Απάντηση σε επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή.

 

1. Απάντηση στη με αριθμό 1543/24-4- 2018 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτή A’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη με θέμα: «Παταγώδης αποτυχία του εξωδικαστικού μηχανισμού».

Πρωτολογία

Κυρία Μπακογιάννη, η ρητορική σας είναι στα όρια της πρόκλησης, όμως, είμαι βέβαιος ότι από άποψη ουσίας μπορούμε να συνεννοηθούμε. Η ερώτησή σας αγνοεί τη ρίζα του προβλήματος και την εξέλιξη του προβλήματος. Είναι μια ερώτηση σαν να ήρθε από τον ουρανό.

Δεν είμαστε ακόμα στη φάση του απολογισμού του εξωδικαστικού μηχανισμού. Είμαστε στη φάση της εφαρμογής και της βελτίωσής του. Το πρόβλημα το οποίο έχουμε, είναι τεράστιο. Είναι το συσσωρευμένο απόθεμα «κόκκινων» δανείων, των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Το πρόβλημα αυτό δημιουργήθηκε βαθμιαία από το 2009 και μέχρι που ήρθε η παρούσα Κυβέρνηση, δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα για την αντιμετώπισή του. Κάποια βήματα που έγιναν από τον κ. Δένδια ήταν ατελέσφορα. Τρεις μόνο υποθέσεις διευθετήθηκαν με το νόμο Δένδια.

Για λόγους, λοιπόν, καλύτερης συνεννόησης και επειδή το πρόβλημα είναι τεράστιο και μετά την έξοδο από τα μνημόνια θα είναι μία βασική προτεραιότητα, θα καταθέσω για τα Πρακτικά ορισμένα στοιχεία για να τα έχετε και εσείς, τα οποία δείχνουν ακριβώς ότι το 2008 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν 13,6 δισεκατομμύρια ευρώ και το 2014 είχαν φτάσει τα 78,5 δισεκατομμύρια ευρώ, με διαρκή αύξηση. Σήμερα έχουν πέσει στα 65,9 δισεκατομμύρια, δηλαδή, έχουμε μια μείωση κατά 12,5 δισεκατομμύρια. Είμαστε σε μια πορεία θετική, αλλά απέχουμε ακόμα από τον στόχο να μειωθούν τα «κόκκινα» δάνεια. Θα αποφύγω τα άλλα στοιχεία.

Καταθέτω τα σχετικά έγγραφα για τα Πρακτικά για όποιον ενδιαφέρεται.

Τα στοιχεία δείχνουν τη συσσώρευση του προβλήματος και τη βαθμιαία κάμψη του, αλλά, όπως είπα, πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειες. Αυτή η θετική στροφή οφείλεται στη σταθεροποίηση της οικονομίας, στο ότι άρχισε να μειώνεται η ανεργία και στα μέτρα πολιτικής τα οποία πήραμε.

Άρα, σε ό,τι αφορά το παρελθόν, πριν από την κρίση είχαμε μια αλόγιστη χορήγηση δανείων, ένα καθεστώς ασυδοσίας των τραπεζών. Ως Βουλευτής τότε είχα την αρνητική εμπειρία να καταγγέλλω κι εγώ και οι άλλοι όλη αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Μετά είχαμε την αδράνεια και από τις κυβερνήσεις και από τις τράπεζες, διότι και οι τράπεζες, κυρία Μπακογιάννη, σε αυτό το θέμα έχουν μια ευθύνη, και την αναποτελεσματικότητα των μέτρων που ελήφθησαν.

Τώρα, η δική μας πολιτική είναι ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο θεσμικών μέτρων, στα πλαίσια του οποίου ο εξωδικαστικός διακανονισμός αποτελεί μια σημαντική τομή, όπως και η δημιουργία της Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Και χαίρομαι που από την τοποθέτησή σας προκύπτει μια στήριξη και της Γραμματείας και της ανάγκης στελέχωσής της κ.ο.κ

Τα στοιχεία από τη μέχρι τώρα πορεία τα είπατε κι εσείς. Έχουν μπει στο σύστημα τριάντα χιλιάδες. Είναι στην πορεία, σε διάφορα στάδια, ένας αριθμός σημαντικός. Όντως, έχουν λήξει επιτυχώς μόλις είκοσι τρεις ή είκοσι έξι περιπτώσεις. Θα υπάρξουν κι άλλες.

Τι κάνουμε τώρα; Αξιολογώντας τα αποτελέσματα, προσπαθούμε να κάνουμε βελτιώσεις, να απλουστεύσουμε το σύστημα.

Είναι ήδη έτοιμη προς υπογραφή μια Κοινή Υπουργική Απόφαση από τον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης και τον Υπουργό Οικονομικών. Θα την καταθέσω για τα Πρακτικά, για να έχετε μια εικόνα των βελτιώσεων που επιφέρουμε μέχρι την τυπική ολοκλήρωση. Είναι μια άλλη δέσμη αλλαγών που συζητούμε με τους θεσμούς -γι’ αυτό η απάντησή μου θα είναι σήμερα προσωρινή, δηλαδή θα επανέλθουμε αργότερα, όταν οριστικοποιηθούν- έτσι ώστε να ελπίζουμε ότι στη νέα φάση θα έχουμε μια ταχύτερη διεκπεραίωση υποθέσεων.

Καταθέτω το σχετικό έγγραφο για τα Πρακτικά.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι με αυτή την Κοινή Υπουργική Απόφαση καταργούμε τα περισσότερα έγγραφα -δηλαδή περίπου εννιά ή δέκα έγγραφα μπορούν να ανακτώνται αυτόματα- ενώ κάποια άλλα έγγραφα μπορεί να τα δίνει ο ενδιαφερόμενος εκ των υστέρων, δηλαδή αφού μπει στο σύστημα και αφού «τρέχουν» οι υποθέσεις.

Τελικά, νομίζω ότι για να αρχίσει η διαδικασία, από τα είκοσι δυο αρκούν τρία, τέσσερα έγγραφα. Όμως, αυτός είναι μόνο ο ένας παράγοντας. Ο άλλος είναι ότι πρέπει οι πιστωτές, που είναι πολλοί -τράπεζες πολλές, Δημόσιο και Ταμεία σε πολλές περιπτώσεις- να κατανοήσουν ότι αυτό το εργαλείο πρέπει οι ίδιοι να το χρησιμοποιήσουν για να έχουμε το επιθυμητό, τελικά, αποτέλεσμα.

Επομένως, όπως είπα, είναι κατάκτηση το ότι έχουμε το θεσμικό αυτό εργαλείου του εξωδικαστικού διακανονισμού, διότι απαντάει σε μια ανάγκη. Υπάρχουν προβλήματα στην υλοποίησή του και ακριβώς είμαστε εδώ για να συζητήσουμε αυτά τα προβλήματα και να βρούμε τρόπους διευκόλυνσής τους.

Όμως, μην μπείτε στον πειρασμό ότι είναι κάτι απλό και γυρνώντας τον διακόπτη θα λύσουμε το πρόβλημα.

Στη δευτερολογία μου θα έχω την ευκαιρία να εξηγήσω λίγο περισσότερο αυτό που ήδη είπα, ότι για να λειτουργήσει σωστά ο θεσμός, απαιτείται κυβέρνηση, υπουργεία -όλα τα εμπλεκόμενα- τράπεζες και άλλοι πιστωτές που μπορεί να εμπλέκονται σε αυτές τις υποθέσεις. Ευχαριστώ.

Δευτερολογία

Κυρία Μπακογιάννη, σημειώνω ότι ούτε στη δευτερολογία σας είπατε κάτι για τις τράπεζες. Προφανώς, θεωρείτε ότι δεν έχουν καμία ευθύνη. Χαίρομαι.

Τώρα, ο κόσμος δεν καταστρέφεται, επειδή υπάρχει ο εξωδικαστικός διακανονισμός, ο κόσμος καταστρέφεται, διότι επί χρόνια δεν είχε θεσμοθετηθεί ο εξωδικαστικός διακανονισμός. Ο κόσμος καταστρέφεται, διότι έζησε με το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο μια πρωτοφανή παγκοσμίως καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Στο τρίτο μνημόνιο, ναι, άρχισε να σταθεροποιείται η κατάσταση και με την επιστροφή καταθέσεων που έχει ήδη αρχίσει και με τα μέτρα που παίρνονται και με την επιτυχή -ελπίζουμε- έκβαση των stress tests μπορούμε να πούμε ότι θα μπορέσει το τραπεζικό σύστημα να ανακτήσει τη δυνατότητά του να χρηματοδοτεί την οικονομία.

Πραγματικά, δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου, διότι παλαιότερα -θυμάμαι πέρυσι- ο κ. Μητσοτάκης, ο Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, συμφωνούσε με αυτό που και εγώ συνεχώς λέω, ότι δεν είναι λογικό και δεν είναι ηθικό και δεν είναι δίκαιο κάποιοι να ζητούν ρυθμίσεις από το τραπεζικό σύστημα της χώρας και την ίδια στιγμή να έχουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Ενώ, λοιπόν, και ο κ. Μητσοτάκης νόμιζα ότι ήταν της άποψης ότι πρέπει να έρχονται αυτές οι καταθέσεις στην Ελλάδα, αν είναι ακριβές αυτό που μεταφέρθηκε -είναι από βίντεο της προχθεσινής του παρουσίας στο ΣΕΒ- φέρεται να δηλώνει ότι εταιρικές καταθέσεις, οι οποίες είναι ακόμη στο εξωτερικό, πρέπει να γυρίσουν στην πατρίδα μας, όταν θα υπάρχει κατάλληλη πολιτική σταθερότητα. Δηλαδή, ο Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας λέει στους Έλληνες επιχειρηματίες να αφήσουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό κι άλλο; Νομιμοποιεί, δηλαδή, αυτήν την παρασιτική πρακτική; Θέλω να πιστεύω ότι πρόκειται για λάθος, θέλω να πιστεύω ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι αντίθετες με τέτοιες πρακτικές.

Το καταθέτω και αυτό στα Πρακτικά.

Επανέρχομαι, λοιπόν, για να πω ότι διεθνώς αυτός ο θεσμός του εξωδικαστικού διακανονισμού έχει δυσκολίες. Εμείς είμαστε σε σχετικά καλύτερη θέση. Η δυσκολία είναι ότι για να γίνει ρύθμιση -και αυτή είναι η σημασία του θεσμού- πρέπει να συμπράξουν όλοι οι πιστωτές, διότι το πρόβλημα που πάμε να λύσουμε είναι το εξής: Εάν η τράπεζα ρυθμίσει τα χρέη σε έναν οφειλέτη, αλλά η εφορία τον κυνηγά, τα ταμεία τον κυνηγάνε, δεν θα μπορέσει αυτός ο επιχειρηματίας να μπει σε μια επανεκκίνηση και να εξυπηρετήσει το υπόλοιπο των δανείων του. Αυτή είναι η δυσκολία και γι’ αυτό επιμένω και για τις τράπεζες. Το έχουμε συζητήσει. Έχουν αναγνωρίσει σε επίπεδο διοικήσεων ότι όντως υπάρχει θέμα. Έχω ζητήσει και οι τράπεζες να κάνουν ποσοτικές δεσμεύσεις, να πουν δηλαδή ότι το επόμενο τρίμηνο θα φροντίσουν να διεκπεραιωθούν εκατό, διακόσιες ή πεντακόσιες υποθέσεις. Δεν είναι ακόμα σε θέση να το κάνουν αυτό, αλλά είναι σε θέση και έχουν υποσχεθεί ότι θα ενεργήσουν και δεν θα αφήνουν τις υποθέσεις στην τύχη τους στα υποκαταστήματα, ώστε έναν αριθμό υποθέσεων να τις χειριστούν -ας το πούμε έτσι- «από τα πάνω», ούτως ώστε να μπορέσουν να διευκολυνθούν.

Τρίτον, αυτό που είπατε. Βεβαίως, υπάρχουν και άλλα μέτρα πέρα απ’ αυτά που αναφέρατε στην Κοινή Υπουργική Απόφαση. Υπάρχουν και άλλα θέματα που αφορούν το νόμο, όπως παραδείγματος χάρη ότι δεν προβλεπόταν ένα πλαφόν στις αμοιβές των συντονιστών. Αυτά και άλλα θέματα τα συζητούμε. Όπως είπα, δεν είμαι έτοιμος σήμερα να ανακοινώσω συγκεκριμένες ρυθμίσεις, διότι είναι στα πλαίσια της τέταρτης αξιολόγησης, αλλά πολύ σύντομα θα έχουμε, νομίζω, και σ’ αυτά τα θέματα βελτιώσεις.

Τέλος, κυρία Μπακογιάννη, θα ήθελα να είστε λίγο πιο δίκαιη και με τον προηγούμενο Υπουργό. Διάβαζα τα Πρακτικά στην Επιτροπή και είχατε μια εποικοδομητική στάση -το αναγνωρίζω- αλλά είχατε πει ότι αυτή η περιβόητη πλατφόρμα δεν θα γίνει σε τρεις μήνες, αλλά εάν γίνει σε τρεις μήνες, θα το αναγνωρίσετε.

Η πλατφόρμα έγινε σε τρεις μήνες. Ήταν μια επιτυχία και των υπηρεσιών και των εργαζομένων του Δημόσιου, διότι έγινε “in house”, έγινε μέσα από τις υπηρεσίες του Υπουργείου και το έργο είναι τεράστιο.

Επομένως, να κλείσω με αυτό που άρχισα. Έχουμε έναν θεσμό, έχει προβλήματα, αλλά είμαστε εδώ για να το βελτιώσουμε και με αυτά που σας είπα και με αυτά που άκουσα από εσάς, που θα μελετήσουμε, πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα έχουμε έναν πιο θετικό απολογισμό σε ένα πεδίο, που επαναλαμβάνω -ρωτήστε και τους συνεργάτες σας- ότι σε όλες τις χώρες παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες. Όμως, εμείς θα επιμείνουμε.

 

—

 

2. Απάντηση στη ­με αριθμό 4126/217/6-3-2018 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Β΄ Αθηνών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ κ. Γεωργίου – Δημητρίου Καρρά προς τον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, σχετικά με «τη συνεισφορά του Δημοσίου στην κάλυψη μέρους της οφειλής φυσικών προσώπων δανειοληπτών στεγαστικών δανείων και την ανάγκη επέκτασης της συνεισφοράς και στους εγγυητές»

Πρωτολογία

Κύριε Καρρά, χαίρομαι διότι οι ερωτήσεις σας είναι πάντα συγκεκριμένες. Θα προσπαθήσω κι εγώ να είμαι συγκεκριμένος. Η απάντηση που πήρα από τις υπηρεσίες είναι ότι καλύπτονται και οι εγγυητές.

Όταν ο εγγυητής υποβάλλει αυτοτελή αίτηση στον νόμο Κατσέλη-Σταθάκη αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητος οφειλέτης, με την έννοια ότι τα χρέη του, δηλαδή τόσο αυτά που απορρέουν από την εγγύησή του υπέρ του πρωτοφειλέτη, όσο και τα τυχόν ατομικά του χρέη, ρυθμίζονται αποκλειστικά στο πρόσωπό του, ανεξάρτητα από το εάν έχουν ρυθμιστεί ως προς το πρόσωπο του πρωτοφειλέτη.

Συνεπώς, ο εγγυητής υπέρ του οποίου έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση του νόμου Κατσέλη-Σταθάκη μπορεί να αιτηθεί ως ανεξάρτητος οφειλέτης τη συνεισφορά του Δημοσίου στις μηνιαίες δόσεις του σχεδίου διευθέτησης οφειλών για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του, όπως προκύπτει από το άρθρο 3 της ΚΥΑ 130377.

Αυτή είναι η απάντηση που πήρα από την υπηρεσία. Άρα, εκφράζω την πολιτική βούληση ότι συμφωνούμε ότι πρέπει να καλύπτεται και ο εγγυητής. Εάν υπάρχει οποιαδήποτε δυσκολία, να δούμε μήπως θέλει ερμηνεία ή συμπλήρωση. Είναι εδώ οι συνεργάτες μου και το άκουσαν. Θα το δουν μετά και μπορούμε να συνεννοηθούμε και εκτός διαδικασίας.

Όμως, θα ήθελα να αξιοποιήσω την ευκαιρία της ερώτησής σας, για να δώσω και εδώ μία εικόνα, διότι και εδώ τα πράγματα μοιάζουν λίγο με την προηγούμενη ερώτηση. Δηλαδή, έχουμε μία θεσμική ρύθμιση, η οποία ακόμη δεν έχει πλήρως αξιοποιηθεί στον βαθμό που θα έπρεπε. Οι αιτήσεις που έχουν υποβληθεί είναι ελάχιστες, επομένως και τα χρήματα υπάρχουν, χωρίς να έχουν αξιοποιηθεί.

Θα ήθελα να πω ποια είναι η σημασία του μέτρου αυτού. Η σημασία απορρέει από το γεγονός ότι είχαμε αυτή την τεράστια αλλαγή των συνθηκών. Κάποιος είχε πάρει το δάνειό του, υπολογίζοντας ότι έχει τη δουλειά του, έχει τον μισθό του, τα μεροκάματά του, την προοπτική του. Ξαφνικά οι συνθήκες άλλαξαν, έκλεισε η επιχείρησή του, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δάνειο.

Αυτό, στη διάσταση που το είχαμε και το έχουμε στη χώρα μας, είναι μία πρωτοφανής κατάσταση. Συμβαίνει μία φορά κάθε μισό αιώνα. Γι’ αυτό χρειαζόταν από την αρχή ένα οπλοστάσιο, το οποίο δεν είχε υπήρχε και το οποίο δημιουργούμε βαθμιαία.

Τους οφειλέτες μπορούμε να τους κατατάξουμε σε τρεις ομάδες: Η πρώτη ομάδα είναι αυτοί που ενώ έχουν, δεν πληρώνουν. Προσπαθούν να το αποφύγουν. Είναι αυτοί που τους ονομάζουν ορισμένοι «συνειδητούς» ή στρατηγικούς κακοπληρωτές» και που είναι θέμα δημοσίου συμφέροντος να τους εντοπίσουμε.

Η δεύτερη ομάδα είναι αυτοί που θέλουν να πληρώσουν και ενδεχομένως μπορούν, αλλά όχι το σύνολο της υποχρέωσής τους. Γι’ αυτό και υπάρχει ο Κώδικας Δεοντολογίας και όσα προβλέπει ο νόμος, ότι εξετάζουμε τη σημερινή δυνατότητα πληρωμής που έχει ο κάθε οφειλέτης. Εάν η δόση του είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να ζήσει, να μπορέσει να μειωθεί η δόση του.

Υπάρχει και μία τρίτη ομάδα, η οποία δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τη μειωμένη δόση, γιατί έμεινε άνεργος και ο οφειλέτης και η σύζυγός του ενδεχομένως, διότι καταστράφηκε πλήρως κ.ο.κ.

Αυτή η τρίτη κατηγορία είναι που μας ενδιαφέρει περισσότερο, ακριβώς διότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος και γι’ αυτό ήταν επιτυχία που πετύχαμε αυτή τη ρύθμιση, διότι ήταν προϊόν διαπραγμάτευσης.

Και εδώ, όμως, δυστυχώς έχουμε προβλήματα, που εμποδίζουν την εφαρμογή της. Τα μελετούμε αυτά τα προβλήματα -και γι’ αυτό σας ευχαρίστησα για την ερώτησή σας- και προχωρούμε σε δύο ομάδες αλλαγών, οι οποίες ελπίζουμε να βελτιώσουν το αποτέλεσμα.

Κατ’ αρχάς, μέχρι τώρα για να μπει κάποιος σε αυτή τη διαδικασία, έπρεπε να διαπιστωθούν τα περιουσιακά του στοιχεία και γινόταν χειρωνακτικά. Τώρα έχουμε συνεννοηθεί, σε συνεργασία με την ΗΔΙΚΑ, έναν δημόσιο φορέα, να δημιουργηθεί μία ηλεκτρονική πλατφόρμα και εδώ, ούτως ώστε αυτή η διαδικασία να είναι αυτόματη.

Το δεύτερο στοιχείο που ευελπιστούμε να βοηθήσει, είναι το εξής:  Ίσως υπάρχουν και θέματα μη πληροφόρησης, όπως είναι γνωστό. Λέμε, λοιπόν, να δώσουμε το δικαίωμα και στην τράπεζα, που ξέρει τον πελάτη, ξέρει ότι δεν μπορεί να πληρώσει, να μπορεί και αυτή να πάρει την πρωτοβουλία και να αιτηθεί την ένταξη του οφειλέτη στον νόμο. Πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει.

Το τρίτο είναι αυτό που θέτετε εσείς να δούμε, ούτως ώστε να καλύπτεται και ο εγγυητής.

Άρα, με αυτά τα τρία μέτρα ευελπιστούμε σε ένα θετικότερο αποτέλεσμα, ακριβώς γιατί, όπως είπα, το πρόβλημα για όσους το έχουν είναι δραματικό. Είναι θετικό που έχουμε πετύχει αυτή τη ρύθμιση. Υπάρχουν τα χρήματα στον προϋπολογισμό, άρα θα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Δευτερολογία

Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι αυτά που είπα στην πρωτολογία μου δεν συνιστούν μόνο πολιτικές προθέσεις, αλλά και ενέργειες που ήδη έχουμε δρομολογήσει.

Κατ’ αρχάς, να εξηγήσω τη διαδικασία, διότι ίσως δεν είναι σε όλους κατανοητή ή γνωστή. Εκείνο που συζητούμε είναι αν εκδικάσει το δικαστήριο σε κάποιον δόση ας πούμε 100 ευρώ τον μήνα -θεωρούνται λίγα- αλλά δεν μπορεί να τα δίνει ούτε αυτά τα 100 ευρώ, να μπορεί το Δημόσιο με κάποιες προϋποθέσεις και κριτήρια να καλύπτει αν όχι και τα 100 ευρώ, τα 90 ευρώ. Αυτή είναι η σημασία του μέτρου.

Άρα, το πρώτο είναι να επιταχύνουμε την εκδίκαση των υποθέσεων, διότι αν δεν υπάρχει απόφαση του δικαστηρίου, δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί. Και εδώ λαμβάνονται κάποια μέτρα για να το επιτύχουμε αυτό.

Το δεύτερο είναι ότι η ηλεκτρονική πλατφόρμα ήδη έχει παραγγελθεί και ήδη φτιάχνεται.

Και το τρίτο είναι αυτό που είπαμε για τις τράπεζες. Θα δούμε. Δεν θυμάμαι αν απαιτεί κάποια νομοθετική ή άλλη ρύθμιση ή αν μπορεί να γίνει ad hoc. Εντός των επόμενων ημερών έχουμε μία σύσκεψη στο Υπουργείο Ανάπτυξης, για να συζητήσουμε με τις διοικήσεις των τραπεζών αυτά τα μέτρα.

Άρα, μιλάμε για μία δέσμη μέτρων τα οποία ήδη προχωρούν, γιατί επαναλαμβάνω ότι η Κυβέρνηση -και ας μου επιτραπεί ο όρος- επείγεται περισσότερο να ενεργοποιηθεί αυτή η δυνατότητα.

Σε ό,τι αφορά τους εγγυητές, τα λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας. Δεν είμαι νομικός, δεσμεύομαι πάντως να το δούμε και να ενημερωθείτε -ίσως και άτυπα- από τους συνεργάτες μου για το τι ακριβώς ισχύει.