• Καλημέρα κύριε Δραγασάκη.

 

 

Γεια σας.

 

 

• Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για την υπέροχη δουλειά που κάνατε σεις και όλη η επιτροπή, δεν το λέμε μόνο για σας, αλλά είναι η πρώτη φορά που πιστώνεται στο ΣΥΡΙΖΑ ότι είχε προγραμματικό λόγο και ότι κάθε δυο μέρες παρουσίαζε προγραμματικές θέσεις με συνεντεύξεις τύπου, παρέμβαση που τον ανέβασε πολύ. Δηλαδή μέσα σε ένα μήνα έγιναν «θαύματα» και αυτό πιστώνεται σε ένα μεγάλο τμήμα και σε σας. Πείτε μας, λοιπόν, πώς εκτιμήσατε το εκλογικό αποτέλεσμα; Τι παρατηρήσεις, σχόλια έχετε να κάνετε;

 

 

Το αποτέλεσμα οπωσδήποτε είναι μια σημαντική επιτυχία, όπως είπε χθες βράδυ και ο Αλέξης Τσίπρας, δεδομένων των συνθηκών. Κυρίως, δηλαδή, αποδείξαμε ότι μπορούμε, όταν θέλουμε, να δουλέψουμε συντονισμένα και συλλογικά, να ανατρέψουμε δυσμενείς καταστάσεις, να διαψεύσουμε δυσμενείς προβλέψεις και να επιτύχουμε μια θετική δυναμική. Αυτό ήταν το στοίχημα που είχαμε βάλει και νομίζω το κερδίσαμε. Από εκεί και πέρα βέβαια, προσωπικά θα ήθελα ένα αποτέλεσμα πάνω από το 5%. Πιστεύω ότι αν είχαμε μια εβδομάδα ακόμη θα το πετυχαίναμε, γιατί είχαμε αποκτήσει μια ρότα, μια δυναμική.

 

 

Βέβαια και το 4,5% δεν είναι ευκαταφρόνητο, αλλά πιστεύω ότι γενικά πρέπει να αντλήσουμε ένα θετικό μήνυμα απ’ αυτή τη μάχη, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να βάλουμε πιο φιλόδοξους στόχους. Θεωρώ δηλαδή ότι παρά το ότι το εκλογικό ποσοστό δεν είναι το παν για ένα αριστερό κόμμα,  πρέπει πάντως, έχουμε ανάγκη, από ποσοστά της τάξης του 6%-7% τουλάχιστον για να φύγουμε από τη ζώνη που δημιουργεί υπαρξιακά ερωτήματα κάθε φορά.

 

 

Και πιστεύω ότι αν αξιοποιήσουμε, όπως είπα, ό,τι θετικό πετύχαμε και αντίστοιχα αν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα μεν αλλά και με νηφαλιότητα  και προσοχή τα διάφορα ελλείμματα που έχουμε και προβλήματα που μας ταλάνισαν, πιστεύω ότι αυτό δε θα είναι ένας ανέφικτος στόχος.

 

 

• Πάντως ένα δημοσκοπικό εύρημα από τα exit polls δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές σε σχέση με τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, αν είχε τη χαμηλότερη συσπείρωση της τάξης του 63-64%, παρ’ όλα αυτά κατέγραψε ένα σπουδαίο ποσοστό. Αυτό σημαίνει ότι πλέον -αν θέλετε και τη δικιά μου εκτίμηση- υπάρχει μια βάση πλέον του ΣΥΡΙΖΑ, ένας κόσμος που το ακολουθεί και το ακούει, και το ακούει με προσοχή όλη αυτή την περίοδο, αλλά υπάρχει και μια δυναμική η οποία εξηγείται κιόλας με αυτό που είπατε και σεις νωρίτερα.

 

 

Έχει δυο στοιχεία αυτό το αποτέλεσμα που πετύχαμε τα οποία δεν πρέπει να υποτιμήσει κανείς.

 

 

Το ένα είναι ότι προβάλλει, απ’ ό,τι βλέπω και εγώ από τις έρευνες που γίνονται, ένα κοινωνικό προφίλ, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός χώρος που ταυτοποιείται  σε μεγάλο βαθμό με το νέο εργαζόμενο, με την υπό διαμόρφωση νέα εργατική τάξη θα έλεγα με μια παραδοσιακή ορολογία και βέβαια και γενικά με τους νέους αλλά και όσους έχουν μια αυξημένη ευαισθησία για το περιβάλλον. Άρα στην ουσία μιλάμε για ένα πολιτικό υποκείμενο με σαφείς κοινωνικές και οικολογικές αναφορές. Αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο το οποίο πρέπει να ενισχύσουμε.

 

 

Το δεύτερο είναι ότι σε συνθήκες σαρωτικής ανόδου του ΠΑΣΟΚ, συνήθως η Αριστερά πιέζεται μέχρι και αφανισμού. Και πρέπει να σας πω ότι υπήρχαν κάποιες δημοσκοπικές έρευνες πριν τις εκλογές που έδειχναν τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να έχει μια διαφορά 10 μονάδων. Αυτές οι έρευνες που έδειχναν το ενδεχόμενο των 10 μονάδων, έδειχναν το ΣΥΡΙΖΑ στο 3%.

 

 

• Και πιο κάτω. Υπήρχε κυλιόμενη έρευνα που τον έδειχνε στο 2,2%.

 

 

Άρα, θέλω να πω το ότι το ΠΑΣΟΚ είχε αυτή τη σαρωτική νίκη τύπου ‘81 και ταυτόχρονα όμως εμείς είχαμε το σημερινό αποτέλεσμα, δείχνει αντοχή αλλά και μια δυνατότητα. Μια δυνατότητα που ακριβώς μας επιτρέπει, όπως είπα, να βάλουμε και πιο φιλόδοξους στόχους στο μέλλον.

 

 

• Κύριε Δραγασάκη, κατά την άποψή σας έχουμε μια νέα Βουλή και εντελώς νέο συσχετισμό δυνάμεων και μια κυβέρνηση η οποία δείχνει  ότι ο προγραμματικός της λόγος αξιοποιήθηκε από την πλευρά των πολιτών και το εμπιστεύονται. Ποιες είναι οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ κατά το επόμενο διάστημα;

 

 

Όλα αυτά πρέπει να τα συζητήσουν συλλογικά τα όργανα του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως επειδή αρχίζοντας την εκλογική μάχη απευθυνθήκαμε στον κόσμο της Αριστεράς και είπαμε πως, ό,τι και αν πετύχουμε -εγώ τουλάχιστον, το είχα πει αυτό και δημόσια- αν νικήσουμε, θα είναι νίκη του κόσμου της Αριστεράς. Με αυτή την έννοια λοιπόν πρέπει ο κόσμος της Αριστεράς να έχει έναν βαρύνοντα λόγο στις υποθέσεις. Βεβαίως, αυτά πρέπει κάπως να συγκροτηθούν, να βρούμε τις διαδικασίες, να βρούμε τους τρόπους.

 

 

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, εγώ θεωρώ ότι έχουμε δυο μεγάλα καθήκοντα. Το ένα είναι να κάνουμε το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ κόμμα και να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ μια λειτουργική και αξιόπιστη μορφή συμμαχίας. Λέω να κάνουμε το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ κόμμα διότι, κατά την άποψή μου, όπως λειτουργούσε ως τώρα ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, δεν ήταν κόμμα. Ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα άθροισμα παραγόντων, παρεών, ομάδων. Δε νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσει έτσι. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να γίνει ένα δημοκρατικό, αριστερό, συλλογικό κόμμα και να διατηρήσει βεβαίως την πρωτοβουλία και τη θετική του συμβολή στην ευρύτερη συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ που και εκεί όμως το τι ακριβώς θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα λειτουργεί, πώς θα εξασφαλίζει ένα θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να τεθεί προς συζήτηση αξιοποιώντας όλα όσα έχουν προηγηθεί, θετικά και αρνητικά.

 

 

• Κύριε Δραγασάκη, βεβαίως υπήρχαν τα χαρακτηριστικά που λέτε, δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να είναι το κόμμα του νέου εργαζόμενου, αυτό έδειξε και η κοινωνιολογική ανάλυση του κόσμου που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη μεριά όμως είδαμε μια άνοδο στην επαρχία που παλιότερα δεν ήταν το δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα είδαμε ότι υπήρξαν ποσοστά μικρότερα στις μεγάλες πόλεις Α’ και Β’ Αθηνών και Α’ και Β’ Πειραιά. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;

 

 

Πρέπει να μελετηθούν αυτά. Πάντως και στην Αθήνα δεν πήγαμε άσχημα, δεδομένης πάλι της κατάστασης, των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί της οργανωτικής αμορφίας, της κακής επαφής με τον κόσμο. Επομένως σε όλα αυτά δεν έχω να δώσω κάποια έγκυρη απάντηση. Το εκλογικό αποτέλεσμα χρήζει μελέτης και, όχι μόνον αυτό, αλλά και ιστορικά να το δούμε και να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα. Τα λέω αυτά διότι θεωρώ ότι έχουμε μεγάλες εφεδρείες, μη αξιοποιημένες δυνατότητες.

 

 

Να φέρω ένα απλό παράδειγμα. Στο χώρο μας έχουμε αφθονία διανοουμένων, επιστημόνων υψηλού επιπέδου. Τι αξιοποιούμε απ’ όλες αυτές τις δυνατότητες; Ακόμη και πολλά από τα προβλήματα που εμφανίστηκαν δεν πρέπει να τα προσεγγίσουμε μόνο εμπειρικά. Ακόμη και εκεί, υπάρχει χώρος να δει κανείς και θεωρητικά και επιστημονικά πώς έχει το θέμα, πώς εξελίχθηκε ιστορικά, ποιες είναι οι αντικειμενικές αιτίες, ποιες οι δυνατές λύσεις κ.λπ. Δηλαδή, όταν οι παλιοί έλεγαν δεν υπάρχει επαναστατική πράξη χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν εννοούσαν κάποια συνθήματα ή κάποια τσιτάτα. Εννοούσαν ακριβώς  ότι η Αριστερά πρέπει να οικοδομήσει τη δράση της αξιοποιώντας και τη δική της εμπειρία αλλά και την επιστημονική επεξεργασία των εμπειριών των δικών της και άλλων.

 

 

Άρα, θέλω να πω, χωρίς βιασύνες αλλά με συνείδηση ότι έχουμε ένα στόχο κοινό, συλλογικό που θέλουμε να υπηρετήσουμε, να βρούμε και τις κατάλληλες μορφές με τις οποίες θα γίνει αυτό, αποβάλλοντας συμπεριφορές, οι οποίες διέπονται από έναν παραγοντισμό, από έναν άκρατο υποκειμενισμό, μια απολυτοποίηση της δικής του αλήθειας ο καθένας. Όλα αυτά δοκιμάστηκαν, ηττήθηκαν. Επομένως, το ζητούμενο είναι να «ξανα-ανακαλύψουμε» την αριστερά ως ένα χώρο προσφοράς και συλλογικής οργάνωσης των ατομικών συμβολών και δράσεων.

 

 

• Κύριε Δραγασάκη, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό αυτό που είπατε ότι ήταν μια νίκη του κόσμου της Αριστεράς και πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ο κόσμος της Αριστεράς να έχει λόγο στο κοινό εγχείρημα που υπάρχει. Κρατώ επίσης τις δυο επισημάνσεις ότι πρέπει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ να γίνει κόμμα…

 

 

Και μάλιστα κόμμα των μελών του.

 

 

• Μάλιστα. Τα κρατώ αυτά γιατί τα θεωρώ πολύ σημαντικές επισημάνσεις.