————————————————————————————————

– “Αναγκαία και αναπόφευκτη μια νέα διαγραφή του χρέους”

– “Τα νέα μέτρα θα επιφέρουν ένα νέο πιο σκληρό χτύπημα στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα πιο αδύνατα στρώματά της. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια πρόωρη κυβερνητική κρίση”

– Για τη “ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ”: “Ο ορατός κίνδυνος δεν είναι η αποχώρηση μιας χώρας, αλλά η αποσύνθεση της ευρωζώνης”

– “Το δίλημμα δεν είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα, αλλά δίκαια ή άδικα μέτρα”

————————————————————————————————

 

1. Γιατί πιστεύετε ότι η σχεδιαζόμενη δέσμη μέτρων δεν θα είναι η τελευταία; Δεν διαπιστώνετε αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη ως προς την Ελλάδα; Πώς να πιστέψουμε μια ακόμη υπόσχεση όταν όλες όσες δόθηκαν ως τώρα αναδείχθηκαν ψεύτικες και έχουν τραγικά διαψευσθεί;

Το ζήτημα όμως δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς αλλά ποια είναι η πραγματικότητα. Δυο χρόνια μετά την υιοθέτηση των πολιτικών του Μνημονίου και της εσωτερικής υποτίμησης η ύφεση όχι μόνο δεν έχει δώσει τη θέση της στην ανάκαμψη, αλλά βρίσκεται εκτός ελέγχου.

 

Τα νέα μέτρα θα φέρουν νέα ύφεση και το 2013, και άρα θα ζητηθούν και πάλι νέα μέτρα. Αλλά ακόμα και αν κάποτε η ύφεση σταματήσει, μια ενδεχόμενη ανατίμηση του ευρώ ή μια νέα διεθνής επιδείνωση από οποιαδήποτε αιτία θα λειτουργήσουν ως άλλοθι για νέους κύκλους λιτότητας. Η πολιτική αυτή δεν διορθώνεται. Χρειάζεται να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από ένα σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας.

 

2. Μπορεί να γίνει διαχειρίσιμο το ελληνικό χρέος χωρίς κούρεμα; Πότε θα ήταν η ιδανική στιγμή, κατά τη γνώμη σας, να ζητήσει η κυβέρνηση το κούρεμα αυτό;

 

Πρόσφατα ο κ. Σαμαράς, κατά την επίσκεψή του στη Γερμανία, διαβεβαίωσε την κα Μέρκελ ότι η Ελλάδα, δηλαδή ο ελληνικός λαός, θα πληρώσει όλα τα χρέη. Λίγες ημέρες ενωρίτερα ο πρώην πρόεδρος της Deutsche Bank, κ. Άκερμαν, έλεγε στην κα Μέρκελ ότι πρέπει να διαγραφούν τουλάχιστον 180 δις ευρώ από το χρέος της Ελλάδας ώστε αυτό να πέσει στο 60%, που είναι και το επίσημα αποδεκτό όριο. Μόνο έτσι, είπε ο κ. Άκερμαν, μπορεί να υπάρξει ένα νέο, βιώσιμο και αξιόπιστο ξεκίνημα.

 

Πιστεύω ότι πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι ο κ. Άκερμαν και όχι ο κ. Σαμαράς. Η διαγραφή χρέους είναι αναγκαία και αναπόφευκτη. Το τεκμηριώνει και το ΚΕΠΕ σε πρόσφατη μελέτη του που υπογράφουν οι κ.κ. Κορλίρας και Μονογυιός. Το ζήτημα είναι η έκταση και οι όροι  με τους οποίους θα γίνει αυτό.

 

Προσωπικά, από την αρχή της κρίσης , είχα υποστηρίξει την ανάγκη υιοθέτησης μιας πολιτικής που θα είναι κοντά στο μοντέλο που ακολούθησε και η Γερμανία το 1953 για τη ρύθμιση των δικών της χρεών. Τότε, υπήρξε διαγραφή των χρεών κατά περίπου 60%, θεσμοθετήθηκε ρήτρα ανάπτυξης για την εξυπηρέτηση του εναπομείναντος  χρέους, και υπήρξε φυσικά η χρηματοδότηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Γερμανίας μέσω του σχεδίου Μάρσαλ.

 

Μια τέτοια διεκδίκηση έπρεπε να είχε τεθεί από την τότε κυβέρνηση από την αρχή, πριν τη συζήτηση για το όποιο Μνημόνιο. Σήμερα μια τέτοιου είδους ρύθμιση, προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελεί ένα στόχο που μπορεί να ενώσει πολλούς λαούς της Ευρώπης σε έναν κοινό αγώνα, για μια νέα αρχή, και για την Ευρώπη και για την κάθε χώρα ξεχωριστά.

 

3. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές της 17ης Ιουνίου και σχημάτιζε κυβέρνηση, δε θα έπαιρνε δυσάρεστα και επώδυνα για το λαό μέτρα;

 

Ο ελληνικός λαός έχει συνείδηση της κρίσης και των προβλημάτων που απορρέουν από αυτήν. Επομένως, δεν τρέφεται με τις αυταπάτες των εύκολων λύσεων και  εκείνο που ζητάει είναι ένα σχέδιο που να δίνει βάσιμη ελπίδα και προοπτική για το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Αυτή την ελπίδα εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ψηφίστηκε και γι’ αυτό εξακολουθεί να έχει τη στήριξη μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού.

 

Το δίλημμα δεν είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα μέτρα, αλλά αν αυτά είναι δίκαια ή άδικα, αν δημιουργούν προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση ή μας βουλιάζουν πιο βαθιά μέσα σ’ αυτήν, όπως γίνεται με τη σημερινή πολιτική.

4. Τελικά, κ. Δραγασάκη, υφίσταται η λεγόμενη “μάχη για το ευρώ”; Η Ελλάδα, δηλαδή, πρέπει να δώσει μάχη για να κρατηθεί στην Ευρωζώνη ή θεωρείτε ότι οι εταίροι μας επ’ ουδενί θα ρισκάρουν να ξηλωθεί το πουλόβερ;

 

Η Ευρώπη ζει μια πολυεπίπεδη κρίση, οικονομική και πολιτική. Μέρος αυτής της κρίσης είμαστε και εμείς.

 

Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε απροσδιόριστης έκτασης αποσταθεροποιητικές, ίσως και καταστροφικές, συνέπειες για όλη την ευρωζώνη, και σημαντικές παρενέργειες για ολόκληρο τον κόσμο.

Ο ορατός κίνδυνος δεν είναι η επιστροφή μιας μεμονωμένης χώρας στο εθνικό νόμισμα αλλά η αποσύνθεση συνολικά της ευρωζώνης εξαιτίας των ανισοτήτων, περιφερειακών και ταξικών, που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική και η προσπάθεια της Γερμανίας να αξιοποιήσει την κρίση προς όφελός της, για τη δημιουργία μιας «γερμανικής Ευρώπης» στα μέτρα των δικών της συμφερόντων, εμμονών και προτεραιοτήτων. Γι’ αυτό και το βασικό σενάριο στο οποίο στηρίζουμε την ανάλυση και την πολιτική μας  -και ως τώρα έχουμε πλήρως δικαιωθεί- είναι η ανάγκη για αλλαγή  του πολιτικού και του  αναπτυξιακού υποδείγματος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από εκεί και πέρα βεβαίως πρέπει να έχουμε τα σχέδιά μας και για κάθε άλλο ενδεχόμενο. 

 

5. Εν τέλει, η χρεοκοπία “είναι όπλο στα χέρια των αδυνάτων”, όπως είπε ο κοινοβουλευτικός σας εκπρόσωπος; Ή μήπως οι εταίροι μας, έπειτα και από το PSI, έχουν “οχυρωθεί” από τυχόν ελληνική ανεξέλεγκτη χρεοκοπία;

 

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έπεσε θύμα διαστρέβλωσης των δηλώσεών του. Ο ίδιος άλλωστε έδωσε πλήρεις εξηγήσεις.

 

Προσωπικά αποφεύγω τη λέξη «χρεοκοπία» διότι με τη λέξη αυτή ο καθένας εννοεί ό,τι θέλει και η σχετική συζήτηση γίνεται συχνά χαοτική. Άλλοι εννοούν διαγραφή χρεών, που όμως αυτό δεν είναι χρεοκοπία αλλά μια νόμιμη επιλογή, ένα φυσιολογικό ενδεχόμενο, μια “σεισάχθεια”, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, η οποία και σήμερα γίνεται αναγκαία, και όχι μόνο για τη χώρα μας. Τα κράτη, υπό την έννοια αυτή, δεν χρεοκοπούν ούτε μπορούν να τεθούν υπό εκκαθάριση διότι δεν είναι ούτε μπορούν να αντιμετωπίζονται ως επιχειρήσεις.

 

Άλλοι, με τον όρο χρεοκοπία εννοούν μια γενική κατάρρευση, ένα χρηματοπιστωτικό black out, μια γενικευμένη στάση πληρωμών όλων προς όλους. Είναι προφανές πως αυτή είναι μια καταστροφική προοπτική την οποία θα πρέπει να αποτρέψουμε και όχι να ευχόμαστε.

     

6. Εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που την απαρτίζουν θα “αντέξουν” τα νέα μέτρα ή θα επιταχυνθούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις;

 

Το βέβαιο είναι ότι τα νέα μέτρα θα επιφέρουν ένα νέο, ακόμα πιο σκληρό χτύπημα στην ελληνική κοινωνία  και ιδιαίτερα στα πιο αδύνατα στρώματά της. Με τα νέα επώδυνα μέτρα εναντίον της κοινωνίας, καταρρακώνεται κάθε ίχνος αξιοπιστίας της κυβέρνησης, των κ. κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, αλλά και του κ. Κουβέλη, εφόσον τελικά τα ψηφίσουν. Τίποτα από όσα συμβαίνουν σήμερα δεν ήταν άγνωστα πριν από τις εκλογές, που θυμίζω ότι έγιναν πριν από δυο μήνες, όταν όλοι τους έδιναν άλλες υποσχέσεις. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να αποκλείσουμε μια πρόωρη κυβερνητική κρίση, αλλά τον πρώτο λόγο γι’ αυτό τον έχει η ίδια η κοινωνία  η οποία υφίσταται και τις συνέπειες

 

7. Έχει γίνει πολλή κουβέντα για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, στελέχη του κόμματός σας ήδη ανησυχούν μήπως βάλετε νερό στο κρασί σας, ιδεολογικά και πολιτικά. Μιας και είστε επικεφαλής της επεξεργασίας του κυβερνητικού προγράμματος, πώς θα μπορέσετε να “συμβιβάσετε” ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα με τον αριστερό ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ;

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διδαχθεί από την ιστορία, αλλά δεν πρέπει να αντιγράψει παλαιά πρότυπα. Οφείλει να εμπνεύσει, να διαμορφώσει και να στηρίξει νέα πρότυπα και στο πεδίο της πολιτικής, της οικονομίας, των θεσμών, του πολιτισμού. Αυτόν το ρόλο μας επεφύλαξε η ιστορία, αυτή την ευθύνη μας ανέθεσε η κοινωνία εν πολλοίς χωρίς να μας ρωτήσει. Αν αρνηθούμε την ευθύνη αυτή, η κοινωνία θα αναζητήσει άλλες λύσεις.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν πρέπει να συνεχίσει ακόμη πιο εντατικά τη «βίαιη ωρίμανσή» του. Το θέμα δεν είναι να επιλέξει αν θα είναι ή μεγάλος ή ριζοσπαστικός. Πρέπει να επιδιώξει να γίνει ακόμη πιο μεγάλος και ακόμη πιο ριζοσπαστικός, διότι οι ανάγκες που αυτή η κρίση φέρνει στην επιφάνεια απαιτούν ριζοσπαστικές λύσεις, ανατροπές και υπερβάσεις των παλαιών προτύπων. Το θέμα δεν είναι να επιλέξει αν θα είναι μόνο κοινοβουλευτικός ή μόνο κινηματικός.  Πρέπει αντίθετα να γίνει και πιο κοινοβουλευτικός και πιο κινηματικός, και στήριγμα λαϊκών αιτημάτων και αναγκών, και φορέας συγκροτημένων και άμεσα εφαρμόσιμων προγραμμάτων και πολιτικών.

 

Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να «βάλει νερό στο κρασί του» ούτε να περιορίσει το ιδεολογικό φάσμα των δυνάμεων που καλύπτει είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση. 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει «να ενώνει τα άκρα του» και να γίνει η νέα μεγάλη συνθετική Αριστερά που ζητά η εποχή μας και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και διεθνώς.     

————-

*Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τη συνέντευξη στο link της εφημερίδας:

http://www.e-typos.com/Post.aspx?id=21467&title=%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7+%CE%94%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B7+%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%A4%CF%84%CE%9A%3A+%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%B1+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%B7+%CE%BC%CE%B9%CE%B1+%CE%BD%CE%AD%CE%B1+%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82#.UE3l2syk6Po.email