Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ”_Φάρμακο και παγκοσμιοποίηση: ένα δολοφονικό σύστημα παραγωγής_

 Η Νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση έχει ήδη επιφέρει δραματικές αλλαγές στο χώρο της υγείας και ειδικότερα του φάρμακου.

Η συρρίκνωση ή/και πλήρης κατάργηση της δημόσιας δαπάνης για έρευνα κατέστησε τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις ως τους μοναδικούς χρηματοδότες της φαρμακευτικής έρευνας.  Η κατάργηση των ενισχύσεων στις εθνικές φαρμακοβιομηχανίες, όπου υπάρχουν τέτοιες τις οδηγεί στην καταστροφή. Στην χώρα μας, για παράδειγμα, σύμφωνα με στοιχεία του αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, κου Σακελαρίδη, τα τοπικά παραγόμενα φάρμακα τα τελευταία χρόνια μειώθηκαν από το 80% στο 25% (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 18/1/2003). Η χαλάρωση των εθνικών συστημάτων εποπτείας και ελέγχου έχει απελευθερώσει έναν σκληρό κερδοσκοπικό ανταγωνισμό στον ευαίσθητο αυτό χώρο με επικίνδυνες παρενέργειες. Γενικότερα η «παγκοσμιοποίηση» της αγοράς φαρμάκων τροποποιεί το «άριστο μέγεθος» των επιχειρήσεων και τους όρους πρόσβασης στην αγορά προς όφελος των μεγάλων διεθνοποιημένων επιχειρήσεων.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΡΥΘΜΙΣΤΕΣ

Από αυτές και άλλες αλλαγές ωφελήθηκαν οι λεγόμενες πολυεθνικές εταιρείες. Οι 10 πιο μεγάλες από τις οποίες αύξησαν το ποσοστό ελέγχου τους πάνω στην παγκόσμια παραγωγή από 32% που ήταν το 1995 στο 51% το 2002. Το ποσοστό αυτό προβλέπεται να ανέλθει στο 67% το 2006. Σε συντομότατο χρόνο ο κλάδος έχει περιέλθει υπό τον έλεγχο ενός παγκόσμιου ολιγοπωλίου. Το όλο σύστημα παραγωγής και διακίνησης των φαρμάκων υποτάσσεται πλέον στα ειδικότερα συμφέροντα και  ανάγκες των διεθνών επιχειρήσεων. Και το φάρμακο από κοινωνικό αγαθό, μετατρέπεται σ’ ένα κοινό εμπόρευμα και σε χρηματιστηριακό τίτλο.

Οι αλλαγές λοιπόν που έχουν συντελεστεί έχουν αναδείξει τις αγορές, και τις διεθνείς επιχειρήσεις ως τους νέους ρυθμιστές για το ποια φάρμακα θα παραχθούν, και για ποιους. Αλλά ποια είναι τα φάρμακα αυτά;

Κατά τον πρόεδρο μιας από τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες της Νovartis, «για να διατηρηθούν οι υψηλές χρηματοοικονομικές επιδόσεις του ομίλου, πρέπει να διαθέτουμε φάρμακα με παγκόσμιο τζίρο 300-400 δισεκατ. Δραχμές.  Τέτοια φάρμακα ζητούν οι αγορές και οι επενδυτές».  Τέτοιο «καλό» φάρμακο, εξηγεί, είναι το Sandimmun Neopal, το οποίο πραγματοποιεί πωλήσεις 450 δις δραχμές διεθνώς.  Ο υπεύθυνος ανάπτυξης του ίδιου ομίλου, συμπληρώνει πως «είναι επείγον να παράγουμε και άλλα φάρμακα παρόμοιας εμβέλειας, τα οποία κρίνονται ελκυστικά από τους Αγγλοσάξονες επενδυτές» (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 11/8/2001). Το υπό τον έλεγχο λοιπόν των διεθνών ομίλων σύστημα παραγωγής φαρμάκων ενδιαφέρεται μόνο για φάρμακα που εξασφαλίζουν ανταγωνιστικά κέρδη. Και τέτοια κέρδη μπορούν να υποσχεθούν κυρίως φάρμακα που έχουν δυνατότητα μαζικής κυκλοφορίας και μόνο αν τα φάρμακα αυτά αφορούν πληθυσμούς με ικανή αγοραστική δύναμη για να τα αγοράσουν.

Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΥΨΩΝΕΙ ΝΕΑ ΤΕΙΧΗ

Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν αυτό το τρόπο παραγωγής φαρμάκων, τον χαρακτηρίζαμε δολοφονικό.

Πρώτο γιατί υπάρχουν πάρα πολλές ασθένειες, που ο πληθυσμός των αρρώστων δεν συνιστά μια «κρίσιμη μάζα» ικανή να συγκινήσει τους «Αγγλοσάξονες επενδυτές».  Ποιος θα παράγει φάρμακα γι’ αυτούς τους πληθυσμούς;

Δεύτερο διότι υπάρχουν ασθένειες οι οποίες πλήττουν πληθυσμούς μεγάλους, αλλά χωρίς επαρκή αγοραστική δύναμη. Άρα, δεν υπάρχει κίνητρο έρευνας και παραγωγής των αναγκαίων φαρμάκων, αφού και αν παραχθούν τέτοια φάρμακα, δεν υπάρχει αγοραστική δύναμη για να τα αγοράσει, ούτε από τους αρρώστους, ούτε από τα κράτη, αφού κι’ αυτά είναι φτωχά.  Αυτό ισχύει π.χ. με την τροπική ζώνη του πλανήτη.  Εκεί ζουν εκατομμύρια άνθρωποι, τους θερίζουν θανατηφόρες μορφές ελονοσίας, αλλά ούτε οι πολίτες, ούτε τα κράτη τους μπορούν να χρηματοδοτήσουν την έρευνα για τα αναγκαία φάρμακα.

Τρίτο, τα φάρμακα που κυκλοφορούν, δεν είναι προσιτά σε όσους τα έχουν ανάγκη.  Ούτε μπορούν να τα παράγουν οι ενδιαφερόμενες χώρες, διότι οι πολυεθνικές το απαγορεύουν στο όνομα των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας που έχουν κατοχυρώσει με μια διεθνή συμφωνία που επέβαλλαν οι ίδιες.

Τα φάρμακα, λοιπόν, σκοτώνουν με την απουσία τους.  Μια απουσία, όμως, που οφείλεται όχι στα όρια της επιστήμης, αλλά στα σύνορα και τα νέα τείχη που υψώνει αυτός ο τρόπος παραγωγής τους.

Έτσι, η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου και των αγορών ουσιαστικά αποπαγκοσμιοποιεί τα επιτεύγματα της επιστήμης, αφού αποκλείει από τη χρήση τους το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. 

Ενδεικτικό είναι ότι το 96% της παγκόσμιας κατανάλωσης φαρμάκων γίνεται στις ΗΠΑ (70%), την Ε.Ε. (20%) και την Ιαπωνία 6%). Για τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που κατοικούν στον υπόλοιπο κόσμο μένει το 4%.

Δυστυχώς, όμως, τα φάρμακα  μερικές φορές σκοτώνουν και με την παρουσία τους. Είναι απόρροια του ίδιου μηχανισμού που περιγράψαμε. Το κερδοσκοπικό κίνητρο βάζει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή των ανθρώπων.

Οι «Αγγλοσάξονες επενδυτές» ή όποιοι άλλοι, που πείσθηκαν να επενδύσουν σ’ ένα νέο φάρμακο αδημονούν να δουν τα κέρδη τους.  Το φάρμακο, όμως, πρέπει να δοκιμασθεί, να ελεγχθούν οι πιθανές παρενέργειές του. Πότε ολοκληρώνονται η έρευνα και οι δοκιμές;  Εδώ είναι μια περιοχή διλημμάτων που πρωταγωνιστούν οι ανάγκες των ανθρώπων η επιστημονική ηθική και η πολιτική οικονομία του κέρδους.  Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η σύγκρουση επιλύεται ολοένα και πιο συχνά υπό την πίεση των επενδυτών και των συμφερόντων τους.

Χαρακτηριστικό, αλλά όχι μοναδικό, παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του φαρμάκου Baycon της βιομηχανίας Μπάγιερν. Το φάρμακο αυτό κατηγορήθηκε ως ένοχο θανάτων λόγω επικίνδυνων παρενεργειών και η Μπάγιερν υποχρεώθηκε να το αποσύρει μετά από διεθνή σάλο.  Ήδη 7.500 άτομα έχουν υποβάλλει μηνύσεις για βλάβες που υπέστησαν ή για θανάτους συγγενών τους  (Ελευθεροτυπία, 19/1/2003).

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Πίσω από τα προβλήματα που επιγραμματικά αναφέραμε, υπάρχουν πολλές αιτίες η πιο θεμελιώδης από τις οποίες είναι ότι το φάρμακο δεν μπορεί να είναι ένα κοινό εμπόρευμα.

Και τούτο γιατί οι ανάγκες για τις υπηρεσίες υγείας, γενικά, και ειδικότερα οι ανάγκες σε φάρμακα, δεν προκύπτουν, από την αγορά, ούτε μπορούν να ρυθμίζονται από την αγορά. Οι ανάγκες υγείας και η ζήτηση των μέσων για την ικανοποίησή τους είναι εντελώς ιδιαίτερου τύπου. Έχουν να κάνουν με την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής και γι’ αυτό δεν μπορούν να υπαχθούν στους κανόνες της αγοράς.

Γνωρίζουμε, ήδη, και από άλλους τομείς, ότι αν ένα σύστημα παραγωγής (προσφοράς) λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος, ενώ η ζήτηση διέπεται από το κριτήριο της ανάγκης, το αποτέλεσμα θα είναι μια περιοδική ποσοτική και ποιοτική δυσαναλογία προσφοράς και ζήτησης. Μόνο που εδώ η αναντιστοιχία αυτή είναι διαρκής και κυριολεκτικά θανατηφόρα. Δεν εκδηλώνεται με μια συνήθη οικονομική κρίση, όπως σε άλλες αγορές, αλλά με την καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση και το θάνατο.

Για μια ριζική λύση, λοιπόν, πρέπει να στραφούμε σε προτάσεις που κινούνται σε μια λογική αποεμπορευματοποίησης του φάρμακου. Όπως υποστηρίζει ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ και Πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης “φάρμακα χωρίς σύνορα” κος Μόρτεν Ρόστραπ, το ζητούμενο είναι “ένα σύστημα στο οποίο η δημόσια υγεία θα προστατεύεται παρά να θυσιάζεται στους νόμους της αγοράς». Κι ένα άμεσο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι “οι διεθνείς κανόνες εμπορίου να αντιμετωπίζουν τα φάρμακα με ένα τρόπο θεμελιωδώς διαφορετικό από τα άλλα εμπορεύματα” (Human Development Report, 2001, p.117). Ο δρόμος για μια προοπτική αποεμπορευματοποίησης έστω και μερικής ασφαλώς θα είναι μακρύς αλλά σημασία έχει ότι το πρόβλημα έχει τεθεί και γίνεται υπόθεση των κοινωνικών κινημάτων όπως εύστοχα εκφράζεται και με το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» ή «η υγεία δεν είναι εμπόρευμα».

ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΡΟΛΟ

Η πλήρης εμπορευματοποίηση του φάρμακου, εκτός όλων των άλλων, καθιστά το φαρμακείο αναχρονιστικό θεσμό και τους φαρμακοποιούς μια περιττή ειδικότητα. 

Η λογική της εμπορευματοποίησης ευθέως οδηγεί το φάρμακο στα ράφια των σουπερ μάρκετς. Ασφαλώς, δεν είναι αυτός ο κυριότερος λόγος, αλλά για τους φαρμακοποιούς είναι ένα λόγος επιπλέον για να υπερασπισθούν το κοινωνικό λειτούργημα που επιτελούν, να συμβάλλουν με τις ειδικές γνώσεις τους στη συνειδητοποίηση των κινδύνων που εγκυμονεί η πλήρης εμπορευματοποίηση του φάρμακου, και να έχουν ένα ενεργό ρόλο στο ευρύτερο κίνημα κατά της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.

* Ο Γιάννης Δραγασάκης, είναι οικονομολόγος, πρώην Βουλευτής του Συνασπισμού. Το άρθρο αυτό βασίζεται σε εισήγησή του σε συζήτηση, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Το ποσοτικά στοιχεία για τη διεθνή αγορά φαρμάκων προέρχονται από εργασία του κου Α. Γαλανόπουλου, Προέδρου της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr