Τα τελευταία γκάλοπ ήταν σοκ για τον ΣΥΝ;

Δεν ήταν θετικά, αλλά έχουμε μία επιφύλαξη για την αντικειμενικότητά τους διότι βλέπουμε γενικότερα ένα σχέδιο επικοινωνιακής επίθεσης που σκοπό έχει να εδραιώσει το δίλημμα «Παπανδρέου ή Καραμανλής» και να περιθωριοποιήσει τα μικρότερα κόμματα.

Απέναντι στο δίλημμα αυτό ο ΣΥΝ τι αντιπαραθέτει;

Πίσω από τα πρόσωπα αυτά πρέπει να δούμε τις πολιτικές και τα προβλήματα, όπως η ανεργία, η ακρίβεια, το περιβάλλον. Επομένως, δική μας προσπάθεια θα είναι να δείξουμε στο κόσμο ότι τελικά ψηφίζει όχι πρόσωπα, αλλά πολιτικές που εκπροσωπούνται από κάποια πρόσωπα. Μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουμε, εδώ και αρκετό χρόνο, μία σύγκλιση και επομένως το πραγματικό δίλημμα είναι εάν θα συνεχιστούν οι μέχρι σήμερα πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των απελευθερώσεων των αγορών και της διεύρυνσης των ανισοτήτων ή θα υπάρξει μία αντίσταση στη πολιτική που εμείς χαρακτηρίζουμε νεοφιλελεύθερη.

Μετά την ανάδειξη Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γίνεται λόγος για ανανέωση. Σαν αίτημα αφορά, νομίζετε και τον ΣΥΝ;

Η ανανέωση είναι για τον ΣΥΝ στοιχείο της ταυτότητάς του. Θέλουμε να ανανεώσουμε την Αριστερά, την κοινωνία. Το θέμα όμως είναι το περιεχόμενο της ανανέωσης. Γιατί, πολλά από αυτά που κάνει ή λέει ο κ. Παπανδρέου είναι αναπαλαίωση. Θυμίζει την περίοδο του πατέρα του με την αμφίπλευρη διεύρυνση που προσπαθεί να κάνει, τη μεταγραφή στελεχών από άλλους χώρους, τη προσπάθεια να πει στον κόσμο αυτό που θέλει να ακούσει χωρίς κάποια επιβεβαίωση ότι η πολιτική του θα λύνει τα προβλήματα. Ο κ. Παπανδρέου ακολουθεί έναν νέο λαϊκισμό.  Και η νεολαία έχει δίκιο και οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο, και όλοι έχουν δίκιο, Τελικά με ποιες πολιτικές θα δικαιωθούν; Τι θα αλλάξει σε σχέση με αυτά που γίνονταν ως τώρα;

Πάντως αυτές οι εξαγγελίες έχουν απήχηση στον κόσμο της Αριστεράς, λένε τα γκάλοπ.

Εδώ υπάρχει μία παρανόηση. Και μένα αν με ρωτήσει κάποιος τι άποψη έχω για τον κ. Παπανδρέου ε, δε θα τον βρίσω. Αλλά δε σημαίνει αυτό και πολιτική συμφωνία μαζί του. Να σας επισημάνω ότι και ο κ. Κωνσταντόπουλος εμφανίζει πολύ θετικές κρίσεις στη κοινωνία, αυτό δε σημαίνει ότι όλος αυτός ο κόσμος ψηφίζει ΣΥΝ. Επομένως από έναν πολιτισμένο τρόπο με τον οποίο οι αριστεροί αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους, γίνεται προσπάθεια να βγει ένα πολιτικό συμπέρασμα που νομίζω ότι δεν ευσταθεί.

Όμως και στελέχη σας, όπως Μ. Δαμανάκη και ο Π. Σκοτινιώτης, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα Παπανδρέου.

Η κοινωνία γνωρίζει και έχει προεξοφλήσει ότι η Αριστερά στην εποχή μας είναι σε φάση ανασύνθεσης. Παλιοί αριστεροί εγκαταλείπουν την Αριστερά για διάφορους λόγους, άλλες, νέες δυνάμεις έρχονται. Αυτό είναι στοιχείο της εποχής μας, που ο ΣΥΝ αντιμετωπίζει επιθετικά, με προσπάθειες να ξεπεράσουμε τον κατακερματισμό, να υπάρξει ένα κλίμα διαλόγου και κοινής δράσης και μέσα από όλα αυτά να προκύψει μία νέα Αριστερά που θα μπορέσει να σφραγίσει τις εξελίξεις. 

Όσοι διαφωνούν λένε όμως ότι επιδίωξη του ΣΥΝ είναι ένα «καλό ΚΚΕ», κατά την ορολογία και των διαφωνούντων στο κόμμα σας.

Αυτό δεν είναι σωστό. Καταρχήν δεν υπάρχουν σήμερα στερεότυπα. Ακόμη και τα Κ.Κ διεθνώς, με εξαίρεση το δικό μας, είναι σε φάση αναζητήσεων. Σας θυμίζω ότι υπάρχουν Κ.Κ, όπως το Γαλλικό, που έκαναν ακόμη και κυβέρνηση με τους Σοσιαλιστές. Άλλα έχουν αποκτήσει ταυτότητα ανανεωτική, οικολογική. Ακόμη και στο δικό μας ΚΚΕ που τα αρνείται όλα αυτά, εγώ πιστεύω ότι, αργά ή γρήγορα, θα γίνουν αλλαγές.

