Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου των (Γ. Μηλιού, Δ. Δημούλη, Γ. Οικονομάκη)_Η θεωρία του Μαρξ για τον καπιταλισμό_

Το βιβλίο των Μηλιού, Δημούλη, Οικονομάκη, επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Μπορούμε να διαβάσουμε σ’ αυτό μια προσπάθεια αναζήτησης μιας «καθαρότητας» μέσα στο έργο του ίδιου του Μαρξ μέσα από την απόρριψη ή την αναθεώρηση των ποικίλων αναθεωρήσεων που έχουν επιχειρηθεί στο έργο αυτό. Ή ακόμη μπορούμε να το εντάξουμε σε μια προσπάθεια μιας κάθαρσης του έργου του Μαρξ από σχηματοποιημένες, από ιδεολογικές χρήσεις του σε βάρος του επιστημονικού περιεχομένου του ή θεολογικού τύπου αναγνώσεις του.

Νομίζω όμως ότι όλες αυτές είναι παράπλευρες προσεγγίσεις, αφού το βιβλίο αυτό μας υποδεικνύει ένα δρόμο που, κατά τη γνώμη μου, βοηθά στην ανάπτυξη της Μαρξιστικής σκέψης. Έχει, δηλαδή, η προσπάθεια των συγγραφέων ένα χαρακτήρα προωθητικό. Βλέπει προς τα μπροστά και όχι προς τα πίσω. Απαντά σ’ ένα πρόβλημα κεντρικό, αυτό της ανάπτυξης της Μαρξιστικής θεωρίας, μια ανάγκη που γεννήθηκε μαζί με το έργο του Μαρξ, αφού ο Μαρξ και ο Έγκελς δεν μπορούσαν να επεκτείνουν την ανάλυσή τους σε όλα τα πεδία. Υπήρχαν, επομένως, εξ αρχής κενά που έπρεπε να καλυφθούν, πτυχές της ίδιας  της θεωρίας που θεμελίωσαν, που έπρεπε να συμπληρωθούν.

Κυρίως όμως το πρόβλημα της ανάπτυξης της θεωρίας που θεμελίωσαν οι Μαρξ και ΄Εγκελς, εγγενές σε κάθε θεωρία, έγινε πιο έντονο εξ αιτίας των επιτυχιών της ίδιας της θεωρίας και της οργανικής σύνδεσής της με το εργατικό κίνημα. Οι ποικίλες καταστάσεις στις οποίες το τελευταίο βρέθηκε και η νικηφόρα έκβαση της Οκτωβριανής Επανάστασης, έθεταν στη Μαρξιστική θεωρία νέα προβλήματα προς αντιμετώπιση. Αλλά και η εξέλιξη του ίδιου του καπιταλισμού και η ανάπτυξη των επιστημών και της γνώσης σε όλες τις σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας από τη μια επιβεβαίωναν τις βασικές θεμελιώσεις του έργου του Μαρξ, από την άλλη όμως έφερναν στο προσκήνιο νέα πεδία προς εξερεύνηση.

Αυτή η αναγκαία, λοιπόν, ανάπτυξη της Μαρξιστικής θεωρίας πρέπει να αναγνωρίσουμε δεν έγινε ως τώρα με έναν οργανικό τρόπο ακόμη και όταν επιχειρήθηκε. Η προσπάθεια αυτή οδήγησε σε πολλαπλές ερμηνείες και ποικίλους Μαρξισμούς, σε οξείες διαμάχες, σε αγιοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις. Μέσα σε μια τέτοια πανσπερμία διαφορετικών εκδοχών μπορούμε να διακρίνουμε ένα δρόμο ανάπτυξης της μαρξιστικής θεωρίας που στηρίχθηκε αφ’ ενός σ’ αυτό  που οι συγγραφείς αποκαλούν «αγιοποίηση» του έργου του Μαρξ και αφετέρου σε μια μέθοδο προσθηκών, πάνω στο έργο του Μαρξ, ως μια συμβολή στην ανάπτυξή του. Έτσι είχαμε την προσθήκη του Μονοπωλιακού Καπιταλισμού, του ΚΜΚ, της «γενικής κρίσης» του καπιταλισμού και άλλων χωρίς να απασχολεί πάντα η εσωτερική συνοχή αυτών των κατασκευών ή η συμβατότητά τους με το θεμελιώδες έργο του Μαρξ. Η προσπάθεια αυτή σχηματοποιήθηκε ιδίως μετά το θάνατο του Λένιν. Η ανάπτυξη της θεωρίας πέρασε στην ευθύνη των καθοδηγητικών οργάνων των Κομμουνιστικών Κομμάτων, γραφειοκρατικοποιήθηκε, αποστεώθηκε.

Ένας δεύτερος δρόμος ανάπτυξης πήρε τη μορφή ενός πολυσυλλεκτισμού και σε μια προσπάθεια συνένωσης της Μαρξιστικής θεωρίας με άλλες θεωρίες με ένα τρόπο αθροιστικό. Αντί, δηλαδή, της ανάπτυξης της Μ-Θ πάνω στις δικές της βάσεις επιδιώχθηκαν δάνεια, συμπληρώσεις ή προσθήκες δίπλα στο έργο του Μαρξ ως μια προσπάθεια διεύρυνσης του ορίζοντά του.

Η προσέγγιση των Μ-Δ-Ο μπορεί να αποτελέσει μια τομή ως προς την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, της ανάπτυξης δηλαδή της Μ-Θ, αφού ως πρώτο ζητούμενο θέτουν και ορθά την εσωτερική συνοχή, τη συνέπεια και την αξιοπιστία της Μαρξιστικής θεωρίας. Αυτό οδηγεί τους συγγραφείς να υιοθετήσουν μια κριτική στάση απέναντι στο έργο του ίδιου του Μαρξ, να ελέγξουν το ίδιο το έργο αυτό, από την άποψη της εσωτερικής του συνοχής, της εσωτερικής συνέπειας και αξιοπιστίας και να διαπιστώσουν, εν τέλει, όχι μόνο λάθη κατανόησης ή ερμηνείας, αλλά και αντιφάσεις και ασυνέπειες στο εσωτερικό του έργου αυτού. Αναδεικνύουν έτσι το καθήκον της επίλυσης των αντιφάσεων αυτών και άρσης των ασυνεπειών, όχι με δάνεια ή με προσθήκες, αλλά με μια προσπάθεια ανασύνθεσης και ανασυγκρότησης της ίδιας της σκέψης του Μαρξ στην πορεία της εξέλιξης και διαμόρφωσής της.

Την προσπάθεια αυτή αναλαμβάνουν οι συγγραφείς, του υπό συζήτηση βιβλίου, και την επιχειρούν σε μια σειρά από επίμαχα ζητήματα. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής σημείο προς σημείο, αφού το καθένα από τα σημεία αυτά πρέπει να γίνει αντικείμενο διαλόγου.

Θεωρώ όμως ορθή και επίκαιρη, την  ανάδειξη της πρωταρχικότητας της ταξικής πάλης, όχι ως ένα εξωτερικό, αλλά ως ένα εσωτερικό στοιχείο στην εξέλιξη και τη θεώρηση του καπιταλισμού. Νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε λίγο στο σημείο αυτό, δεδομένου ότι αυτή η παραδοχή έχει άμεσες και πρακτικές συνέπειες σε ό,τι αφορά  τους καθημερινούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.

Η θέση αυτή, για παράδειγμα, δείχνει την ανεδαφικότητα απόψεων που αντιλαμβάνονται τις ενδογενείς τάσεις του κεφαλαίου ως φυσικές μη αναιρέσιμες ή τροποποιήσιμες τάσεις. Αυτό αναδεικνύεται στη θεώρηση που επιχειρούν οι συγγραφείς στο ζήτημα της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους όσο και στο ζήτημα των κρίσεων, θεώρηση που προφυλάσσει το εργατικό κίνημα τόσο από αντιλήψεις αυτόματης κατάρρευσης του καπιταλισμού, ως αποτέλεσμα των κρίσεών του, όσο και από αντιλήψεις που αρνούνται τη δυνατότητα μεταρρυθμίσεων, αντιλήψεις διάχυτες στην πρακτική π.χ. του ΚΚΕ.  Αυτή η διαπίστωση είναι συνεπής προς τη θέση του ίδιου του Μαρξ που θεωρούσε ότι ακόμη και μια συμμαχία εργαζομένων και ανέργων θα επέφερε μια τροποποίηση του γενικού νόμου της κεφαλαιακής συσσώρευσης. Είναι άλλο βέβαια το ζήτημα πώς συνδέεται ο αγώνας για μεταρρυθμίσεις με μια στρατηγική υπέρβασης του καπιταλισμού.

Επιφύλαξη μου δημιουργεί η γενικευμένη απόρριψη της θεωρίας του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Ασφαλώς είναι σωστό ότι το μονοπώλιο έχει τη          μήτρα του στον ελεύθερο ανταγωνισμό, κι επομένως ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν καταργεί ούτε αναιρεί τις θεμελιώδεις ιδιότητες του καπιταλισμού. Ωστόσο η  συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και ιδίως του τραπεζικού, ακόμη και αν δεν οδηγεί σε μονοπωλιακές καταστάσεις, με βάση τον  τυπικό ορισμό των τελευταίων, οδηγεί σε δομικές αλλαγές στη λειτουργία του καπιταλισμού και του ανταγωνισμού, που πρέπει να επισημανθούν και να μελετηθούν και όχι μόνο από στενά οικονομική άποψη. Στην ουσία ο γιγαντισμός των συγκεντρώσεων του κεφαλαίου, ιδίως σε σύνδεση με την ιδιωτικοποίηση της έρευνας, οδηγεί στην εμφάνιση δικτατοριών μέσα στις δημοκρατίες, γεγονός το οποίο θέτει προς διερεύνηση ζητήματα τόσο οικονομίας όσο και πολιτικής.

Ανεξάρτητα όμως από επιμέρους παρατηρήσεις ή ενστάσεις, το εγχείρημα το οποίο αναλαμβάνουν οι συγγραφείς του υπό συζήτηση Βιβλίου, είναι ασφαλώς τολμηρό, φιλόδοξο, δύσκολο και δεν είναι απαλλαγμένο από παγίδες.  Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα εγχείρημα γόνιμο, που σαφώς υπερτερεί έναντι όλων των άλλων προσεγγίσεων.

Ο κίνδυνος που εμπεριέχεται στην προσπάθεια αυτή, είναι να παγιδευτεί, ανεξάρτητα από την πρόθεση των συγγραφέων, σε μια συζήτηση στο εσωτερικό του Μαρξιστικού έργου, μια ακαδημαϊκή συζήτηση μεταξύ ειδικών, επί της μεθόδου αυτής καθαυτής, και όχι ως μια συζήτηση επί των απαντήσεων που η μέθοδος καλείτε να δώσει στα σύγχρονα προβλήματα των κοινωνικών αγώνων.

Για την αποφυγή του κινδύνου αυτού, η θεωρητική προσπάθεια που μας προτείνουν οι συγγραφείς του παρόντος έργου πρέπει να συνδεθεί εξαρχής οργανικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανάπτυξη της υπαρκτής ταξικής πάλης και της Αριστεράς στην εποχή μας.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr