Άρθρο στο περιοδικό “ΚΡΑΜΑ”_Ανάπτυξη με σχέδιο και κοινωνική δικαιοσύνη_

Κεντρικός στόχος της Κυβέρνησης, όπως η ίδια διακηρύσσει, είναι η «επιτάχυνση της ανάπτυξης». Με τον τρόπο αυτό, υποστηρίζει, θα αντιμετωπισθούν τα κοινωνικά και τα δημοσιονομικά δεινά.

 Στο όνομα του στόχου αυτού, η κυβέρνηση μειώνει δραστικά τους συντελεστές φορολόγησης των κερδών  και των μερισμάτων (από 35% στο 25% ως το 2007). Θεσμοθετεί γενναιόδωρα κίνητρα για επενδύσεις και αποσυνδέει τη χορήγησή τους από την υποχρέωση δημιουργίας θέσεων εργασίας. Αμνηστεύει την παράνομη φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό και νομιμοποιεί τη φοροδιαφυγή τους. Επεκτείνει τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς των υποδομών και των συλλογικών αγαθών. Ακολουθεί πολιτική καθήλωσης των αυξήσεων των αποδοχών στα όρια του πληθωρισμού.

 Με δύο λόγια, στο όνομα της επιτάχυνσης της ανάπτυξης η Κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει και να νομιμοποιήσει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή αξιοποιώντας για το σκοπό αυτό και τους δρόμους που έστρωσαν οι τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

 Το αν η πολιτική αυτή θα οδηγήσει κάποτε στην επιτάχυνση της ανάπτυξης δεν είναι καθόλου βέβαιο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, πριν αυτό συμβεί, έχουμε ήδη μια «αντίστροφη αναδιανομή» εισοδημάτων σε βάρος του κόσμου της εργασίας και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Επίσης η συρρίκνωση της κοινωνικής βάσης της ανάπτυξης και η διεύρυνση των ανισοτήτων δεν αποκλείεται καθόλου να οδηγήσουν σε κρίση και αναπτυξιακή εμπλοκή.

 Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η ανάπτυξη από μόνη της δεν αποτελεί λύση, στα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αλλά είναι παράγοντας επιδείνωσής τους εφόσον δεν υπόκειται εξαρχής σε κοινωνικές δεσμεύσεις, σε οικολογικές προδιαγραφές, και δίκαιη διανομή του εισοδήματος. Το νεοφιλελεύθερο αναπτυξιακό πρότυπο οδηγεί σε μια ανάπτυξη που αυξάνει τα κέρδη αλλά όχι την απασχόληση και τους μισθούς.

 Η Ιρλανδία είχε τους πιο εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχει όμως τον υψηλότερο δείκτη φτώχειας, υψηλότερο κατά μία  μονάδα και από τον αντίστοιχο δείκτη στη χώρα μας. Οι ΗΠΑ είναι η πιο πλούσια χώρα του κόσμου, αλλά έχει το πιο οξύ πρόβλημα κοινωνικού αποκλεισμού και το πιο υψηλό ποσοστό ανασφάλιστου και χωρίς ιατρική περίθαλψη πληθυσμού.

 Η αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού απαιτεί συνεπώς μια ανάπτυξη ριζικά διαφορετική που να υπηρετεί τις ανάγκες και τους ανθρώπους και όχι τη μέγιστη αύξηση των κερδών. Το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» δεν είναι αφηρημένο σύνθημα αλλά κριτήριο συγκεκριμένο και σαφές, για το περιεχόμενο των πολιτικών επιλογών.

 Χρειάζεται λοιπόν ένα κοινωνικό και πολιτικό κίνημα, που θα αντισταθεί στη συντελούμενη ήδη, στο όνομα της επιτάχυνσης της ανάπτυξης, αντίστροφη αναδιανομή. Αλλά και θα διεκδικεί ταυτόχρονα μια διαφορετική ανάπτυξη με σαφείς οικολογικές και κοινωνικές δεσμεύσεις και προδιαγραφές.

 Αυτό σημαίνει βεβαίως, ότι η ανάπτυξη και οι αποφάσεις που αφορούν σε αυτήν, δεν μπορούν να αφεθούν στο «αόρατο χέρι» των αγορών. Ο στρατηγικός σχεδιασμός της ανάπτυξης από την κοινωνία και τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς της, γίνεται ξανά δραματικά επίκαιρος και εξαιρετικά αναγκαίος.

 Όπως και το ισχύον Σύνταγμα προβλέπει, ένα τέτοιο μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο είναι ανάγκη να καταρτισθεί και να αποτελέσει τη βάση ενός δημόσιου διαλόγου.

 Μια δεύτερη ιδέα είναι ότι για την επίτευξη μιας τέτοιας ανάπτυξης πρέπει να στηριχθούμε όχι μόνο στο υλικό Κεφάλαιο, την τεχνολογία, και τη γνώση. Σημασία έχουν  και ορισμένα παραμελημένα, αλλά σημαντικά, «άυλα υλικά». 

 Η κοινωνική αλληλεγγύη, η ουσιαστική δημοκρατία, η διαφάνεια και η κοινωνική συμμετοχή, δεν αποτελούν άσχετα προς την ανάπτυξη ζητήματα. Αποτελούν  αντιθέτως, υπό προϋποθέσεις, πηγές πλούτου, ένα άυλο κεφάλαιο που μπορεί να γίνει η βάση για μια ανάπτυξη ποιοτικά διαφορετική και κοινωνικά πιο δίκαιη.

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr