Ομιλία στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Οργάνωση Μελών ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης.

Καλησπέρα σε όλες και όλους και καλή χρονιά,

Ο χώρος εδώ μας επιβάλλει να μην κάνουμε μια κλασική ομιλία, αλλά περισσότερο να συζητήσουμε, νομίζω. Είπαμε να μιλήσουμε σήμερα, μιας και έχει κλείσει πια ένα εξάμηνο από τη νέα διακυβέρνηση, για τις προσδοκίες που καλλιέργησε η Νέα Δημοκρατία και που της επέτρεψε βέβαια να κερδίσει τις εκλογές. Να δούμε τι έγινε, όμως, αυτό το εξάμηνο, τι διαπιστώσεις βγάζουμε και πώς βιώνει ο λαός και η κοινωνία την πολιτική της νέας κυβέρνησης κι επομένως να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα για τις προοπτικές. Αυτό είναι το ένα για το οποίο θα ήθελα να μιλήσω σήμερα. Και το δεύτερο, να δούμε το δικό μας σχέδιο, ποιο είναι, πώς προχωράει, τί δυσκολίες αντιμετωπίζει, πώς διαγράφονται οι εξελίξεις και οι προοπτικές.

i. Η ΝΔ και το σύστημα στήριξής της επί 4 χρόνια καλλιεργούσαν ψευδείς προσδοκίες

Μιλώντας για προσδοκίες, βεβαίως, δεν μιλάμε για τις δικές μας προσδοκίες. Εμείς είχαμε επίγνωση ότι η Νέα Δημοκρατία σήμερα αποτελεί όχι απλώς μια συνέχεια της Δεξιάς, αλλά και ένα μείγμα, ένα υβρίδιο νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών απόψεων. Θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή απέκλειε τα άκρα –όπως έλεγε– διαγράφοντας τον Καρατζαφέρη και άλλους βουλευτές που ανήκαν σε αυτήν την κατηγορία. Σήμερα, έχουμε μια κυβέρνηση που υπουργοί της είναι ακριβώς και εκπρόσωποι τέτοιων δυνάμεων. Άρα, όταν μιλάμε για προσδοκίες, μιλάμε για τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν σ’ έναν κόσμο είτε λόγω της κούρασης από την πολύχρονη ταλαιπωρία, για την οποία θεώρησε κι εμάς υπεύθυνους, επειδή υποχρεωθήκαμε τελικά να εφαρμόσουμε ένα Πρόγραμμα, είτε διότι με τα ΜΜΕ καλλιέργησαν ψευδαισθήσεις ότι τα πράγματα μπορεί να είναι πιο εύκολα απ’ ό,τι τα εμφανίζαμε εμείς∙ ότι δηλαδή εμείς κατά κάποιο τρόπο για λόγους ιδεοληψίας υποτίθεται δεν θέλαμε επενδύσεις και τις καθυστερούσαμε, δεν θέλαμε το «Ελληνικό», άρα το καθυστερούσαμε, ενώ αυτοί μόλις σε μια βδομάδα θα έφερναν μπουλντόζες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από ιδεολογία φορολογούσε, όχι ότι ήταν προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από τη χρεοκοπία, ότι τους πρόσφυγες για κάποιο λόγο τους έφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ κι ότι αυτοί θα κατέβαζαν μια μπάρα και θα έκλειναν τα σύνορα, για να σταματήσουν το κακό. Ίσως κι εμείς τα υποτιμούσαμε όλα αυτά γιατί είναι φαιδρά, δεν έχουν πραγματική βάση, αλλά, ξέρετε, καμιά φορά ο κόσμος με τη μονότονη επανάληψη ίδιων πραγμάτων μπορεί να παρασυρθεί.

ii. Σε 6 μήνες έχουν καταρρεύσει οι περισσότερες υποσχέσεις της ΝΔ

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος για το τί είδαμε αυτούς τους μήνες, διότι είναι πολλά τα θέματα που θα μπορούσε κανείς να θίξει. Αυτό που είδαμε είναι ότι αυτές οι θεωρίες κατέρρευσαν από την πρώτη μέρα: ούτε μπουλντόζες μπήκαν στο «Ελληνικό», ούτε ουρά επενδύσεων άρχισε να έρχεται και για τη φορολογία θα τα πούμε μετά. Και επομένως αρχίζει, νομίζω, ο κόσμος να διαπιστώνει ότι όχι απλώς δεν έχει να πάρει από αυτή την κυβέρνηση, αλλά αντίθετα κινδυνεύουν και αυτά που εμείς μέσα σε συνθήκες μνημονίου καταφέραμε να δώσουμε. Και, επομένως, μπαίνουμε σε μια φάση προβληματισμού και διαφορετικού κλίματος μέσα στην κοινωνία.

Η ΝΔ θέτει στόχο ανάπτυξης το 2,8% που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ

Αρχίζω, λοιπόν, με την πρώτη προσδοκία που καλλιέργησε η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση ότι θα έχουμε μεγάλη ανάπτυξη και για όλους. Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης είχε πει ότι θα έχουμε ρυθμό ανάπτυξης 4% κι ότι από αυτή την ανάπτυξη θα ωφεληθούν όλοι. Η ανάπτυξη είναι σχετική έννοια, αυτό που εννοούσε ήταν μεγέθυνση της οικονομίας, διότι για εμάς η ανάπτυξη πρέπει να είναι ποιοτική, βιώσιμη και με βάση τα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής. Αλλά ας μείνουμε στο επίπεδο αυτό, της ποσοτικής μεγέθυνσης της οικονομίας. Εμείς, λοιπόν, παραδώσαμε την οικονομία να «τρέχει» με ρυθμό αύξησης 2,8% το δεύτερο τρίμηνο του 2019. Ο χρόνος έκλεισε, όπως προβλέπαμε εμείς ότι θα κλείσει, διότι τα στοιχεία δεν έχουν βγει, κοντά στο 2%. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Και τι προβλέπει η νέα κυβέρνηση για το 2020; 2,8%, δηλαδή αυτό που εμείς κατακτήσαμε σε δύσκολες συνθήκες είναι ο στόχος τους για το επόμενο διάστημα.

Χαμηλώνουν τον πήχη ενώ παρέλαβαν σε ευνοϊκές συνθήκες

Κι όλα αυτά παρά τα οφέλη που δημιουργήθηκαν βγαίνοντας από τα μνημόνια, πέφτοντας τα επιτόκια δανεισμού, βγαίνοντας στις αγορές∙ γιατί με όλη αυτή η νέα συνθήκη που μπορέσαμε και δημιουργήσαμε, οπωσδήποτε οι δυνατότητες σήμερα είναι ασφαλώς μεγαλύτερες. Δεν συγκρίνεται, δηλαδή, η σημερινή κατάσταση με την κατάσταση που είχαμε εμείς το 2015 ή και το 2016, όσο συνεχιζόταν η σκληρή διαπραγμάτευση.

Καταργούν τη «13^η σύνταξη»

Ενώ, λοιπόν, αντικειμενικά οι συνθήκες σήμερα είναι ευνοϊκότερες, η νέα κυβέρνηση αντί να δίνει, όπως είπα καταργεί ή παίρνει από τον λαό, καταργεί τη «13^η σύνταξη», η οποία βέβαια δεν ήταν πλήρης για όλους, το είχαμε πει αυτό, για τους χαμηλοσυνταξιούχους ήταν πλήρης για τους άλλους συνταξιούχους μερική∙ αντί λοιπόν να διατηρήσει ή και να ολοκληρώσει αυτή τη σημαντική πολιτική που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, την καταργεί.

Σιωπούν για τον κατώτατο μισθό

Δεν λέει ακόμη τι θα κάνει με τον κατώτατο μισθό, ενώ είχε πει προεκλογικά ότι θα αυξάνει ο μισθός δύο φορές όσο αυξάνει το εθνικό εισόδημα -δηλαδή με βάση τα δικά τους λόγια, αφού θα έχουμε αύξηση του εθνικού εισοδήματος 2,8%, θα έπρεπε να είναι κοντά στο 6% η αύξηση του κατώτατου μισθού. Μέχρι στιγμής απέφυγε ο κ. Μητσοτάκης ν’ απαντήσει και σε σχετική ερώτηση που κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας.

Η ΝΔ λογοδοτεί στα συμφέροντα που τη στηρίζουν όχι στο λαό

Περικόπτει κοινωνικές δαπάνες, περικόπτει επιδόματα. Άρα το ερώτημα είναι ακριβώς αυτό: πώς γίνεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπό πολύ δυσκολότερες συνθήκες και με όλη αυτή την καταθλιπτική πίεση του μνημονίου και των δανειστών να μπόρεσε να δώσει και να στηρίξει αδύναμα στρώματα της κοινωνίας και σήμερα που βγήκαμε από τα μνημόνια, η νέα κυβέρνηση να κάνει το αντίθετο; Η απάντηση, βεβαίως, είναι ότι αυτή είναι η διαφορά. Η διαφορά ανάμεσα σε μία κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία στηρίζεται στον λαό και σε μια κυβέρνηση της Δεξιάς, η οποία στηρίζεται στα συμφέροντα που εξόφθαλμα τη στηρίζουν.

Αρνητικό ρεκόρ δημοσίων επενδύσεων, άφαντες οι ιδιωτικές επενδύσεις

Το άλλο θέμα είναι οι επενδύσεις. Έλεγαν ότι υπάρχει «ουρά» επενδύσεων στα συρτάρια του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης κι ότι μόλις έρθουν αυτοί θα αρχίσουν να «τρέχουν» οι επενδύσεις. Κατ’ αρχάς, επειδή ήμουν από τον Μάρτιο του 2018 και μετά στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, εμείς δεν αφήσαμε καμία επένδυση στο συρτάρι και αυτό αποδείχτηκε. Και όποιες επενδύσεις εγκαινίασε ο κ. Γεωργιάδης, είναι επενδύσεις που τις είχαμε δρομολογήσει εμείς ή κάποιες λίγες που είχαν νομικά προβλήματα και δεν μπορούσαμε να τις εγκρίνουμε. Και σε ό,τι αφορά τις δημόσιες επενδύσεις, που αυτές εξαρτώνται από την κυβέρνηση, διότι ιδιωτικές επενδύσεις μπορεί να θέλεις, αλλά να μην έρχονται, είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν, ενώ έλεγαν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα κόβει τις δημόσιες επενδύσεις, δήθεν για να δημιουργεί υπερπλεονάσματα και να δίνει κοινωνικά μερίσματα, κι αυτό το εμφάνιζαν ως μία «συνωμοσία» δική μας. Τι προέκυψε τώρα; Προέκυψε ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2019, από τότε δηλαδή που ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είχαμε το χαμηλότερο ύψος δημόσιων επενδύσεων την τελευταία εικοσαετία. Και υπάρχει περίπτωση να συνεχιστεί αυτό, πρώτον, διότι δεν είχαν υπόψη τους πώς ακριβώς λειτουργεί το όλο σύστημα, ποια ήταν τα πραγματικά προβλήματα, τα οποία δημιουργούσαν δυσκολίες και τι πρέπει να γίνει, για να αντιμετωπιστεί το θέμα. Και αντί να συνεχίσουν την Αναπτυξιακή στρατηγική, που εμείς είχαμε διαμορφώσει και αποτελούσε μια βάση και για μας και για τους επενδυτές και για τον κόσμο να ξέρει τί οικονομία έχουμε και τι οικονομία θέλουμε να κάνουμε, την κατάργησαν, δημιουργώντας ένα κλίμα ότι αρκεί να υπάρχει δραστηριότητα σε οποιονδήποτε τομέα, ας είναι εξορύξεις, μεταποιήσεις, καζίνο. Σήμερα οι οικονομίες, εφόσον ζούμε και σε μία «παγκόσμια χώρα», πρέπει έχουν στοχευμένη εξειδίκευση ώστε να προσελκύουν επενδύσεις και εγχώριες και ξένες.

Οι μπουλντόζες που… θα έμπαιναν στο «Ελληνικό»

Σε ότι αφορά το «Ελληνικό», πέρα από το αστείο της υπόθεσης, οι μπουλντόζες δεν μπήκαν γιατί η επένδυση δε ήταν από την αρχή σχεδιασμένη, δόθηκε το τεράστιο οικόπεδο στον επενδυτή χωρίς να έχουν λυθεί θέματα χωροταξίας, δασαρχείου, πολεοδομίας, αρχαιολογίας, χωρίς να έχει καθοριστεί που θα είναι δημόσιος χώρος, που δημόσιο πάρκο και που άλλοι χώροι.

Για να ξεκινήσει αυτή η επένδυση πρέπει να λήξει η υπόθεση του καζίνο, η υπόθεση του διαγωνισμού, να μην υπάρχουν ενστάσεις, να αναλάβει ο επενδυτής για το καζίνο και τότε θα αρχίσει η διαδικασία κοκ. Άρα και στο μέτωπο αυτό τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που έλεγε ο κ. Μητσοτάκης.

Λίγες για τους πολλούς, άνισες υπέρ των εχόντων και άδικες για τους μικρούς και μεσαίους οι φοροελαφρύνσεις της ΝΔ

Στο θέμα της φορολογίας, η κυβέρνηση εφάρμοσε κάτι που επειδή ακόμα η νέα κυβέρνηση ήταν στις αρχές, δεν το κατάλαβαν οι περισσότεροι. Οι φοροαπαλλαγές της ΝΔ ήταν πολύ λιγότερες από αυτές που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες κι από αυτές που είχε εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ με την προϋπόθεση ότι θα ήταν κυβέρνηση για το 2020. Δεν έκανε δηλαδή κάτι παραπάνω∙ 1,2 δισ. ευρώ είναι τα λεφτά όλων των φοροαπαλλαγών, με το 60% να πηγαίνει σε μία κατηγορία, σε αυτούς που έχουν μεγάλα κέρδη και μερίσματα, ενώ έδωσε κάτι σε ελεύθερους επαγγελματίες, που είχαν περάσει δύσκολες μέρες ιδίως λόγω σύμπτωσης μεγάλων εισφορών και μεγάλης φορολογίας. Διότι και σε αυτούς αυξάνουν τις κατώτατες εισφορές, το 80% του συνόλου των επαγγελματιών δηλαδή. Άρα έχουμε φοροελαφρύνσεις λίγες, άνισες και άδικες.

Για να γίνει πιο σαφές ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας μέτοχος, που έχει εισοδήματα από ομόλογα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια κ.λπ. και μία μισθωτή υπάλληλος και άλλος ένας ελεύθερος επαγγελματίας. Τότε, για τον πρώτο η φορολογία θα μειωθεί στο 50%, δηλαδή από 10% φόρο μερισμάτων θα πληρώσει 5%, για τη δεύτερη θα παραμείνει ίδια η κατάσταση και για τον τρίτο αν είναι μικρός ελεύθερος επαγγελματίας είναι αμφίβολο εάν θα υπάρξει κάποια βελτίωση. Άρα το σενάριο της μεσαίας τάξης που θα ανασάνει καταρρίπτεται.

Στελέχωση του κράτους: Η απομυθοποίηση της «αριστείας»

Το άλλο θέμα είναι η στελέχωση του κράτους με δήθεν άξιους και άριστους γιατί εμείς δεν είχαμε ούτε άξιους ούτε άριστους (!). Κι είδατε τι έγινε σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, όπως η ΕΥΠ, οι διοικήσεις νοσοκομείων κ.λπ.. Εδώ έγινε αυτό που υποψιαζόταν ο κόσμος την διακυβέρνηση με ρουσφέτια, με κατάληψη του κράτους με λίστες κ.λπ. Δεν υπάρχει περιθώριο για αυταπάτες.

Ασφάλεια για την κοινωνία και όχι ως επικοινωνιακό άλλοθι για συντηρητικό αυταρχισμό

Τέλος, προτεραιότητα λέει ο κ. Μητσοτάκης είναι η ασφάλεια. Τι εννοεί όμως ως ασφάλεια; Ασφάλεια δεν είναι να έχουν οι νέοι δουλειά, να μην φεύγουν στο εξωτερικό, η μητέρα να μην ανησυχεί για το αν θα έχει παιδικό σταθμό για το παιδί της; Η ανασφάλεια αυξάνεται, λοιπόν, δεν μειώνεται με τη νέα κυβέρνηση, που καταρρίπτει ό,τι μέτρο πήραμε για τα εργασιακά, την υγεία, την ασφάλιση κ.ά.∙ τί θα γίνει με την ιδιωτική εκπαίδευση, πόσα χρήματα απαιτούνται για τη φοιτητική στέγαση στην επαρχία -εμείς ξεκινήσαμε το πρόγραμμα για τις φοιτητικές εστίες αλλά δεν προλάβαμε να το δώσουμε- και τι θα γίνει με το θέμα της στέγασης γενικότερα.

Η νέα κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει καμία τέτοια ανασφάλεια, αλλά μόνο το θέμα των «Εξαρχείων» κι αυτά οξύνουν κι άλλο την κατάσταση παρά επιλύουν, διότι οι κοινωνίες για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αποσύνθεσης και διεύρυνσης κοινωνικών ανισοτήτων, φτώχειας κ.λπ. αντιδρούν με αποτέλεσμα τέτοια φαινόμενα, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά παντού. Άρα, το θέμα της ασφάλειας η κυβέρνηση το χρησιμοποιεί επικοινωνιακά κι  ως ένα μέσο για να εισάγει ένα πιο αυστηρό μοντέλο διακυβέρνησης παραβλέποντας όλους τους άλλους παράγοντες που οδηγούν εκεί για να μην αναφερθούμε και σε διεθνή θέματα, θέματα περιβάλλοντος, μόλυνσης της ατμόσφαιρας κ.λπ.

Είναι πολύ σοβαρό το θέμα και πρέπει να έχουμε μία συγκροτημένη προσέγγιση ως Αριστερά γύρω από αυτά τα θέματα της επισφάλειας.

Άρα, τρία είναι τα συμπεράσματα:

• Μας κυβερνά η Δεξιά με τον τρόπο που ξέρει να κυβερνά η Δεξιά: κατάληψη του κράτους, χρησιμοποίηση του κράτους ως λάφυρο εξουσίας, διαμοιρασμός του κράτους στα διάφορα φέουδα τα οποία υπάρχουν στο εσωτερικό της, δημαγωγία, η οποία σήμερα εντείνεται και με το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ και με τη βοήθεια αυτού που λέμε fake news.
• Δεν πρέπει να μείνουμε, όμως, μόνο στο ότι οι προσδοκίες διαψεύστηκαν, αυταπάτες δεν υπάρχουν, πρέπει να δούμε και τους κινδύνους που διαμορφώνονται. Έχουμε μια κυβέρνηση κι έναν Πρωθυπουργό αναξιόπιστο, διότι όταν την παραμονή των εκλογών λες «προδοτική» τη συμφωνία των Πρεσπών και την επομένη λες «εγώ τη στηρίζω», ο κόσμος σε ακούει με ερωτηματικό. Όταν πηγαίνεις στην Ουάσινγκτον και λες «είμαι δεδομένος και προβλέψιμος», αυτό δεν μπορεί να χτίσει πολυδιάστατη πολιτική. Πολυδιάστατη πολιτική σημαίνει: μιλώ με όλους, συζητώ με όλους και δεν θεωρούμαι για κανέναν δεδομένος. Αν πεις στον έναν ότι είσαι δεδομένος και προβλέψιμος, οι άλλοι τι θα πουν; Και δεν ξέρω αν συνδέεται αυτό και με το ό,τι έγινε αυτή η σύνοδος στο Βερολίνο για τη Λιβύη κι ούτε προσκληθήκαμε, ούτε τίποτα. Αναξιοπιστία, λοιπόν, της κυβέρνησης και συνειδητά ψέματα. Διότι δεν ήταν λάθη όλα αυτά που καλλιεργούσαν πριν ή αυτό το παιχνίδι με τις Πρέσπες, για να κερδίσουν τους ακροδεξιούς εκλογικά.
• Όλες οι πολιτικές της κυβέρνησης συνοψίζονται σ’ ένα αποτέλεσμα: διεύρυνση των ανισοτήτων και των αδικιών. Δεν έχουμε κανέναν τομέα που να μπορούμε να πούμε ότι μειώνονται οι ανισότητες, οι φορολογικές ανισότητες διευρύνονται με τον τρόπο που είπα, οι ανισότητες μεταξύ μισθων και κερδών διευρύνονται κοκ. Εμείς είχαμε μια Αναπτυξιακή Στρατηγική, όπως είπα, είχαμε το σχέδιο να το περάσουμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στη γνώση, σε ποιοτικά προϊόντα, με μια οικονομία που να μπορεί και να εξάγει και να υποκαθιστούμε τις εισαγωγές, ένα μοντέλο, δηλαδή, διαφορετικό από αυτό που είχαμε όταν μπήκαμε στην κρίση. Αυτά που κάνουν, μάς επαναφέρουν στο μοντέλο που είχαμε πριν από την κρίση. Ξανά ο μισθός αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως εργασιακό κόστος και θεωρείται ο βασικός παράγοντας ανταγωνιστικότητας. Μα αν ήταν έτσι, η Βουλγαρία θα ήταν πιο μπροστά από εμάς, το Μπαγκλαντές ακόμα περισσότερο. Δεν μπορείς, δηλαδή, να αντιγράφεις τα πρότυπα που είναι πίσω από σένα, αν θες να αντιγράψεις, πρέπει να αντιγράψεις αυτούς που είναι πιο μπροστά από σένα. Κι αυτοί που είναι πιο μπροστά από εμάς, είναι μπροστά, επειδή επενδύουν στη γνώση, στην τεχνολογία, στην οργάνωση, στον σχεδιασμό, στην πρόληψη προβλημάτων, στην αντιμετώπιση κινδύνων, στη θωράκιση των οικονομιών τους.

Άρα, πρέπει να ανασκουμπωθούμε. Ο κ. Μητσοτάκης έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών ένα μήνα αφότου ανέλαβε. Εμείς δεν θα κάνουμε κάνουμε το ίδιο, να ζητάμε εκλογές, Αυτό, όμως, που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι πρέπει να μπούμε σε μια προσπάθεια πιο έντονης, πιο συντονισμένης και πιο οργανωμένης αντιπαράθεσης με την πολιτική αυτή, για να αποτρέψουμε κινδύνους και για να προετοιμάσουμε τις προϋποθέσεις για μια νέα νίκη, για μια νέα κυβέρνηση της Αριστεράς και των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, που θα μπορέσει να βάλει τη χώρα στον δρόμο της ανασυγκρότησης, των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

iii. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κορμός μιας ευρείας αριστερής προοδευτικής παράταξης

Να κλείσω, λοιπόν, με λίγα λόγια για το δικό μας σχέδιο. Αφετηρία του δικού μας σχεδίου είναι ότι πρέπει να συγκροτήσουμε ένα ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο και ισχυρό και όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά ισχυρό, ο οποίος να είναι σε θέση να λειτουργήσει όχι απλώς ως ένα ισχυρό κόμμα, αλλά ως ο οργανωτής, ο κορμός μιας ευρείας αριστερής προοδευτικής παράταξης. Αυτό είναι το καινούριο στοιχείο που πρέπει να βάλουμε στον προβληματισμό μας.

Απέναντι σε ένα συνασπισμό συμφερόντων που συγκροτείται γύρω από τη ΝΔ

Γιατί είναι αναγκαίο αυτό; Είπα ήδη τον ένα λόγο. Ο αντίπαλός μας δεν είναι μόνο η Νέα Δημοκρατία, είναι ένας συνασπισμός συμφερόντων που συγκροτήθηκε γύρω από τη Νέα Δημοκρατία, που εκφράζεται μέσω αυτής. Είναι συμφέροντα, είναι τα Μέσα Εημέρωσης, είναι ο ΣΕΒ, είναι αυτό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μπλοκ. Είναι παλιές δυνάμεις του κατεστημένου, ακόμη και παλιές ελίτ, οι οποίες θεωρούν υπεύθυνους εμάς, επειδή έχασαν την αίγλη και τα πόστα που είχαν. Άρα, διαμορφώθηκε ένα τέτοιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο ήθελε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, ούτως ώστε να μπορέσει να επανέλθει και να κάνει αυτό που έκανε πάντα, δηλαδή να απομυζά το κράτος και τους πόρους του. Μάλιστα ένας δημοσιογράφος το είπε πολύ καθαρά, όχι αριστερός, αλλά αντίθετα από αυτούς που επαινούν και στηρίζουν την κυβέρνηση. Λέει, λοιπόν: «Τι περιμένετε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Αυτό το οποίο κλήθηκε να κάνει ήταν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε, άρα πέτυχε». Αυτή ήταν η προσδοκία τους. Αλλά ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με το ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός σήμερα απαιτεί, όπως έχουμε απέναντί μας ένα συνασπισμό με κόμμα, συμφέροντα, ινστιτούτα, διάφορες μετωπικές οργανώσεις, έτσι κι εμείς να δημιουργήσουμε έναν αντίστοιχο συνασπισμό κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, και είμαστε σε αυτή την κατεύθυνση.

Οι μεγάλες προκλήσεις απαιτούν μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία

Ο δεύτερος, όμως, λόγος  είναι επίσης πολύ σημαντικός: Τα προβλήματα της χώρας, τα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας απαιτούν έναν τέτοιο μεγάλο συνασπισμό, απαιτούν μια τέτοια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Αναφέρομαι κατ’ αρχήν στις νέες προκλήσεις, όπως την κλιματική αλλαγή. Κλιματική αλλαγή σημαίνει ότι θα αλλάξουν τα πάντα, ο τρόπος που λειτουργεί η οικονομία, ο τρόπος που λειτουργεί η κατανάλωση, ο τρόπος που λειτουργούν οι κοινωνίες, βέβαια σε μια κλίμακα χρόνου. Αλλά αυτά απαιτούν αλλαγές οι οποίες πρέπει να σχεδιαστούν και να γίνουν. Είναι η 4^η Βιομηχανική Επανάσταση, οι νέες αλλαγές που θα έχουμε παντού και ειδικά στην εργασία. Είναι οι μεγάλες ανισότητες οι οποίες υποσκάπτουν τη συνοχή και την αντοχή της κοινωνίας ενόψει και πιέσεων που έχουμε από το εξωτερικό. Είναι η εκτεταμένη παραοικονομία και φοροδιαφυγή που δεν προλάβαμε να αντιμετωπίσουμε και αποτελεί υπόθεση του μέλλοντος. Είναι οι αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις. Είναι ο ιδιόμορφος καπιταλισμός που έχουμε στην Ελλάδα, -μπορώ να το πω έτσι- με φαινόμενα που αλλού είναι περιθωριακά, εδώ να είναι σχεδόν κυρίαρχα, όπως το μαύρο χρήμα και η γκρίζα οικονομία. Όλα λοιπόν αυτά τα προβλήματα και πολλά άλλα δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις με πλειοψηφία 150 βουλευτών στη Βουλή. Πρέπει να έχεις μια δύναμη μέσα στην κοινωνία και αυτό εμάς μας έλειψε τα χρόνια που πέρασαν. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε αυτό το στήριγμα μέσα στην κοινωνία. Δεν μπορούσε να το έχει αλλά είναι κάτι αναγκαίο, στοίχημα του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι εφικτό;  Είναι δύσκολο αλλά δεν είναι ανέφικτο. Γιατί είναι δύσκολο; Δεν είναι δύσκολο λόγω του μεγάλου στόχου μας- και μάλιστα ο πρόεδρός μας έβαλε τον πήχη ψηλά, μίλησε για πολύ μεγάλη αύξηση γύρω στο 10% του εκλογικού σώματος. Και όμως έχει δίκιο στο στόχο αλλά θα μιλήσω στη συνέχεια γι’ αυτό. Η βασική δυσκολία δεν προέκυπτε από αυτό, αλά από το ότι επιχειρούμε αυτό το ποιοτικό άλμα του κόμματος και της παράταξης σε συνθήκες απαξίωσης των κομμάτων, σε συνθήκες κρίσης του κομματικού φαινομένου και της συλλογικότητας. Αυτή είναι η δυσκολία και υπάρχει παντού, όχι μόνο εδώ. Όλα όσα κάναμε ως τώρα ήταν δύσκολα. Μερικοί από εσάς μπορούσατε να συμμετέχετε και να κουβεντιάζαμε τότε στην αρχή του ΣΥΡΙΖΑ ή στην αρχή που προέκυψε το ενδεχόμενο να διεκδικήσουμε την εξουσία, να πάρουμε την κυβέρνηση κλπ. Τότε όταν ήμασταν ακόμα στο 4%. Ήταν δύσκολες επιλογές. Εγώ πιστεύω ότι δικαιωθήκαμε στην τόλμη αυτή.

Δύναμή μας ο λαός

Το νέο στοίχημα μας είναι να πάμε κόντρα στο ρεύμα και να μπορέσουμε να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, αριστερό, κόκκινο, πράσινο, αυτό που θέλει η εποχή μας. Ένα κόμμα των μελών και όχι των παραγόντων, ονομάτων, τάσεων κ.λπ. χωρίς να σημαίνει αυτό εμπόδιο στην κίνηση των ιδεών. Άρα είναι ένα στοίχημα το οποίο είναι δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο. Επίσης ένας άλλος λόγος που κανείς θα ήθελε να δικαιωθεί είναι ότι εμείς, η Αριστερά γενικότερα, δεν μπορούμε να έχουμε ποτέ τα «όπλα» του αντιπάλου. Μου λένε μερικοί να έχουμε τα δικά μας τηλεοπτικά κανάλια. Αν τα είχαμε θα μας ήλεγχαν. Εμείς δεν γίνεται να συναλλασσόμαστε με συμφέροντα, θα μας στήριζαν για να μας ελέγχουν. Η δύναμη της Αριστεράς είναι ο λαός είναι ο κόσμος και οι πρωτοβουλίες που μπορούμε να πάρουμε και τα άλλα, τα μικρά «όπλα» που μπορούμε εμείς να δημιουργήσουμε. Άλλωστε έτσι ήρθαμε στην εξουσία, δεν μας βοήθησε κανείς από αυτούς να έρθουμε στην εξουσία. Άρα, για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να προχωρήσουμε.

Ισχυρή παράταξη, προγραμματικά προετοιμασμένη για τη 2^η φορά Αριστερά

Ο πρόεδρός μας έβαλε ψηλά τον πήχη κάτι που, όμως, είναι θεωρητικά σωστό. Είπε ότι δεν μπορεί να συμψηφίζεται το 32%, δηλαδή περίπου 2 εκατ. ψηφοφόροι, με ένα κόμμα όπως όταν συγκέντρωνε 3% ή 4%. Είναι μία μεγάλη αναντιστοιχία αυτή και όντως πολλά αριστερά κόμματα έφτασαν σε ποσοστά ακόμη και πάνω από 10%. Όμως, νομίζω ότι αυτόν τον στόχο πρέπει να τον πετύχουμε όχι, όμως, σε μία φάση. Δεν ξέρω πώς πάτε εδώ στην Κυψέλη, στο Δυτικό Τομέα Αθηνών όπου είμαι βουλευτής, βλέπω εφικτό διπλασιασμό και τριπλασιασμό των μελών, Συνέδριο, σχέδιο μετά, ξανά νέα εξόρμηση. Κάπως έτσι το φαντάζομαι, να δοκιμάσουμε και νέα συστήματα και οι τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν.

Mε αυτές τις σκέψεις ήθελα να πω ότι είμαστε μπροστά σε ένα νέο στοίχημα, σε ένα νέο εγχείρημα. Κάναμε ό,τι κάναμε, πρέπει να κάνουμε απολογισμούς, αποτιμήσεις, να βγάλουμε συμπεράσματα και μαθήματα για το μέλλον, αλλά να δοκιμάσουμε τώρα και τον στόχο για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, μια ισχυρή παράταξη, προγραμματικά προετοιμασμένη να διεκδικήσει τη 2^η φορά Αριστερά. Σας ευχαριστώ.