Όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα, οι γαλλικές εκλογές αποτελούν ήδη ένα σταθμό. Τα ταμπού έπεσαν. Μια ρωγμή στο τείχος του νεοφιλελευθερισμού άνοιξε. Η Δεξιά έχασε ήδη τη μάχη της «ατζέντας».

Στην εκλογική διαμάχη κυριάρχησε το ζήτημα της αναδιανομής και της φορολόγησης του πλούτου, το θέμα της ανάπτυξης σε σχέση με την απασχόληση, το περιβάλλον, τους μισθούς, τα δικαιώματα των εργαζομένων, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του νέου δημοσιονομικού συμφώνου, το ζήτημα του δημόσιου ελέγχου των τραπεζών, κατ’ αρχήν εκείνων που λειτουργούν με δημόσια στήριξη.

Όλα αυτά αντανακλούν ανάγκες και πιέσεις της κοινωνίας. Δείχνουν πως το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα έχει απονομιμοποιηθεί. Εκείνο που έδειξαν οι γαλλικές εκλογές είναι ότι οι αγωνίες της κοινωνίας μπορούν να γίνουν λόγος πολιτικός, από αυθόρμητη αντίδραση να γίνουν συνειδητή πολιτική επιλογή.

Τέλος, όσοι παρακολουθούν τις γαλλικές εκλογές επισημαίνουν τον ειδικό ρόλο του «Αριστερού Μετώπου». Ήταν η ατμομηχανή που πολιτικοποίησε, έδωσε δύναμη και έφερε στην επιφάνεια τις αγωνίες αλλά και τις ελπίδες του γαλλικού λαού.

Τα ταμπού λοιπόν έπεσαν. Οι  παλιές ηγεμονίες καταρρέουν. Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών θα δείξει αν αυτή η ρωγμή μπορεί να γίνει η αρχή για μια συνολική αλλαγή υποδείγματος. Και οι δικές μας εκλογές θα δώσουν την ευκαιρία και σε μας να συμβάλουμε στην τόσο αναγκαία άνοιξη των λαών της Ευρώπης που θα είναι και η αρχή της δικής μας Άνοιξης. Ας κρατήσουμε το κεντρικό μήνυμα: η Αριστερά, αν θέλει, μπορεί να ενωθεί, να αναζωογονηθεί και με τις αξίες της να εμπνεύσει μια νέα αναγέννηση της ελπίδας των λαών, ότι ένας άλλος κόσμος είναι πράγματι αναγκαίος και δυνατός.