Συνέντευξη στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ”_Η Αριστερά πρέπει να προτείνει σχέδιο για την οικονομία εναλλακτικό στις νεοφιλεύθερες επιλογές_

Η Αριστερά πρέπει να προτείνει σχέδιο για την οικονομία εναλλακτικό στις νεοφιλελεύθερες επιλογές

1) Από όλες σχεδόν τις πλευρές, από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΕΒ, την Κομισιόν, τα κανάλια, ακούμε ότι η ελληνική οικονομία έχει σοβαρότατα προβλήματα που την κάνουν να μην είναι ανταγωνιστική. Ποια είναι, κατά την άποψή σου, η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Τα προβλήματα είναι έτσι όπως τα εμφανίζουν, είναι μόνο αυτά, υπάρχουν κι άλλα;

Πέρυσι, οι εξαγωγές της χώρας μας ήσαν 12,6 δις ευρώ, οι εισαγωγές 38 δις ευρώ. Ε, όταν μια χώρα πληρώνει για εισαγωγές υπερτριπλάσια απ’ όσα εισπράττει από εξαγωγές ασφαλώς και έχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό.

Το παραγωγικό σύστημα πάσχει. Δεν παράγει διεθνώς αναγνωρίσιμα και εμπορεύσιμα αγαθά ούτε δημιουργεί επαρκείς θέσεις απασχόλησης.

Αλλά δεν είναι το  μόνο πρόβλημα. Ταυτόχρονα είμαστε η χώρα με τις μεγαλύτερες εισοδηματικές ανισότητες και έχουμε από τους υψηλότερους δείκτες φτώχειας, ανεργίας και Δημόσιου Χρέους στην Ε.Ε. των 15.

Το μοντέλο ανάπτυξης, λοιπόν, έχει φτάσει σ’ ένα σημείο που αναπαράγεται μ’ έναν τρόπο, που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και οξύνει τις οικονομικές ανισορροπίες του συστήματος.

2) Επίσης και η προτεινόμενη συνταγή για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας είναι μία και μοναδική και συμπυκνώνεται στην πρόσφατη έκθεση του ΚΕΠΕ και της Επιτροπής για την Ανταγωνιστικότητα. Πώς κρίνεις σε γενικές γραμμές αυτές τις προτάσεις;  

Η Έκθεση του ΚΕΠΕ αντιμετωπίσθηκε απαξιωτικά, σχεδόν χλευαστικά. Ασφαλώς η συγκεκριμένη έκθεση εκθέτει το ΚΕΠΕ ως επιστημονικό Ίδρυμα. Ασφαλώς χρησιμοποιήθηκε από την Κυβέρνηση προσχηματικά για την καλλιέργεια κλίματος. Από την άλλη πλευρά όμως η έκθεση του ΚΕΠΕ, κωδικοποιεί και εκθέτει τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες απόψεις. Κωδικοποιεί ότι κατά καιρούς έχει πει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο ΟΟΣΑ, οι διεθνείς επενδυτές. Με αυτές τις απόψεις, λοιπόν, εμείς ως αριστερά, έχουμε χρέος να συγκρουσθούμε να τις αναιρέσουμε επί της ουσίας τους, να αντιπαραθέσουμε δικές μας εναλλακτικές προτάσεις, διότι αν όχι όλες, πολλές απ’ αυτές θα τις βρούμε μπροστά μας.

Αξιοσημείωτη και η στάση του ΠΑΣΟΚ. Ουδεμία αντιπαράθεση υπήρξε επί της ουσίας των προτάσεων. Μόνο για τη διαδικασία, ή τους ρυθμούς υλοποίησής τους έγινε λόγος. Τούτο σημαίνει ότι υπάρχει επί της ουσίας συναίνεση στη λογική και την κατεύθυνση των προτάσεων του ΚΕΠΕ παρά τον καθολικό χλευασμό. Και τούτο είναι που πρωτίστως πρέπει να μας απασχολήσει ως Αριστερά.

3) Ποια είναι κατά την άποψή σου η λογική των προτάσεων αυτών;

Η λογική είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας να το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και η Κοινωνία. Πρώτον με την καθήλωση των μισθών, την περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και τη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Δεύτερο με την μείωση των κοινωνικών δαπανών και την αύξηση της έμμεσης φορολογίας.

Είναι προτάσεις αναδιανομής εισοδημάτων, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας. Δε διευρύνουν δηλαδή πραγματικά τις παραγωγικές ή ανταγωνιστικές δυνατότητες της χώρας. Αντίθετα την απειλούν με ύφεση ή στασιμότητα.

4) Πέραν, δηλαδή, της κοινωνικής δικαιοσύνης θέτεις και ένα θέμα οικονομικής αναποτελεσματικότητας των μέτρων που προτείνει το ΚΕΠΕ;

Ασφαλώς. Βασική παραδοχή της έκθεσης του ΚΕΠΕ είναι ότι η υψηλή φορολογία και οι υψηλές δημόσιες δαπάνες συνιστούν αντικίνητρο στην ανταγωνιστικότητα άρα πρέπει να μειωθούν οι φόροι και οι δαπάνες.

Στη Γενεύη εδρεύει ένα οργανισμός, ο ΙΜD ειδικός σε θέματα ανταγωνιστικότητας, νεοφιλελεύθερης γενικά κατεύθυνσης. Τα στοιχεία μάλιστα του οργανισμού χρησιμοποιεί και η έκθεση του ΚΕΠΕ. Μονόπλευρα όμως όπως αποδείχνεται. Και τούτο γιατί η τελευταία έκθεση αυτού του οργανισμού, όπως διαβάζουμε στους Financial Times (12.5.05) διαπιστώνει ότι το ύψος της φορολογίας και των δημοσίων δαπανών δεν συνιστά αναγκαστικά εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα. Πράγματι χώρες όπως η Φιλανδία, η Δανία, η Σουηδία κ.α έχουν σε σχέση με μας υψηλότερη φορολογία και υψηλότερες δημόσιες δαπάνες αλλά είναι πρώτες διεθνώς στην ανταγωνιστικότητα.  Σημασία συνεπώς έχει η δομή του φορολογικού συστήματος και ο τρόπος αξιοποίησης των δημόσιων δαπανών.

5) Τι θα μπορούσε να προτείνει η Αριστερά στο συγκεκριμένο αυτό ζήτημα;

Μα τα έχουμε προτείνει. Πρώτον να προταχθεί ως στόχος η πάταξη της φοροδιαφυγής και να γίνει πιο αποτελεσματικό και πιο δίκαιο το φορολογικό σύστημα.

Δεύτερον, να ελεγχθεί και να βελτιωθεί η κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα των Δημοσίων Δαπανών.

Και όταν μίλησα για επιστημονική ευθύνη του ΚΕΠΕ αυτό εννοούσα. Δουλειά του ΚΕΠΕ είναι να προτείνει το κοινωνικά αναγκαίο. Και το κοινωνικά αναγκαίο είναι να βελτιώνουμε τον τρόπο αξιοποίησης των Δημόσιων Πόρων. Δεν είναι δουλειά του ΚΕΠΕ να κρίνει αν η Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ έχουν ή όχι διάθεση να το κάνουν. Διότι αυτό λέει η έκθεση του ΚΕΠΕ. Επειδή, λέει, σε μας η χρήση των δημόσιων πόρων δεν είναι αποτελεσματική, ας τους μειώσουμε, δηλαδή να διαιωνιστεί το πρόβλημα. Χωρίς μάλιστα να αναλύει τις συνέπειες.

6) Θα μπορούσε να λεχθεί το ίδιο για το ζήτημα του λεγόμενου εργατικού κόστους;

Ασφαλώς. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι μορφή πολέμου. Αν λοιπόν πούμε ότι εμείς θα μπούμε στον πόλεμο αυτό με όπλο, είτε τη μείωση της φορολογίας των κερδών, είτε τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, είτε τη μείωση των μισθών, στην πραγματικότητα δε βελτιώνουμε την παραγωγική δυνατότητα της οικονομίας αλλά ανακατανέμουμε το κόστος από το έλλειμμά της σε βάρος των εργαζομένων.

Πρέπει λοιπόν να βρούμε «όπλα» που να βελτιώνουν πραγματικά τις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας και ει δυνατόν να μην μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν από άλλους.

Αυτό έκαναν όλες οι χώρες που πέτυχαν να κερδίσουν μια θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.

Η Φιλανδία και η Σουηδία το πέτυχαν στις καινοτομίες, ακόμη και η Κούβα κάνει μια προσπάθεια αξιοσημείωτη στην ιατρική έρευνα.

Εμείς που στοχεύουμε;

Πρέπει λοιπόν κάπου να επιδιώξουμε κάποιο προβάδισμα, τεχνολογικό ή άλλο, κάποια ιδιαιτερότητα που να μην είναι εύκολα αντιγράψιμη, κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως λένε οι οικονομολόγοι.

7) Πού θα μπορούσαμε, πράγματι, να στοχεύσουμε;

Απ’ αυτό θα έπρεπε να ξεκινήσει μια συζήτηση περί ανταγωνιστικότητας. Πριν από το «πώς», είναι το «τι». Δεν έχει νόημα να συζητούμε πώς θα παράγουμε για παράδειγμα πιο ανταγωνιστικούς «αραμπάδες» αν αυτοί δεν αντιστοιχούν σε σύγχρονες ανάγκες.

Δε θα ήθελα λοιπόν να υποκαταστήσω μια συζήτηση που πρέπει να γίνει και επειδή δε γίνεται πρέπει εμείς να την προκαλέσουμε ως Αριστερά.

Να φέρω όμως ένα μόνο παράδειγμα. Μια αδιαφιλονίκητη θετική ιδιαιτερότητα που έχουμε ως χώρα είναι το περιβάλλον. Πέρα από τις δυνατότητες ποιοτικού τουρισμού αναπτύσσονται διεθνώς κλάδοι και δραστηριότητες σε σχέση με το περιβάλλον. Ποιες είναι οι επιδιώξεις μας; Είμαστε η πιο ηλιόλουστη χώρα. Γιατί είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρώπη σε ηλιακή ενέργεια;  Έχουμε τους περισσότερους ανέμους. Γιατί είμαστε οι τελευταίοι στη χρήση αιολικής ενέργειας;  Και, πέρα από τη χρήση γιατί πρέπει να εισάγουμε τα πάντα σε ό,τι γίνεται στον τομέα αυτόν; Δε θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε μια εγχώρια τεχνογνωσία;  Το εργατικό κόστος, οι δημόσιες δαπάνες ή η φορολογία μας φταίει σ’ αυτό;

8) Τελικά πού, κατά τη γνώμη σου, εντοπίζεται το πολιτικό πρόβλημα σε σχέση με την ανταγωνιστικότητα; Και ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Αριστεράς;

Το πολιτικό πρόβλημα συνίσταται στο ότι ζούμε μια εποχή που γίνονται δραματικές αλλαγές στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας. Πρέπει λοιπόν ως κοινωνία να κάνουμε επιλογές. Οι επιλογές έχουν ρίσκο, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δε θέλουν να το πάρουν διότι θα δημιουργήσουν δυσαρέσκειες, θα χάσουν τμήματα της εκλογικής τους πελατείας. Έτσι αφήνουν αυτές τις επιλογές να τις κάνουν οι αγορές ούτε όμως οι ιδιώτες παίρνουν τις σχετικές αποφάσεις διότι έχουν επιχειρηματικό ρίσκο. Πρέπει συνεπώς να γίνουν πράγματα, που το Κράτος δε θέλει να τα κάνει και οι ιδιώτες δε θέλουν επίσης ή δε μπορούν. Μπαίνουμε έτσι, σε μια φάση ακινησίας, γενικευμένου αρνητισμού και μιζέριας, σε μια μάχη όλων εναντίον όλων, αφού η κοινωνία έχει συνείδηση ότι η προς διανομή πίτα απειλείται με συρρίκνωση.

Η Αριστερά λοιπόν, ασφαλώς, πρέπει να αμυνθεί, ώστε αυτό το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας να μη μεταφερθεί στους εργαζόμενους και την κοινωνία. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να δει και αυτή την ευρύτερη πρόκληση με την οποία είναι αντιμέτωπη και να δει πώς μπορεί να την αξιοποιήσει. Χρειάζεται μ’ άλλα λόγια ένα συνολικότερο σχέδιο και για την οικονομία και για την κοινωνία και για την πολιτική, εναλλακτικό και ανταγωνιστικό προς τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες τάσεις και επιλογές.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr