Άρθρο στην εφημερίδα “ΑΥΓΗ” (Από ομιλία σε παρουσίαση του βιβλίου των Λάσκου & Τσακαλώτου: “Χωρίς Επιστροφή”)

* Το παρόν άρθρο που θα δημοσιευθεί στις «Αναγνώσεις» της εφημερίδας «ΑΥΓΗ», στις 27/11/2011, βασίστηκε σε ομιλία κατά την παρουσίαση του βιβλίου των Χρ. Λάσκου και Ευ. Τσακαλώτου «Από τον Κέυνς στη Θάτσερ, Χωρίς Επιστροφή», στις 25/10/2011

 

                                        Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

 

Οι Χρήστος Λάσκος και Ευκλείδης Τσακαλώτος πιστεύουν και, κατά τη γνώμη μου, ορθά πως οι κρίσεις δεν μπορούν να κατανοηθούν έξω από τις συνθήκες που τις δημιούργησαν. Όσα συμβαίνουν, δηλαδή, στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, μετά το 2008, είναι άμεσα συνδεδεμένα με το καθεστώς συσσώρευσης του κεφαλαίου και τις διευθετήσεις γενικότερα που διαμορφώθηκαν μετά την προηγούμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση των αρχών της δεκαετίας του ’70.

 

Αν η κρίση εκείνη σημάδεψε το τέλος της «χρυσής», όπως έχει αποκληθεί, μεταπολεμικής εποχής του καπιταλισμού και του κεϋνσιανού υποδείγματος, η τρέχουσα κρίση πρέπει να κατανοηθεί εξ αρχής, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει σε επιμέρους χώρες, ως μια κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.   

 

Οι συγγραφείς λοιπόν, με τρόπο συνοπτικό αλλά και περιεκτικό, συγκροτούν τη «μεγάλη εικόνα» της τρέχουσας κρίσης, ως μια κρίση των βασικών υποδειγμάτων που ανέδειξε ο καπιταλισμός του 20ου αιώνα: τόσο του κεϋνσιανού, που προϋπήρξε, όσο και του νεοφιλελεύθερου, που ήδη ζούμε.

 

Με την έννοια αυτή η τρέχουσα κρίση συνιστά μια πρόκληση για την Αριστερά. Για να υπερασπισθεί τους εργαζόμενους και τη δημοκρατία, αλλά και για να ανοίξει τους νέους δρόμους που η εποχή μας απαιτεί, η Αριστερά χρειάζεται να δράσει όχι με όρους αυτοσυντήρησης ή εκλογικής ενίσχυσης και μόνο. Πρέπει να ανακτήσει τη δυνατότητα να λειτουργήσει με όρους ηγεμονίας, σε έναν αγώνα πολυεπίπεδο, κοινωνικό, ιδεολογικό, και πολιτικό ταυτόχρονα.   

 

                                           Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

 

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την ανάλυση του τρόπου με τον οποίο απάντησε η Αριστερά, κυρίως στην Ευρώπη, στην προηγούμενη κρίση.

 

Οι συγγραφείς εντοπίζουν πολλά προβλήματα. Η Αριστερά, μετά την καπιταλιστική κρίση των αρχών της δεκαετίας του ’70:

 

(α) Δεν μπόρεσε να εκφράσει πολιτικά τις νέες ανάγκες, τις νέες αξιακές ιεραρχήσεις και τα νέα αιτήματα που ανέδειξε ο Μάης του ’68, ή άργησε πολύ να το κάνει.

 

(β) Συνέχισε να προτάσσει τις εθνικές απαντήσεις και τις εθνικές μορφές δράσης, όταν η νέα φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού και ορμητικής διεθνοποίησης του κεφαλαίου έφεραν στο προσκήνιο νέες αντιθέσεις που απαιτούσαν μια νέα σχέση ανάμεσα στην εθνική και τη διεθνή δράση.

 

(γ) Σε ορισμένες περιπτώσεις στράφηκε στον κυβερνητισμό τον οποίο και απολυτοποίησε. Ο εκφυλισμός του άλλοτε πανίσχυρου ΚΚ Ιταλίας μέσα από κεντροαριστερά εγχειρήματα, η αποτυχία του κοινού προγράμματος ΚΚ – Σοσιαλιστών στη Γαλλία, η μετάλλαξη του εργατικού κόμματος στη Βρετανία σε σημαιοφόρο του νεοφιλελευθερισμού, αποτελούν ορισμένα συναφή αρνητικά παραδείγματα.   

 

Μια στρατηγική ήττα της Αριστεράς είχε επομένως συντελεστεί πολύ πριν το 1989, που για να ξεπεραστεί χρειάζεται μια συστηματική και σε βάθος προσπάθεια.

 

Οι συγγραφείς θέτουν προς συζήτηση ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, παλιών και καινούριων, και μας καλούν να σκεφτούμε για την ανάγκη υπέρβασης του οικονομισμού, την ανάδειξη του αξιακού φορτίου και του μετασχηματιστικού ρόλου της Αριστεράς, την επανεξέταση της στρατηγικής και της τακτικής της Αριστεράς στην εποχή μας, τις κοινωνικές συμμαχίες, τα άμεσα και τα μεταβατικά αιτήματα γύρω από τα οποία πρέπει η Αριστερά να εστιάσει την προσοχή της.     

 

                                  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ

 

Η ανάλυση της κρίσης φέρνει σε κεντρική θέση το ζήτημα της Δημοκρατίας και των κοινωνικών ανισοτήτων ως δύο αλληλένδετους παράγοντες, που συνδέονται αφ’ ενός με τον πυρήνα των αιτιών της κρίσης και ταυτόχρονα αποτελούν δύο βασικούς άξονες της πάλης για τη διέξοδο από την κρίση και τη συγκρότηση μιας σύγχρονης στρατηγικής της Αριστεράς.

 

Καταδεικνύεται πως βασικό αποτέλεσμα της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού, και αιτία της κρίσης που ζούμε ήταν η ιστορικών διαστάσεων ανισοκατανομή των εισοδημάτων και του πλούτου, και τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε τελικά όχι μόνο στους εργαζόμενους αλλά και στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Η διαδικασία αυτή  δεν θα μπορούσε να συμβεί, τουλάχιστον στην έκταση που συνέβη, χωρίς τη συρρίκνωση της Δημοκρατίας, την αποδυνάμωση των συνδικάτων, τη λογική των μονόδρομων και την περιθωριοποίηση κάθε διαφορετικής άποψης. Συρρίκνωση της Δημοκρατίας λοιπόν και διεύρυνση των ανισοτήτων λειτούργησαν ως δύο διαδικασίες αλληλοτροφοδοτούμενες.

 

Αν αυτό συνέβη πριν από την εκδήλωση της κρίσης, τώρα, μετά την εκδήλωσή της, στα δύο αυτά πεδία συντελούνται εξελίξεις εκρηκτικών διαστάσεων, αφού τα βάρη της κρίσης φορτώνονται στους εργαζόμενους, και η Δημοκρατία, ακόμη και υπό τη συρρικνωμένη της μορφή, είναι ενοχλητική. Η σχέση έτσι καπιταλισμού και δημοκρατίας, και τα όρια της σχέσης αυτής μπαίνουν ξανά σε δοκιμασία.

 

Δεν μένει λοιπόν καμία αμφιβολία πως τα ζητήματα της διανομής και αναδιανομής των εισοδημάτων και του πλούτου (μισθοί, φόροι, ιδιωτικοποιήσεις, δημόσια αγαθά), των δικαιωμάτων και εκείνα της δημοκρατίας (υπεράσπιση, διεύρυνση με κοινωνικό περιεχόμενο, και μορφές άμεσης δημοκρατίας) μπορεί να μην εξαντλούν τον ορίζοντα μιας στρατηγικής της αριστεράς, όμως δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια στρατηγική αν δεν εξασφαλίζει μια κεντρική θέση σ’ αυτά.

      

                                   Ο «ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ….

 

Θα μπορούσε η διέξοδος από αυτή την κρίση να αναζητηθεί σε μια «επιστροφή»; Οι συγγραφείς αναφέρονται σε μια επιστροφή στη μεταπολεμική «χρυσή εποχή» του καπιταλισμού, όμως, νομίζω, ο «πειρασμός» μιας επιστροφής δεν περιορίζεται  σε αυτή τη μορφή. Η «επιστροφή» π.χ. στα καθεστώτα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού δεν έχει πάψει να συνιστά τον πυρήνα της στρατηγικής τμημάτων της Αριστεράς στη χώρα μας. Αλλά και προτάσεις που ακούγονται στο χώρο της Αριστεράς για έξοδο από το ευρώ, έχουν ως σημείο αναφοράς την Ελλάδα των δεκαετιών του ’70 και του ’80: οι τράπεζες ήταν κρατικές σε ποσοστό μέχρι 80% – 90%, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας ανήκαν στο κράτος, ενώ υπήρχαν έλεγχοι συναλλάγματος και δασμοί. Αλλά αυτό ακριβώς το μοντέλο ήταν που οδηγήθηκε σε κρίση. 

 

Ο πειρασμός της επιστροφής λοιπόν είναι ισχυρός και ενδεχομένως θα γίνει ισχυρότερος μέχρις ότου οι κοινωνικοί και οι πολιτικοί αγώνες κάνουν ορατούς νέους τρόπους παραγωγής και διανομής, που να απαντούν στις ανάγκες των ανθρώπων και των κοινωνιών.

 

Ορθά οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μια παρένθεση που μπορεί να κλείσει εύκολα αν δεν ηττηθεί σε έναν ευρύτερο διεθνή ορίζοντα. Εκτός αυτού τα αποτελέσματα του νεοφιλελευθερισμού και τα κεκτημένα του κεφαλαίου συγκροτούν ήδη μια νέα πραγματικότητα. Οι διευθετήσεις λοιπόν του χθες, ακόμη κι αν μπορούσαν να εφαρμοστούν ξανά, δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα.

                           

                                …. ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Τα παραπάνω μας επιτρέπουν να δούμε ότι η Αριστερά σήμερα καλείται να ανταποκριθεί σε μεγάλα και σύνθετα καθήκοντα. Το πρώτο, και πιο προφανές, είναι η αντίσταση, με στόχο την υπεράσπιση των κοινωνικών και των πολιτικών δικαιωμάτων.

 

Οι συγγραφείς δεν αποκλείουν μια έξοδο από την κρίση, με τη λογική του κεφαλαίου. Προειδοποιούν όμως πως μια τέτοια διέξοδος θα απαιτούσε μια ακόμη μεγαλύτερη ήττα του κόσμου της εργασίας, βίαιη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, και ενδεχομένως με διακινδύνευση της ίδια της δημοκρατίας, μέσω της προώθησης βίαιων πρακτικών καταστολής και αυταρχικών θεσμικών ρυθμίσεων. Μια τέτοια διέξοδος παίρνει τη μορφή ενός κοινωνικού πολέμου με στόχο τη διαμόρφωση μόνιμων συνθηκών καθυπόταξης της εργασίας στο κεφάλαιο, και τη δημιουργία συνθηκών αυξημένης κερδοφορίας και έναρξης ενός νέου  ανοδικού κύκλου, υπό τη μορφή ενός νέου κερδοσκοπικού επεισοδίου.  Έναν τέτοιο πόλεμο έχουμε πράγματι στη χώρα μας από το Μάιο του 2010, με την εφαρμογή του Μνημονίου υπό τη εποπτεία της τρόικα, στο όνομα της μείωσης του Δημόσιου Χρέους και των ελλειμμάτων.

 

Η Αριστερά λοιπόν είναι αντιμέτωπη σήμερα με ένα διπλό καθήκον: την αντίσταση στον πόλεμο αυτό, την άμυνα, για τον περιορισμό έστω ή την επιβράδυνση των καταστροφών. Και ταυτόχρονα την προέκταση και τη διεύρυνση του ορίζοντα αυτού του αγώνα με το άνοιγμα νέων δρόμων μέσα από μεταβατικά αιτήματα και διεκδικήσιμους στόχους. Έτσι ώστε να αναδειχθεί σε δύναμη αποτελεσματικής αντίστασης αλλά και αλλαγής και μετασχηματισμού της κοινωνίας.

 

Οι συγγραφείς κλείνουν το βιβλίου τους με προτάσεις για επιλογές πολλές από τις οποίες τις θέτουν με διλημματικό τρόπο. Πράγματι αυτή η κρίση μας επιβάλλει να κάνουμε επιλογές. Ταυτόχρονα όμως μας επιβάλλει να βρούμε δρόμους ενότητας. Γνωρίζουμε καλά πως το πρώτο χωρίς το δεύτερο μπορεί να οδηγήσει σε νέους κατακερματισμούς και διασπάσεις, αλλά και μια ενότητα με τη μορφή της συνάθροισης δεν θα έχει βάθος και σταθερότητα. Η ανάπτυξη λοιπόν μιας κουλτούρας ειλικρινούς διαλόγου και η αναζήτηση των όρων κοινής δράσης, και ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα είναι από τα πιο επείγοντα καθήκοντα των καιρών μας. 

 

Το βιβλίο των Λάσκου και Τσακαλώτου είναι μια σημαντική συμβολή σε αυτόν ακριβώς το διάλογο.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr