Ο Γιάννης Δραγασάκης στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, τόνισε:

1. Η αντίσταση στις αυξήσεις των τιμών και η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες υποδομές δεν είναι μια ακόμη εθνική ιδιομορφία, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κομματικού δάκτυλου ούτε είναι έργο κάποιων «τζαμπαζήδων», όπως ορισμένοι υποστηρίζουν μυωπικά. Είναι μέρος και έκφραση μιας παγκόσμιας διαμάχης για τα κοινά αγαθά και τις υποδομές που αφορούν στην ικανοποίηση βασικών αναγκών, αν θα είναι προσβάσιμα από όσους τα έχουν ανάγκη ή αν θα είναι χώρος και μέσο ιδιωτικής κερδοσκοπίας.

2. Αναφερόμενος ειδικότερα στην Ελλάδα, επεσήμανε ότι το κράτος δεν οφείλει μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο  των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της ανασφάλειας.

Η θέση των ανέργων, των φτωχών, των χαμηλόμισθων, των οικονομικών μεταναστών, των γυναικών, της νεολαίας, θα επιδεινωθεί περαιτέρω από την άνοδο των τιμών των καυσίμων και των τροφίμων που έχει ήδη αρχίσει.

3. Η αντίσταση επομένως σε κοινωνικά άδικες και εκβιαστικές πολιτικές, οι πρωτοβουλίες πολιτών ενάντια στην αύξηση των τιμών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά υποχρέωση.            Οι αντιστάσεις αυτές μπορούν και πρέπει να βρουν τη μερική τουλάχιστον δικαίωσή τους με τη θέσπιση ενός εγγυημένου βασικού εισοδήματος, καθώς και μιας χάρτας βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων και παροχών σε υπηρεσίες και αγαθά ζωτικής ανάγκης, όπως είναι η πρόσβαση στο πόσιμο νερό, την ηλεκτρική ενέργεια, τις μεταφορές κλπ.