O βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» εκφράζει φόβους ότι με την τακτική του πρόωρου και χωρίς έλεγχο δανεισμού από τις αγορές δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε νέα χρεοκοπία.

 • Κύριε Δραγασάκη, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την έξοδο στις αγορές. Συμμερίζεστε αυτόν τον ενθουσιασμό;

Όχι, δεν μπορώ να τον συμμεριστώ. Πρώτον, διότι ενθουσιασμοί και πανηγύρια αποτελούν ύβρη για τον κόσμο που υποφέρει. Δεύτερον, διότι, όπως διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο, η «έξοδος» αυτή ήταν, όπως διπλωματικά λέγεται, «υποστηριζόμενη», δηλαδή ήταν στηριγμένη σε ξένα δεκανίκια και σε δεσμεύσεις που θα γίνουν γνωστές μετά τις εκλογές. Τρίτον, οι υπαρκτές δυνατότητες ρευστότητας που προσφέρει η παγκόσμια συγκυρία δεν αξιοποιούνται προς όφελος της κοινωνίας, αλλά υποτάσσονται σε βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά παιχνίδια και σε μικροπολιτικές προεκλογικές σκοπιμότητες. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως εδώ στον ΟΔΔΗΧ, τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους, οι άνθρωποι του οποίου κάνουν μια σημαντική δουλειά σε τεχνικό επίπεδο, αλλά στην κυβέρνηση.

• Κατά τη γνώμη σας, τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση με την κίνηση αυτή;

Στόχος της κυβέρνησης και ορισμένων εγχώριων και ξένων κερδοσκοπικών λόμπι που την περιβάλλουν είναι να δημιουργήσουν -αν μπορέσουν- μια, έστω και βραχύβια, χρηματοπιστωτική φούσκα και στη συνέχεια αυτό το γεγονός να το παρουσιάσουν παραπλανητικά -το κάνουν ήδη- ως «έξοδο από την κρίση» και αφετηρία ενός νέου αναπτυξιακού κύκλου επί κοινωνικών ερειπίων. Ολο αυτό το εγχείρημα δεν απαντάει ούτε στις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας ούτε στο εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα. Αντίθετα, περικλείει τον κίνδυνο μιας αρνητικής παλινδρόμησης, αφού είναι έρμαιο των αγοραίων κινήσεων των βραχυπρόθεσμων κερδοσκοπικών κεφαλαίων.

• Σχετικά με τον χρόνο, μήπως επιχειρείται πρόωρα η έξοδος στις αγορές;

Δεν είναι θέμα χρόνου, αλλά προϋποθέσεων και όρων. Το να μπορεί κάποιος να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων συνιστά στην εποχή μας μια σημαντική δυνατότητα. Αλλά το πώς χρησιμοποιεί ένα κράτος αυτή τη δυνατότητα είναι πιο σημαντικό. Και έχουμε ως χώρα πικρή εμπειρία επ’ αυτού.

Η δυνατότητα, λοιπόν, αυτή πρέπει να αξιοποιείται με φειδώ και σύνεση, συμπληρωματικά προς εγχώριες πηγές, διαφορετικά θα οδηγηθούμε σύντομα σε νέα χρεοκοπία. Δεύτερον, ο δανεισμός έχει νόημα αν χρησιμοποιείται για αναπτυξιακούς σκοπούς -άρα πρέπει να υπάρχει ένα σαφές αναπτυξιακό σχέδιο- και όχι για να εξοφλούνται παλαιά χρέη, διότι έτσι τα δάνεια δεν δημιουργούν εισόδημα για την αποπληρωμή τους. Τρίτον, η έξοδος στις αγορές δανεισμού θα έχει νόημα εφόσον προηγηθεί κούρεμα και διακανονισμός του παλαιού χρέους, έτσι ώστε η πρόσβαση στις διεθνείς αγορές να είναι διατηρήσιμη.

• Η διαπραγμάτευση για το χρέος είναι πλέον νεκρό γράμμα για την κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται για το χρέος αλλά έχει παραχωρήσει την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων στους πιστωτές που θέτουν και τους όρους.

• Άρα το χρέος είναι μη βιώσιμο, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην αναδιάρθρωσή του και προτείνει ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος…

Νομίζω πως μέρα με την ημέρα επιβεβαιώνεται η ορθότητα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ελληνικό χρέος. Μέσα από τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης διεκδικούμε «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, αναστολή πληρωμής των τόκων μέχρις ότου επιστρέψουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ρήτρα ανάπτυξης ώστε η αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους να μη γίνεται σε βάρος των βασικών κοινωνικών αναγκών αλλά και της ίδιας της οικονομίας.

• Η στήριξη της κ. Μέρκελ στον Αντ. Σαμαρά, εκτός από τον ευθύ οικονομικό συμβολισμό της, υποκρύπτει και αντίστοιχο πολιτικό. Το σύνθημα του Αλ. Τσίπρα «ή με τη Μέρκελ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ» αποτυπώνει το διακύβευμα των ευρωεκλογών;

Δεν υπάρχει μία Ευρώπη, αλλά δύο τουλάχιστον. Από τη μία είναι η Ευρώπη των αγορών, του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, που εκφράζει κατεξοχήν η κ. Μέρκελ. Από την άλλη, είναι η Ευρώπη των αγώνων, της αλληλεγγύης, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικά δίκαιης και αειφόρου ανάπτυξης, που εκφράζουν τα κοινωνικά κινήματα η ευρωπαϊκή Αριστερά. Η κ. Μέρκελ με την επίσκεψή της έδειξε τις προτιμήσεις της. Τον τελικό λόγο όμως έχει ο ελληνικός λαός.

• Η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ με χτυπήματα και «κάτω από τη μέση». Το κλίμα πόλωσης που φαίνεται να καλλιεργείται συμφέρει πολιτικά το κόμμα σας;

Την αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. δεν πρέπει να την εντάσσουμε στο πλαίσιο του παραδοσιακού δικομματισμού που ζήσαμε για περίπου 40 χρόνια. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ανταγωνίζονταν για μια διαφορετική διαχείριση, εντός όμως του ίδιου μοντέλου. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την αλλαγή υποδείγματος και όχι απλά του τρόπου διαχείρισής του. Ειδικά σήμερα λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση της νέας Αριστεράς του 21ου αιώνα, και η Ν.Δ., υπό την ακροδεξιά ηγεσία της, εκπροσωπούν δύο ανταγωνιστικά αξιακά πρότυπα και αντιλήψεις για τη δημοκρατία, την κοινωνία, την Ευρώπη και τον κόσμο. Ως εκ τούτου, η ένταση και η σύγκρουση μεταξύ τους έχει αντικειμενικό κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Όμως εμείς θέλουμε να χτίσουμε ευρύτερες συναινέσεις στη βάση των πραγματικών και των κύριων αντιθέσεων της εποχής μας. Εμείς θέλουμε διακίνηση και αντιπαράθεση ιδεών, επικοινωνία, διάλογο, ακόμη και μεταξύ αντιπάλων, και όχι εμπάθεια, μίσος, ανυπέρβλητα τείχη και τεχνητούς διαχωρισμούς μέσα στον λαό. Γι’ αυτό και η πόλωση δεν είναι επιλογή μας.

• Το σκάνδαλο Μπαλτάκου, η εκκωφαντική απουσία του πρωθυπουργού από τη Βουλή, νέα σχήματα και σχεδιασμοί για πιθανή κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου δείχνουν κλίμα επιστροφής στο παρελθόν;

Όλα αυτά τα φαινόμενα θυμίζουν βέβαια και παρελθόν, κυρίως όμως αποτελούν εικόνες από το μέλλον. Κοινή τους συνισταμένη είναι η προσπάθεια αφαίρεσης από τη δημοκρατία λειτουργιών που διασφαλίζουν λαϊκή κυριαρχία, την εκπροσώπηση και τη λογοδοσία. Πρόκειται για μια γενικότερη επικίνδυνη τάση. Θέλουν, υποτίθεται, να σώσουν τη χώρα σκοτώνοντας τη δημοκρατία. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, στη φάση της δομικής κρίσης του, καταφεύγει στην οργανωμένη βία του κράτους και σε παρακρατικούς μηχανισμούς για να επιβληθεί. Διαμορφώνεται έτσι ένα αντιδημοκρατικό έκτρωμα που έχει τη μορφή ενός «κρατικού νεοφιλελευθερισμού» ή «νεοφιλελεύθερου κρατισμού». Γι’ αυτό και ο αγώνας για τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία αποτελεί σήμερα προτεραιότητα.

• Ένα κομμάτι της Αριστεράς, τμήμα του υπάρχει και στον ΣΥΡΙΖΑ, κάνει λόγο για Τσολάκογλου, για κυβέρνηση δωσίλογων, και ξορκίζει το ενδεχόμενο να πάει μια κυβέρνηση της Αριστεράς σε «νέες Βάρκιζες». Γιατί αυτή η επιμονή σε μια ορολογία που παραπέμπει στον εμφύλιο;

Διατυπώνονται, πράγματι, απόψεις που θεωρούν πως η κρίση και η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι εξωγενείς και αποτέλεσμα ξένης εισβολής και επιβολής. Όμως, εκείνο που πράγματι συμβαίνει είναι ότι ο ξένος παράγοντας αξιοποιεί τη «δική μας» κρίση, το «δικό μας» χρέος και τη «δική μας» άρχουσα τάξη για να επιβάλει από κοινού με την τελευταία ένα πιο βάρβαρο κοινωνικά και πιο αυταρχικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο, αλλά και για να προωθήσει τους ιδιαίτερους στόχους του σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας. Γι’ αυτό και η ανατροπή πρέπει να αρχίσει από τα μέσα, στην κάθε χώρα ξεχωριστά και στην Ευρώπη συνολικά.

Σχετικά με τις αναφορές για «νέες Βάρκιζες», η Αριστερά δεν θα πρέπει να νιώθει αμηχανία μπροστά στο ενδεχόμενο να αναλάβει τις ευθύνες της διακυβέρνησης της χώρας, αλλά να βγει μπροστά δοκιμάζοντας στην πράξη τις αξίες και τις προτάσεις της, επινοώντας νέες λύσεις, φιλοδοξώντας να ηγεμονεύσει με τις ιδέες της στις μεγάλες συγκρούσεις και αλλαγές της εποχής μας.

—————————————————————————-
http://www.efsyn.gr/?p=191073