Τα σκάνδαλα πλήττουν τη δημοκρατία

• Η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ “αποκεφάλισε” ένα υπουργό και 9 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μην χρεωθεί την “υπόθεση Πόρτο Καρράς”. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος κατήγγειλε στη Βουλή ανάλογη περίπτωση για τα λουτρά Καϊάφα, ενώ η εσπευσμένη απόπειρα εισαγωγής της Εταιρείας Τουριστικών Ακινήτων στο Χρηματιστήριο “βγάζει μάτι”. Θεωρείτε ότι το ΠΑΣΟΚ θα αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για τη σύνδεση στελεχών του με επιχειρηματικά συμφέροντα;

Τα σκάνδαλα, ιδίως αυτά τα τελευταία, έχουν τεράστιες οικονομικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις. Νομίζω όμως ότι τη διάσταση που περισσότερο κι από αυτές εμείς πρέπει να αναδείξουμε είναι εκείνη της δημοκρατίας. Διότι εκείνο, που ειδικά στην περίπτωση του Πόρτο Καρράς, αποκαλύφθηκε είναι ότι η αναφερόμενη επιχείρηση συνέταξε την τροπολογία, αυτή “στρατολόγησε” τους πρόθυμους βουλευτές, αυτή συγκέντρωσε τις υπογραφές τους. Και κάποιοι απ’ αυτούς, με ή χωρίς ανταλλάγματα διεκπεραίωσαν την υπόθεση. Όταν όμως επιχειρηματικά συμφέροντα νομοθετούν και νομοθέτες λειτουργούν ως ατζέντηδες επιχειρηματικών συμφερόντων, για ποια ποιότητα δημοκρατίας μιλούμε; Προσωπικά ουδεμία εξήγηση περιμένω. Τι να την κάνουμε άλλωστε, όταν σύμφωνα με δημοσκόπηση το 82% της κοινής γνώμης πιστεύει πως έτσι λειτουργεί το σύστημα; Το ζήτημα λοιπόν που αναδείχνεται αφορά την ίδια την ουσία της δημοκρατίας, τη σχέση οικονομίας και πολιτικής, το ρόλο των αντιπροσωπευτικών θεσμών, και τη δυνατότητα της κοινωνίας να ελέγχει τις οικονομικές και πολιτικές εξουσίες.

Και είναι αξιοπρόσεκτο ότι σ’ αυτό ακριβώς δεν λέγεται τίποτα. Είναι όμως φανερό πως η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη αν το σύστημα γίνει ακόμη πιο διπολικό, ακόμη πιο συγκεντρωτικό και αδιαφανές όπως τα δύο μεγάλα κόμματα και όχι μόνο αυτά επιδιώκουν.

• Εκτιμάτε ότι η σύμπραξη των αριστερών δυνάμεων θα δώσει τη δυναμική που ακόμη δεν έχουν καταγράψει οι δημοσκοπήσεις;

Ήδη η εικόνα που έχουμε από συγκεντρώσεις και άλλες εκδηλώσεις είναι σε διάσταση από την εικόνα των δημοσκοπήσεων. Οι συγκεντρώσεις είναι σαφώς μεγαλύτερες αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σ’ αυτές έρχονται άνθρωποι πέρα από τον ΣΥΝ και τις άλλες δυνάμεις που συγκροτούν τα ενωτικά ψηφοδέλτια. Και όχι μόνο έρχονται αλλά φέρνουν μαζί τους το αίτημα για μια αριστερά, συσπειρωμένη, και συσπειρωτική, αυτόνομη, με μια πολιτική συγκεκριμένη και εναλλακτική προς το δικομματισμό και το νεοφιλελευθερισμό. Μια αριστερά ικανή να εκφράζει κοινωνικές ανάγκες, να υπερασπίζεται δικαιώματα, να αναστυλώνει οράματα και αξίες ανταγωνιστικές προς εκείνες του καπιταλισμού. Τα αιτήματα αυτά μερικές φορές διατυπώνονται ως γκρίνια, ή κριτική προς την υπαρκτή αριστερά αλλά και στην περίπτωση αυτή είναι σαφής ο ριζοσπαστισμός και μια νέα απαιτητικότητα που εκδηλώνεται από τους ίδιους τους αριστερούς, για μια αριστερά πιο ισχυρή πιο ικανή να επηρεάζει τις εξελίξεις, μια αριστερά ελκτική στη νέα γενιά. Αναγνωρίζεται πάντως ότι ο ΣΥΝ τα τελευταία χρόνια έκανε θετικά βήματα και η συσπείρωση που επιτεύχθηκε παρά τον μερικό της χαρακτήρα, αντιμετωπίζεται ως ελπίδα για την υπέρβαση του κατακερματισμού της αριστεράς. Έχει συνεπώς σημασία να πείσουμε πως ότι έγινε δεν συνιστά ένα ελιγμό με στόχο την εκλογική επιβίωση αλλά δέσμευση για μια νέα προοπτική που θα συνεχισθεί και μετά από τις εκλογές και πως ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα ασφαλώς θα ενθαρρύνει και θα διευκολύνει μια τέτοια διαδικασία.Το ΚΚΕ πατά την πεπονόφλουδα

• Πώς κρίνετε τη στάση του ΚΚΕ ειδικά σε σχέση με τη συσπείρωση της Αριστεράς;

Αναφερόμενη στις δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη για την ανάγκη ενιαίας έκφρασης της αριστεράς, η Α. Παπαρήγα δήλωσε πρόσφατα πως αυτό δεν είναι ρεαλιστικό στην “παρούσα φάση”. Είναι μια θετική μετατόπιση αν και δεν διευκρίνισε πότε και πώς η ευχή του Μίκη θα μπορούσε να γίνει ρεαλιστική. Διότι αν το επιχείρημα είναι οι υπαρκτές διαφορές, θυμίζω ότι οι διαφορές ΚΚΕ και ΕΑΡ στο παρελθόν ήταν μεγαλύτερες αλλά αυτό δεν εμπόδισε να καταλήξουμε στο κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ και στη συνέχεια στην ίδρυση του ενιαίου ΣΥΝ. Φοβούμαι λοιπόν πως πίσω από τη στάση του ΚΚΕ βρίσκεται η εμμονή στη θέση ότι δεν υπάρχουν άλλες εκδοχές της αριστεράς και εφόσον υπάρχουν πρέπει να σβήσουν. Έτσι η ηγεσία του ΚΚΕ αναπαράγει επιχειρήματα και συκοφαντίες κατά του ΣΥΝ και εξακολουθεί να ελπίζει στον αποκλεισμό του από τη Βουλή. Τότε, πιστεύει, θα γίνει ρεαλιστική η ενότητα της αριστεράς! Με τον τρόπο αυτό το ΚΚΕ πατάει την πεπονόφλουδα της αυταπάτης πως αν μείνει μόνο του στο χώρο της αριστεράς “οι μάζες θα εισρέουν” στις γραμμές του. Ούτε που διανοείται ότι κάθε πλήγμα κατά του ΣΥΝ είναι πλήγμα κατά της συνολικής παρουσίας της αριστεράς, δώρο υπέρ του δικομματισμού. Αντί λοιπόν το ίδιο το ΚΚΕ να πρωταγωνιστεί στην υπόθεση της συσπείρωσης της αριστεράς, στέκεται μίζερα και εχθρικά απέναντι στις δικές μας προσπάθειες, ενώ στελέχη του εκτίθενται σε ύβρεις κατά του ΣΥΝ. Δεν σκέφτονται καν πως και στο παρελθόν βρίζαμε τον Κύρκο αλλά τελικά χρειάσθηκε να συμμαχήσουμε μαζί του. Εν όψει των εκλογών και των αδήριτων αναγκών του μέλλοντος ας αποφύγουν τουλάχιστον το τελευταίο, όσοι και όσες από το ΚΚΕ διαθέτουν στοιχειώδη διορατικότητα.Να μην εγκαταλειφθεί το σχέδιο Ανάν

• Αυτές τις ημέρες βρεθήκατε στο Στρασβούργο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου, συζητήθηκε το Κυπριακό. Ποια είναι η αίσθηση από την κινητικότητα και τη “μετατόπιση” της Άγκυρας (προτείνει ορισμό νέου διαπραγματευτή από τον ΟΗΕ, συζήτηση εκτός σχεδίου Ανάν κ.ά.) και την πίεση των ΗΠΑ για διαπραγματεύσεις; Εκτιμάτε ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να συζητήσει εκτός του πλαισίου που θέτει το σχέδιο Ανάν;

Ο πρόεδρος Παπαδόπουλος, και συνολικά η κυπριακή ηγεσία αποκλείουν κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο. Όπως έχουν τα πράγματα η εγκατάλειψη του σχεδίου Ανάν δεν θα ήταν ένα βήμα προς τα μπροστά αλλά θα μας πήγαινε χρόνια πίσω. Γι’ αυτό μόνο ανησυχίες πρέπει να προκαλεί η απόφαση του συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας που προτείνει ως βάση των διαπραγματεύσεων τη “διαμορφωμένη πραγματικότητα” με απλή αναφορά στο σχέδιο Ανάν. Υπό τις συνθήκες αυτές κάνει εντύπωση η στάση των ΗΠΑ που προσανατολίζονται ξανά στην άσκηση πιέσεων προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό φάνηκε στα τηλεφωνικά διαβήματα προς τον Γ. Παπανδρέου με τα οποία του ζητούσε να ασκήσει πίεση στην κυπριακή κυβέρνηση αλλά και στα όσα δηλώθηκαν στις ΗΠΑ μετά τη συνάντηση Μπους – Ερντογάν. Σε ό,τι αφορά στο Συμβούλιο της Ευρώπης, η έκθεση που ψηφίσθηκε, το ψήφισμα που εκδόθηκε και γενικά το πνεύμα που επεκράτησε ήταν σε θετική κατεύθυνση. Αυτό όμως δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι να αποτραπεί μια διολίσθηση προς ένα σκηνικό πιέσεων και εκβιασμών που με πρωτοβουλία των ΗΠΑ επιχειρείται να στηθεί σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, και της δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής επίλυσης του Κυπριακού.