Άρθρο στην εφημερίδα “ATHENS VOICE” _Πολιτική: μια υπόθεση των απλών ανθρώπων_

ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Παλιά ήταν η συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση, η στάση γενικότερα  στα χρόνια της κατοχής. Μετά ήταν η δικτατορία και ο αγώνας για τη δημοκρατία. Μετά ήταν οι κοινωνικοί αγώνες για τη διεύρυνση της δημοκρατίας, για τα κοινωνικά δικαιώματα.

 Οι προκλήσεις αυτές λειτούργησαν ως πεδία δοκιμασίας και απετέλεσαν πηγές ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού και των στελεχών όλων των κομμάτων. Η συμμετοχή στους κοινωνικούς και τους πολιτικούς αγώνες, ιδίως σε συνθήκες ανελευθερίας, απαιτεί πάντα κάποιες προσωπικές θυσίες, περικλείει κάποιους βαθμούς προσωπικής διακινδύνευσης. Αλλά και γενικότερα, σε τέτοια πρωτοβάθμια επίπεδα κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας, σ’ ένα σωματείο, σε μια φοιτητική συνέλευση, σε μια κίνηση πολιτών, δοκιμάζονται το ήθος, οι αξίες, η προσωπικότητα και η ικανότητα του καθενός να εμπνέει εμπιστοσύνη και να εκπροσωπεί άλλους στην προώθηση ενός συλλογικού σκοπού. Σ’ αυτό το επίπεδο ξεχωρίζουν ο συμφεροντολόγος από τον ανιδιοτελή, ο συνεπής από τον καιροσκόπο, ο ουσιαστικός από το φαφλατά. Εκεί πλάθονται οι πρωταγωνιστές και αναδεικνύονται οι φυσικοί ηγέτες,

 Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η πολιτική είναι σαν τη σκηνή ενός θεάτρου. Επιδεικνύει σ’ αυτήν, καταρχήν, ο καθένας και η καθεμία ό,τι έχει ήδη συγκροτήσει ως προσωπικότητα και ως σύστημα αξιών.

 Κάθε συζήτηση για την πολιτική και τους πολιτικούς, για να έχει νόημα επομένως, πρέπει να έχει ως σημείο αναφοράς την κοινωνία. Πώς δρα η κοινωνία, τι παράγει, τι δημιουργεί, μέσα από ποιες διαδικασίες τροφοδοτεί την “πολιτική σκηνή” με ιδέες και ανθρώπους;

 Βεβαίως μια κοινωνία μπορεί να παράγει ιδέες, να αναδεικνύει φυσικούς ηγέτες, αλλά τόσο οι ιδέες όσο και τα πρόσωπα να συνθλίβονται μέσα από κομματικούς ή άλλους μηχανισμούς.

 Υπάρχει και το πρόβλημα αυτό. Όμως δεν πρέπει να του δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι έχει. Μπορεί κάποια στιγμή να γίνει κυρίαρχο.

Τώρα κυρίαρχο πρόβλημα είναι ότι η γονιμότητα της κοινωνίας σα να έχει μπλοκαριστεί. Οι κοινωνικοί αγώνες έχουν υποχωρήσει. Οι συλλογικές δράσεις έχουν ατονήσει. Ο δημόσιος πολιτικός διάλογος έχει εκφυλιστεί σε μια μάχη εντυπώσεων, αφού οι δύο μεγάλοι κομματικοί οργανισμοί (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) συνωστίζονται στα ίδια στενάχωρα πλαίσια πολιτικής. Έτσι, έχουμε μια διαμάχη ομοίων για το λάφυρο της εξουσίας και όχι μια αντιπαράθεση διαφορετικών ή και αντίθετων ιδεών και πολιτικών. Η τηλεόραση, στο μεταξύ, διαμόρφωσε νέα πρότυπα που έχουν να κάνουν κυρίως με τη δημόσια εικόνα, παρά με το περιεχόμενο. Διαμορφώθηκαν νέοι τύποι πολιτικών, οι πολιτικοί των τηλεοπτικών παραθύρων. Η επωνυμία, η δημοσιότητα, ως αυτοτελής αξία και όχι ως έκφραση ενός αξιοκρατικού περιεχομένου ή αποτέλεσμα μιας κοινωνικής δράσης, έγιναν κυρίαρχα κριτήρια αξιολόγησης, επιλογής και ανάδειξης.

 Η πολιτική όμως, όσο και αν συγκροτεί μια “σκηνή”, δεν είναι θέατρο. Είναι μέρος της πραγματικής ζωής κάθε κοινωνίας. Είναι αντιμέτωπη με τα προβλήματά της. Και σε μας, είναι αντιμέτωπη με τη διεύρυνση των ανισοτήτων, τις χωρίς απάντηση οικολογικές απειλές, τη διεύρυνση και τη διάχυση της ανασφάλειας. Ακριβώς γι’ αυτό, η κοινωνία μας ασφυκτιά μέσα στο δικομματικό καλούπι. Και οι νέοι το νοιώθουν περισσότερο. Το έδειξαν θετικά οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, το έδειξε αρνητικά ο φασίζων χουλιγκανισμός.

 Έχουμε, λοιπόν, ένα διπλό πρόβλημα. να αλλάξουμε την πολιτική ως περιεχόμενο, αλλά και να δώσουμε οξυγόνο και ζωντάνια στην πολιτική ως δραστηριότητα. Και τα δυο, από κοινού, συγκροτούν το αίτημα για ανανέωση της πολιτικής μας ζωής. Αλλά και τα δυο απαιτούν να γίνει η πολιτική καθημερινή υπόθεση των απλών ανθρώπων. Και θα γίνει αυτό εκεί που, κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, συγκρούονται ο ισχυρός με τον αδύναμο, η ανθρωπιά με τη βαρβαρότητα, το δίκιο με το άδικο, για τα μικρά και τα μεγάλα της ζωής.

Οι εξελίξεις κάνουν αναγκαίο ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της ΑριστεράςΣτους παράξενους καιρούς που ζούμε, δεν θα ήθελα, από δική μου αδράνεια, να βρεθώ εγκλωβισμένος σε ένα κόμμα το οποίο δεν θα έχει πλέον καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησα από την ίδρυσή του, & είμαι περήφανος που συνέβαλα στη δημιουργία του. Θέλω να δηλώσω λοιπόν, ότι παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια απόφαση που δεν θα ήθελα να χρειαστεί να λάβω, αλλά οι εξελίξεις την έχουν καταστήσει αναγκαία από καιρό.Θυμίζω ότι από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχω παραιτηθεί ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι φόβοι που εξέφραζα τότε για εκφυλιστικές εξελίξεις έχουν, δυστυχώς, πλήρως επιβεβαιωθεί. Δεν χρειάζονται, επομένως, πρόσθετα επιχειρήματα. Μπορείς να παραμένεις σε ένα κόμμα, ακόμη & αν διαφωνείς με την τρέχουσα πολιτική του, αρκεί στο κόμμα αυτό να τηρούνται κάποιοι σταθεροί κανόνες και να υπάρχουν δημοκρατικές εγγυήσεις σεβασμού της αξιοπρέπειας και των απόψεων όλων. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολη η παραμονή σε ένα κόμμα στο οποίο η έννοια της δημοκρατίας & της Αριστεράς, αλλά & η ιστορία του ίδιου του κόμματος, υπονομεύονται & μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη & ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού.Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η Αριστερά θα κληθεί από το λαό, ξανά, να κυβερνήσει, γιατί συσσωρεύονται μεγάλα προβλήματα που απαιτούν προοδευτικές λύσεις. Στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες για τη συνεχιζόμενη φυγή στο εξωτερικό νέου επιστημονικού & εργατικού δυναμικού, είναι άκρως ανησυχητικά. Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι, αν δεν υπάρξει σχέδιο & στρατηγική για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου & της άνισης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, η χώρα θα οδηγηθεί σε νέα αδιέξοδα & η κοινωνία σε νέα φτωχοποίηση. Η Αριστερά μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά υπό την προϋπόθεση, ότι εργάζεται & η ίδια γι’ αυτό, δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με τον κόσμο της εργασίας, έχει επεξεργασμένες λύσεις στα προβλήματα & διαμορφώνει αξιόπιστες προϋποθέσεις προοδευτικής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.Ορισμένοι είχαν προσδοκίες από τη νέα ηγεσία. Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, συντελείται μια διαδικασία φθοράς, και όχι δημιουργίας, με πρώτο θύμα την ιστορία του, το έργο του, την ηθικό-πολιτική ακεραιότητά του. Η συζήτηση που άνοιξε, με πρωτοβουλία της ηγεσίας, για «μαύρα ταμεία» αποτελεί τεράστια προσβολή για τα χιλιάδες μέλη του κόμματος που προσέφεραν ανιδιοτελώς & με το υστέρημα τους, κρατούσαν όλα αυτά τα χρόνια το κόμμα όρθιο & τα γραφεία του ανοιχτά. Ήταν ένα μεγάλο δώρο στη Δεξιά & όλους όσους υποστηρίζουν ότι «όλοι είναι το ίδιο».Ο κ. Κασσελάκης παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα & «παραδίδει» πολύ περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε διαδικασία από-αριστεροποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την παρούσα ηγεσία, δεν μπορεί να επιλύσει προβλήματα ταυτότητας, στρατηγικής & δημοκρατικής λειτουργίας που αντιμετώπιζε & από πριν. Θα είναι, για το λόγο αυτόν, σε μια κρίση διαρκείας.Οι εξελίξεις μάς θέτουν μπροστά σε δυο αλληλένδετα καθήκοντα. Πρώτον, να αγωνιστούμε για να υπάρξει ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία & δεύτερον, μια προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας. Ας ανταποκριθεί ο καθένας & η καθεμία σε αυτό το διπλό καθήκον με όποιο τρόπο & από όποια θέση επιλέξει.Το βέβαιο είναι ότι η κοινωνική Αριστερά, το «αριστερό ημισφαίριο» της κοινωνίας, υπάρχει, & αναζητά μια κατά το δυνατόν ενιαία, ισχυρή & αποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση. Οι εξελίξεις, στον κόσμο, την Ευρώπη & την Ελλάδα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.Η ιστορία, πάντως, δείχνει ότι η συσπείρωση & ανασύνθεση της Αριστεράς έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να πετύχει αν γίνει υπόθεση της κοινωνίας, των νέων, του ανένταχτου κόσμου της Αριστεράς & της οικολογίας, μέσα από συλλογικές πρωτοβουλίες & κινήσεις, που πρέπει να υπάρξουν παντού, με κάθε πρόσφορη μορφή. Καλή αντάμωση, λοιπόν, στους γνωστούς χώρους, για τους γνωστούς λόγους.Τι έχει προηγηθεί:- «Ύστατη έκκληση για έναν ταπεινό στόχο» - Επιστολή-έκκληση για την αποτροπή της διάσπασης στην οποία η ηγεσία του κόμματος δεν μου απάντησε ποτέ. 9 Νοεμβρίου 2023: dragasakis.gr/istati-ekklisi-gia-enan-tapeino-stoxo/- «Πού βρισκόμαστε, ποιες οι προοπτικές…» - Αναλυτικό κείμενο με το οποίο εξηγώ τους λόγους της παραίτησης από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. 8 Δεκεμβρίου 2023: dragasakis.gr/pou-vriskomaste-poies-oi-prooptikes-pos-tha-pame-stis-evroekloges/- Συνέντευξη για το ίδιο θέμα στον Πάνο Χαρίτο, Kontra Channel. 12 Δεκεμβρίου 2023: dragasakis.gr/anasinthesi-kai-anasigkrotisi-tis-aristeras-me-stoxo-mia-nea-proodeftiki-pleiopsifia/ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr