Είδαν ότι το ψέμα μπορεί να πιάσει και τους έφυγε κάθε φραγμός. Σαν τους κερδοσκόπους. Όσο πιο πολλά κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Ισχυρίζονται ότι «μείωσαν 50 φόρους» και ότι «στο πρόγραμμά της, η ΝΔ δεν έχει ούτε μια αύξηση φόρου για κανέναν».

Είμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα θαύμα; Πώς αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα ενώ δεν μπαίνουν νέοι φόροι ούτε αυξάνουν οι φορολογικοί συντελεστές;

Πάνω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ αυξήθηκαν πέρυσι τα φορολογικά έσοδα, και φέτος, μόνο το πρώτο τετράμηνο μπήκαν στα δημόσια ταμεία 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από όσα είχαν προϋπολογιστεί.

Το… μυστήριο ανέλαβε να το λύσει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της τελευταίας Κυριακής. Ναι, είπε, έχουμε υπερέσοδα, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι «η οικονομία υπεραποδίδει, έχουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη άρα και περισσότερα έσοδα –από την ανάπτυξη όμως, όχι από την υπερφορολόγηση».

Στο σημείο αυτό κάθε πολίτης  θα έθετε το ερώτημα: καλά η… ανάπτυξη, αλλά ο πληθωρισμός δεν αύξησε τα φορολογικά έσοδα;  Αν το καλάθι του νοικοκυριού από 50 ευρώ που στοίχιζε πριν από τον πληθωρισμό στοιχίζει τώρα, ας πούμε, 100, αυτός ο διπλασιασμός της τιμής δεν συνεπάγεται διπλασιασμό του ΦΠΑ που πληρώνει ο καταναλωτής; Αν ένας αγρότης πλήρωνε ένα σακί με λίπασμα 50 ευρώ και τώρα το πληρώνει 150 δεν πληρώνει τριπλάσιο φόρο; Αν για να βάλεις βενζίνη στο αυτοκίνητο ήθελες 50 ευρώ και μετά τον πληθωρισμό θέλεις 100, δεν πληρώνεις περισσότερο φόρο; Αυτό δεν είναι φορολογική επιβάρυνση; Ασφαλως και είναι. Και οφείλεται στο γεγονός ότι ενώ αυξήθηκε ο πληθωρισμός δεν μειώθηκαν οι συντελεστές.

Άρα όταν υπάρχει πληθωρισμός δεν χρειάζεται να αυξήσεις τους συντελεστές για να αυξήσεις τα φορολογικά έσοδα. Αρκεί να μη τους μειώσεις. Αυτό ισχύει και με τον φόρο εισοδηματος. Οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθωτών συνεπάγονται υψηλότερη φορολογική αφαίμαξη (fiscal drag) αν δεν τιμαριθμοποιούνται οι φορολογικοί συντελεστές. Αλλά ας περιοριστούμε στους έμμεσους φόρους. Αυτό έκανε, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και το αναγνωρίζει: «Σας βεβαιώνω», υποστηρίζει, «ότι θα ήταν πολύ πιο δημοφιλές να μειώναμε τον ΦΠΑ και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης». Όμως δεν τους μείωσε.  Διότι, όπως εξηγεί, «χρησιμοποιήσαμε τον δημοσιονομικό χώρο που είχαμε στη διάθεσή μας για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους πιο αδύναμους. Και αυτό θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε. Από την άλλη, έχω πει πολλές φορές ότι η επιδοματική πολιτική είναι προσωρινή από τη φύση της. Είναι μια έκτακτη λύση σε ένα έκτακτο πρόβλημα».

Ποιος είναι, λοιπόν, ο επίλογος αυτής της επιλογής; Ο επίλογος είναι ότι τα επιδόματα θα κοπούν, αλλά οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές θα μείνουν. Και αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του ταξικού σχεδίου του κ. Μητσοτάκη.

Οι έμμεσοι φόροι, ο κυριότερος από τους οποίους είναι ο ΦΠΑ, αποτελούν το 60% των φορολογικών εσόδων. Οι έμμεσοι φόροι είναι από τη φύση τους οι πιο άδικοι. Γι’ αυτό και μόνο εξ αυτού του λόγου το ελληνικό φορολογικό σύστημα είναι από τα πιο άδικα στην Ευρώπη. Τι σκέφτηκε ο πονηρά και ταξικά σκεπτόμενος πολιτευτής; Θα παίρνουμε, σκέφτηκε, ας πούμε 100 ευρώ, από τους πολλούς, με τους  έμμεσους φόρους, και από αυτά θα κάνουμε φοροαπαλλαγές στους πλούσιους και για να μην φαίνεται τόσο προκλητικό θα διαθέτουμε ένα μικρό μέρος για μικροελαφρύνσεις και για τους υπόλοιπους.

Έτσι λοιπόν ο κ. Σκέρτσος θα μπορεί να λέει δύο ψέματα σε συσκευασία ενός: «Το πρόγραμμά μας δεν έχει κανέναν νέο φόρο. Αντίθετα προβλέπει φοροελαφρύνσεις για όλους, πλούσιους και φτωχούς». Κι έτσι οι «κακοί» υποτίθεται ότι είναι οι… άλλοι, οι απέναντι.

ΥΓ1: Πριν από 20 χρόνια ο John Kenneth Galbraith εξέδωσε ένα βιβλίο «Τα οικονομικά της αθώας απάτης». Στη περίπτωσή μας πρέπει να μιλήσουμε για «τα οικονομικά μιας-καθόλου αθώας- απάτης». Καθώς η εξαπάτηση των πολιτών συνιστά σκοπιμότητα, είναι σχεδιασμένη και όχι το αποτέλεσμα κάποιου λάθους ή κάποιας παρεξήγησης.

ΥΓ2: Όταν κάποιοι, υποτίθεται από… κεντροαριστερή θέση, υιοθετούν τη χρόνια προπαγάνδα της ΝΔ για τη δήθεν εναντίωση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη μεσαία τάξη, τότε πέφτουν και οι ίδιοι στον λάκκο που η Δεξιά σκάβει και γι’ αυτούς.