Αγαπητοί σύντροφοι,

 

 

η αντικειμενική αδυναμία να παρευρεθώ στη σημερινή συνεδρίαση με υποχρεώνει να διατυπώσω γραπτά ορισμένες σκέψεις επί του προς συζήτηση θέματος.

 

 

 

Παρόλο που το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών –αν και αρνητικό– δεν ήταν καταστροφικό, οι εξελίξεις που ακολούθησαν έχουν δημιουργήσει μια εξαιρετικά αρνητική κατάσταση που έχει γεμίσει με θλίψη, απογοήτευση και θυμό τον κόσμο που μας ψήφισε αλλά και ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας που είχαν επενδύσει πολλές προσδοκίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι οι ευθύνες είναι τεράστιες και αφορούν όχι μόνο συλλογικά τα όργανα στα οποία συμμετέχουμε αλλά και τον καθένα ή την καθεμιά ξεχωριστά.

 

 

 

Με αφετηρία λοιπόν τη  σκέψη αυτή θα ήθελα να επισημάνω ότι από τις ευρωεκλογές και μετά αναπτύσσεται μια δυναμική αντιπαράθεσης και συγκρούσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και τα αποτελέσματα αυτής της συγκρουσιακής λογικής είναι καταστροφικά για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την Αριστερά συνολικά, αυτή η δυναμική πυροδοτείται από πολλές πλευρές με αμείωτη ένταση και αυξανόμενη ανευθυνότητα.

 

 

 

Το τελευταίο επεισόδιο σ’ αυτή την ολισθηρή και αδιέξοδη πορεία είναι οι δηλώσεις, η πληθωρική αρθρογραφία και η στάση γενικότερα του Περικλή Κοροβέση.  Έτσι σήμερα καλούμαστε να συζητούμε το θέμα αυτό σε μια συγκυρία που η κρίση, η καλπάζουσα ανεργία και τα ορατά αδιέξοδα στην πολιτική ζωή της χώρας καθιστούσαν αναγκαίες άλλες προτεραιότητες.

 

 

 

Η ιδιαιτερότητα, κατά τη γνώμη μου, του τελευταίου αυτού επεισοδίου είναι ότι ο Περικλής Κοροβέσης δεν διατυπώνει διαφορετικές πολιτικές απόψεις, πράγμα που θα ήταν θεμιτό, αλλά για να υπηρετήσει τις όποιες δικές του ιδιαίτερες επιδιώξεις, έχει επιδοθεί απρόκλητα σε μια πρωτοφανή προσπάθεια κατασυκοφάντησης και απαξίωσης που κατ’ αρχάς στρέφεται ενάντια στον Συνασπισμό, στην ιστορία του, τα μέλη και τα στελέχη του, την ηγεσία του, αλλά τελικά πλήττει πολιτικά και ηθικά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει μια πολιτική συμμαχία, ούτε καν συνεργασία, αν η κάθε συνιστώσα πολεμά τις υπόλοιπες, και μάλιστα με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Περικλής Κοροβέσης. Η κάθε συνιστώσα ή ο κάθε παράγοντας μπορεί βεβαίως να υπηρετεί τους ιδιαίτερους σκοπούς του, με τρόπο όμως που να μη βλάπτει τις υπόλοιπες δυνάμεις που συγκροτούν την εν λόγω συμμαχία ή συνεργασία.

 

 

Ο Περικλής Κοροβέσης όχι μόνο δεν τηρεί αυτή την αρχή, αλλά για να προωθήσει την άποψή του περί διάλυσης του ΣΥΝ και διάχυσής του στον ΣΥΡΙΖΑ –άποψη που έχει διατυπώσει και δημόσια– καταφεύγει σε αθέμιτα, συκοφαντικά, απαξιωτικά και προσβλητικά για τον κόσμο του Συνασπισμού και ευρύτερα της Αριστεράς μέσα. Δεν υποστηρίζει την, κατά τη γνώμη μου, λανθασμένη ούτως ή άλλως άποψή του με κάποια επιχειρήματα, αλλά για να την προωθήσει προσπαθεί να απαξιώσει τον Συνασπισμό με την ανεύθυνη αναπαραγωγή συκοφαντικών ισχυρισμών, αστήρικτων καταγγελιών, αναπόδεικτων φημών.

 

 

Προσωπικά αντιτάχτηκα πάντα σε τέτοιες μεθόδους ανεξάρτητα από πού προερχόταν και ποιους έπλητταν. Το ίδιο έκανα και πρόσφατα με όσους για διάφορους λόγους στοχοποιούσαν άλλοτε την ΚΟΕ, άλλοτε τον ΣΥΝ ή άλλες συνιστώσες.

 

 

 

Πιστεύοντας πως χωρίς την ομόθυμη καταδίκη τέτοιων πρακτικών, απόψεων και μεθόδων, η συνοχή, ίσως και η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ απειλούνται, ζήτησα, από την αρχή, τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο υπεύθυνο λόγο αντί να εκφωνεί ο καθένας τη δική του υποκειμενική αλήθεια.

 

 

 

Εννοούσα ενδεικτικά τα εξής:

 

 

 

1) Η Κοινοβουλευτική Ομάδα και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράσουν την απερίφραστη πολιτική καταδίκη της στάσης του Περικλή Κοροβέση.

 

 

 

2) Θεωρώ επίσης αναγκαίο η Κοινοβουλευτική Ομάδα, ως αρμόδιο συλλογικό όργανο, να δείξει έμπρακτα ότι η  ίδρυση, η λειτουργία και η εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε αρχές και αξίες και επομένως υπάρχουν όρια στη στάση και τη συμπεριφορά μας, πριν απ’ όλους για εμάς τους βουλευτές, που η ιδιότητά μας θα πρέπει να μεταφράζεται σε υψηλότερο βαθμό ευθύνης και όχι σε μεγαλύτερη ασυδοσία. Θεωρώ δηλαδή ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα, με δεδομένη την ατελή οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί το συλλογικό όργανο αναφοράς για όλους εμάς τους βουλευτές απέναντι στο οποίο είμαστε ή θα έπρεπε να είμαστε υπόλογοι. Ακόμα και αν κάποιος, όπως ο Περικλής Κοροβέσης, θεωρεί ότι δεν οφείλει τίποτα στην Αριστερά, ούτε καν την εκλογή του στην παρούσα θέση.

 

 

 

3) Θεωρώ αναγκαίο να απορρίψουμε συλλογικά και με κατηγορηματικότητα απόψεις και συμπεριφορές που είτε προαναγγέλλουν είτε και επιδιώκουν το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ ή το τέλος του ΣΥΝ. Χωρίς να θεωρώ φετίχ ή αιώνιες τις συγκεκριμένες οργανωτικές μορφές ύπαρξης της Αριστεράς, πιστεύω ότι στην παρούσα συγκυρία και οι δυο αυτές απόψεις δρουν διαλυτικά και οδηγούν σε νέους κατακερματισμούς και στην περιθωριοποίηση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μια ιστορική στιγμή που είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία η μέγιστη συσπείρωσή της.

 

 

 

 

4) Όπως είπα και στην αρχή, οι συλλογικοί όροι ύπαρξης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ και της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας έχουν διαβρωθεί και κλονιστεί πολύ πριν από το τελευταίο επεισόδιο με πρωταγωνιστή τον Περικλή Κοροβέση. Οι αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ είχαν επίσης δεχτεί πλήγματα από πολλές πλευρές. Υπάρχει επομένως ανάγκη μιας ευρύτερης και ειλικρινούς συζήτησης, με στόχο μια «νέα αρχή» που να αφορά το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, τις θεμελιώδεις αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του, το πρόγραμμα και την πολιτική του, την αναγκαία οργανωτική ανασυγκρότηση ή ακόμα και την επανίδρυσή του. Στην κατεύθυνση αυτή, η Κοινοβουλευτική Ομάδα μπορεί να έχει τη δική της ουσιαστική συμβολή. Αυτό όμως κάνει ακόμα πιο αναγκαία την εμπέδωση της συλλογικότητας και την αποκατάσταση του στοιχειώδους αλληλοσεβασμού μεταξύ των μελών της. Και την κατεύθυνση αυτή ακριβώς υπηρετούν όσα ήδη πρότεινα.            

 

Συντροφικά

 

Γιάννης Δραγασάκης