Άρθρο στα Ενθέματα της εφημερίδας “ΑΥΓΗ”_ Είκοσι χρόνια μετά…

 

Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από την ίδρυση του (ενιαίου) Συνασπισμού. Όπως όμως δείχνουν οι συζητήσεις που γίνονται, για την επομένη φάση του ΣΥΡΙΖΑ, καλούμαστε να σκεφτούμε ξανά ζητήματα θεμελίωσης, λειτουργίας και προσανατολισμού, ιδρυτικά κατά κάποιον τρόπο ζητήματα της Αριστεράς. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό ή παράδοξο, αφού από ιστορική άποψη οι επανιδρύσεις, οι ανασυνθέσεις και οι αναθεμελιώσεις είναι τρόπος και όρος ύπαρξης του Αριστερού κινήματος. Πολύ περισσότερο που η ιδρυτική εκείνη πράξη που ξεκινήσαμε τότε με τη δημιουργία του ΣΥΝ δεν έχει ακόμη πλήρως δικαιωθεί.

 

 

Όμως, έστω και ανολοκλήρωτη, εκείνη η φιλοδοξία μας για ένα νέο κόμμα της αριστεράς, σύγχρονο και ριζοσπαστικό και κυρίως δημοκρατικό, ένα κόμμα των μελών του, όπως το είχαμε πει, πήρε σάρκα και οστά. Όχι μόνο άντεξε, πράγμα καθόλου αυτονόητο εκείνη την εποχή, αλλά έδωσε μάχες σκληρές με συμφέροντα, ιδεολογίες και πολιτικές, με αποτυχίες αλλά και επιτυχίες πολλές.

 

 

Δίνοντας νέα προοπτική αλλά και υπερβαίνοντας ταυτόχρονα παλαιότερα ανανεωτικά εγχειρήματα, με κυριότερο εκείνο του ΚΚΕ εσ., κατοχύρωσε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αριστερού κινήματος, σε κοινωνικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο, την παρουσία αυτού του απαιτητικού ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος.

 

 

Πρωτοστάτησε στην αναζήτηση νέων μορφών και πλαισίων διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς και με πρωτοβουλία του Συνασπισμού συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

 

Προσωπικά, κατανοώ κριτικές ακόμη και πολεμικές για συγκεκριμένες θέσεις, πράξεις ή παραλείψεις, πολλές από τις οποίες μπορεί και ο ίδιος να συμμερίζομαι. Θεωρώ όμως άδικες, ανιστόρητες και μικρόκαρδες τις  ισοπεδωτικές ή μηδενιστικές κριτικές, για να μη μιλήσω για εμπαθείς πολεμικές, οι οποίες απλά μας υπενθυμίζουν το μακρύ δρόμο που έχουμε ακόμη να διανύσουμε για να κατακτήσουμε εκείνον τον πολιτικό πολιτισμό που αντιστοιχεί στις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς.

 

 

Όμως, το κίνητρο για το άρθρο αυτό δεν μου το έδωσαν οι όποιες επικρίσεις γίνονται από τα έξω κατά του Συνασπισμού, αλλά οι οριακές καταστάσεις που βιώσαμε όλοι εμείς από τα μέσα και στο ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασαν να απειλήσουν ακόμη και την είσοδό μας στη Βουλή.

 

 

Είναι πιστεύω καιρός να αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια ότι αυτό που ονομάζουμε «κόμμα» του Συνασπισμού, είναι ένα κόμμα που αρκετές φορές λειτουργεί ως δημόσιος χώρος των τάσεων, των επιμέρους ομάδων του, των επώνυμων στελεχών του, πράγμα που ίσως δε θα ήταν κακό, αν ταυτόχρονα κάποιος φρόντιζε και για τις κοινές ανάγκες ύπαρξης, λειτουργίας και ανάπτυξης αυτού του «κόμματος – χώρου».

 

 

Ο ΣΥΝ πήρε βαθμιαία τη μορφή ενός κόμματος που λειτουργεί μέσω μιας προεδρικής – αρχηγικής δομής, γύρω από την οποία υπάρχει ένας πολυφωνικός και συχνά θορυβώδης αστερισμός τάσεων, ομάδων, παρεών, παραγόντων. Αυτή η μορφή συγκρότησης μπορεί να τείνει να γίνει κυρίαρχη στο πολιτικό μας σύστημα, αλλά δε μπορεί να γίνει αποδεκτή σ’ ένα κόμμα της αριστεράς, διότι αφυδατώνει ή και ακυρώνει το ρόλο του μέλους του κόμματος και διότι μεταφέρεται προς τα κάτω αποσυνθέτοντας ή καθιστώντας δύσκολους άλλους τρόπους συλλογικής λειτουργίας, απογοητεύοντας όσους και όσες τους επιχειρούν.

 

 

Ανεχτήκαμε, λοιπόν, και τελικά συμβιβαστήκαμε με καταστάσεις που γνωρίζαμε όμως ότι περιορίζουν τη δημοκρατία, τραυματίζουν τη συλλογικότητα και υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή τη σύγχυση κόμματος – Δημόσιου χώρου τη μεταφέραμε ή την ανεχτήκαμε και στο ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή μιας συγκεχυμένης αντίληψης ως προς τη σχέση πολιτικού και κοινωνικού υποκειμένου, κόμματος και κινήματος.

 

 

Αποδεικνύεται έτσι ότι, υπό το άγχος της εκλογικής επιβίωσης, παίρναμε πολλές φορές αποφάσεις που μπορεί να ήταν οι πιο εύκολες αλλά όχι οι πιο σωστές, οι πιο ωφέλιμες συγκυριακά αλλά όχι και οι ανθεκτικές στο χρόνο.

 

 

Οι οριακές καταστάσεις όμως που πρόσφατα ζήσαμε, αλλά και άλλοι ακόμη πιο ουσιαστικοί παράγοντες, που δεν είναι της ώρας να αναφερθούν, μας υποχρεώνουν να υπερβούμε αυτή τη συγκρότηση και να αναζητήσουμε τους όρους μιας πολυτασικής, αλλά και συνεκτικής και δημοκρατικής λειτουργίας, πράγμα που θα ήταν ζωογόνο και απελευθερωτικό, όχι μόνο για το ΣΥΝ και τον κόσμο του, αλλά και για την περαιτέρω ανάπτυξη και προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και το δημόσιου χώρου της Αριστεράς.

 

 

Πρέπει γι’ αυτό να οργανώσουμε μια αντίστροφη κίνηση στην κατεύθυνση της δημιουργίας ή ενίσχυσης συλλογικών λειτουργιών και υποδομών, επανακαθορισμού του ρόλου των τάσεων και της προώθησης μιας γενικότερης ανασυγκρότησης. Αυτό όμως προϋποθέτει όχι μόνο ανοχή ή συνηγορία, αλλά και την έμπρακτη στήριξη από όλες τις δυνάμεις του κόμματος και πριν απ’ όλα στο ηγετικό του επίπεδο.

 

 

Και όλα αυτά ως προϋπόθεση απλώς για να αναζητήσουμε απαντήσεις στα ακόμη πιο ουσιώδη, όπως τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει το «κόμμα μελών» σε συνθήκες υπονόμευσης της συλλογικότητας και κυριαρχίας του ατομικισμού. Ή πώς μπορεί αξιόπιστα να υλοποιηθεί το αίτημα για ενότητα με «διαφορετικότητα», απάντηση και υπόσχεση δική μας, της ανανεωτικής Αριστεράς δηλαδή, στο πρότυπο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, για να μην αναφερθώ στα ελλείμματα και τις «γκρίζες» ζώνες  που παραμένουν στο πολιτικό μας σχέδιο, που κι αυτά στο νέο πολιτικό κύκλο που εισερχόμαστε είναι αναγκαίο να διαλευκανθούν.

 

 

Διαφορετικά, αν η τωρινή συγκυρία δεν αξιοποιηθεί για να γίνουν τολμηρά βήματα σαν τα παραπάνω, τότε φοβούμαι ότι υπάρχει ο κίνδυνος τα πάντα να ξεχαστούν σύντομα και να επανέλθουμε, ανεξάρτητα από επιθυμίες ή προθέσεις, στη «φυσική» για το ΣΥΝ τάξη πραγμάτων: να μην κάνουμε τίποτε όσο επικρατεί νηνεμία και να «τρέχουμε και να μη φτάνουμε» στην πρώτη τρικυμία. 

 

 

                                ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

 

 

Είναι κατανοητό ότι οι συζητήσεις που γίνονται ως τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση οργανωτικών προβλημάτων ή την κάλυψη λειτουργικών ελλειμμάτων που παρατηρήθηκαν στην ως τώρα δράση. Κι αυτό είναι αναγκαίο να γίνει.

 

 

Δεν πρέπει να ξεχνούμε όμως ότι στο ΣΥΡΙΖΑ συναντηθήκαμε για να γίνουμε όχι μόνο πιο πολλοί, πιο ισχυροί, αλλά και για να γίνουμε όλοι διαφορετικοί. Αναγνωρίζαμε δηλαδή πως ο κατακερματισμός της Αριστεράς δεν είναι μόνο αιτία αδυναμιών, αλλά είναι και αποτέλεσμα άλλων «διαρθρωτικών» πολιτικών στρατηγικών και προγραμματικών ελλειμμάτων της Αριστεράς. Τούτο σημαίνει ότι είμαστε στο ΣΥΡΙΖΑ όχι για να κάνει ο ένας μαθήματα στον άλλον, αλλά για να κάνουμε νέες συγκροτημένες προσπάθειες για την από κοινού αντιμετώπιση αυτών των ελλειμμάτων.

 

 

Βεβαίως το κάθε τι έχει την αυτονομία του. Όμως δε μπορούμε να παρακάμψουμε τον Λένιν στο θέμα αυτό. «Το τι οργάνωση θέλουμε», έλεγε, εξαρτάται από το τι «δουλειά» θέλουμε να κάνουμε μ’ αυτήν, δηλαδή τι πολιτικό σχέδιο θέλουμε να υλοποιήσουμε. Ας συζητήσουμε λοιπόν για το «κάρο», αλλά δε θα πάμε μακριά αν δε συζητήσουμε και για το «άλογο».

 

 

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε επίσης τις συγχύσεις και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε – αντιμετωπίσαμε ήδη – αν δεν αποσαφηνίσουμε έγκαιρα τα όρια, τον τύπο των σχέσεων και τους διακριτούς ρόλους ανάμεσα στο πολιτικό και το κοινωνικό, το κόμμα, το κίνημα και το δημόσιο χώρο της Αριστεράς.

 

 

Όμως δεν είναι μόνο η ατζέντα των θεμάτων. Ακόμη πιο κρίσιμη είναι η σκοπιά και ο ορίζοντας των προσεγγίσεών μας. Αντιμέτωποι με μια μεγάλη δομική κρίση του καπιταλισμού, καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια λογική που θέλει την Αριστερά παρακολουθητή των εξελίξεων, όπως κάνει το ΚΚΕ, και μια λογική που θέλει την Αριστερά διαμορφωτή των εξελίξεων με τη σφραγίδα των αγώνων της για τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων και τις ανάγκες αναπαραγωγής της κοινωνίας.

 

 

Είναι επίσης κρίσιμο να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια τακτική που θέλει να υπερασπιστεί ό,τι θετικό περικλείει το χθες και μια τακτική που θέλει να κατακτήσει ό,τι ελπιδοφόρο εγκυμονεί το αύριο, χωρίς να απεμπολεί κατακτήσεις του χθες.

 

 

Προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχουμε μόνο ένα τραυματικό παρελθόν να υπερβούμε, έχουμε και ένα νέο μέλλον να κατακτήσουμε.

 

 

Το 2009, για παράδειγμα, δεν είναι όπως το 1989 ούτε για μας ούτε για τους αντιπάλους μας. Μπορεί οι μεγάλες ανατροπές στους συσχετισμούς να μην έχουν γίνει, αλλά ουσιαστικές μετατοπίσεις και αλλαγές είναι ορατές.

 

 

Σε εποχές στασιμότητας, σε περιόδους πλήρους ηγεμονίας του αντιπάλου, το να μην κάνει κανείς πολλές κινήσεις και ελιγμούς, το να κρατάει άμυνα στις θέσεις που κατέχει, είναι ίσως η πιο σωστή τακτική. Σε περιόδους όμως που οι παλιές ηγεμονίες δοκιμάζονται και απονομιμοποιούνται, όπως συμβαίνει σήμερα, σε εποχές κρίσεων, αναταράξεων και μεγάλων αλλαγών που με διαφορετικό περιεχόμενο προβάλλουν ταυτόχρονα και ως συστημική ανάγκη των «πάνω» και ως ανάγκες ζωτικές των «κάτω», η ίδια αυτή τακτική μπορεί να αποδειχτεί όχι κατάλληλη ακόμη και παγιδευτική.

 

 

Το να επιλύσουμε, επομένως, έστω κάποια από τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι θετικό. Όμως στη νέα ιστορική φάση που έχουμε μπει, μ’ αυτόν τον ιστορικά πρωτότυπο συνδυασμό μιας δομικής οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, με μια αντίστοιχη οικολογική κρίση, αυτά τα βήματα που συζητούνται, αν και αναγκαία, μπορεί να φανούν ανεπαρκή  πολύ σύντομα και η απουσία ενός συνολικού σχεδίου, και για Ελλάδα και για Ευρώπη, να καταστεί πιο κρίσιμη αν και είναι ήδη προφανής.

 

 

Μακριά από θεωρίες αυτόματης κατάρρευσης του καπιταλισμού ή κοινωνικού αυτοματισμού, θεωρώ λοιπόν ότι τα χρόνια που έρχονται θα μας φέρουν αντιμέτωπους με κινδύνους, αλλά και με δυνατότητες. Πρέπει σήμερα να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να μη βρεθούμε αύριο αθωράκιστοι απέναντι στους πρώτους ούτε ανέτοιμοι ή αμήχανοι απέναντι στις δεύτερες.

 

 

Είκοσι χρόνια λοιπόν μετά είμαστε ξανά μπροστά σε κρίσιμες επιλογές, αλλά σίγουρα δεν αρχίζουμε από το μηδέν. Ούτε βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος της ιστορίας…

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr