1) Ποιοι είναι οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν στην εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτό που επιβράβευε ο κόσμος, ακόμη και πριν τις εκλογές, ήταν το ενωτικό και αγωνιστικό μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ, η κοινωνική και οικολογική διάσταση της ταυτότητάς του, η αμφίδρομη σχέση του με τα κοινωνικά κινήματα, οι επίμονες αναφορές του στα προβλήματα της νέας γενιάς, η θεώρηση γενικότερα της πολιτικής από τη σκοπιά των αναγκών των νέων και του περιβάλλοντος. Τα στοιχεία αυτά δε συνιστούσαν μια αφηρημένη ρητορική, αλλά στηρίζονταν σε ένα αποδεικτικό υλικό που είναι η ίδια η δράση του ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, όλα αυτά τα ποιοτικά στοιχεία εκφράστηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τον Α. Αλαβάνο κατά την προεκλογική περίοδο.

2) Τι προοπτικές ανοίγει, αλλά και τι ευθύνες βάζει το 5,04%; Με άλλα λόγια, ποια είναι η επόμενη ημέρα της αριστεράς;

Πριν τις εκλογές μιλούσαμε για την αναντιστοιχία ανάμεσα στα μεγάλα μέτωπα που είχαμε ανοίξει – συχνά μόνοι μας – και την ισχνή κοινοβουλευτική μας δύναμη. Σήμερα, μετά τις εκλογές είμαστε αντιμέτωποι με μια διαφορετική ασυμμετρία. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούμε και ως Συνασπισμός και ως ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε αντιστοιχία με το εκλογικό αποτέλεσμα και κυρίως με τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες που αυτό αντιπροσωπεύει.

Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξουμε πολλά προκειμένου να ανταποκριθούμε

στις προσδοκίες τόσο του κόσμου που μας ψήφισε όσο και ευρύτερα της κοινωνίας.

3) Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Α. Αλαβάνος προανήγγειλε από το βήμα της κεντρικής επιτροπής σημαντική ανανέωση του στελεχικού δυναμικού του κόμματος ενόψει και του επικείμενου συνεδρίου. Ποια είναι η δική σου εκτίμηση επί του θέματος;

Πρέπει να προχωρήσουμε θαρραλέα.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι απλά να προωθήσουμε νέα στελέχη σε κάποιους τομείς, αλλά να συγκροτήσουμε μια πολιτική ανάδειξης στελεχών και αξιοποίησης γενικότερα του δυναμικού του χώρου μας. Να εξασφαλίσουμε στους νέους όχι μόνο ρόλους, αλλά και προϋποθέσεις επιτυχίας τους σ’ αυτούς. Ακόμη να βρούμε τρόπους αξιοποίησης της πείρας παλαιότερων στελεχών. Τέλος, είναι καιρός να σκεφθούμε, να ενθαρρύνουμε και να προωθήσουμε πιο συγκροτημένα και κάποιες εκπαιδευτικές, επιμορφωτικές και ερευνητικές δραστηριότητες, “εργαστήρια” μελέτης διαφόρων θεμάτων, εστίες θεωρητικού προβληματισμού, όχι ως ιδεολογικά “ιερατεία” ή αποκομμένους θεσμούς, αλλά ως ζωντανά συστατικά της πολιτικής λειτουργίας και υποστηρικτικά της δράσης.

4) Πώς βλέπεις τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ; Αφορούν την αριστερά;

Εκείνο που μας αφορά είναι κυρίως η πολιτική, η προγραμματική και η στρατηγική διάσταση της κρίσης του ΠΑΣΟΚ. Με τους όρους που διεξάγονται οι αντιπαραθέσεις, φαίνεται πως αυτές οι διαστάσεις της κρίσης θα έρθουν στο προσκήνιο, όχι πριν αλλά μετά την εκλογή του νέου αρχηγού. Θέλω να πω ότι πίσω από τις διαμάχες προσώπων, κρύβονται βαθύτερα και διαρκέστερα διλήμματα, που δεν αφορούν μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά ευρύτερα τον ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Γι’ αυτό και, κατά τη γνώμη μου, η κρίση του ΠΑΣΟΚ, με τη μία ή την άλλη μορφή, θα έχει διάρκεια. Το βάρος της δικής μας προσπάθειας πρέπει να στραφεί στην περαιτέρω επεξεργασία του δικού μας σχεδίου για την ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, την εμβάθυνση του προγράμματός του, τη διεύρυνση της κοινωνικής και της πολιτικής του επιρροής, ιδιαίτερα στη νέα εργατική τάξη που διαμορφώνεται στη χώρα μας, υπό συνθήκες μεγάλης ανασφάλειας, καθώς και στο χώρο των ριζοσπαστικών οικολογικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων.

5) Δεκαπέντε ημέρες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση δημοσιοποίησε το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το οποίο προφανώς το είχε έτοιμο πριν τις εκλογές. Γιατί το κράτησαν κρυφό;

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει νέες φορολογικές επιβαρύνσεις ύψους 6 δισ. ευρώ, που πλήττουν κυρίως τους φτωχούς καταναλωτές, τους μικροϊδιοκτήτες και τα μεσαία από εισοδηματική άποψη κοινωνικά στρώματα. Η κυβέρνηση τα χρειάζεται αυτά τα 6 δισ. ευρώ, όχι για να βελτιώσει τη δημόσια παιδεία, την υγεία ή την κοινωνική ασφάλιση. Τα θέλει για να καλύψει τα νέα ελλείμματα που δημιουργεί η πολιτική της και ειδικότερα η μείωση των συντελεστών φορολόγησης των κερδών και των μερισμάτων, η φορολογική ασυλία των πλουσίων και της εκκλησίας και η αύξηση της φοροδιαφυγής.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση ήθελε όλα αυτά να μείνουν κρυφά από τους ψηφοφόρους. Πρόκειται για έναν εμπαιγμό από τον οποίον, έστω και εκ των υστέρων, ο κόσμος πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του.

6) Ο συνδυασμός της σκληρής πολιτικής της ΝΔ, της εσωστρέφειας του ΠΑΣΟΚ και του απομονωτισμού του ΚΚΕ, μήπως αναβαθμίζουν τον αντιπολιτευτικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της νέας κοινοβουλευτικής του ομάδας;

  Προσωπικά, δεν έχω αμφιβολία ότι στο τέλος και αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου, εμείς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε κάνει αναλογικά τις περισσότερες ομιλίες, θα έχουμε καταθέσει τις περισσότερες ερωτήσεις, θα είμαστε από τους πιο δραστήριους βουλευτές. Η άποψη μου είναι ότι όλα αυτά είναι σημαντικά, αλλά δεν αρκούν για να ανταποκριθούμε στις νέες απαιτήσεις. Πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της κοινοβουλευτικής ομάδας και ο τρόπος σύνδεσής της με τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τα κινήματα, τους ψηφοφόρους μας και ευρύτερα την κοινωνία. Και αντίστροφα, πρέπει να βρούμε τρόπους να αξιοποιούμε τις γνώσεις και τις απόψεις τόσο των αριστερών ειδικών όσο και γενικότερα του κόσμου της αριστεράς για τα θέματα που καλούμαστε να χειριστούμε στο Κοινοβούλιο. Τέλος, πρέπει να ενισχύσουμε, να ενιαιοποιήσουμε και να εξειδικεύσουμε  ακόμη περισσότερο, το προγραμματικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

 Όλα αυτά δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν μόνο στο επίπεδο του κάθε βουλευτή ξεχωριστά ως ένα ατομικό καθήκον στον τομέα του. Πρέπει να διαμορφώσουμε συλλογικές υποδομές, λειτουργίες και διαδικασίες και αυτό δεν αφορά μόνο τους βουλευτές και την κοινοβουλευτική ομάδα, αφορά συνολικά το ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις συνιστώσες του.

7) Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε συμμετέχει στο διάλογο για το ασφαλιστικό; 

Η αριστερά είναι, από άποψη αρχής, δύναμη διαλόγου και κοινωνικού και πολιτικού. Όμως, ο διάλογος θέλει δύο. Η κυβέρνηση αυτή έχει εκφυλίσει κάθε έννοια αξιόπιστου διαλόγου. Έχει επιδεικτικά απορρίψει τις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, για την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας, για την κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος των νέων ασφαλισμένων, για τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, για το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας ως αποθεματικό πόρο για τις μελλοντικές ανάγκες της κοινωνικής ασφάλισης. Όχι μόνο τις έχει απορρίψει, αλλά, με έναν τρόπο αλαζονικό, τις θεωρεί ως “μη προτάσεις”, άξιες να συζητηθούν.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, αυτή συνεχίζει την αρνητική παράδοση και των προηγούμενων κυβερνήσεων που ως διάλογο εννοούσαν την υπαγόρευση της πολιτικής τους.