Ο όρος «αντοχή της οικονομίας» δεν είναι άγνωστος στους εργαζόμενους, αφού συχνά προβάλλεται ως κυμματοθραύστης των αιτημάτων τους. 

Όταν πριν λίγα χρόνια καταθέσαμε στη Βουλή πρόταση νόμου για την υιοθέτηση του 35-ωρου, συναντήσαμε την πλήρη άρνηση στο όνομα της αντοχής της οικονομίας.

Αλλά και πριν απο λίγους μήνες, όταν ο υπουργός εργασίας πρότεινε στον κ. Χριστοδουλάκη να μειωθεί το ωράριο εργασίας κατα΄μία ώρα, προσέκρουσε στην άρνηση του τσάρου της οικονομίας με το ίδιο επιχείρημα.

Τώρα, με τη μορφή της ανεύθυνης διαρροής, πληροφορούμαστε, ότι ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, βλέπει θετικά το 35-ωρο.

Τι κρίμα, που δεν ήλθε τότε στη βουλή να ψηφίσει υπέρ της πρότασης μας.

Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.  Η πρόταση του ΣΥΝ για την υιοθέτηση του 35-ωρου είναι κατατεθημένη στην Βουλή.  Γιατί ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ δεν ενεργοποιεί τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης της, μαζί με τα τόσα νομοσχέδια που τις μέρες αυτές ψηφίζονται στη Βουλή;

Όταν, τον περασμένο Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το «κοινωνικό πακέτο» το εμφάνισε ως το τελευταίο όριο της αντοχής της οικονομίας.  Σε όλα τα αιτήματα που διατυπώθηκαν, απαντούσε με το γνωστό «ότι δώσαμε, δώσαμε» επικαλούμενη και πάλι την αντοχή της οικονομίας.

Τώρα, οι ίδιοι, μας πληροφορούν πως έκαναν λάθος στους αριθμούς και πως ένα νέο κοινωνικό πακέτο θα μπορεί να μοιρασθεί μετά τις εκλογές, και συγκεκριμένα το 2005.  Ακόμη και η χάρτα σύγκλισης, εχει πλέον εγκαταλειφθεί αφού μια νέα χάρτα κοινωνικότερη –μας λένε- είναι πλέον εφικτή.  « Η χάρτα σύγκλισης συντάχθηκε σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο και απο τότε τα οικονομικά δεδομένα έχουν βελτιωθεί» επιχειρηματολόγησε ο κ. Χριστοδουλάκης.

Μέσα σε λίγους μήνες, λοιπόν, ότι απαγόρευε η αντοχή της οικονομίας τώρα το επιτρέπει έστω και ως υπόσχεση για μετά τις εκλογές.

Ο κατάλογος των περιπτώσεων θα μπορούσε να συνεχισθεί αλλά το συμπέρασμα έχει ήδη εξαχθεί:  η αντοχή της οικονομίας αποδείχνεται πως είναι σαν το λάστιχο.  Στο θερμό προεκλογικό κλίμα, γένεται πιο εύπλαστο και πιο εύκαμπτο.  Μπορεί να χωρέσει τα πάντα.

Τι θα γίνει όμως όταν η προεκλογική θερμότητα δώσει τη θέση της στην μετεκλογική ψυχρή πραγματικότητα;  Το λάστιχο θα γίνει πάλι σκληρό σαν το σίδηρο.  Για όσους θα ήθελαν να τρέφουν αυταπάτες ο υπέυθυνος του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκος Παπαδόπουλος δεν αφήνει κανένα περιθώριο.  Ερωτώμενος αν επιμένει στις προτάσεις που διατύπωσε το καλοκαίρι για περιοριστικές πολιτικές  απαντά με λιτότητα:  « εις το ακέραιον».

Και για να μην αφήσει αμφιβολίες διευκρινίζει:  «Αυτές οι απόψεις έχουν διατύπωθεί και απο τον κ. Γκαργκάνα κια απο τον κ. Μητσοτάκη» (ΤΑ ΝΕΑ 14/1/2004).

Όποιος θέλει να γνωρίζει λοιπόν τι θα εκδιωχθεί μετα τις εκλογές καλλίτερο θα είναι να προσέχει τι λέει ο κ. Γκαργκάνας, ο κ. Μητσοτάκης, ό κ. Παπαδόπουλος.  Το τι λέει ο κ. Παπανδρέου έχει μικρότερη αξία.  Σ’ ότι αφορά δε, εκείνο που οι αγιογράφοι του τελευταίου αποκαλούν «νέο ήθος», ή ακόμη και «νέο πολιτικό πολιτισμό» – και αυτό ελέχθει – δεν είναι παρά ο παμπάλαιος λαϊκισμός, υπο μια νέα ασφαλώς μορφή του.