Η Αριστερά αποτελεί μία διαχρονική δύναμη που  δε μένει στάσιμη. Η Αριστερά του 21ου αιώνα δε μπορεί να είναι η ίδια, αν θέλει να είναι Αριστερά, με την Αριστερά του 20ου αιώνα. Βεβαίως αυτό δε σημαίνει ότι σβήνει όλο το παρελθόν, αλλά ότι επαναξιολογούνται τα πάντα και επανακαθορίζεται μία πολιτική που αντιστοιχεί στις κοινωνίες της εποχής μας. 

Την αποτυχία της Αριστεράς στη χώρα μας να εμποδίσει την διαρκή ισχυροποίηση του δικομματισμού που την αποδίδετε;

Είναι ερώτημα που αξίζει προβληματισμού. Δεν έχω να δώσω πλήρη απάντηση, αλλά θα ήθελα να αναφέρω δύο-τρεις παράγοντες. Ο πρώτος είναι ότι με τη κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος, την αδυναμία των κοινωνικών κινημάτων να επιβάλλουν λύσεις, ο κόσμος στρέφεται σε κόμματα εξουσίας. Δηλαδή προσδοκά λύσεις μέσα από το κράτος και την εξουσία και αυτό τον σπρώχνει να ψηφίζει εκείνο το κόμμα που θα σχηματίσει κυβέρνηση.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχουμε έναν εκλογικό νόμο που ενισχύει αυτό το σύνδρομο.

Ο τρίτος παράγοντας είναι ότι έχουν αλλάξει οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού, δεν είναι τώρα μόνο τα κόμματα και η κοινωνία. Όλο αυτό διαμεσολαβείται από τα ΜΜΕ και κυρίως τις τηλεοράσεις, που δεν είναι χώρος πλουραλιστικής ενημέρωσης, αλλά μηχανισμοί καθοδήγησης της κοινωνίας.

Και τέλος σημαντικές είναι οι ευθύνες και της ίδιας της Αριστεράς, διότι η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός δεν επιτρέπουν να εμφανιστεί ένας εναλλακτικός αριστερός πόλος.

Μπορεί, λέτε, αυτός να υπάρξει στο μέλλον; Η κ. Παπαρήγα απέρριψε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

Εμείς προσπαθούμε. Για να υπάρξει μία άλλη κατάσταση πρέπει η ίδια η Αριστερά να αρχίσει να συσπειρώνεται, να ξεπερνάει τις διαφορές ή να τις θέτει εντός πλαισίων που δεν εμποδίζουν τη κοινή δράση και αυτό γίνεται τώρα με τα ενωτικά ψηφοδέλτια του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Παρότι δεν είναι πλήρης η συνεργασία- λείπει το ΚΚΕ – αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική διότι δείχνει ότι δυνάμεις με διαφορετικές εμπειρίες, απόψεις, καταβολές μπορούν να συνεννοηθούν. Και αυτό είναι απαραίτητο εάν συμφωνήσει κανείς πως η αμερικανοποίηση του πολιτικού συστήματος δεν είναι θετικό γεγονός. Δηλαδή το να έχουμε δύο κόμματα, με τη μορφή παρατάξεων, όπου διάφοροι παράγοντες με τη παρεμβολή των ΜΜΕ θα επιβάλλονται στη κοινωνία, όπως γίνεται στις ΗΠΑ. Και, αν θέλετε, το βαθύτερο νόημα των εκλογών αυτό θα είναι. Θα πάμε σε ένα πλήρη δικομματισμό  ή θα διατηρηθούν οι δυνατότητες να υπάρξει μία ισχυρή τρίτη παράταξη; Και γι? αυτό ο ευρύτερος χώρος του ΣΥΝ των ριζοσπαστικών δυνάμεων πρέπει να ενισχυθεί. Διότι και το ΚΚΕ αν μείνει μόνο του, θα συρρικνωθεί. Είναι λάθος αυτό που πίστευαν μερικοί στο ΚΚΕ ότι μπορούν να ενισχυθούν εις βάρος του ΣΥΝ. Παρά τις διαφορές η μοίρα των δυνάμεων της Αριστεράς είναι κοινή σε ότι αφορά στις πιέσεις του δικομματισμού.

Είστε βουλευτής Β? Αθήνας, αλλά η πρώτη εκλογή σας στο Κοινοβούλιο ήταν στα Χανιά. Παρακολουθείτε τις εξελίξεις στο νησί;

Όπως είπατε, βγήκα βουλευτής στα Χανιά, όμως κατάγομαι από το Λασίθι, άρα έχω μία παγκρήτια, έτσι, ταυτότητα. Παρακολουθώ φυσικά τις εξελίξεις και πιστεύω ότι και η Κρήτη και ειδικά τα Χανιά και το Ηράκλειο έχουν σοβαρές δυνατότητες να αναδείξουν βουλευτή της Αριστεράς

Παραδοσιακά πάντως στο νησί δεν υπάρχει ισχυρή Αριστερά. Γιατί;

Δεν υπάρχει όμως και αντι-Αριστερά στην Κρήτη. Ο κόσμος την αγαπάει, μπορεί να μη ψηφίζουν σε μεγάλο βαθμό, δεν αντιμετώπισα όμως στη Κρήτη  ποτέ σκληρό αντικομμουνισμό ή αντιαριστερές συμπεριφορές. Και πρέπει να σας πω ότι τα ποσοστά του ΣΥΝ στα Χανιά είναι υψηλά, με τις ψήφους του ΣΥΝ έχει βγει και νομάρχης, έχουμε παρουσία σε αρκετούς Δήμους και  έντονη παρουσία αριστερών στη τοπική κοινωνία των Χανίων, αλλά και του Ηρακλείου.