Παρέμβαση σε εκδήλωση της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή_Ασφαλιστικό Σύστημα_

Να ευχαριστήσω εκ μέρους της Κ.Ο. τους φορείς που εκπροσωπήθηκαν, τους φίλους που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Νομίζω ότι είναι κοινή διαπίστωση ότι αυτή η ανοιχτή συνεδρίαση της Κ.Ο. μετεξελίχθηκε σε ένα χώρο προβληματισμού όπου κατατέθηκαν αρκετές ιδέες και προτάσεις τις οποίες η Κ.Ο. και η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να μελετήσουν.

Από τη συζήτηση που έγινε, διαπιστώθηκε ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης έχει ιδιομορφίες, διότι ενώ έχει γενικές παραμέτρους που εύκολα κανείς μπορεί να τις αντιληφθεί, o κάθε χώρος, το κάθε ταμείο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Και όταν μιλάμε για πρακτικά θέματα, για νομοθετήματα ή για συγκεκριμένες ρυθμίσεις, αυτό δε μπορεί να αγνοείται.

Πιστεύω ότι θα πρέπει να κρατήσουμε και να μελετήσουμε την ιδέα που διατυπώθηκε ότι ίσως πρέπει να δούμε και κάποια μόνιμη δομή, η οποία θα έχει το χαρακτήρα ενός φόρουμ διαλόγου, διατύπωσης θέσεων και επεξεργασιών, ανταλλαγής απόψεων, παρακολούθησης των εξελίξεων και οργάνωσης κοινών δράσεων.

Μια τρίτη παρατήρηση είναι ότι ενισχύθηκαν τα επιχειρήματα και τεκμηριώθηκε ακόμη περισσότερο η ανάγκη απόσυρσης αυτού του νομοσχεδίου. 

Έρχομαι τώρα στα συγκεκριμένα:

Επιβεβαιώθηκε ότι δεν έγινε συγκεκριμένος διάλογος πριν την κατάθεση του συγκεκριμένου ν/σ. Μας το είπε ο εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου, κ. Παξινός, μας το είπε ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ, κ. Αλαβάνος, μας το είπε ο κ. Μπαλαούρας από την ΤτΕ, μας το είπαν όλοι οι φορείς. Αυτό το οποίο η κυβέρνηση έκανε πριν το νομοσχέδιο ήταν κάποιες γενικές συζητήσεις, αν θυμάστε στην Επιτροπή της βουλής, από την οποία εμείς αποχωρήσαμε μετά την πρώτη συνεδρίαση, διατυπώνοντας την εξής θέση: Δεν είμαστε κατά του διαλόγου, θα είμαστε για διάλογο όταν έχουμε συγκεκριμένη πρόταση της κυβέρνησης. Επομένως αυτό που είπε ο κ. Ρωμανιάς είναι απολύτως σωστό. Ο διάλογος θα έπρεπε να αρχίσει όταν η κυβέρνηση κατέληξε σ’ ένα νομοσχέδιο. Και ο διάλογος έπρεπε να γίνει πρώτα με τους φορείς και μετά με τις πολιτικές δυνάμεις. Επειδή ακριβώς δεν τηρήθηκε αυτός ο βασικός κανόνας της δημοκρατίας, δε μπορεί αυτό το νομοσχέδιο να τεθεί σε ψήφιση. Πρέπει να αποσυρθεί.

Εδώ φάνηκε ακόμη πιο καθαρά ότι το νομοσχέδιο αυτό δε θίγει απλώς ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δεν αυξάνει απλώς όρια ηλικίας, δε μειώνει απλά επικουρικές συντάξεις. Απειλεί το ασφαλιστικό σύστημα με σοβαρά νέα προβλήματα. Φορτώνει το ΙΚΑ με άγνωστης έκτασης νέα βάρη και υπάρχουν ορατοί κίνδυνοι, να δημιουργηθεί μια χαώδης κατάσταση εάν το νομοσχέδιο ψηφισθεί. Διότι θα φανεί στην πράξη και στην πορεία το πρόβλημα που δημιουργεί αυτή η ανισότητα καταστάσεων, η ανισότητα όρων συνταξιοδότησης και παροχών. Όλα αυτά θα βγουν στην επιφάνεια με διάφορους τρόπους. Διότι με αυταρχικό και βίαιο τρόπο πάει να ισοπεδώσει και όχι να λύσει προβλήματα. Και τίθεται και ένα ευρύτερο θέμα δημοκρατίας. Βεβαίως υπάρχει κυβέρνηση η οποία εκλέχτηκε από το λαό. Αλλά είναι κυβέρνηση μειοψηφίας. Πώς μπορεί μια κυβέρνηση μειοψηφίας να δεσμεύει το μέλλον, μιας κοινωνίας σε τόσο ζωτικά θέματα.

Για τους λόγους αυτούς εμείς θα επιμείνουμε μέχρι τέλους στην απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου. Και καλούμε σήμερα τον κόσμο να έρθει μαζί μας εδώ στη βουλή, στην εκδήλωση που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να υπάρξει μια πίεση.

Από τη συζήτηση εμπλουτίστηκε σε πάρα πολλά σημεία μια εναλλακτική λύση η οποία υπάρχει. Μια εναλλακτική λύση που το εναλλακτικό εδώ αφορά και το περιεχόμενο, αφορά όμως και κρίσιμες διαστάσεις της διαδικασίας. Εγώ συγκράτησα αυτό που μας είπε ο κ. Ρωμανιάς, ότι σε όλες τις χώρες, εκεί που έγινε τουλάχιστον διάλογος, ήταν διάλογος που κράτησε χρόνια και όχι μέρες. Και συγκράτησα και την πρότασή του, την οποία προφανώς θα μελετήσουμε, για ένα σχέδιο ενοποίησης Ταμείων σε ένα χρονικό ορίζοντα δεκαπενταετίας. Και βέβαια ενισχύθηκε η εναλλακτική πρόταση με ιδέες σ’ ό,τι αφορά και το περιεχόμενό της.

Και θα μου επιτρέψετε να τελειώσω εξειδικεύοντας ορισμένα σημεία της  πρότασης την οποία μας παρουσίασε ο Αλέκος Αλαβάνος προηγούμενα.

Θα ξεκινήσω με αυτό που επίσης ελέχθη, ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού στη χώρα μας είναι πρόβλημα εσόδων. Δεν πάσχουμε από μεγάλες συντάξεις, μεγάλες παροχές, πάσχουμε από ελλείμματα εσόδων. Πάσχουμε επίσης από την ιδιαιτερότητα ότι τα αποθεματικά, η αποθεματική ικανότητα των Ταμείων στη χώρα μας για τους γνωστούς λόγους κατακρεουργήθηκε, καταστράφηκε από τη δεκαετία του ’70, του ’80 και ακόμη νωρίτερα. Μιλώντας για το πρόβλημα των πόρων, δε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι θέμα χρημάτων και μόνο. Ένα παράδειγμα θα πω. Η πιο πλούσια χώρα του κόσμου, είναι οι ΗΠΑ. Στην ίδια όμως αυτή χώρα 45 εκατ. άνθρωποι δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αλλά δεν είναι οι πόροι που έλειψαν στην Αμερική, είναι η απουσία πολιτικής βούλησης για ένα σύστημα που θα καλύπτει όλους τους πολίτες. Η πολιτική όμως διαμορφώνεται με βάση τα κινήματα και τους συσχετισμούς δυνάμεων. Άρα, σε τελευταία ανάλυση, το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πρόβλημα κινημάτων, είναι πρόβλημα πολιτικής, είναι πρόβλημα συσχετισμών. Και  ακριβώς όταν εμείς διατυπώνουμε προτάσεις, στόχους διεκδίκησης.

Σε ό,τι αφορά λοιπόν τον οικονομικό πυρήνα του προβλήματος:

Πρώτο είναι το θέμα της εισφοροδιαφυγής. Ήτανε πολύτιμη η συμβολή του εκπροσώπου του ΙΚΑ, ο οποίος είναι και ο προϊστάμενος της υπηρεσίας ελέγχου. Όπως αναγνώρισε και η κα Πετραλιά σε γραπτή ομιλία της η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε 6 δις € το χρόνο. Να δούμε τι σημαίνει το νούμερο αυτό. Συνολικά, όπως έχει πει ο κ. Αλογοσκούφης, ο ελληνικός προϋπολογισμός έχει μεταβιβάσει στο ασφαλιστικό σύστημα τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου 100 δις €. Εάν υπολογίσουμε όχι 6 δις € αλλά 5 δις €, διότι υπάρχει μια αυξητική τάση, την εισφοροδιαφυγή, σημαίνει ότι από τα 100 δις, τα 50 δις του προϋπολογισμού δεν είναι ενίσχυση στην κοινωνική ασφάλιση, είναι χρηματοδότηση του κόστους της εισφοροδιαφυγής.  Στην ουσία είναι μεταβίβαση φόρων στις επιχειρήσεις και στην εργοδοσία για το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας.

Επομένως εδώ προκύπτει ένα πολύ σημαντικό αίτημα κι αυτό είναι η δραστική αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.

Δεύτερο είναι το πρόβλημα της φορολογίας, η ανάγκη δηλαδή μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος και ανακατανομής των φορολογικών βαρών. Με το υφιστάμενο φορολογικό σύστημα, όταν λέμε να πληρώσει το κράτος, σημαίνει να πληρώσουν οι μισθωτοί είτε με το ΦΠΑ είτε με το φόρο εισοδήματος. Αυτή είναι η δομή του φορολογικού συστήματος σήμερα. Επομένως, για μας η δεύτερη μεγάλη πρόταση είναι: να πληρώσουν αυτοί που δεν πληρώνουν.  Η πρότασή μας αυτή είναι συγκεκριμένη και την έχουμε κάνει από την ίδρυση του Συνασπισμού. Επανεξέταση όλων των φοροαπαλλαγών, αρχίζοντας από τους βουλευτές και φτάνοντας στην εκκλησία, τους εφοπλιστές, τα χρηματιστήρια κλπ. Αυτή είναι η πρότασή μας: Επανεξέταση όλων των φοροαπαλλαγών, επαναξιολόγηση της ανάγκης ύπαρξής τους και όπου κριθεί ότι είναι αναγκαίες οι φοροαπαλλαγές να το συζητήσουμε.  Όπου κριθεί ότι είναι πρόκληση για την κοινωνία, όπως είναι οι περισσότερες τουλάχιστον να καταργηθούν. Με τον τρόπο αυτό, μπορούν να βρεθούν πόροι υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης χωρίς να αυξηθεί η επιβάρυνση των μισθωτών και των άλλων εργαζομένων.

Τρίτο: Όμως τα φορολογικά έσοδα πρέπει να καλύπτουν και άλλες ανάγκες. Πού έχουμε μεγάλα ελλείμματα όπως υγεία, παιδεία, έρευνα κλπ. Πέραν της φορολογίας, λοιπόν, πρέπει να δούμε και άλλες πηγές. 

Εκτός από τα φορολογικά έσοδα, το κράτος έχει και μη φορολογικά έσοδα. Έχει περιουσία ακίνητη, κινητή, επιχειρήσεις που δίνουν μερίσματα. Μόνο ο ΟΠΑΠ τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχει διανείμει μερίσματα ενός δις επτακοσίων εκατομμυρίων ευρώ. Άρα, μέρος της δημόσιας περιουσίας -με διάφορες μορφές που μπορούμε να συζητήσουμε- πρέπει να δεσμευθεί υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης. Καμία ιδιωτικοποίηση, ούτε μια μετοχή κερδοφόρας επιχείρησης. Δέσμευση υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης. Οι ασφαλισμένοι το δικαιούνται. Είναι και ένας τρόπος αυτός επιστροφής μέρους των ληστεφθέντων ή εξανεμισθέντων αποθεματικών.

Τέταρτη πρόταση.  Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι κοινωνικοί θεσμοί, αλλά είναι και μπορούν να είναι οικονομικά υποκείμενα. Σας επισημαίνω ότι αν οι κυβερνήσεις δεν παρενέβαιναν, η Εθνική Τράπεζα Ελλάδας θα ήταν σήμερα ιδιοκτησία των ταμείων. Τράπεζα των ταμείων ήταν ουσιαστικά η Εθνική Τράπεζα. Με παρεμβάσεις των κυβερνήσεων, δεν επιτρεπόταν στα ταμεία να συμμετέχουν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Και θυμάστε και πρόσφατα τον κ. Αλογοσκούφη, την προσπάθεια που έκανε να πιέσει τα ταμεία να φύγουν από την Εθνική όταν έγινε η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου για την εξαγορά της τούρκικης τράπεζας. Αλλά, πέραν αυτού, στο διάστημα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πολλές φορές ετέθη θέμα δημιουργίας τράπεζας από τα ταμεία. Λόγω της αντίδρασης των τραπεζών, δεν προχώρησε. Υπάρχουν και άλλες προτάσεις από μελετητές, ειδικούς ότι τα ταμεία μπορούν να ασκήσουν και άλλες δραστηριότητες που προσιδιάζουν στον χαρακτήρα τους. Και να έχουν επομένως και κέρδη από αυτή τη δραστηριότητα. Εμείς αυτή τη στιγμή δεν διατυπώνουμε συγκεκριμένη πρόταση επ’ αυτού. Όμως, θεωρούμε ότι είναι ένα κεφάλαιο ανοικτό στις δυνατότητες των ταμείων. Να το συζητήσουν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι πρώτα από όλα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Πέμπτο: Τελειώνω με μία πρόταση που δεν  έχει συζητηθεί στην Ελλάδα αλλά θέλω να την αναφέρω. Συζητήθηκε στη Σουηδία, δεν υλοποιήθηκε ούτε εκεί, γιατί υπήρξαν αντιδράσεις. Διατυπώθηκε από έναν οικονομολόγο Γερμανό τον Μέιντνερ ο οποίος ήταν σύμβουλος ας πούμε της αντίστοιχης σουηδικής ΓΣΕΕ. Η πρότασή του προέβλεπε ότι σε όλες τις επιχειρήσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές,  πάνω από ένα μέγεθος, π.χ. με πάνω από πενήντα εργαζόμενους, δεσμεύεται κάθε χρόνο ένα μικρό ποσοστό των κερδών, υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης με τον εξής τρόπο: Εκδίδονται μετοχές για το ποσοστό αυτό των κερδών, άρα τα κεφάλαια μένουν μέσα στην επιχείρηση. Οι μετοχές πάνε στα ταμεία, αλλά δεν είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμες. Τα ταμεία διατηρούν στο χαρτοφυλάκιό τους αυτή την περιουσία και κάθε χρόνο έχουν έσοδα μερίσματα. Και η πρόταση αυτή, που θα πρέπει φυσικά να συζητηθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί, στις ελληνικές συνθήκες, νομιμοποιείται εκτός των άλλων και από το γεγονός ότι τα αποθεματικά των ταμείων ήδη τη δεκαετία του ’50 χρησιμοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις και ουσιαστικά έχουν ενσωματωθεί στη μεταπολιτευτική οικονομική ανάπτυξη. Τα ταμεία και μέσω αυτών οι ασφαλισμένοι, πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους, και για το λόγο αυτό, «μετόχους» αυτής της ανάπτυξης και του συσσωρευμένου πλούτου δημόσιου και ιδιωτικού. Η προαναφερθείσα πρόταση γνωστή και ως «Μέιντνερ Πλαν» δίνει μια συγκεκριμένη μορφή στο αίτημα αυτό.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr