέδριο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.:

«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα βγει πιο ενιαίος και ισχυρός. Θέλω μόνο να πω ότι ίσως το πράγμα να είναι πιο περίπλοκο. Δηλαδή υπάρχει ένα γενικότερο θεωρητικό ερώτημα. Πότε ο κόσμος ξεσηκώνεται; Πότε ριζοσπαστικοποιείται; Μια συγκυρία που είναι ευνοϊκή γι’ αυτό, είναι όταν έχουμε απότομη αλλαγή των συνθηκών, δηλαδή απότομα ο κόσμος διαπιστώνει ότι δεν έχει δουλειά, δεν έχει εισόδημα και ξεσηκώνεται. Και έχει ίσως -ας μου επιτραπεί η φράση-, την αυταπάτη ότι μπορεί με μια κίνηση όλα να επανέλθουν όπως ήταν πριν. Ίσως, λοιπόν, η φάση που περνάμε και την ονομάζουμε στασιμότητα και υποχώρηση, να είναι μια φάση προβληματισμού και δημιουργίας μιας βαθύτερης συνείδησης, όπου ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι έχουμε μια σοβαρή κρίση, από την οποία δεν θα βγούμε αύριο το πρωί, θα χρειαστούν χρόνια, αλλά ας δούμε την πορεία να είναι στην σωστή κατεύθυνση. Και επομένως, μην εκπλαγείτε αν δούμε έναν νέο ριζοσπαστισμό, όταν ακριβώς ο φόβος της απόλυτης κατάρρευσης υποχωρήσει και διαπιστώσει ο κόσμος ότι υπάρχει ξανά η πολιτική, υπάρχουν αντιπαραθέσεις, υπάρχουν διαφορετικοί δρόμοι και ας δούμε ποιος είναι ο σωστός… Η ενιαία φωνή είναι επιδίωξη. Εγώ με τον όρο ωρίμανση είχα πει ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  πρέπει να γίνει μια δύναμη συνευθύνης. Δηλαδή, όποιος είναι ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μπορεί να έχει διαφορετικές απόψεις, αλλά προς την κοινωνία θα υπάρχει μια κοινή ευθύνη, διότι η κοινωνία θα εμπιστευθεί τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως σύνολο και όταν λέω ΣΥ.ΡΙΖ.Α., εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μια κυβέρνηση που θα έχει ως κορμό της τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δεν θέλουμε να μονοπωλήσουμε εμείς την προοπτική της εξόδου. Ακριβώς λοιπόν αυτό το στοιχείο της ενιαίας τάσης, του ενιαίου σχεδίου απέναντι στην κοινωνία πρέπει να το κατακτήσουμε».

———————————————————

Στο linkπου ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε όλη τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιάννης Δραγασάκης στον Β. Πάικο [**μετά το 30 ΄]

http://www.athina984.gr/node/243301