• Καλημέρα σας κύριε Δραγασάκη. Να ξεκινήσουμε με το θέμα της ημέρας που είναι το πολυνομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Θα θέλαμε το σχόλιό σας και επί του περιεχομένου και επί της διαδικασίας.

 

Πρέπει να σας πω ότι μέχρι στιγμής δεν έχει κατατεθεί το εν λόγω πολυνομοσχέδιο. Άρα μιλάμε για ένα κείμενο το οποίο έχει διαρρεύσει στα μμε, χωρίς την Έκθεση του ΓΛΚ  και χωρίς την τελική του μορφή. 

 

• Δηλαδή οι βουλευτές ό,τι ξέρουν το ξέρουν από τις εφημερίδες.

 

Ναι, μέχρι στιγμής και η τελευταία ενημέρωση που είχα είναι ότι δεν έχει κατατεθεί τίποτε ακόμη στη Βουλή. Θα κατατεθεί κάποια στιγμή φυσικά. Είναι συνήθης πια πρακτική τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς ζούμε έναν εκφυλισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Και δεν αφορά τους βουλευτές ούτε είναι κάποιο τυπικό  θέμα, αντίθετα είναι μια βαθιά αλλοίωση της δημοκρατίας και της δυνατότητας του λαού να παρεμβαίνει και να έχει γνώση των γεγονότων. Εάν συνέβαινε για πρώτη φορά, ίσως και να το αποδίδαμε σε κάποιες ειδικές συνθήκες. Επειδή όμως αυτό πια έχει γίνει κανόνας, είναι το νέο καθεστώς που θέλουν να  επιβάλουν. Η Βουλή να επικυρώνει αποφάσεις που έχουν ληφθεί αλλού και εκ των υστέρων να μαθαίνουμε την πραγματική τους σημασία.

 

• Ναι, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί και ως πρόσχημα από βουλευτές με τη δικαιολογία ότι το ψηφίσαμε χωρίς να προλάβουμε να το διαβάσουμε, δείξαμε εμπιστοσύνη για να μην χρεοκοπήσει η χώρα…

 

Σύμφωνοι, αλλά οι ίδιοι οι βουλευτές τώρα έχουν την ευθύνη να μην επαναλάβουν τα ίδια. Αυτό που μπορώ να σας πω, μέχρι να έχουμε στα χέρια μας το πλήρες νομοσχέδιο και να μπορούμε να το αναλύσουμε, είναι ότι ήδη από αυτά που δημοσιεύονται πρόκειται για ένα τεράστιας σημασίας θέμα. Διότι αν πάρουμε μόνο το θέμα των τραπεζών, να σας αναφέρω ένα στοιχείο: όπως είναι γνωστό, το κράτος διέθεσε για τη διάσωση των τραπεζών πάνω από 38 δις ευρώ, πολύ μεγάλο ποσό. Αυτό το οποίο επιχειρείται λοιπόν τώρα είναι τα χρέη να μείνουν στο κράτος και τα κέρδη από την όποια περαιτέρω λειτουργία των τραπεζών να μείνουν σε ιδιώτες. Αποξενώνεται δηλαδή το τραπεζικό σύστημα από εκείνον ο οποίος το διέσωσε, το  ελληνικό δημόσιο δηλαδή. Εκείνος ο οποίος με βάση το νομοσχέδιο μπορεί να είναι ιδιοκτήτης των τραπεζών είναι ιδιωτικά funds είτε ιδιώτες που και πριν είχαν τράπεζες είτε νέοι που θα αποκτήσουν τώρα. Αυτό έχει τεράστια σημασία διότι αυτό το χρέος θα μας κυνηγάει και εμάς και τα παιδιά μας. Και, για να δείτε πόσο απροκάλυπτα έχουν γίνει τα πράγματα, περνάνε διάταξη σύμφωνα με την οποία απαλλάσσονται τα μέλη του ΤΧΣ από κάθε ευθύνη για πράξεις που μπορεί να βλάψουν το δημόσιο συμφέρον. Αν και το ξέρουν λοιπόν ότι βλάπτεται το δημόσιο συμφέρον, νομοθετούν τη διάταξη που θα απαλλάσσει από κάθε ευθύνη όσους βλάψουν το δημόσιο συμφέρον.      
 

• Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν αντιδράσεις από την πλευρά της συμπολίτευσης.

 

Γενικά δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Παίζονται και διάφορα παιγνίδια, δημιουργούνται εντάσεις γύρω από  επιμέρους ζητήματα και ενδεχομένως ο σκοπός να είναι να συγκαλυφθεί το παραπάνω ζήτημα, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί τον πυρήνα του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, μαζί βεβαίως και με μέτρα εργασιακά  κλπ.

 

• Μήπως έτυχε να ακούσετε μια δήλωση του Αλμούνια που περίπου ερμηνεύτηκε ως απειλή, ότι αν δεν ρυθμιστεί έτσι το ζήτημα των τραπεζών θα υπάρξει «κούρεμα» στις καταθέσεις κλπ.

 

Αυτό που είπε ο Αλμούνια είναι ότι αν υπάρξει επιχορήγηση, δηλαδή διάσωση τράπεζας με δημόσιο χρήμα, τότε θα εφαρμοσθεί η νέα οδηγία η οποία προβλέπει αυτό το οποίο και εσείς υπαινιχτήκατε. Εν πάση περιπτώσει αυτό το οποίο συζητάμε εδώ είναι ευρύτερο και αφορά όλο το τραπεζικό σύστημα. Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα, μέσα από διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχει θέμα διάσωσης τράπεζας, αποξένωσης της νέας ιδιοκτησίας και της μελλοντικής κερδοφορίας από το χρέος το οποίο  αναλήφθηκε για να μπορούν να διασωθούν τράπεζες.     

 

Θα έχουμε βεβαίως την ευκαιρία να τα δούμε πιο αναλυτικά όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο, απλά τώρα ήθελα να επισημάνω ότι ένα από τα σημαντικά θέματα του νομοσχεδίου είναι το θέμα των τραπεζών. Και ξέρετε επειδή όλη η οικονομία είναι υπερχρεωμένη στις τράπεζες, όταν μιλάμε για έλεγχο τραπεζών κλπ, στην ουσία μιλάμε για έλεγχο της οικονομίας. Δηλαδή μέσω των τραπεζών θα επιχειρηθεί η ανασυγκρότηση της οικονομίας, μέσω τραπεζών θα κριθεί ποιες επιχειρήσεις θα κλείσουν και ποιες όχι, ποιες θα συγχωνευθούν. Γενικά η νέα μορφή  της οικονομίας συνδέεται και με την τύχη των τραπεζών. 
 

• Άρα, αν έλεγε κάποιος σας δίνω τα χρήματα που έχετε χρεωθεί για την τύχη των τραπεζών αλλά θα κάνω εγώ κουμάντο στις τράπεζες, και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμφωνούσε.

 

Όπως σωστά το θέτετε, δύο είναι τα θέματα. Το πρώτο είναι τι θα γίνει το χρέος που έχει αναληφθεί και το δεύτερο είναι τι ρόλο παίζουν οι τράπεζες και αν μπορούν οι τράπεζες να λειτουργούν χωρίς δημόσιο έλεγχο. Μιλάω και για τις ιδιωτικές τράπεζες, διότι εμείς διεκδικούμε όλες οι τράπεζες που έχουν πάρει δημόσιο χρήμα να είναι υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία. Και φυσικά να συζητήσουμε περαιτέρω την αρχιτεκτονική των τραπεζών μελλοντικά. Έχετε δίκιο σ’ αυτό που λέτε λοιπόν, διότι εμείς λέμε ότι ανεξάρτητα από το τι θα γίνει με τις τέσσερις τράπεζες, εμείς ως κυβέρνηση αμέσως πρέπει να προχωρήσουμε στη δημιουργία αναπτυξιακής επενδυτικής τράπεζας. Δεν είναι δυνατό να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς μια επενδυτική τράπεζα ως εργαλείο, όπως γίνεται και στη Γαλλία, στη Γερμανία  και αλλού. Και μάλιστα, πρέπει να σας πω ότι εξαιρούνται οι επενδυτικές τράπεζες από τις όποιες ρυθμίσεις περί bail in κλπ.  Γενικά όλες οι μεγάλες χώρες, ιδίως η Γερμανία, έχουν εξασφαλίσει ότι θα έχουν δύο τραπεζικά συστήματα. Ένα θα είναι υπό την εποπτεία της ΕΚΤ και ένα άλλο το οποίο θα είναι υπό τον έλεγχο των εθνικών αρχών. Εμείς έχουμε τέσσερις μεγάλες τράπεζες, και οι τέσσερις θα περάσουν υπό τον έλεγχο της ΕΚΤ, και στην ουσία μένει η Τράπεζα Αττικής που δεν γνωρίζουμε τι σχέδια έχουν για την τύχη της, και το ΤΠΔ που περιορίζουν το ρόλο του.

 

Άρα εδώ πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι έπρεπε ήδη να έχει δημιουργηθεί ένας δεύτερος – παράλληλος τραπεζικός βραχίονας, έξω από τις συστημικές τράπεζες, ο οποίος θα υπόκειται και στον έλεγχο των ελληνικών αρχών.     
  

• Επειδή μας περιγράφετε περίπου τι θα κληθεί να σχεδιάσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μέλλον, θεωρείτε ότι μπορούσε να γίνει αυτό χωρίς να υπάρξει αντίδραση από την ΕΕ;

 

Ποιος θα μας εμποδίσει να δημιουργήσουμε μια τράπεζα;

 

• Να δημιουργήσουμε όχι, αλλά μπορεί να μας εμποδίσει να χρηματοδοτηθεί.

 

Προφανώς και θα μπουν εμπόδια. Εδώ έχουν παραχωρήσει στην τρόικα το δικαίωμα να αποφασίζει τι θα αναγράφεται ως «φρέσκο γάλα». Εν πάση περιπτώσει, θα έχουμε μια κυβέρνηση η οποία θα έχει το σχέδιό της και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να το υλοποιήσει. Εμείς μελετούμε, επί τη ευκαιρία, τον τρόπο που λειτουργεί η αναπτυξιακή τράπεζα στην Γερμανία, τη δημιουργία νέας αναπτυξιακής τράπεζας στη Γαλλία. Το μοντέλο μάλιστα το γαλλικό μάς αρέσει διότι είναι ένας τραπεζικός όμιλος αναπτυξιακός που έχει μέσα τράπεζα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τράπεζα για περιφερειακή ανάπτυξη, κάτι που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα, και τράπεζα για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Επομένως ένα τέτοιο μοντέλο ταιριάζει στα δικά μας μέτρα. Και στο κάτω – κάτω για τη χρηματοδότηση θα απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντλήσει κανείς πόρους.

 

• Θα θέλαμε το σχόλιό σας και γι’ αυτό που περιγράφεται ως εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.

 

Όχι, αυτό καταντάει μη σοβαρό. Δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε τον ΟΟΣΑ να κάνει μια μελέτη η οποία περιλαμβάνει μέτρα που, όπως μας λέει ο κος Χατζηδάκης, η κυβέρνηση είχε σκοπό να λάβει. Απλώς δόθηκε η δυνατότητα, όπως ομολόγησε και κάποιος υπουργός προ καιρού, πίσω από τα διάφορα θέματα, όπως γάλα, φαρμακεία κλπ, υπάρχουν ξένες πολυεθνικές εταιρείες με συγκριμένα ιδιοτελή συμφέροντα, τα οποία προωθούνται μέσω και της τρόικας αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης. Τίποτε πια δεν είναι αθώο ειδικά στη χώρα μας. Διότι έχει παραχωρηθεί ο έλεγχος, η κυβέρνηση έχει δώσει τεράστιο χώρο να κινείται η τρόικα και σε θέματα που δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τη δανειακή σύμβαση ούτε με το μνημόνιο.

 

• Κύριε Δραγασάκη, δύο πρόσφατες τοποθετήσεις σας , η μια στη Βουλή σε συνάντηση με Γερμανούς βουλευτές και η άλλη στο συνέδριο με θέμα: «Η Αριστερά στην κυβέρνηση», έχουν τροφοδοτήσει μια κουβέντα. Και αναφέρομαι στον τίτλο που βγήκε από τη συζήτηση στο συνέδριο για την κυβέρνηση της Αριστεράς, που ήταν «Εμείς θα κάνουμε δημοψήφισμα για το ευρώ» και ο άλλος τίτλος βγήκε από τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή με τους Γερμανούς συναδέλφους σας είναι ότι «η κρίση είναι δική μας και δεν φταίτε εσείς». Ποια ακριβώς ήταν η τοποθέτησή σας;

 

Υπάρχει πρόβλημα με τους τίτλους γενικά. Στο πρώτο θέμα ο τίτλος που αρχικά βγήκε από κάποια εφημερίδα ήταν ότι ο Γ. Δραγασάκης είπε πως η Αριστερά είναι για τα δύσκολα, για να ανοίγει νέους δρόμους. Πράγματι αυτός ήταν ο πυρήνας της ομιλίας μου. Μετά από δυο – τρεις ώρες, η ίδια εφημερίδα έβαλε άλλον τίτλο, αυτόν που είπατε. Άρα κάποιο κέντρο ενεργοποιήθηκε και ενδιαφέρθηκε να «βελτιώσει» τον τίτλο. Η αντίφαση είναι φαινομενική. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σχέδιο το οποίο θα υλοποιήσει σε σύγκρουση με πολιτικές, αντιλήψεις, δεσμεύσεις που θα βρούμε μπροστά μας. Το σχέδιο αυτό έχει δύο σκέλη : ένα εσωτερικό που είναι οι μεγάλες ανατροπές που χρειάζονται παντού και ένα ευρύτερο, ας το πούμε πανευρωπαϊκό, που έχει να κάνει με τη σχέση μας με την Ευρώπη. Το δεύτερο είναι τι κάνουμε αν βρούμε δυσκολίες, αν βρούμε  εμπόδια , αν αντιμετωπίσουμε εκβιασμούς.

 

Αυτό που είπα στο συνέδριο, λοιπόν, αφορούσε το δεύτερο σκέλος , δηλαδή, ότι εμείς θα προχωρούμε, θα διεκδικούμε, θα διαπραγματευόμαστε, θα αποτιμούμε το αποτέλεσμα κάθε φορά, θα το αξιολογούμε μαζί με το λαό και μαζί με το λαό θα αποφασίζουμε για τα όποια διλήμματα . Αυτό είπα στο πρώτο συνέδριο και αυτό  εξακολουθεί να ισχύει.

 

Σε ό,τι αφορά στη συζήτηση που είχαμε στη Βουλή με τους Γερμανούς βουλευτές, μίλησα  θετικά. Τι είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε. Δεν είμαστε αυτό που σας λένε, γιατί λένε διάφορα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είμαστε μια υπεύθυνη  δύναμη , όχι υπεύθυνη συστημική δύναμη  όπως έγραψαν κάποιοι συνάδελφοί σας σε μια εφημερίδα, αλλά μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που αυτά που λέει τα εννοεί. Σχετικά με τη αναφορά μου στην κρίση, ότι η κρίση είναι και «δική μας», εννοούσα φυσικά ότι είναι κρίση του ελληνικού καπιταλισμού κατά πρώτο λόγο  και δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός. Αν έκανα διάλεξη θα πρόσθετα και τα άλλα που έχω γράψει άπειρες φορές, ότι είναι μέρος της ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης και έκφραση της παγκόσμιας κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Εδώ  μιλούσαμε για έναν δίλεπτο χαιρετισμό, όπου ήθελα να πω αυτό που εκείνη τη στιγμή θεώρησα αναγκαίο να ακουστεί από τους Γερμανούς βουλευτές που ήταν όλων των πολιτικών αποχρώσεων.

 

Να προσθέσω και κάτι τελευταίο.  Έχουμε κουραστεί να λέμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα τρίγωνο της αμαρτίας που είναι οι τράπεζες, το πολιτικό σύστημα, τα επιχειρηματικά συμφέροντα της διαπλοκής, και αυτός είναι ο πυρήνας της κρίσης. Το να φτάσει κανείς να αποδώσει στον Δραγασάκη π.χ. την άποψη ότι, λέγοντας πως  η κρίση είναι και δική μας, εννοούσε ότι ο ελληνικός λαός φταίει για την κρίση, το θεωρώ επιστημονική φαντασία ή μάλλον κακή πρόθεση και σκόπιμη διαστρέβλωση των απόψεών μου. Όταν, μάλιστα, οι απόψεις έχουν διατυπωθεί γραπτά σε βιβλία, συνεντεύξεις, άρθρα κλπ.

 

• Αν μου επιτρέπετε, εγώ μιλώντας με ανθρώπους καθημερινούς που ενημερώνονται,  σχολιάζουν τη φράση ότι «η κρίση είναι δική μας» σε σχέση με την ανάλυση που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το φάρμακο της λιτότητας ήταν που δημιούργησε τα πιο σοβαρά προβλήματα της κρίσης.

 

Κατ’ αρχήν από τη διατύπωσή μου έλειπε ένα «και», «και δική μας». Φυσικά με τη φράση «δική μας»  δεν εννοούσα του ελληνικού λαού, των θυμάτων της κρίσης, αλλά του συστήματος που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει να σας θυμίσω ότι τα έχουμε γράψει αυτά από παλιά. Το ελληνικό χρέος, λόγου χάρη, έχει δημιουργηθεί κατά τη δεκαετία του ’80. Το  έχουμε πει και το έχουμε αναλύσει άπειρες φορές, υπήρχε μια κρίση η οποία με το μνημόνιο έγινε κοινωνική καταστροφή. Γι’ αυτό και η εξάλειψη του μνημονίου δεν είναι η λύση αλλά η προϋπόθεση για τη λύση. Στην τοποθέτησή μου λοιπόν στη Βουλή είπα ότι η ύφεση στην Ελλάδα είναι 25%, ότι έχουμε πτώση των επενδύσεων 58%, ότι έχουμε ανεργία 30%, και έθεσα το ερώτημα: πέστε μου εσείς πώς μια χώρα σ’ αυτή την κατάσταση θα φύγει από την κρίση; Αν είχα να κάνω μια διάλεξη για την κρίση, προφανώς θα έλεγα όλα αυτά τα οποία έχουμε πει. Στην προκειμένη περίπτωση, λόγω περιορισμένου χρόνου,  είπα αυτό που ορισμένοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν. Ευτυχώς, όχι όλοι βέβαια.

 

Να πω και κάτι ακόμα που θεωρώ σημαντικό. Μετά το PSI, μετά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας δεν είναι σε τράπεζες και τραπεζίτες, ούτε σε funds. Είναι  σε κράτη και θεσμούς ευρωπαϊκούς  που υπάγονται, ελέγχονται, ανήκουν στη δικαιοδοσία κρατών. Αν λοιπόν θέλουμε ριζική λύση στο πρόβλημα του χρέους, όπως θέλουμε εμείς, πρέπει να αναπτύξουμε και μια διπλωματία των λαών, των κινημάτων, των συνδικάτων, των κοινοβουλίων. Δηλαδή, πρέπει τουλάχιστον να είναι γνωστές οι θέσεις μας  έξω,  και, ει δυνατόν, να βρούμε ερείσματα και συμμαχίες για αυτό που θέλουμε να κάνουμε.  Επομένως νομίζω ότι θα πρέπει να διαβαστούν αυτά που είπα στη συγκεκριμένη περίπτωση και από αυτήν τη σκοπιά.

 

Αυτά τα επεισόδια, ακόμα και τις διαστρεβλώσεις, τα προσέχω επειδή μας βοηθούν να δούμε πώς διαμορφώνεται η κοινή γνώμη. Διαπιστώνω ακόμη και το εξής: Έναν όψιμο οίστρο για τη διαγραφή του χρέους. Εμείς θέλουμε να κουρέψουμε το χρέος, αλλά θέλουμε να «κουρέψουμε» και τα προνόμια της ελληνικής ολιγαρχίας.  Εμείς αντιμετωπίζουμε με σεβασμό το ερώτημα και  από Γερμανούς προοδευτικούς που μας λένε «καλά, θέλετε κούρεμα του χρέους, όμως τη λίστα Λαγκάρντ ακόμη δεν μπορέσατε να την ελέγξετε;».

 

Την πολύ μεγάλη φοροδιαφυγή των πλουσίων ακόμη δεν μπορέσατε να την ελέγξετε; Άρα και από αυτή την άποψη έχει, νομίζω, σημασία αυτό που  προσπάθησα να πω ότι είναι δική μας ευθύνη να ανατρέψουμε τις φορολογικές αδικίες, να φτιάξουμε ένα κράτος  το οποίο θα είναι υπόλογο στην κοινωνία. Εμείς θέλουμε και προς τα έξω αναδιανομή και εντός της χώρας αναδιανομή. Καταλαβαίνω ότι σε κατεστημένα συμφέροντα αυτό δεν αρέσει. Είναι όλοι μαζί μας να κουρευτεί το χρέος, αλλά δεν είναι καθόλου μαζί μας να «κουρευτούν» προνόμια, ν αποκατασταθούν αδικίες, να τελειώσουμε με τα σκάνδαλα κλπ.

 

• Να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα. Ξεκινάει η διήμερη διαδικασία στη Βουλή. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η πολιτική πραγματικότητα την Κυριακή το βράδυ;

 

Κατ’ αρχήν δεν γνωρίζουμε ακόμη τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ μελετάει το νομοσχέδιο διότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα φέρουν την τελευταία στιγμή. Είμαστε επιφυλακτικοί μέχρι τέλους. Τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ θα καθορίσουν την τακτική μας μέσα στη Βουλή, και μετά θα μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημά σας. Εκείνο όμως που μπορώ να πω είναι ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση που θα έχει αυτή η διαδικασία, όλα αυτά υποδηλώνουν δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι πρέπει να έχουμε ένα ισχυρό αποτέλεσμα στις εκλογές, και τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές. Διότι επιβεβαιώνεται, και με αυτό το νομοσχέδιο, ότι  εδώ έχει διαμορφωθεί ένα λόμπι συμφερόντων στο οποίο δεν είναι μόνο η τρόικα, αλλά και εσωτερικές δυνάμεις, παίκτες κερδοσκόποι, ντόπιοι και ξένοι. Διαμορφώνεται ένα σύστημα που θέλει να αναπαραχθεί το παλιό μοντέλο, με τις παθογένειές του. Αρκεί να είναι οι ίδιοι στα πράγματα και να συνεχίζεται το πάρτι των κερδών γι’ αυτούς και των ζημιών για το λαό.

 

Άρα, για μια ακόμη φορά, αναδεικνύεται η πολιτική σημασία των εκλογών, διότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ή να διαβεβαιώσει τι άλλα προβλέπει η  συμφωνία η οποία έγινε, και δεν μπορούμε να τα μάθουμε από τώρα, πριν τις εκλογές.   

——————————————————————————————

Μπορείτε επίσης να ακούσετε τη συνέντευξη πατώντας εδώ –> http://stokokkino.gr/article/7009/I-diadikasia-tou-katepeigontos-simatodotei-ton-eutelismo-tis-Koinobouleutikis–diadikasias