1. Ποιο είναι το συμπέρασμα από τη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης;

Απ’ ό,τι φαίνεται, ο κ. Πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, μετά από μια περίοδο αμηχανίας και απραξίας, πήρε κάποιες αποφάσεις. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και καλό νέο. Το κακό νέο είναι ότι πήρε λάθος αποφάσεις. Αποφάσισε να υιοθετήσει το παράδειγμα της Θάτσερ. Να συγκρουστεί με τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους. Αυτός ο όψιμος θατσερισμός “αλά ελληνικά”, δοκιμάσθηκε την περίοδο 1990-1993 και απέτυχε οικτρά. Γιατί να πετύχει σήμερα;

2. Ποιοι είναι οι “νικητές” και ποιοι οι “ηττημένοι” στο τέλος της συζήτησης;

Η “μάχη” στη Βουλή ήταν εικονική. Και στις εικονικές μάχες υπάρχουν μόνον   εικονικοί νικητές και ηττημένοι. Πρόκειται για μάχη εντυπώσεων με πρόσκαιρα αποτελέσματα. Οι πραγματικές μάχες θα δοθούν στην κοινωνία.

3. Πώς κρίνετε τη στάση του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και τι απαντάτε στα ανοίγματά του προς τον ΣΥΝ;

Η συζήτηση έδειξε ότι το κύριο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνον το παρελθόν του. Κυρίως είναι το μέλλον του. Η εμμονή του σε μια λογική “νεοφιλελεύθερης συναίνεσης” δεν του επιτρέπει να αναδειχθεί σε φορέα μιας στρατηγικής εναλλακτικής και ανταγωνιστικής προς το νεοφιλελευθερισμό. Σε ό,τι αφορά την Αριστερά, το πρόβλημα το έχει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αυτή πρέπει να κάνει επιλογές και να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Διαφορετικά η κρίση μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα εντείνεται, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα σοσιαλιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Διότι το ζητούμενο, σε όλη την Ευρώπη, είναι η σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική, με στόχο την ανατροπή της και όχι η συμπόρευση μαζί της.

4. Η κοινοβουλευτική συζήτηση και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας διευκολύνουν ή δυσκολεύουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά;

Όχι διότι όπως είπα τα θέματα αυτά θα κριθούν κυρίως στην κοινωνία και λιγότερο στο Κοινοβούλιο.

5. Που νομίζετε πως οδηγεί η κυβερνητική πολιτική στα θέματα αυτά;

Οι λύσεις του σήμερα είναι τα προβλήματα του αύριο. Η «λύση» του ΟΤΕ σήμερα, όπως γίνεται, θα φορτώσει τον προϋπολογισμό και το ΙΚΑ με ελλείμματα αύριο. Το ίδιο και με τις Τράπεζες. Στα εργασιακά τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. 

Η επέκταση της μερικής απασχόλησης, η αύξηση της μη μόνιμης, πρόσκαιρης εργασίας, η επινοικίαση των εργαζομένων, το σπρώξιμο των νέων, από τη σταθερή και πλήρη απασχόληση, στην πρόσκαιρη και αβέβαιη και συχνά ανασφάλιστη «δουλίτσα», όπως δείχνουν και διεθνείς εμπειρίες, οδηγούν μακροπρόθεσμα στην κρίση της κοινωνικής ασφάλισης, στην επιβράδυνση της παραγωγικότητας, στην πτώση της ανταγωνιστικότητας.

Ό,τι λοιπόν προβάλλεται σήμερα ως «λύση» και μάλιστα ως η μόνη ρεαλιστική λύση, δεν είναι παρά η μήτρα των αυριανών ακόμη οξύτερων προβλημάτων.

6. Μέχρι ποιο σημείο πιστεύετε ότι μπορούν να φτάσουν οι αντιδράσεις των εργαζομένων;

Υποθέτω ότι αυτό θα εξαρτηθεί από το μέχρι πού θα το πάει η Κυβέρνηση.

7. Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει μόνο στα μέτωπα που άνοιξε;

Όχι, διότι όπως σας είπα, με την πολιτική της κυβέρνησης, η λύση του ενός προβλήματος επιδεινώνει το άλλο. Η μείωση της φορολογίας των κερδών και των μερισμάτων, διεύρυνε το δημόσιο έλλειμμα, γεγονός που την υποχρεώνει να αυξήσει στη συνέχεια το ΦΠΑ.  Η ρύθμιση στον ΟΤΕ και τις Τράπεζες θα επιβαρύνει το ΙΚΑ, άρα θα την υποχρεώσει να «βάλει χέρι» συνολικά στο ασφαλιστικό.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, θα οδηγήσει στην επιδείνωση της παραγωγικότητας άρα θα αυξηθούν οι πιέσεις για μείωση των μισθών. Η Κυβέρνηση πυροδοτεί μια δυναμική για σύγκλιση προς τα κάτω.

Πάτησε το κουμπί της καθόδου στο κοινωνικό «ασανσέρ», ενώ προεκλογικά υποσχόταν την άνοδό του.

8. Πως σχολιάζετε την απόφαση του Μπαρόζο να ζητήσει από τα κράτη – μέλη της ΕΕ να παγώσουν τη διαδικασία επικύρωσης του Ευρωσυντάγματος;

Οι Ελίτ και οι ηγεσίες της Ευρώπης ηττήθηκαν. Η οικοδόμηση μιας νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, και μάλιστα αποκλειστικά από τα πάνω, ερήμην των Ευρωπαϊκών λαών και πολιτών έφτασε σε αδιέξοδο. Εκείνο που ενοποιεί πραγματικά σήμερα την Ευρώπη είναι το πανευρωπαϊκό αίτημα για μια «Κοινωνική Ευρώπη». Ζούμε λοιπόν μια κρίση, και είναι η πρώτη που προκλήθηκε από τα κάτω, και γι΄ αυτό δε θα μπορέσει να ξεπεραστεί ερήμην των λαών.

9. Οι αντιπαραθέσεις των ισχυρών της ΕΕ για τον προϋπολογισμό δείχνουν σοβαρές ρωγμές στο κοινοτικό οικοδόμημα. Τι σημαίνει αυτό για τα μικρά ή τα φτωχότερα κράτη – μέλη, όπως η Ελλάδα;

Ότι δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως φτωχοί συγγενείς ή ως δωρολήπτες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα αποκτήσει ουσιαστικό προϋπολογισμό και διαρθρωτικές πολιτικές, διαφορετικά δεν έχει προοπτική. Στην Ευρώπη δεν συγκρούονται μόνον κράτη, αλλά και κοινωνικές τάξεις και ιδεολογικά ρεύματα. Ο «αριστερός ευρωπαϊσμός» που εμείς υποστηρίζουμε, ο αγώνας για μια κοινωνική Ευρώπη υπηρετεί και τα ευρύτερα εθνικά συμφέροντα.