«Το πλάνο για την Ελλάδα του 2030»

Σε λίγους µήνες, τον Αύγουστο του 2018, η Ελλάδα γυρίζει σελίδα, αλλάζει εποχή. Όµως, αν και έχουµε µπει στην τελική ευθεία, το νήµα δεν έχει ακόµη κοπεί.

Χρειάζεται, λοιπόν, αυξηµένη εγρήγορση µέχρι την τελευταία στιγµή. Αλλά εξίσου αναγκαία είναι η έγκαιρη συνειδητοποίηση των νέων µεταµνηµονιακών συνθηκών, των δυνατοτήτων, αλλά και των νέων απαιτήσεων.

Δεν πρόκειται για µια τυπική χωρίς σηµασία αλλαγή, όπως αµήχανα υποστηρίζει η αντιπολίτευση. Ασφαλώς, το τέλος των µνηµονίων δεν είναι το τέλος όλων των διαστάσεων της κρίσης. Είναι όµως µια δυνατότητα και µια ευκαιρία να αντιµετωπίσουµε τις πληγές της κρίσης, αλλά και τις παθογένειες του παρελθόντος από καλύτερες θέσεις.

Διότι η Ελλάδα παύει να αποτελεί εξαίρεση και ο στόχος είναι οι όποιες µεταµνηµονιακές υποχρεώσεις να είναι αντίστοιχες µε εκείνες των άλλων χωρών. Η ελληνική οικονοµία απελευθερώνεται από τα δεσµευτικά πλαίσια των µνηµονίων της σκληρής λιτότητας και της ασφυκτικής κηδεµονίας. Η Ελλάδα ανακτά τον έλεγχο επί της πολιτικής της. Ανακτά τη δυνατότητα, αλλά και την πλήρη ευθύνη, να σχεδιάζει το µέλλον της και να συµµετέχει ισότιµα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Για να συνειδητοποιήσουµε τα νέα δεδοµένα, είναι αναγκαία η γενικευµένη στροφή της κοινωνίας προς το µέλλον. Να διαµορφώσουµε ένα νέο τρόπο σκέψης προσανατολισµένο στο «αύριο», µια νέα ιεράρχηση των στόχων µε βάση τα καθήκοντα της επόµενης µέρας, καθώς και µια νέα ατζέντα αντιπαραθέσεων, αλλά και συναινέσεων, µε βάση τα ερωτήµατα και τα διλήµµατα της µετάβασης στη νέα µεταµνηµονιακή εποχή.

Η Ελλάδα της κρίσης και των µνηµονίων είναι µια Ελλάδα µε πληγές και τραύµατα, που θα χρειαστεί χρόνος και προσπάθειες για να επουλωθούν. Είναι ακόµη µια Ελλάδα µε παθογένειες και αρνητικές κληρονοµιές, η έκταση και το βάθος των οποίων δεν έχει ακόµα πλήρως συνειδητοποιηθεί. Θα χρειαστούν όχι απλώς µεταρρυθµίσεις, αλλά ρήξεις και τοµές για να ανατραπούν «συστήµατα» που για δεκαετίες δρούσαν σε όλη την κλίµακα της κοινωνίας ως µηχανισµοί γιγάντωσης και διευρυµένης αναπαραγωγής φαινοµένων διαφθοράς, διαπλοκής και σπατάλης.

Όµως, η Ελλάδα δεν είναι µόνο αυτά. Και σίγουρα δεν είναι ένας «σωρός ερειπίων», όπως εκπρόσωποι του παλαιού καθεστώτος επιδιώκουν να εµφανίσουν. Είµαστε και µια χώρα πολλαπλών δυνατοτήτων.

Η Ελλάδα είναι σήµερα ένας πόλος πολιτικής και γεωπολιτικής σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Στη θέση της δηµοσιονοµικής ασωτίας έχει µπει η -σκληρά κατακτηµένη, µε θυσίες του ελληνικού λαού- δηµοσιονοµική βιωσιµότητα. Το χρέος θα παραµείνει υψηλό ως ποσοστό του ΑΕΠ, όµως οι δαπάνες εξυπηρέτησής του θα είναι υπό έλεγχο και οι συζητήσεις για την περαιτέρω ελάφρυνσή του βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η δηµιουργία ταµειακών αποθεµάτων και η θεσµοθέτηση της ρήτρας ανάπτυξης στην εξυπηρέτηση του χρέους θα αποτελούν µηχανισµούς θωράκισης για το µέλλον.

Η χώρα διαθέτει σηµαντικές παραγωγικές δυνατότητες που καλύπτουν οριζόντια όλο το φάσµα της οικονοµίας, τον τουρισµό, την ενέργεια, τη διαµετακόµιση, τη ναυτιλία, τη µεταποίηση, την αγροτική παραγωγή.

Όµως στην εποχή µας οι παραγωγικές δυνατότητες µιας χώρας βρίσκονται πρωτίστως στο ανθρώπινο δυναµικό της και στο πεδίο αυτό έχουµε σηµαντικές αναξιοποίητες δυνατότητες.

Παρότι, λοιπόν, η κληρονοµιά του παρελθόντος είναι βαριά, οι αρνητικές τάσεις όχι µόνο είναι αναστρέψιµες, αλλά η αντίστροφη κίνηση έχει ήδη αρχίσει. Η πολιτική των τελευταίων τριών ετών δηµιούργησε συνθήκες σταθεροποίησης και ανάκαµψης, που αρχίζει να γενικεύεται. Η απασχόληση, οι επενδύσεις, η βιοµηχανική παραγωγή, ο τουρισµός και οι εξαγωγές έχουν µπει σε ανοδική τροχιά. Η ανεργία, αν και είναι ακόµη σε υψηλά επίπεδα, σηµειώνει σηµαντική µείωση.

Ορισµένοι χαρακτηρίζουν την ανάκαµψη αυτή «αναιµική». Πρόκειται για επιφανειακή θεώρηση. Το σηµαντικό είναι ότι ο κύκλος της ύφεσης έκλεισε και τη θέση του έδωσε σ’ έναν κύκλο ανάκαµψης, που όλοι οι διεθνείς οργανισµοί προβλέπουν ότι θα επιταχυνθεί, θα διαµορφωθεί σε επίπεδα µεγαλύτερα του 2% και θα έχει διάρκεια.

Άλλο είναι το πραγµατικό διακύβευµα. Και αυτό συνίσταται στο γεγονός ότι αυτή η ανάκαµψη γίνεται σε µεγάλο βαθµό ακόµη στις παλιές βάσεις. Είναι αποσπασµατική και άνιση. Και οι πολίτες δεν συµµετέχουν ισότιµα στα οφέλη. Το τρένο της οικονοµίας κινείται ακόµη στις παλιές γραµµές. Κι αυτό επιχειρούµε ν’ αλλάξουµε.

Η νέα µεταµνηµονιακή φάση χαρακτηρίζεται, λοιπόν, από µια εγγενή αντίφαση. Από τη µια πλευρά, η οικονοµία θα ανακάµπτει και, αν το διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκό, η ανάκαµψη θα αποκτά ισχύ και διάρκεια. Από την άλλη, όµως, τα συσσωρευµένα προβλήµατα, οι παθογένειες του παρελθόντος και οι προκλήσεις του µέλλοντος θα εξαντλούν τον δυναµισµό αυτής της ανάκαµψης, αν δεν αντιµετωπίζονται.

Διότι οι λεγόµενες «παθογένειες του παρελθόντος» δεν αφορούν κάποια σποραδικά λάθη πολιτικής, αλλά βαθιά ταυτοτικά χαρακτηριστικά του κρατικοδίαιτου ελληνικού καπιταλισµού και του πελατειακού και γραφειοκρατικού κράτους. Αποτελούν, δηλαδή, από κοινού το «βαθύ σύστηµα», τον πυρήνα των αιτιών της κρίσης και της χρεοκοπίας.

Από την άλλη, είναι η τέταρτη βιοµηχανική επανάσταση, η ψηφιακή και ροµποτική πρόκληση για την εργασία και τα δικαιώµατα, η κλιµατική αλλαγή, η δηµογραφική επιδείνωση, το µεταναστευτικό, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, δυνατότητες και κίνδυνοι µαζί, που στο έδαφός τους κρίνονται σήµερα οι εθνικοί και οι ταξικοί ανταγωνισµοί.

Γι’ αυτό και η ανάκαµψη, ακόµη κι αν γίνει ισχυρή, από µόνη της δεν αρκεί, αν δεν µειώνει τις περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες, αν δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες, αν δεν υπηρετεί τελικά ένα ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο που θα επανακαθορίζει το κοινωνικό και παραγωγικό υπόδειγµα, τον διεθνή ρόλο της χώρας και την αναβαθµισµένη θέση της στον διεθνή καταµερισµό της εργασίας. Αυτή είναι η µεγάλη πρόκληση της µεταµνηµονιακής περιόδου. Διότι, αν δεν αποκτήσουµε συνείδηση των βαθύτερων αιτιών της χρεοκοπίας, οικονοµικών, πολιτικών, ακόµη και πολιτισµικών, καθώς και των αιτιακών σχέσεων, δεν θα µπορέσουµε να προχωρήσουµε µέχρι τέλους και χωρίς πισωγυρίσµατα στη ρήξη µε τις παθογένειες που την προκάλεσαν.

Χρειαζόµαστε, λοιπόν, ένα στρατηγικό σχέδιο ευρύτερο και όχι στενά οικονοµικό, σε χρονικό ορίζοντα αντίστοιχο µ’ εκείνο των στόχων βιώσιµης ανάπτυξης του ΟΗΕ, µε συµβολικό ενδιάµεσο σταθµό τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Το σχέδιο αυτό, για την Ελλάδα του 2030, πρέπει και µπορεί να αποτελέσει βάση κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου, πεδίο διαµόρφωσης των νέων µεταµνηµονιακών διαχωριστικών γραµµών, αλλά και προοδευτικών αναδιατάξεων και ανασυνθέσεων του πολιτικού συστήµατος.

Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση, έπειτα από έναν ευρύ κύκλο διαλόγου στο πλαίσιο των Περιφερειακών Αναπτυξιακών Συνεδρίων, προχωρεί στη σύνταξη της νέας Αναπτυξιακής Στρατηγικής µε τη µορφή ενός προγράµµατος «ειδικού σκοπού», το οποίο θέτει τις κατευθύνσεις της ανάπτυξης, απαντά στη βάση αυτών στα προβλήµατα της κοινωνίας και ταυτόχρονα αποτελεί τη βάση επί της οποίας θα συµφωνηθεί η έξοδος από τα µνηµόνια.

Η νέα Αναπτυξιακή Στρατηγική δεν περιορίζεται, όµως, στο πεδίο των κατευθύνσεων, αλλά προσδιορίζει βασικές δράσεις και µηχανισµούς ελέγχου υλοποίησής τους. Όµως, οι µεταρρυθµίσεις της µεταµνηµονιακής εποχής, όπως άλλωστε και η συνταγµατική αναθεώρηση και άλλες θεσµικές αλλαγές, πρέπει να υπηρετούν τον µετασχηµατισµό του κράτους και της οικονοµίας στην κατεύθυνση της βιώσιµης, δίκαιης και χωρίς αποκλεισµούς ανάπτυξης, την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσµά και τις παθογένειες του παρελθόντος, την προετοιµασία της ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις.

Η έξοδος από τα µνηµόνια γίνεται σε µια περίοδο γεωπολιτικών εντάσεων και συγκρούσεων στην περιοχή µας. Τα ζητήµατα, λοιπόν, της ειρήνης, της ασφάλειας και της περιφερειακής συνεργασίας αποκτούν νέα επικαιρότητα και σηµασία. Η ανασυγκρότηση της οικονοµίας, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, η αποκατάσταση της αξιοπιστίας των δηµοκρατικών θεσµών και η ενίσχυση της δηµοκρατίας γενικότερα αποτελούν ένα µέρος της απάντησης σε αυτά τα προβλήµατα. Ένα άλλο µέρος της απάντησης, όµως, βρίσκεται στην ενίσχυση και στον επαναπροσδιορισµό του διεθνούς ρόλου της χώρας.

Ο ρόλος µιας περίκλειστης Ελλάδας, που διαιωνίζει τις εκκρεµότητες και γίνεται µέρος των προβληµάτων της περιοχής, δεν είναι µόνο αντιπαραγωγικός, αλλά και επικίνδυνος για τα ευρύτερα εθνικά µας συµφέροντα. Αντίθετα, η ενεργή στρατηγική πολυδιάστατων συµµαχιών, ειρήνης, συνεργασίας και συνανάπτυξης στην περιοχή, µε δραστήρια συµµετοχή στην επίλυση των προβληµάτων της, µπορεί να συµβάλει τόσο στην εδραίωση της ειρήνης και της ασφάλειας όσο και στην αναβάθµιση του διεθνούς ρόλου της χώρας.

*  Άρθρο στο αφιέρωμα των Νew York Times και του Euro2day με τίτλο «Turning Points»

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr