1) Πόσο δύσκολο είναι για ένα κόμμα, όπως το δικό σας, να ισορροπήσει ανάμεσα στην έκφραση της λαϊκής διαμαρτυρίας και της κατάθεσης εφικτών προτάσεων-ενδεχομένως και αντιδημοτικών;

 

Δεν υπάρχει αντίθεση. Η έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας δεν είναι σε αντίθεση με την κατάθεση θετικών προτάσεων ή τη διεκδίκηση λύσεων εδώ και τώρα σε όσα προβλήματα μπορούν να λυθούν.  Ούτε είναι στατικά τα όρια του εφικτού. Σ’ όλον τον κόσμο σήμερα, ακόμη και στις ΗΠΑ ή την Αγγλία, γίνονται πράγματα που πέρυσι εθεωρούντο μη εφικτά.

 

2) Πιστεύετε ότι ένα κόμμα του 5% έχει την πολυτέλεια να λειτουργεί με όρους πολυσυλλεκτικότητας, όπως τα μεγάλα κόμματα εξουσίας;

 

Το σχέδιό μας πάει πολύ μακρύτερα από μια εκλογικίστικη πολυσυλλεκτικότητα. Η αριστερά σήμερα είναι πολύμορφη και η εργατική τάξη είναι κατακερματισμένη. Η ίδια η αριστερά υπάρχει σήμερα με πολλές ταυτότητες ταξικές, οικολογικές, φεμινιστικές κλπ.

 

Γίνεται έτσι αναγκαίο να κατανοήσουμε την αριστερά ως μια μεγάλη παράταξη κινημάτων, κινήσεων και πολιτικών οργανώσεων, παρά ως ένα κλασικό κόμμα. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια πολυσυλλεκτικότητα, αλλά για μια διαδικασία ανασύνθεσης της αριστεράς και της ταυτότητάς της στον ορίζοντα του 21ου αιώνα. Αυτό επιχειρούμε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ.

 

3) Δεν καλλιεργείτε αυταπάτες στο λαό, όταν, σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, προτείνετε να γίνεται «αυστηρός και ουσιαστικός έλεγχος των τιμών πρώτα απ’  όλα στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης» και να επιβληθεί «εύλογο ελεγχόμενο ποσοστό κέρδους»; 

 

Η ουσία το θέματος βρίσκεται στο γεγονός ότι χωρίς ένα διαρκές κίνημα ενάντια στην ασυδοσία των αγορών και την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, η ακρίβεια θα μας πνίξει διότι οι αγορές και η κερδοσκοπία δεν έχουν ενδογενή όρια ούτε μπορεί να υπάρξει αυτορύθμιση. Ο αγώνας στο πεδίο αυτό είναι αμυντικός. Είναι εντελώς αναγκαίος, αλλά ασφαλώς δεν είναι επαρκής. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης και διανομής των αποτελεσμάτων της.

 

4) Δεν είναι αμιγώς πολιτικό το θέμα των ανατιμήσεων στην αγορά; Σταματήσατε, δηλαδή, να αποδέχεστε ότι αποτελεί μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου; Θεωρείτε ότι οφείλετε στη στρέβλωση των αγορών;

 

Μα η ακρίβεια είναι ένας μηχανισμός αναδιανομής που διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες μας και τα μέσα για την αντιμετώπισή τους. Είναι μια έκφραση του σύγχρονου κοινωνικού προβλήματος. Κάποιοι ανεβάζουν τις τιμές για να κερδίζουν περισσότερο ή για να αμυνθούν κι αυτοί στη διάβρωση της κερδοφορίας τους για διάφορους λόγους. Αυτό γίνεται αυτόματα, αλλά ενισχύεται και ενθαρρύνεται από την πολιτική που ασκείται.    

 

Επιπρόσθετα η κυβέρνηση πυροδοτεί την ακρίβεια με την αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος, των εισιτηρίων κλπ. Επίσης, η κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της υποβάθμισης των συλλογικών και κοινωνικών αναγκών, διευρύνει τις ανάγκες και το κόστος ζωής. Κάνει πιο οξύ το πρόβλημα της ακρίβειας. Επομένως, ο αγώνας, και όταν γίνεται ενάντια στους κερδοσκόπους, πρέπει να έχει στόχο την κυβερνητική πολιτική.

 

5) Μήπως είναι πιο ειλικρινές πολιτικά να αποκηρύξετε δημοσίως τους όρους λειτουργίας της ευρωπαϊκής αγοράς; Το καπιταλιστικό σύστημα;

 

Η αποκήρυξη του καπιταλισμού γίνεται διαρκώς από το 1848 όταν δημοσιεύτηκε το κομμουνιστικό μανιφέστο. Το θέμα, συνεπώς, δεν είναι οι διακηρύξεις αλλά μια σύγχρονη αριστερή στρατηγική που θα απαντήσει στα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας και θα ανοίξει μια προοπτική προς μια άλλη κοινωνία.

 

6) Ο Γερ. Γεωργάτος, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, σε άρθρο του στην «Αυγή», στις 18 Μαΐου, αναρωτιόνταν πόσο απέχει η λογική του ΣΥΝ ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ένα άλλο, διαφορετικό Σύνταγμα», στο οποίο η Αριστερά θα συναινέσει όταν κάποτε θα αλλάξουν συνολικά οι συσχετισμοί σε όλα τα κράτη-μέλη από την αντίληψη ότι «όταν εγκαθιδρυθεί ο σοσιαλισμός θα λυθούν όλα τα προβλήματα». Απέχει;

 

Στο χώρο του Συνασπισμού ευνοούμε το διάλογο. Και όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.

 

7) Προσφάτως, ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι τα στελέχη της Αριστεράς, που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν στην πράξη ότι τα προβλήματα δεν επιλύονται μόνο με καλές προθέσεις ή λαοφιλή συνθήματα. Συμφωνείτε;

 

Απολύτως. Διαπιστώσαμε όμως και κάτι άλλο. Ότι πολλά από τα προβλήματα επιλύονται αν υπάρχει πολιτική βούληση, αποφασιστικότητα και διάθεση σύγκρουσης με ισχυρά συμφέροντα, ιδιοτελείς και αναχρονιστικές λογικές.

 

8) Πόσο ψηλά τοποθετείτε τον πήχη, ενόψει των ευρωεκλογών;

 

Ο πήχης δεν είναι πια σε μας. Είναι στα χέρια της κοινωνίας.

  

9)Δεν είναι αντιφατικό να συμμετέχεις στις ίδιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μαζί με αυτούς που υπέγραψαν στη ΓΣΕΕ την «επιεικώς απαράδεκτη», όπως χαρακτηρίζετε, συμφωνία, η οποία προβλέπει αυξήσεις περίπου ένα ευρώ στο μισθό των εργατοϋπαλλήλων;

 

Δε νομίζουμε ότι είναι λύση το να έχει το κάθε κόμμα τη δική του ΓΣΣΕ. Υπήρχε κάποτε αυτό και το πλήρωσαν οι εργαζόμενοι. Η λύση είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να οργανωθούν, να φτιάξουν σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν, να πάρουν στα χέρια τους τη ΓΣΕΕ.

 

10) Σας άκουσα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής να λέτε: «Δεν μπορούμε να λειτουργούμε με την ψυχολογία του κόμματος του 3,2%, όταν η κοινωνία μας δίνει, στις δημοσκοπήσεις έστω, διψήφια ποσοστά»! Τι εννοείτε;

 

Εκείνο που είπα είναι ότι πρέπει να φέρουμε την κομματική μας οργάνωση, τη λειτουργία μας, τις υποδομές μας, τις ικανότητές μας, σε αντιστοιχία με τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες της κοινωνίας.