1. Ο προϋπολογισμός του 2007 εκτελείται με μεγάλη απόκλιση από τους στόχους του. Το έλλειμμα για το 2007 υπερβαίνει το 3,5% του ΑΕΠ, έναντι αρχικού στόχου για 2,2%. Σε συμφωνία ωστόσο με την Ε.Ε. και με τη συνδρομή της τελευταίας η κυβέρνηση επιδιώκει το έλλειμμα να κρατηθεί, έστω και οριακά, κάτω από το όριο του 3% (στο 2,9% ή το 2,7%) για να σωθούν τα προσχήματα ως προς την “άρση της επιτήρησης”. Ωστόσο η “επιτήρηση” συνεχίζεται με άλλες μορφές. Στο πλαίσιο μάλιστα των διευθετήσεων και των συμφωνιών που έγιναν για το κλείσιμο του προϋπολογισμού του 2007, δεν αποκλείουμε, η κυβέρνηση να έχει αναλάβει δεσμεύσεις ή να έχει δώσει υποσχέσεις ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσει το 2008. Ζητούμε από την κυβέρνηση πλήρη ενημέρωση για τις όποιες δεσμεύσεις έχει αναλάβει.

Προϋπολογισμός “κατά προσέγγιση”

2. Για τους λόγους αυτούς ο προϋπολογισμός του 2008 είναι ένας προϋπολογισμός “κατά προσέγγιση”, ένας προϋπολογισμός “προσωρινός” που η τελική διαμόρφωσή του θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις. Ο προϋπολογισμός για το 2008 στηρίζεται στην πρόβλεψη για αύξηση του ΑΕΠ κατά 7% σε τρέχουσες τιμές. Τυπικά ο προϋπολογισμός του 2008 θέτει ως κεντρικό δημοσιονομικό στόχο τη διαμόρφωση του ελλείμματος στο 1,6% επί του ΑΕΠ. Όμως, ο στόχος αυτός στερείται διαφάνειας και αξιοπιστίας. Στηρίζεται σε λογιστικές διαρρυθμίσεις, σε υπερεκτίμηση των φορολογικών εσόδων και σε μια υποεκτίμηση των δημόσιων δαπανών. Για τους λόγους αυτούς δεν αποκλείουμε μέσα στο 2008 τη λήψη πρόσθετων εισπρακτικών μέτρων. Το ενδεχόμενο μιας νέας αύξησης των συντελεστών του ΦΠΑ και μέσα στο 2008 παραμένει ανοιχτό για την κυβέρνηση και κατέχει κεντρική θέση στην κρυφή ατζέντα της.

3. Ο προϋπολογισμός 2008 είναι ένας ακόμη αδιαφανής και αναξιόπιστος προϋπολογισμός. Τα έσοδα υπερεκτιμούνται και οι δαπάνες υποεκτιμούνται συνειδητά. Μέσω των ειδικών, εκτός προϋπολογισμού, λογαριασμών προβλέπεται να γίνουν πληρωμές 4 δις και να εισπραχθούν 5 δις ευρώ (εισηγητική έκθεση σελ. 162). Ο προϋπολογισμός 2008 -όπως και οι προηγούμενοι- δεν παρέχει πληροφόρηση για τη δημόσια περιουσία και τη διαχείρισή της, ούτε αναφέρει τις υποχρεώσεις του κράτους (ούτε και τις απαιτήσεις του). Η Βουλή δεν έχει τη δυνατότητα ούτε να ελέγξει την εκτέλεση ούτε να επηρεάσει τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού. Ζητούμε από την κυβέρνηση να υιοθετήσει τις προτάσεις μας και να εξασφαλιστεί στη βουλή η δυνατότητα ελέγχου του προϋπολογισμού και συμμετοχή της στην τελική διαμόρφωσή του.

Διαιωνίζονται οι ανισότητες

4. Ως προς το κοινωνικό περιεχόμενό του, ο προϋπολογισμός του 2008 είναι ένας προϋπολογισμός λιτότητας για τους πολλούς, υπερκερδών για τους ολίγους και διεύρυνσης των εισοδηματικών ανισοτήτων. Ενδεικτικά: ενώ το εθνικό εισόδημα αναμένεται να αυξηθεί το 2008 σε τρέχουσες τιμές κατά 7%, οι μισθοί και οι συντάξεις των Δ.Υ. προβλέπεται να αυξηθούν κατά 3% και 4% αντίστοιχα, ποσοστό που ούτε την πραγματική άνοδο των τιμών καλύπτει, ούτε ενσωματώνει κάποιο “μέρισμα” από την αύξηση ΑΕΠ.

Η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, αν και τυπικά αφορά στο δημόσιο, επηρεάζει συνολικά τη διανομή του εισοδήματος που αποβαίνει χρόνο με το χρόνο σε βάρος του μεριδίου της εργασίας σε σχέση με τα κέρδη.

Είναι επίσης ένας προϋπολογισμός ακρίβειας. Όχι μόνο δεν προβλέπει μέτρα και πολιτικές για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, αλλά με διάφορους τρόπους η πολιτική της κυβέρνησης την τροφοδοτεί. Ενδεικτικά οι αυξήσεις της ΔΕΗ στο ηλεκτρικό ρεύμα, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, των ΕΛΤΑ κ.λπ. Επίσης οι επιχορηγήσεις του προϋπολογισμού για τους συγκοινωνιακούς φορείς είναι πολύ χαμηλές που προοιωνίζουν αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων.

Ζητούμε τη λήψη άμεσων μέτρων κατά της ακρίβειας, τη θεσμοθέτηση επιδόματος θέρμανσης του τη χορήγηση έκτακτης ενίσχυσης στους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ανέργους. Σκάνδαλο η φορολογική πολιτική

5. Ο προϋπολογισμός 2008 είναι ένας προϋπολογισμός φόρων και διεύρυνσης των φορολογικών ανισοτήτων και αδικιών. Ενδεικτικά: ενώ τα εισοδήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων και των συνταξιούχων προβλέπεται να αυξηθούν στα όρια του πληθωρισμού και πάντως κάτω από την αύξηση του ΑΕΠ (7%), τα φορολογικά έσοδα προβλέπεται να αυξηθούν κατά 6,2 δισ. ευρώ ή 12,9%. Η αύξηση αυτή πλήττει τα ήδη υπερφορολογημένα στρώματα της κοινωνίας, κατά κύριο λόγο τους μισθωτούς και τους καταναλωτές με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.

Η μεγάλη φοροδιαφυγή, η νομότυπη φοροαποφυγή, ο συσσωρευμένος πλούτος, οι μεγάλες περιουσίες, τα εισοδήματα ισχυρών κοινωνικών ομάδων, παραμένουν στο φορολογικό απυρόβλητο απολαμβάνοντας ένα καθεστώς προκλητικής φορολογικής ασυλίας και προστασίας που η Ν.Δ. ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν. Η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης αναδείχνεται σε ένα μείζον κοινωνικό σκάνδαλο.

Ζητούμε την εφαρμογή μιας πραγματικής φορολογικής μεταρρύθμισης για ένα αποτελεσματικό, οικολογικό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα. Υποχρηματοδοτείται το κοινωνικό κράτος

6. Ο προϋπολογισμός του 2008 υποχρηματοδοτεί το κοινωνικό κράτος, διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και υποσκάπτει τις αναπτυξιακές προοπτικές. Παρ’ όλο που ο προϋπολογισμός 2008, για πρώτη φορά αποδίδει στο ΙΚΑ το 1% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει ο ν. 3029/02, τα συσσωρευμένα χρέη προς το ΙΚΑ, που δεν αποδίδονται, υπερβαίνουν τα 9,394 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΓΣΕΕ. Ανάλογο πρόβλημα αθέτησης θεσμοθετημένων υποχρεώσεων του κράτους υπάρχει και σε σχέση με την αυτοδιοίκηση, τα νοσοκομεία, τους συγκοινωνιακούς φορείς.

Ζητούμε την πλήρη καταγραφή στον προϋπολογισμό όλων των θεσμοθετημένων υποχρεώσεων του κράτους και την ικανοποίησή τους με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι δαπάνες για την υγεία αυξάνουν με ρυθμό χαμηλότερο από την αύξηση του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές να αυξάνουν. Οι δαπάνες για την παιδεία προβλέπονται για το 2008 στο 3,12% έναντι 3,20% το 2004. Όχι μόνο δεν υπήρξε προσέγγιση προς τις προεκλογικές δεσμεύσεις της Ν.Δ., για αύξηση στο 5%, αλλά υπήρξε και μικρή υποχώρηση. Δεν προβλέπονται τέλος δαπάνες για τις νέες κοινωνικές πολιτικές που είναι αναγκαίες για το παιδί, την οικογένεια, τις μητέρες, τους ανέργους μακράς διάρκειας. Η αντιμετώπιση της φτώχειας συρρικνώνεται σ’ ένα μικρό, εντελώς ανεπαρκές φτωχοεπίδομα που κι αυτό παραμένει στα χαρτιά.

Οι διευρυνόμενες ανισότητες, η αυξανόμενη υπερχρέωση των νοικοκυριών, ο συγκριτικά υψηλότερος πληθωρισμός -πληθωρισμός κερδών- και οι στάσιμες δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε παιδεία, έρευνα και τεχνολογία, υποσκάπτουν τις αναπτυξιακές προοπτικές και τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Οι διαπιστώσεις αυτές υποδηλώνουν την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής, για ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, οικολογικά συμβατό και κοινωνικά δίκαιο και καθιστούν αναγκαία την καταψήφιση του προϋπολογισμού και στη Βουλή και στην κοινωνία.