Συνέντευξη στην εφημερίδα “ΑΥΓΗ”_Ένας χρόνος Μνημόνιο: Ανάταση και ανασύνταξη της κοινωνίας

 

1. Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που στο Καστελόριζο ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον ελληνικό λαό για την ανάγκη προσφυγής στον μηχανισμό δανεισμού της τρόικα για τη σωτηρία της χώρας. Σήμερα σχεδόν όλοι ομολογούν την αποτυχία, καθώς θα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα περιγράφοντας έναν φαύλο κύκλο που το τέρμα του είναι η χρεοκοπία. Και όμως η κυβέρνηση επιμένει σε αυτήν την καταστροφική πολιτική. Γιατί;

 

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Η αντιμετώπιση μιας κρίσης υπερχρέωσης με πολιτικές λιτότητας, κατά κανόνα οδηγεί:
Πρώτο, σε ένα φαύλο κύκλο χρέους – λιτότητας – ύφεσης.
Δεύτερο, σε μια δευτερογενή τραπεζική κρίση διότι πολλοί δανειολήπτες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.
Τρίτον, σε μετεξέλιξη της οικονομικής κρίσης σε κοινωνική και πολιτική.
Όλα αυτά έχουν επανειλημμένα επιβεβαιωθεί.
Ήδη σε Ουγγαρία και Ιρλανδία οι κυβερνήσεις του Μνημονίου έχουν ηττηθεί. Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση παραιτήθηκε προληπτικά. Και στην Ισπανία ο σημερινός πρωθυπουργός ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την πολιτική.

 

Στην τροχιά αυτή, της μετεξέλιξης δηλαδή της οικονομικής κρίσης σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο, σε μια νέα τραπεζική κρίση και σε μια κρίση κοινωνική, ενδεχομένως και πολιτική, έχουμε μπει και εμείς.

 

1.α. Μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης από την κυβέρνηση; Γιατί δεν αλλάζει πολιτική;

 

Κατά την άποψή μου η πορεία αυτή δεν είναι αναστρέψιμη παρά μόνο αν διαμορφωθούν όροι για μια ανάταση και ανασύνταξη της κοινωνίας, καθώς και μια συνολική επανεκκίνηση της οικονομίας, με έμφαση σε μια διαφορετική ανάπτυξη και την πλήρη απασχόληση. Ακόμη και η συζητούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, μόνο αν ήταν δραστική και μόνο αν υπηρετούσε ένα συνολικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα.

 

Η κυβέρνηση όμως αυτή δεν έχει ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αποτολμήσει μια τέτοια αλλαγή πορείας. Γι’ αυτό και μπήκαμε ξανά στον αστερισμό των σεναρίων.  

 

2. Ακόμη και οι στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού όπως ο κ. Παμπούκης, παραδέχονται πως δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από αυτήν την κρίση. Δεν υπάρχει γιατί δεν είναι ικανοί να φτιάξουν σχέδιο ή γιατί τελικά άλλος είναι ο σκοπός τους;

 

Τώρα το ανακαλύπτουν; Ή είναι το άλλοθι για λογικές fast-track; Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς ένα σχέδιο που θα λέει τι θέλουμε ως κοινωνία να παράγουμε, πώς, πού και για ποιον.

 

Αυτό όμως προϋποθέτει ότι η κοινωνία θα ανακτήσει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να αποφασίζει να κάνει επιλογές, δικαίωμα που της έχει στερήσει η κυβέρνηση με την υπογραφή του Μνημονίου, την ποδοπάτηση του ελληνικού Συντάγματος και την περαιτέρω υποβάθμιση της βουλής. Αν οι αποφάσεις αυτές αφεθούν στις «αγορές» και στα κερδοσκοπικά κριτήρια των τραπεζών ή στα λόμπυ της εγχώριας και της διεθνούς διαπλοκής, θα οδηγηθούμε σε μεγάλες καταστροφές διότι θα είναι σαν να μην πήραμε κανένα μάθημα από την κρίση. 

 

3. Οι νέες περικοπές που ετοιμάζονται στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δείχνουν πως αυτοί που κυβερνούν αν και “σοσιαλιστές”, δεν πιστεύουν ότι μια καλή κρατική μηχανή έχει σοβαρό ρόλο στην προσπάθεια της χώρας να αντιμετωπίσει την κρίση και να λάβει μέρος στο σχεδιασμό μιας νέας οικονομικής πολιτικής. Πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αντίληψη σε μια μικρή χώρα που δεν διαθέτει ιδιωτικό τομέα ικανό να σχεδιάσει και να επενδύσει στην ανάπτυξη;

 

Η πολιτική του Μνημονίου διέπεται από τη λογική ότι μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες κατά 30% το χρέος θα γίνει εξυπηρετήσιμο. Και μειώνοντας τους μισθούς στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα πάλι κατά 30% η οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική. Επικίνδυνη «φόρμουλα» διότι για το χρέος δεν ευθύνονται οι δαπάνες αλλά η χαμηλή κοινωνική αποτελεσματικότητά τους, τα χαμηλά φορολογικά έσοδα και η άνιση κατανομή τους, καθώς και οι εξοπλισμοί. Για δε τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα δεν ευθύνονται οι μισθοί αλλά η δομή της παραγωγής και η άνιση διανομή των εισοδημάτων.

 

Γι’ αυτό και η αλήθεια είναι ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών και των μισθών παραλύει τη δημόσια διοίκηση, βαθαίνει την ύφεση στην οικονομία και εκτινάσσει την ανεργία σε πρωτοφανή, για ειρηνική περίοδο, επίπεδα. Πρόκειται λοιπόν για μια πολιτική που στηρίζεται σε λανθασμένες θεωρητικές παραδοχές, έχει οικτρά κοινωνικά αποτελέσματα, άρα υπηρετεί μόνο συγκεκριμένα ταξικά και ιδιοτελή συμφέροντα, και γι’ αυτό πρέπει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, να διαμορφωθούν οι όροι για να ανατραπεί.      

 

4. Διαρρέουν σχέδια για μεγάλες περικοπές στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο ΔΕΚΟ ώστε να γίνουν, όπως υποστηρίζουν, ελκυστικές στους ξένους επενδυτές. Μερικές από αυτές τις επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα η ΔΕΗ, έχουν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Γιατί τους είναι παντελώς αδιάφορο αυτό;

 

Με ποιο δικαίωμα; Με ποια νομιμοποίηση τα σχεδιάζουν όλα αυτά; Τα μέτρα αυτά δεν ήταν στο εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Η μόνη πολιτική δύναμη που τα πρότεινε αυτά ήταν το κόμμα των κ.κ. Μάνου και Ανδριανόπουλου. Δεν πέτυχαν όμως ποτέ ευρεία αποδοχή από την κοινωνία.

 

Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει λοιπόν καμία νομιμοποίηση να συζητά ή να προετοιμάζει ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που διαχειρίζονται δημόσια αγαθά ή δραστηριοποιούνται σε τομείς κρίσιμους για την κοινωνία. Εκτός και αν θεωρεί ότι ακόμη και οι τυπικές διαστάσεις της Δημοκρατίας δεν έχουν πλέον  ισχύ.

 

4.α. Μπορούν όμως να μείνουν ως έχουν τα πράγματα;

 

Με την προγραμματική συμβολή του Συνασπισμού στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επεξεργαστήκαμε και προτείναμε, πριν από δύο χρόνια, ένα ριζικά νέο μοντέλο δημόσιας επιχείρησης, διαφανές και υπό κοινωνικό έλεγχο, το οποίο δείχνει ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.

Όμως, μιας και μιλάμε για δημόσιες επιχειρήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, εγώ θα πρότεινα τρία πολύ απλά πράγματα:

Πρώτο, να ανοίξουν οι φάκελοι όλων των ιδιωτικοποιήσεων που έγιναν ως τώρα: τι πουλήθηκε, πόσο πουλήθηκε, ποιοι ήταν οι σύμβουλοι της κυβέρνησης, ποιοι ήταν οι σύμβουλοι των αγοραστών, ποιοι έκαναν τις αποτιμήσεις, σε ποιον «ειδικό λογαριασμό» μπήκαν τα έσοδα, ποια ήταν η χρήση τους; Έστω και εκ των υστέρων, ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να μάθει τι έγινε. Και, όπου χρειασθεί, να αποδώσει ευθύνες.  

Δεύτερον, από ειδικές επιτροπές που θα ορισθούν με διαφάνεια, να γίνει πλήρης αποτύπωση και όχι μόνο λογιστική αποτίμηση της σημερινής κατάστασης της κάθε ΔΕΚΟ, καταγραφή των προβλημάτων και των δυνατοτήτων. Να διερευνηθούν οι αιτίες των πρώτων και να προταθούν προγράμματα αξιοποίησης των δεύτερων.

Τρίτο, να προσδιορισθεί ο ρόλος της κάθε δημόσιας επιχείρησης με βάση τον παραγωγικό χάρτη της χώρας και τη νέα παραγωγική εξειδίκευση που πρέπει να επιδιωχθεί για να μπορέσει η κοινωνία να έχει μια οικονομία παραγωγική, ικανή να στηρίζει ένα κοινωνικό μοντέλο πλήρους απασχόλησης, και να έχει μια βιώσιμη θέση και ρόλο στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.

 

Προφανώς όλα αυτά ξεφεύγουν από τα όρια της παρούσας κυβέρνησης και του συστήματος του συναινετικού και διαπλεκόμενου δικομματισμού, όμως δεν παύουν να αποτελούν αυτονόητες, ζωτικές και επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας, συστατικά ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση και τις αιτίες της.         

 

5. Στην πρόσφατη ομιλία του σε ακροατήριο Ελλήνων επιχειρηματιών ο Τζωρτζ Σόρος τόνισε ότι οι Ευρωπαίοι εισήλθαν στην κρίση γιατί δεν προέβλεψαν εγκαίρως ότι έρχεται η κρίση, διότι έχουν ελλιπείς θεσμούς για την αντιμετώπιση των κρίσεων και έχουν και μέτριους ηγέτες. Προσέθεσε μάλιστα πως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και αν δεν πάρουν πολύ γρήγορες και συντεταγμένες αποφάσεις, η κατάσταση θα ξεφύγει. Γιατί οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν, ούτε στα αυτονόητα που επισημαίνει ένας διακεκριμένος καπιταλιστής;

 

Η Ε.Ε. ζει μια ολόπλευρη οικονομική και θεσμική κρίση, που είναι και μια κρίση νομιμοποίησης λόγω και του διευρυνόμενου δημοκρατικού της ελλείμματος. Είναι ανάγκη επομένως να ανακαλύψουμε ξανά τους λόγους ύπαρξης της Ε.Ε. και την προστιθέμενη αξία της για τους λαούς, μέσα από ένα άλμα προς τα μπροστά, για μια κοινωνική Ευρώπη πάνω σε νέες αρχές, βασισμένες στην αλληλέγγυα συνεργασία και όχι στο θεσμοθετημένο νεοφιλελευθερισμό και την ταξική μονομέρεια.

 

Οι δυνάμεις του χρηματιστικού κεφαλαίου, τμημάτων της γερμανικής κυρίως δεξιάς και της ακροδεξιάς, που σε πολλές χώρες «σηκώνει κεφάλι», φοβούνται μια τέτοια προοπτική. Την αντιμάχονται σκληρά.
Δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας βλέπουν τον κίνδυνο, διατυπώνουν μερικές φορές προτάσεις ορθές, αλλά αποσπασματικές, και την ίδια ώρα συναινούν στο συνολικό σχεδιασμό που οδηγεί την ευρωζώνη στη διάσπαση ή στο μαρασμό ή ακόμη και στην αποσύνθεση.
Μόνο η άνοδος της Αριστεράς και των κινημάτων, στην κάθε χώρα και στην Ευρώπη συνολικά, μπορεί να δημιουργήσει τη δυναμική για το αναγκαίο άλμα προς τα μπροστά και την επανίδρυση της Ευρώπης με όρους αλληλεγγύης.   

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr