Άρθρο στην εφημερίδα “ECONOMIST”_Ιδιωτικοποιήσεις από πολιτική σκοπιά_

Η Ελλάδα μπήκε στο παγκόσμιο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων με σχετική καθυστέρηση. Γρήγορα όμως έγινε ένας από τους πρωταθλητές των ιδιωτικοποιήσεων διεθνώς.

Αρχικά, οι ιδιωτικοποιήσεις εμφανίσθηκαν με έναν τρόπο αποσπασματικό, με τη μορφή της μερικής ιδιωτικοποίησης μεμονωμένων δημοσίων επιχειρήσεων. Με την επέκταση όμως αυτής της πολιτικής, περάσαμε στην ιδιωτικοποίηση ολόκληρων αγορών. Τέλος, με την ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς των υποδομών και τον περιορισμό, από τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ, του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, οδηγούμαστε, με ταχείς ρυθμούς, στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν εντάχθηκαν σε κάποιο συνολικότερο αναπτυξιακό σχέδιο ή σε κάποια αναπτυξιακή στρατηγική. Οι συνέπειες δεν προβλέφθηκαν ούτε αντιμετωπίσθηκαν, πολλές άλλωστε δεν έχουν καν συνειδητοποιηθεί. Ακριβώς  γι’ αυτό η κοινωνία δεν είναι βέβαιο ότι έχει πει τον τελευταίο της λόγο γι΄ αυτή την πολιτική.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΩΝ ΚΕΝΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ

Ένας κίνδυνος που διαγράφεται είναι το ενδεχόμενο επενδυτικών κενών σε κρίσιμους τομείς. Και τούτο γιατί η υπόθεση που υπάρχει πίσω από την πολιτική της ιδιωτικοποίησης της αναπτυξιακής διαδικασίας είναι ότι πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι ιδιώτες επενδυτές να καλύψουν τα κενά που αφήνει η απόσυρση του κράτους. Όμως η παραδοχή αυτή δεν είναι ορθή.

Αυτό φάνηκε ήδη στον τομέα της ενέργειας. Η απελευθέρωση της αγοράς δεν προσέλκυσε ιδιωτικές επενδύσεις με αποτέλεσμα η χώρα να απειλείται με blackout. Έτσι είτε τις αναγκαίες επενδύσεις πρέπει να τις κάνει και πάλι η ΔΕΗ είτε θα πρέπει να δοθούν πιο ισχυρά κίνητρα στους ιδιώτες. Αυτή η δεύτερη λύση όμως αναπόφευκτα οδηγεί σε αύξηση των τιμολογίων  και όχι σε μείωσή τους όπως οι υποστηριχτές των ιδιωτικοποιήσεων είχαν υποσχεθεί.

Τέτοια επενδυτικά κενά ενδέχεται να εμφανισθούν και σε άλλους τομείς, αν αυτή η λογική της ιδιωτικοποίησης της αναπτυξιακής διαδικασίας συνεχισθεί.

Αν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υιοθέτησαν αρχικά «ντροπαλά» την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων γρήγορα έγιναν «ξεδιάντροπες» και έφτασαν σε μια πολιτική χωρίς όρια, όρους ή κριτήρια.

Η ιδιωτικοποίηση όμως υποδομών ή επιχειρήσεων που ικανοποιούν ζωτικές κοινωνικές ανάγκες έχει πολύ διαφορετικές συνέπειες απ’ ότι η ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων με εμπορικό αντικείμενο όπως π.χ. τα ΚΑΕ.

Στη δεύτερη περίπτωση, αν οι επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες το κράτος χάνει μια πηγή εσόδων που είχε από τα μερίσματα. Στην πρώτη, οι συνέπειες είναι ευρύτερες: δημόσια αγαθά και συλλογικές υποδομές υποβαθμίζονται, η χρήση τους γίνεται πιο ακριβή και άρα η πρόσβαση σ’ αυτά γίνεται δύσκολη σε όσους δεν έχουν επαρκή αγοραστική δύναμη. Στην περίπτωση αυτή οι ιδιωτικοποιήσεις λειτουργούν ως ένας σοβαρός μηχανισμός διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ήδη παρατηρούνται προβλήματα με τα τιμολόγια καθώς και με την ποιότητα  και την επέκταση των δικτύων στις εταιρίες ύδρευσης παρόλο που αυτές είχαν ιδιωτικοποιηθεί μόνο μερικώς. Τα ΕΛΠΕ έχουν την ευθύνη και της ενεργειακής έρευνας αλλά δεν είναι βέβαιο ότι αποτελεί για τους ιδιώτες μετόχους τους ελκυστική δραστηριότητα. Η ΔΕΠΑ είναι σε ένα στάδιο δημιουργίας δικτύων φυσικού αερίου. Αν ιδιωτικοποιηθεί δεν είναι βέβαιο ότι τα δίκτυα θα επεκταθούν σε περιοχές χωρίς υψηλή πυκνότητα κατανάλωσης. Πολλά νησιά είναι χωρίς επαρκή ακτοπλοϊκή συγκοινωνία διότι οι σχετικές γραμμές δεν είναι αρκετά προσοδοφόρες για τους ιδιώτες επενδυτές.

Γενικά, το συμφέρον των ιδιωτών μετόχων, η ανάγκη διανομής υψηλών μερισμάτων προς αυτούς, σε αρκετούς τομείς δεν συμβιβάζεται με την ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών. Η ικανοποίηση των πρώτων δεν επιτρέπει την ικανοποίηση των δεύτερων.

ΕΝΑΣ ΑΔΙΑΦΑΝΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

Οι δημόσιες επιχειρήσεις αποτελούν συλλογική ιδιοκτησία της κοινωνίας. Από την ιδιωτικοποίησή τους υπήρξαν ωφελημένοι. Τι κέρδισε όμως το κοινωνικό σύνολο; Ο λογαριασμός κόστους οφέλους δεν έχει ακόμη καταρτισθεί. Όμως οι ιδιωτικοποιήσεις στοίχισαν ακριβά. Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος ανέλαβε χρέη των, προς ιδιωτικοποίηση, επιχειρήσεων ή τις επιχορήγησε για να τις κάνει ελκυστικές. Κανείς δε γνωρίζει τα ακριβή ποσά. Στις τράπεζες το ασφαλιστικό των εργαζομένων δεν λύθηκε πριν τις ιδιωτικοποιήσεις και τώρα  υπάρχουν πιέσεις το κράτος να αναλάβει το κόστος. Οι όροι της κάθε ιδιωτικοποίησης και το τίμημα δεν συζητήθηκαν ποτέ. Το ίδιο και οι υψηλές προμήθειες και διαμεσολαβήσεις.

Υπήρξε ένα πέπλο σιωπής διότι οι μεγάλοι ωφελημένοι των ιδιωτικοποιήσεων είναι ισχυροί παράγοντες της οικονομικής ζωής με επιρροή στα ΜΜΕ και στην πολιτική.

Αδιαφάνεια υπάρχει και ως προς τη χρήση των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις. Τα έσοδα αυτά καταχωρούνται σ’ έναν ειδικό λογαριασμό, η διαχείριση του οποίου γίνεται εκτός προϋπολογισμού. Το Ελεγκτικό Συνέδριο όμως έχει δηλώσει την αδυναμία του να κάνει έλεγχο στο λογαριασμό αυτό και να βεβαιώσει για την ορθή διαχείρισή του.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η κοινωνία αντιμετώπισε παθητικά την ιδιωτικοποίηση ακόμη και κρίσιμων επιχειρήσεων. Πρώτο, γιατί είχε κουραστεί από την κακοδιαχείρισή τους. Είχε συνείδηση ότι χρησιμοποιούντο από τις κυβερνήσεις ως πελατειακοί μηχανισμοί. Και  δεύτερο διότι πίστεψε πώς κάποιο όφελος θα έχει κι αυτή. Αυτό όμως δεν έχει επαληθευτεί.

Είπαν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα απαλλαγεί το κράτος από ελλείμματα. Τα ελλείμματα όμως δεν εξαλείφθηκαν και διαρκώς ζητούνται νέες θυσίες για την κάλυψή τους.

Μετά είπαν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα μειωθεί το Δημόσιο Χρέος. Το χρέος όμως αυξήθηκε. Το κράτος έχει τώρα μεγαλύτερο χρέος αλλά λιγότερα περιουσιακά στοιχεία.

Μετά είπαν ότι θα βελτιωθεί η ποιότητα των υπηρεσιών, θα μειωθούν τα τιμολόγια και η εξυπηρέτηση του πολίτη θα γίνει καλύτερη. Όμως, η ταλαιπωρία των πολιτών συνεχίζεται ίσως υπό νέες μορφές.

Τελικά η κοινωνία συνειδητοποιεί ότι εκείνο που στ’ αλήθεια έγινε ήταν μία τεράστια αναδιανομή πλούτου και εξουσίας σε βάρος των πολιτών και ιδιαίτερα των ασθενέστερων στρωμάτων και προς όφελος κυρίως ενός ολιγαρχικού ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος. Υπό την έννοια αυτή η σχεδόν θριαμβευτική, χωρίς μεγάλες κοινωνικές αντιστάσεις, προέλαση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων κρύβει μέσα της το σπέρμα μιας μελλοντικής αντίδρασης.  Περιεχόμενο της αντίδρασης αυτής, ενδεχομένως, δεν θα είναι η «ανάκτηση των χαμένων εδαφών», αλλά θα είναι κάτι πολύ ευρύτερο και ουσιαστικότερο: η ικανοποίηση των  κοινωνικών αναγκών και η άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, προβλήματα που η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων έκανε οξύτερα.     

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr