1) Ο απλός πολίτης θεωρεί ότι ο προϋπολογισμός είναι ένα ακαταλαβίστικο συνονθύλευμα αριθμών και πινάκων γεμάτο από κρυφά κονδύλια που καρπώνονται οι λίγοι. Τι απαντάτε σ’ αυτό;

Δυστυχώς έτσι είναι. Το ερώτημα είναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί σημαντικά κονδύλια διακινούνται μέσω ειδικών, εκτός προϋπολογισμού και ελέγχου, λογαριασμών; Γιατί όλη αυτή η συσκότιση και αυτές οι διαμάχες για τους αριθμούς; Γιατί η Βουλή, να μη διαθέτει, ένα Γραφείο για τον προϋπολογισμό, με διακομματική σύνθεση και επιστημονική στήριξη, όπως έχουμε προτείνει, ώστε η Βουλή τουλάχιστον να μπορεί να ελέγχει, να έχει γνώση και γνώμη και να μην επικυρώνει στα τυφλά τον κάθε προϋπολογισμό;

Η δική μου απάντηση είναι ότι δε θέλουν. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ήθελε ούτε η Ν.Δ. θέλει. Τους βολεύει η σημερινή κατάσταση. Η αδιαφάνεια βοηθά στην άσκηση πελατειακής πολιτικής. Και η συσκότιση στη χειραγώγηση της κοινωνίας.

2) Ποια είναι τα καλά σημεία του προϋπολογισμού για το 2006 και ποιες οι αδυναμίες του;

Εξαρτάται σε ποια θέση βρίσκεται κανείς. Ευνοημένοι του προϋπολογισμού είναι όσοι ζουν από κέρδη και μερίσματα. Το εισόδημά τους θα αυξηθεί κατά 1 δις ευρώ, λόγω του ότι η Κυβέρνηση τους μειώνει τους συντελεστές φορολογίας. Ευνοημένοι είναι και οι μέτοχοι των τραπεζών, διότι, πέραν της παραπάνω μείωσης, τους χαρίζονται πρόσθετα 200 εκ ευρώ. Και οι τηλεοπτικές επιχειρήσεις έχουν μια ελάφρυνση 100 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω της κατάργησης του φόρου στις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Και η εκκλησία ανήκει στους ωφελημένους, αφού επεκτείνονται οι φοροαπαλλαγές της.

Στους χαμένους είναι οι μισθωτοί, λόγω μείωσης των μισθών και λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, αλλά και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα λόγω αύξησης του ΦΠΑ. Επίσης το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική ασφάλιση και οι δημόσιες επενδύσεις είναι θύματα του προϋπολογισμού.

Τα «καλά» και τα «κακά», επομένως, υπάρχουν, αλλά για άλλους είναι τα πρώτα και για άλλους τα δεύτερα.

3) Οι αριθμοί είθισται να είναι αφηρημένοι, όταν προβλέπουν μελλοντικά έσοδα ή δαπάνες και τις περισσότερες φορές να πέφτουν έξω. Θα συμβεί αυτό στο θέμα των εσόδων με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να πάρει νέα μέτρα;

Τίποτα δεν αποκλείεται. Άλλωστε ο προϋπολογισμός στην τελική του μορφή δεν έχει ακόμη την έγκριση της Eurostat.

4) Υπήρχε περιθώριο για μεγαλύτερες αυξήσεις σε μισθούς ή για περισσότερες κοινωνικές παροχές;

Η φοροκλοπή που έγινε φέτος, όχι η φοροδιαφυγή, αλλά η παρακράτηση του ΦΠΑ που αν και πληρώθηκε από τους καταναλωτές, δεν πήγε στα δημόσια ταμεία είναι ένα μέγεθος μετρήσιμο. Ανέρχεται στα 2 δις ευρώ τουλάχιστον. Το κόστος επίσης διαφόρων φοροαπαλλαγών, προς έχοντες και κατέχοντες, είναι κι αυτό μετρήσιμο, υπερβαίνει δε το 1,5 δις ευρώ. Υπάρχει τέλος και η περιβόητη αγορά των 40 Φάντομ, που κανείς δεν ξέρει τελικά πόσο θα στοιχίσουν και η οποία θα μπορούσε τουλάχιστον να ανασταλεί ή να περικοπεί. Περιθώριο συνεπώς για μια διαφορετική κατανομή και των εσόδων και των δαπανών υπήρχε.

Δυστυχώς, όμως, η επιλογή έχει γίνει. Και ήδη έχουμε μπει σε ένα νέο κύκλο μονόπλευρης λιτότητας. Το επιτάσσει η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη συνταγή προς την οποία η Κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει προσδεθεί. Και αυτό γίνεται σε μια περίοδο, που η λάμψη αυτής ακριβώς της συνταγής έχει διεθνώς ξεθωριάσει, η αμφισβήτησή της γενικεύεται και στην παγκόσμια ημερήσια διάταξη έχει ήδη τεθεί το αίτημα για μια εναλλακτική στρατηγική.