Συνέντευξη στον ιστότοπο left.gr και τον δημοσιογράφο Άγγελο Καλοδούκα.

 Από τα δεξιά η κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως υπέγραψε Μνημόνιο, τη στιγμή που η χώρα βρισκόταν σε διαδικασία να σταματήσουν τα Μνημόνια. Λένε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πως για πρώτη φορά φέτος, η χώρα, θα παρουσίαζε θετικό πρόσημο ανάπτυξης και πια είμαστε πάλι σε ύφεση.

Αν τα πράγματα ήταν όπως τα παρουσιάζει η ΝΔ, δεν θα επέλεγε ο Σαμαράς να πάει σε εκλογές, δεν θα προχωρούσε τόσο άμεσα σε εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το 2ο Μνημόνιο είχε αποτελματωθεί, δεν λειτουργούσε. Η τελευταία φορά που πήραμε χρήματα, δόση δηλαδή, ήταν λίγο πριν από τις Ευρωεκλογές, κάπου πήρε ο κ. Σαμαράς κάπου 9 δισ. Από τον Αύγουστο δεν πήραμε ούτε ένα ευρώ, ενώ πληρώναμε τις δόσεις. Η οικονομία ήταν σε στάσιμη κατάσταση. Από τον Σεπτέμβριο υπήρχε εκροή καταθέσεων, ο Σαμαράς και άλλοι δημιούργησαν το έδαφος για αυτή την εκροή. Η ουσία είναι η εξής: η χώρα τον Ιανουάριο – Φεβρουάριο ήταν χωρίς συμφωνία. Η συμφωνία είχε παραταθεί τεχνητά μέχρι 28 Φεβρουαρίου. Χωρίς συμφωνία, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς χρηματοδότηση.

Ποια θα ήταν η εξέλιξη, αν δεν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή ο κ. Σαμαράς θα δεχόταν όλα όσα του πρότειναν, χωρίς, όμως, χρηματοδότηση 3τους διάρκειας, θα ήταν απλά για να κλείσει η πέμπτη συμφωνία, η αξιολόγηση, και μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης θα έμπαιναν τα άλλα ζητήματα, δηλαδή τί Μνημόνιο με τι όρους κτλ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε εμπόλεμη κατάσταση, δεχόταν πιέσεις, μέχρι το δημοψήφισμα δεν υπήρχε συμφωνία στο τραπέζι με διάρκεια και χρηματοδότηση, απλώς ήθελαν να κλείσει η πέμπτη αξιολόγηση. Αυτό που καταφέραμε τελικά ήταν μια συμφωνία, με δύσκολα μέτρα, αλλά που εξασφαλίζει τριετή χρηματοδότηση, τριετή διάρκεια, τρόπους και μέσα αναπτυξιακής πολιτικής, για να αναιρεθεί η αναπτυξιακή τάση, αλλά, φυσικά, και μια δέσμευση πιο συγκεκριμένη από παλιά ότι θα υπάρξει διαπραγμάτευση για το χρέος.

Επιβλήθηκαν capital controls, με δική σας ευθύνη, που βύθισαν τη χώρα σε ύφεση, κάτι που δεν θα συνέβαινε με τη ΝΔ.

Τα capital controls επιβλήθηκαν σε μια προσπάθεια να επηρεαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Ήμασταν στη τελική φάση, να ανατραπεί η κυβέρνηση, ή να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός. Για να γίνει αυτό, έπρεπε το δημοψήφισμα να βγάλει ΝΑΙ. Για να βγει το ΝΑΙ, επιβλήθηκαν τα capital controls. Γιʼ αυτό το δημοψήφισμα είχε τεράστια, διεθνή και ιστορική σημασία, γιατί σε συνθήκες capital controls, με κλειστές τράπεζες, ο ελληνικός λαός μπόρεσε να υπερβεί φόβο και κινδύνους. Το ΟΧΙ αυτό έχει μια αυτόνομη αξία, ιστορικά, είναι μια πολιτισμική, δημοκρατική παρακαταθήκη.

Τώρα, υπήρχε και η κριτική από τα αριστερά σας, που λέει ότι, ενώ είχατε στο προεκλογικό σας πρόγραμμα το τέλος των Μνημονίων, τώρα ψηφίσατε το 3ο… Τί απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι δεν εφαρμόσατε το πρόγραμμά σας;

Θέλω όσοι κάνουν αυτήν την κριτική να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα: Υπήρξε ή όχι όλους αυτούς τους μήνες πόλεμος; Υπήρξε πόλεμος ή ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ «άλλαξε πίστη»; Αν ο -αριστερός κυρίως- άνθρωπος δεν το απαντήσει αυτό το ερώτημα, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τι έγινε, αλλά και τι θα γίνει στο μέλλον.

Ναι, αλλά εδώ σας λένε ότι δεν είχατε Plan B, ότι πηγαίνατε με ένα αφελές σχέδιο ότι θα πείσετε τους πιστωτές.

Αυτά που συνέβησαν όλο αυτόν τον καιρό είναι πια ένα ιστορικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας. Πρέπει κανείς να απαντήσει επί των γεγονότων για να βγάλει συμπεράσματα. Αυτό λέω και για το πώς προετοιμάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, από το 2012 και μετά. Φάνηκε μια δυναμική, ότι η Αριστερά στην Ελλάδα, μετά από μισό και πλέον αιώνα, έχει τις προϋποθέσεις, ή έστω κάποιες, ότι μπορεί να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Τί έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ από τότε μέχρι τώρα; Αυτό επίσης, αποτελεί αντικείμενο – ανοικτό- κριτικής. Εγώ θέλω να καλέσω, νηφάλια, σε μια συζήτηση, τι έγινε και τι πρέπει να γίνει στο μέλλον. Γιατί αυτό που ζήσαμε θα το ξαναζήσουμε στο μέλλον. Γιατί ο αγώνα μας είναι τέτοιος, που απαιτεί να αλλάξουμε το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα στην Ευρώπη. Έχουμε και τους κινδύνους και τις δυσκολίες, αλλά και την ελκυστικότητα που έχει το εγχείρημα του πρωτοπόρου. Εάν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει μια καλύτερη συμφωνία, αλλά το γεγονός πως ό,τι πετυχαίναμε εμείς, οι Ευρωπαίοι θα ήταν υποχρεωμένοι να το δώσουν πίσω στους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, στους Ιρλανδούς, τους Γάλλους και τους Ιταλούς, που δεν ήταν έτοιμοι να το δώσουν, οδήγησε στο να φερθούν σε εμάς πάρα πολύ σκληρά. […]

Η Αριστερά έχει βρεθεί σε μια ιστορική φάση στην Ελλάδα που ο κόσμος την εμπιστεύτηκε. Όμως, αντικειμενικά, για να κυβερνήσει η Αριστερά πρέπει να αλλάξει το πρότυπο. Στη ρύθμιση για το χρέος για παράδειγμα, μια ρύθμιση που διεκδικούμε εμείς για το χρέος μας, στην πραγματικότητα, είναι διεκδίκηση από την οποία θα ωφεληθούν όλοι οι άλλοι. Συνεπώς αυτή η σύγκρουση μας υπερβαίνει, είναι θέμα συμμαχιών.

Γιατί δεν κάνατε πιο σκληρά βήματα τότε; Γιατί δεν κάνατε στάση πληρωμών; Γιατί αφήσατε τα ταμειακά αποθέματα της χώρας, πληρώνοντας δόσεις, να εξαντληθούν;

Κάθε μέτρο πρέπει να το κρίνουμε με βάση τις δυνατότητές μας, να ελέγξουμε τις συνέπειές του. Εμείς κάναμε στάση πληρωμών. Ήδη το Μάρτιο, σε επίπεδο πρωθυπουργού τουλάχιστον, είχαμε διαπιστώσει ότι μας πάνε σε ένα σημείο, σε ένα δίλημμα: είτε να μην πληρώσουμε μισθούς, είτε να μην πληρώσουμε δόσεις. Προσωπικά, είχα πει και σε συνέντευξή μου στην «Αυγή», πως, αν βρεθούμε σε τέτοιο δίλημμα, εμείς θα πληρώσουμε μισθούς. Το ίδιο είχε πει και ο πρωθυπουργός.

Πρέπει, επίσης, να σας αποκαλύψω -γιατί λέγονται διάφορα, τα οποία θα διαψευσθούν, καθώς υπάρχουν ντοκουμέντα- ότι όταν σκεφτόμασταν αυτό, η απάντηση που λάβαμε από την ΤτΕ ανεπίσημα ήταν πως, αν το κάνουμε, αυτό θα χαρακτηριστεί μερική χρεοκοπία. Είχε, δηλαδή, πάρα πολλούς κινδύνους. Ήταν μια ρήξη που κρίναμε ότι μπορούσαμε να την κάνουμε. Μπορούσαμε να διαχειριστούμε τις συνέπειες. Αν κάναμε μια γενικότερη παύση πληρωμών, τότε, επίσης, όσοι το λένε θα πρέπει να απαντήσουν τί σημαίνει αυτό πρακτικά. Σημαίνει πως, αν το κάναμε αυτό, το κράτος θα ήταν αναξιόπιστο, άρα οι τράπεζες θα χρεοκοπούσαν, διότι ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών δεν είναι κρατικό χρήμα, είναι αναβαλλόμενοι φόροι, δηλαδή φόροι που θα πληρώσουν, όταν θα έχουν κέρδη.

Με χρεοκοπημένο κράτος, θα είχαμε χρεοκοπημένες τράπεζες, θα είχαμε μια χιονοστιβάδα εξελίξεων που κάποιος θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνει μια εκτίμηση για τις επιπτώσεις της κυρίως στους μισθωτούς […] Δεν ξέρω και αν σήμερα που μιλάμε ακόμα υπάρχουν σύντροφοί μας Αριστεροί, ή και μη Αριστεροί που να εισηγούνται αυτή τη λύση, διότι το πρόβλημα είναι μπροστά μας.

Εδώ θα σας πει κανείς πως η πρόταση της ΛΑΕ και του κ. Λαφαζάνη. με τον οποίο ήσασταν σύντροφοι για πάρα πολλά χρόνια, είναι αυτή: παύση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ και δραχμή. Αυτό το πρόγραμμα εσείς πώς το αποτιμάτε;

Καταρχάς, πρέπει να πω πως οι απόψεις της Αριστερής Πλατφόρμας στο ΣΥΡΙΖΑ συζητήθηκαν δημοκρατικά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ποτέ δεν έγιναν πλειοψηφία αυτές οι απόψεις. Άρα η κατηγορία «γιατί δεν εφαρμόσατε την πολιτική μας» δεν έχει βάση, δεν έχει λογική. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έξοδος από το ευρώ, ούτε στρατηγικά, ούτε με βάση το εκλογικό πρόγραμμα, ούτε και με βάση το δημοψήφισμα. Θα περίμενα να δω το περιβόητο σχέδιο, τί έπρεπε να κάνουμε στις 12 Ιουλίου.

Το πράμα είναι απλό, δεν είναι γενικώς το ποια είναι η άποψή μας για το ευρώ, για την ΟΝΕ κτλ… Τί κάνεις τη στιγμή στο Eurogroup, που επίσημα, γραπτά είναι ή Grexit ή συμφωνία με αυτούς τους όρους; Δεν το είδα αυτό το σχέδιο. Αυτό που διαβάζω ότι λένε είναι πως η πρότασή τους είναι να φύγουν από το ευρώ, αλλά να μείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ερώτημα πρώτον, οι περιορισμοί που υπάρχουν στην Ε.Ε., δηλαδή, το Σύμφωνο Σταθερότητας, ο δημοσιονομικός κορσές, αυτά ήταν κάτι αποδεκτό από αυτούς όλον αυτό τον καιρό; Γιατί νομίζω πως άλλα λένε στον κόσμο.

Δεύτερον, πώς θα φύγεις από την Ευρωζώνη; Υπάρχουν δύο τρόποι, ή θα φύγεις μονομερώς, άτακτα, με τον κίνδυνο που έλεγα πριν, δηλαδή, αν φύγεις άτακτα, άναρχα, μπορεί να έχεις μια διαδικασία ανεξέλεγκτης καταστροφής. Ο δεύτερος τρόπος είναι συμφωνημένος. Νομίζω ότι υπονοούν συμφωνημένο τρόπο. Ο συμφωνημένος τρόπος είναι ο Σόιμπλε, «ελάτε να συζητήσουμε τη ρύθμιση διαφόρων θεμάτων», διότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης 15 χρόνια, τί θα γίνει με τις τράπεζες, με τον ELA, με τις εκκρεμότητες, με τα ενέχυρα κτλ. Πώς θα ρυθμιστούν αυτά; Μνημόνιο. Πρέπει να αποδείξουν οι σύντροφοί μας ότι αυτό που λένε δεν συνεπάγεται Μνημόνιο.

Αν πουν πως δεν συνεπάγεται Μνημόνιο και απόλυτη ρήξη;

Τότε η χώρα εντός εβδομάδων θα υποχρεωθεί να προσφύγει στο ΔΝΤ για έκτακτο δανεισμό για να καλύπτει τις εισαγωγές. Γιατί αν τα δεδομένα αλλάξουν, τότε οι καταθέσεις θα μείνουν εδώ; Η χώρα δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει τις εισαγωγές και ή θα πρέπει να βρεθεί κάποια χώρα που να σε χρηματοδοτήσει ή θα πρέπει να προσφύγεις στο ΔΝΤ και έναντι της χρηματοδότησης να σου ζητήσουν να υπογράψεις ένα Μνημόνιο. Επαναλαμβάνω, ή θα πούνε κάτι άλλο ή κακώς κρύβουν από το λαό την αλήθεια.

Να επιστρέψουμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε υπογράψει 3ο Μνημόνιο. Πώς αυτό συμβιβάζεται με την ταυτότητά σας ως ριζοσπαστικό, αριστερό κόμμα; Σε τι θα διαφέρετε από τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα;

Το μνημονιακό κόμμα είναι αυτό που θέλει το Μνημόνιο, το αποδέχεται ως φιλοσοφία, θεωρεί ότι είναι η σωστή πολιτική. Ίσως υπάρχουν κάποιες διαφορές στην ένταση, στο χρόνο, σε ρυθμίσεις. Διότι τα Μνημόνια περικλύουν ένα μοντέλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είπε ότι υιοθετεί αυτό το μοντέλο. Λέμε πως, για τους λόγους που περιέγραψα πριν, σύγκρουση, πόλεμος, οικονομικός στραγγαλισμός, αποδέχεται μια συμφωνία την οποία φρόντισε, στη δραματική τελική φάση, να την κάνει όσο γινόταν ή και όσο γίνεται καλύτερα, ούτως ώστε να υλοποιηθεί.

Η συμφωνία αυτή έχει πράγματι μέτρα που θυμίζουν τα Μνημόνια και τυπικά τουλάχιστον παραμένει Μνημόνιο. Είναι όρος για να πάει στο δάνειο, αλλά έχει στοιχεία που υπό όρους και προϋποθέσεις μπορούν να την καταστήσουν βιώσιμη. Όπως είναι τώρα η συμφωνία έχει και μέτρα μέσα τα οποία πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέτρα αναδιανομής, μέτρα φορολογικά για την αντιμετώπιση της φορολόγησης του πλούτου, για τη φοροδιαφυγή, μέτρα κατά της διαφθοράς. Δεύτερον, έχει μέτρα που η υλοποίησή τους θα είναι και αυτή προϊόν διαπραγμάτευσης. Κόκκινα δάνεια για παράδειγμα. […] Θα υπάρχει στη ρύθμισή τους και το κοινωνικό κριτήριο, ώστε να μην απειληθεί η πρώτη κατοικία; Το Ταμείο. Θα είναι ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, όπως το ήθελαν στην αρχή, ή θα είναι ταμείο για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Τα εργασιακά, κομβικό, στρατηγικό θέμα, για εμάς. Υπάρχει ήδη κατεύθυνση ότι θα αποκαταστήσουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ότι δεν θα γίνει απελευθέρωση απολύσεων και αυτά είναι θέμα διαπραγμάτευσης. Ενώ παλιά το Μνημόνιο ήταν οι 10 εντολές του Μωυσή, ότι «αυτό είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα», σήμερα το Μνημόνιο περιέχει δεσμεύσεις, αλλά ο τρόπος υλοποίησής τους μπορεί να γίνει πιο δίκαια ή πιο άδικα για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι πως το Μνημόνιο παλιά ήταν ΤΟ κυβερνητικό πρόγραμμα. Στη δική μας αντίληψη, το 3ο Μνημόνιο είναι ένα κεφάλαιο του κυβερνητικού μας προγράμματος. Το άλλο κεφάλαιο θα είναι το παράλληλο πρόγραμμα, μέτρα που θα αντισταθμίζουν συνέπειες.

Αυτό το παράλληλο πρόγραμμα θα μπορέσει να επιβιώσει;

Τρίτον λοιπόν, και το παράλληλο πρόγραμμα και το Μνημόνιο πρέπει να είναι εντός ενός ευρύτερου αναπτυξιακού σχεδίου που θα θέτει τις βάσεις για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο και είναι εκεί που θα συγκρουστούμε τελικά, γιατί εκεί είναι που θα πρέπει να αναιρέσουμε όλες τις παθογένειες του παρελθόντος, να δούμε την ανασυγκρότηση του κράτους, τη δημόσια διοίκηση, την κατανομή των βαρών. Τώρα ως προς την εφαρμογή του…

Υπάρχουν διατάξεις που λένε αυτόματα θα υπάρχουν περικοπές, αν γίνει υπέρβαση στόχων.

Έχει στοιχεία η συμφωνία που είναι αξιοποιήσιμα, με όρους πάλης φυσικά, με όρους διαπραγμάτευσης. […] Σε όλα τα θέματα υπάρχει αυτό που συμφωνήσαμε, αλλά υπάρχει και η δυνατότητα άλλου μέτρου με το οποίο είτε θα περιορίσεις τις συνέπειες, είτε θα τις αμβλύνεις, είτε θα ανοίξεις ένα νέο δρόμο. Άλλωστε το Μνημόνιο δεν καλύπτει όλα τα θέματα. Είναι μια σειρά δεσμεύσεις που οι δανειστές θεωρούν ότι είναι κρίσιμης για αυτούς σημασίας. Έχουμε πολλά πεδία στα οποία θα εφαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα. Επίσης, η συμφωνία που έχουμε σήμερα, δεν είναι βέβαιο ότι είναι οικονομικά βιώσιμη. Για να γίνει, πρέπει να έχουμε μια καλή ρύθμιση για το χρέος, μόνο αν έχουμε και το χρέος ρυθμισμένο μπορούμε να κάνουμε την εκτίμηση πως «ναι, αυτή η συμφωνία βγαίνει οικονομικά και μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα».

Είναι δεσμευτική αυτή η απόφαση; Γιατί δεν υπάρχει κάπου γραπτά ότι θα γίνει μείωση του χρέους.

Αρχικά θυμίζω ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έλεγαν πως δεν υπάρχει θέμα με το χρέος γιατί έχει ρυθμιστεί από το PSI. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι εφαρμόζει μια κυβέρνηση το Μνημόνιο και έχει καλύψει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και θέλει να βγάλει ένα ομόλογο 10ετές. Δεν θα μπορέσει να το βγάλει. Διότι αυτό σημαίνει ότι θα πληρωθεί το 2025. Οι αγορές, λοιπόν, θα δουν τί συμβαίνει το 2025 στην Ελλάδα; Το 2025 η Ελλάδα έχει ένα βουνό από χρέος, άρα μάλλον θα χρεοκοπήσει ξανά, αν δεν υπάρχει ρύθμιση για το χρέος.

Άρα η ρύθμιση χρέους τώρα, είναι όρος για να επιτύχει και η συμφωνία συνολικά. Τώρα, απορρίπτουν το κούρεμα του χρέους, όμως, πρώτον, έχουμε ήδη μια ελάφρυνση του χρέους με το ότι αυτά που χρωστούσαμε στο ΔΝΤ και που είχαν υψηλά επιτόκια και ήταν βραχύβια, τώρα μετατρέπονται σε χρέος προς τον ESM με 30 χρόνια διάρκειας και πολύ χαμηλό επιτόκιο. Δεύτερον, υπάρχουν τρόποι να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του χρέους μακροχρόνια και την εξυπηρετισιμότητα μέσω διαφόρων τεχνικών. Να εξασφαλίσουμε περίοδο χάριτος, επιμήκυνση, σταθερότητα, σταθερό επιτόκιο. […]

-Στις εκλογές τώρα, ποια κατά τη γνώμη σας είναι τα επίδικα αυτών των εκλογών;

Έχω ξαναπεί πως αυτή τετραετία μπορεί να αποδειχθεί η πιο κρίσιμη της μεταπολεμικής περιόδου. Είμαστε στον 6ο χρόνο της κρίσης, της λιτότητας, της ύφεσης, έχουμε σπάσει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ. Δηλαδή ύφεση σε καιρό ειρήνης, ανεργία σε καιρό ειρήνης, μείωση των κοινωνικών δαπανών σε καιρό ειρήνης. Αυτά που ζούμε είναι πρωτόγνωρα. Δεν υπάρχει χρόνος να πούμε «εντάξει, θα ζήσουμε όπως ζήσαμε πέντε χρόνια, μπορούμε να ζήσουμε άλλα πέντε χρόνια με λιτότητα, ύφεση», δεν γίνεται. Άρα, η επόμενη 4ετία θα κρίνει το μέλλον της κοινωνίας και του τόπου. Είτε θα βάλουμε τις βάσεις για να βγούμε από την κρίση, είτε οι καταστροφές θα είναι μη αναστρέψιμες.[…]

Γιατί να ψηφίσουν ξανά εσάς, τη στιγμή που το πρόγραμμά σας, του Ιανουαρίου, αποδείχθηκε σε ένα μεγάλο μέρος του ανεφάρμοστο;

Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η μόνη ελπίδα, αν υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ελπίδα, μέσα από δυσκολίες τις οποίες τώρα τις ξέρουμε καλύτερα, να πολεμήσουμε όλο αυτό που ο λαός αποκαλεί κόπρο του Αυγεία, όλο αυτό που έχει συσσωρευτεί πάνω μας 40 χρόνια τώρα.

Τώρα, το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ήταν μια προσπάθεια εκλαΐκευσης και κωδικοποίησης κάποιων πτυχών του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν λάθος το πρόγραμμα, οι στόχοι του ήταν σωστοί. Ορισμένα μέτρα υλοποιήθηκαν, μπορεί όχι στην έκταση που θα θέλαμε, εμείς μπορεί να θέλαμε να διαθέσουμε 1 δισ. στο πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση, και διαθέσαμε 250 εκατ. Αν δεν υπήρχε ο οικονομικός στραγγαλισμός που μας επέβαλαν, οι περισσότεροι στόχοι του προγράμματος θα μπορούσαν να έχουν υλοποιηθεί. Άρα, δεν πρέπει να δούμε και τις αιτίες που κατέστησαν το πρόγραμμα αυτό μη υλοποιήσιμο;

Το παιχνίδι παίχτηκε με ανοιχτά χαρτιά: «Ώστε εσείς οι αριστεροί θέλετε να εφαρμόσετε διαφορετική πολιτική στην Ελλάδα; Δεν θα σας αφήσουμε και αφού δεν σας αφήσουμε, θα σας ονομάσουμε και αναξιόπιστους». Αυτό παίχτηκε. Να γίνει αποδεκτό ότι στην κλίμακα της Ευρώπης, ο μονόδρομος είναι μονόδρομος, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά απόκλιση και αν κάποιος επιχειρήσει την απόκλιση θα έχει συνέπειες. Τα ταμεία τα βρήκαμε άδεια, το έλλειμμα το ταμειακό ήταν 500 εκατ. στις 24 Φλεβάρη, μισθοί δεν μπορούσαν να πληρωθούν, η δυνατότητα έκδοσης έντοκων γραμματίων, το όριο των 15 δισ. είχε εξαντληθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά, οι δόσεις πληρώνονταν χωρίς να έχουμε έσοδα, η συμφωνία είχε ορισθεί να τελειώνει 28 Φεβρουαρίου.

Άρα στήθηκε ένα ολόκληρο σκηνικό ακριβώς για να μην μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει το πρόγραμμά του. Και αυτά που κάναμε, όπως οι 100 δόσεις, τα κάναμε κλείνοντας τα μάτια, ότι δεν είναι δυνατόν αυτό να μην το κάνουμε και είχαμε και αντιδράσεις. Θεωρώ ότι ο κόσμος πρέπει να δει τι έγινε ενδιάμεσα, γιατί δεν μπορέσαμε να κάνουμε εκείνο που υποσχεθήκαμε.

Αν δει αυτά τα ερωτήματα νηφάλια τότε, πρώτον, θα εντοπίσει λάθη, τα οποία κι εμείς εντοπίζουμε και δεύτερον, πιο σημαντικό, θα δει ότι εδώ δεν υπήρξε μια δύναμη η οποία, για να κάτσουμε στις καρέκλες μας, παρέδωσε τα όπλα της. Ούτε μεταλλαχθήκαμε, ούτε αλλάξαμε. Υποχωρήσαμε, δεν υποταχθήκαμε. Και στο όνομα αυτού ζητάμε την εμπιστοσύνη του κόσμου και την ψήφο του, για να μπορέσουμε, επιτέλους, να κυβερνήσουμε.

Οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα δεν δείχνουν ότι μπορείτε να κατακτήσετε την αυτοδυναμία. Σε περίπτωση που δεν κατακτηθεί η αυτοδυναμία, θα επιδιώξετε συνεργασίες και με ποια κόμματα; 

[…] Βεβαίως η αυτοδυναμία λέγεται ως ένας εκλογικός στόχος από κάθε πολιτικό κόμμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, το να έχουμε μια συμπαγή κυβερνητική πλειοψηφία, είναι μια αναγκαιότητα. Έχω πει και άλλες φορές, ότι σε ένα χρόνο μεταγενέστερο, μετά από ένα-δύο χρόνια, προσωπικά θα υποστηρίξω με θέρμη την κατάργηση του bonus, διότι πιστεύω ότι πρέπει να πάμε σε ένα πολιτικό σύστημα, όπου θα έχουμε κόμματα αρχών και προγραμμάτων και άρα κυβερνήσεις προγραμματικών συγκλίσεων. Αυτή τη στιγμή, δεν το έχουμε αυτό.

Έχουμε μια συμφωνία περίπλοκη, ο τρόπος υλοποίησης της συμφωνίας είναι πάρα πολύ κρίσιμος και φυσικά, δεν καταργεί τη διάκριση αριστεράς-δεξιάς αυτή η συμφωνία. Αν συμφωνήσουμε ότι σε αυτή την ιστορική συγκυρία, η πολιτική σταθερότητα είναι ένας κρίσιμος παράγοντας, τότε εγώ δεν βλέπω άλλο τρόπο για να έχουμε πολιτική σταθερότητα, πέραν του να έχουμε μια ισχυρή, εκλογική, αυτοδύναμη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, αποδέχτηκε μια συμφωνία ενάντια σε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε πετύχει, υπάρχει η εμπειρία των διαπραγματεύσεων και επομένως ότι αυτή η ομάδα που έκανε τη συμφωνία είναι καλύτερη και θα την υλοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Βεβαίως αν ο λαός δεν δώσει αυτοδυναμία, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει ότι κυβέρνηση θα υπάρξει, άρα αυτό υπονοεί ότι θα συμβάλουμε στο να υπάρξει.

Δεν θα προχωρήσω περισσότερο, γιατί αυτό είναι θέμα αποτελέσματος των εκλογών, διαδικασιών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, διότι η απόφαση πρέπει να είναι μια συλλογική απόφαση. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι η καλύτερη λύση για τη χώρα είναι αυτή που περιγράφεται ως αυτοδυναμία, αλλά και κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα.

Υπάρχει μια φημολογία στο διαδίκτυο, αλλά και στον Τύπο, ότι αν δεν κατορθωθεί αυτοδυναμία θα ηγηθείτε μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού.

Με φέρνει σε δύσκολη θέση, όχι η φημολογία μόνο, αλλά όλο αυτό το κλίμα και δεν τα απαντάω αυτά, διότι θεωρώ, ότι η διαδρομή μου είναι διαφανής, δεν είμαι άγνωστος. Με ξέρουν και απλοί άνθρωποι, πως είμαι ένας άνθρωπος της Αριστεράς, άρα εγώ δεν πρόκειται να κάνω κάτι ερήμην του φορέα τον οποίο εκπροσωπώ. Εγώ εκπροσωπώ τον ΣΥΡΙΖΑ, όλη αυτή η συζήτηση με προσβάλλει. Και με φέρνει και σε δύσκολη θέση, διότι όταν κάποιος σε προτείνει καλοπροαίρετα, δεν μπορώ, να βγαίνω κάθε τόσο και να λέω «διαμαρτύρομαι, διαψεύδω»! Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει νοημοσύνη και καταλαβαίνει.

Δεν είμαι από αυτούς, δεν ήμουν ποτέ, ούτε θα είμαι, που κάνουν κάτι πέρα από το συλλογικό πολιτικό σχεδιασμό της Αριστεράς. Δεύτερον, ήμουν βουλευτής του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, όταν ήμασταν τρεις και ο κούκος, είμαι περήφανος για τη δουλειά μου, αποχώρησα από την ενεργή δράση το 2009, επειδή θεώρησα ότι είχα καλύψει τις θητείες μου, επαναεπιστρατεύτηκα το 2012 για να βοηθήσω, το έκανα. Και αυτή η βάρδια βαίνει προς την ολοκλήρωσή της, άρα δεν ψάχνω για ρόλους και μάλιστα τέτοιας μορφής. Τρίτον, ορισμένοι στον χώρο της αριστεράς, συνεχίζουν τις κακές παραδόσεις και θέλω να εκφράσω τη θλίψη μου για αυτά που κάνουν και αυτά που λένε ανεύθυνα, αποδίδοντας σε εμένα απόψεις ή προθέσεις που δεν έχω. Αυτά που σας είπα εκπροσωπούν και αυτά που θέλω και αυτά που πιστεύω

Πέρα από την κριτική που γίνεται στο ΣΥΡΙΖΑ, πέστε μου γιατί κάποιος να σας ψηφίσει ξανά, ποια ήταν τα επιτεύγματα που κάνατε ως κυβέρνηση σʼ αυτούς τους 7 μήνες, που αξίζει ένας ψηφοφόρος της Αριστεράς, και εν γένει ψηφοφόρος, να σας ξαναψηφίσει.                    

Ο απολογισμός έργου του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλούσιος και πρέπει να έχουμε υπʼ όψιν μας τις συνθήκες. Οι εκλογές έγιναν 25 Γενάρη και πριν παρουσιάσει τις προγραμματικές δηλώσεις της άρχισε ο πόλεμος. Η απειλή ότι θα μας επιβληθούν με capital controls μου ήρθε 15 Φλεβάρη. Την κυβέρνηση αυτή δεν την άφησαν να κυβερνήσει. Βεβαίως, μπορώ να αναγνωρίσω ότι και εμείς δεν κάναμε πάντα αυτό το βήμα που θα ήταν το καλύτερο, παρ’ όλα αυτά σε όλους τους τομείς, ειδικά σε αυτούς που σχετίζονται με τα αδύναμα στρώματα, με τη φτώχεια, με τα δικαιώματα, μπορούμε να δούμε ένα έργο σημαντικό, το οποίο δεν πρέπει -και αυτός είναι ένας λόγος- να χαθεί ή να μείνει πίσω. Και αναρωτιέμαι, αν αύριο βγει η ΝΔ, θα ξανακλείσει τη δημόσια τηλεόραση, θα ακυρώσει το πρόγραμμα για τις 100 δόσεις, θα ακυρώσει το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση, θα αλλάξει το νόμο για την ιθαγένεια;

Έγιναν λοιπόν σημαντικά βήματα, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο επιχείρημα που θα επικαλεστώ. Αυτά που θεωρώ σημαντικά, είναι να κυβερνήσουμε, να φτιάξουμε ένα άλλο πρότυπο διακυβέρνησης σε αυτή τη χώρα.

Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψηφιστεί, διότι μετά από 40 χρόνια ενός πολύ κλειστού, δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης, έχουμε μια πολιτική δύναμη η οποία κάλεσε τον ίδιο το λαό να κάνει άλματα, να υπερβεί διαχωριστικές γραμμές, να μετατοπιστεί, να μπει σε μια κίνηση. Και το είδαμε αυτό και το Γενάρη και στο δημοψήφισμα. Αυτή η δυναμική θα παγώσει, θα καταστραφεί αν δεν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτον, θα έχουμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε όλα αυτά τα οποία λέμε στην πράξη και κυρίως να αρχίσουμε να βάζουμε τις βάσεις για λύσεις πρωτότυπες, διότι η εποχή που ζούμε, και αυτό, η νεολαία κυρίως το βιώνει, δεν απαιτεί απλώς διαχείριση. Απαιτεί νέο μοντέλο, νέο υπόδειγμα, νέα αντίληψη, νέο όραμα που μπορεί να κινήσει την κοινωνία προς τα μπροστά. Έχω μεγάλη σιγουριά, καλώ τον κόσμο να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ, με κριτικό τρόπο και με απαιτητικό τρόπο, δεν ζητάμε λευκή επιταγή. Εδώ θα είμαστε, και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπους έτσι ώστε η εξουσία να ασκηθεί χωρίς να έχουμε τους πολίτες στο περιθώριο και άφωνους. Να θεσμοθετήσουμε διαδικασίες ούτως ώστε να επιζητούμε τον έλεγχο της κοινωνίας και τη συμβολή της κοινωνίας σε ό,τι και αν κάνουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να υλοποιήσει ένα σχέδιο μακράς πνοής και είμαστε ακόμη στην αρχή. Και αυτή η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί.