Δελτίο Τύπου του σταθμού

 

Ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υπεύθυνος του τομέα Οικονομικών και αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης, μίλησε στις 3/11 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Βασίλη Πάικο.

 

Μεταξύ άλλων, είπε: 

 

* Για την δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής:

 

«Είναι ένα γεγονός το οποίο μας υπενθυμίζει ότι έχουμε μπει σε έναν επικίνδυνο δρόμο. Σ’ έναν κύκλο βίας. Βεβαίως δεν γνωρίζουμε ακόμα την ταυτότητα των δραστών και αυτό περιπλέκει τα πράγματα. Επομένως, εκείνο που θα ήθελα εγώ να πω είναι ότι ήταν θετική νομίζω η ομόθυμη καταδίκη της δολοφονικής επίθεσης από όλο τον πολιτικό κόσμο. Επίσης, κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ θετική η δήλωση της μητέρας του παιδιού που είναι τραυματίας και πρέπει να την συγκρατήσουμε. Δεν νομίζω ότι η Χρυσή Αυγή έχει την ευκαιρία να εμφανίζεται ως θύμα. Θύμα είναι η συγκεκριμένοι άνθρωποι, αλλά η Χρυσή Αυγή είναι πρωτεργάτης του κλίματος βίας… Επομένως, πρέπει να επιμείνουμε στην ανάγκη πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης.

 

Οπωσδήποτε θα υπάρχουν παρενέργειες. Ό,τι και να είναι, είναι μια δολοφονία και ακριβώς γι’ αυτό θυμίζω ότι πρέπει να δούμε ψύχραιμα το πώς θα διασφαλίσουμε τη Δημοκρατία και πώς θα αντιμετωπίσουμε συνολικά όλο αυτό το φαινόμενο του εκφασισμού, το οποίο έχει προκύψει από πολλές αιτίες». 

 

* Για τις δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου:

 

«Εγώ είδα δύο θετικά στοιχεία στην παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου. Το ένα είναι ότι επισημαίνει την ανάγκη να προσέξουμε ως κόρη οφθαλμού την αξιοπιστία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α…. Το δεύτερο είναι ότι -νομίζω ότι προκύπτει έμμεσα-, να μη λέμε πράγματα τα οποία δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να τα διασφαλίσουμε. Θεωρώ δηλαδή ότι η στρατηγική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να είναι “μικρό καλάθι”. Ας κάνουμε πράγματα που δεν θα τα έχουμε διακηρύξει. Ας είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε υποσχέσεις τις οποίες δεν θα έχουμε δώσει. Πρέπει να προηγούνται τα γεγονότα των διακηρύξεων».

 

Δημοσιογράφος: Η πολιτική σας όμως δεν δίνει την εντύπωση “μικρού καλαθιού”… 

 

Γ. Δραγασάκης: «Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι, όπως λέτε, απλά εντύπωση. Η επεξεργασία που κάνουμε δεν είναι σε αυτή την κατεύθυνση και ξεκινάει από μια απλή διαπίστωση, ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. Άρα η ρητορική από μόνη της, δεν νομίζω ότι έχει εκλογική απήχηση. Ο κόσμος θα ψηφίσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για διάφορους λόγους και κυρίως γιατί έχει πειστεί ότι χρειάζεται μια αλλαγή. Υπάρχουν όμως και ερωτήματα που γέννησε η παρέμβαση και ο τρόπος που έγινε. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να σκεφτούμε ποια είναι τα ερωτήματα της νέας εποχής που ζούμε… Το ερώτημα της νέας εποχής με την κρίση που έχουμε, είναι πώς θα δημιουργήσουμε πλούτο και πώς αυτό θα γίνει με όρους δικαιοσύνης, αειφορίας και αλληλεγγύης. Το που θα βρούμε τα λεφτά δεν είναι το σωστό ερώτημα». 

 

Δημοσιογράφος: Θα συμφωνήσετε όμως ότι αυτό το σχήμα που παρουσιάζετε είναι μεσομακροπρόθεσμης απόδοσης… Το θέμα είναι το που θα βρούμε τα λεφτά, για να κάνουμε αυτά που λέμε ότι θα κάνουμε άμεσα. 

 

Γ. Δραγασάκης: «Ακόμα και για να παράξουμε νέο πλούτο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα καταρχάς την ανθρωπιστική κρίση. Και αυτό ακριβώς πρέπει η καινούρια πολιτική να εντάξει οργανικά μέσα της. Το να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό, να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τους άστεγους και για την αντιμετώπιση της πείνας και το να δημιουργήσουμε μια δέσμη μέτρων, που θα ανακουφίσουν την κοινωνία.

 

Αυτό θα λειτουργήσει και ως μέτρο ανάκαμψης… Θα πας με τα λεφτά που έχεις, τα λεφτά που θα βρεις, ό,τι υπάρχει. Εμείς ήδη μέσω του προγράμματος μας, έχουμε προτείνει έναν επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών πόρων, οι οποίοι είναι εθνικοί υπό μία έννοια. Θα δούμε ποιος άλλος τρόπος υπάρχει, εφόσον υπάρχει πλεόνασμα, για να εξασφαλίσουμε ότι το πλεόνασμα δεν θα χρηματοδοτεί το χρέος, μέχρι να μπούμε σε φάση μιας σταθερής ανάκαμψης».

 

Και πρόσθεσε: «Το δεύτερο αρνητικό που είδα στην παρέμβαση Γλέζου είναι το εξής. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται σε μια διαδικασία ώστε να γίνει ενιαίο κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι από ένα σημείο και πέρα, αυτό που δεσμεύει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν είναι ό,τι λέει ο καθένας. Διότι αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι σε τι δεσμεύεται η κεντρική του θέση.

 

Το νέο πρόγραμμα που ετοιμάζουμε, θα έχει εκλογικό, αλλά και κυβερνητικό χαρακτήρα, θα περάσει από όλα τα όργανα και θα αποτελεί δέσμευση. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε παρεμβάσεις αυτού του τύπου, αλλά πρέπει για να έχουν αποτέλεσμα. Ο Μανώλης Γλέζος οφείλει να πάρει πρωτοβουλία και η κεντρική επιτροπή στην οποία ανήκει, να ασχοληθεί με αυτά τα θέματα». 

 

* Για το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, στην Εφημερίδα των Συντακτών. 

 

«Είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο. Αποτελεί περισσότερο μια προσωποποίηση του αδιεξόδου της επίσημης πολιτικής στην Ελλάδα. Τι μας λέει ο κ. Σημίτης; Ότι πριν δεν μπορούσε να γίνει διαπραγμάτευση. Ήταν νωρίς. Τώρα είναι αργά να κάνουμε διαπραγμάτευση. Άρα πότε πρέπει να γίνει; Δεύτερο ερώτημα. Εκτιμά ο κ. Σημίτης ότι αυτή η Βουλή μπορεί να ψηφίσει και άλλα μέτρα; Διότι το μνημόνιο προβλέπει και άλλα μέτρα… Επομένως, βλέπω ότι αυτό το άρθρο περισσότερο περιγράφει ένα αδιέξοδο, παρά μια λύση. Εκτιμώ ότι η εποχή μας απαιτεί να μπούμε όλοι μας σε έναν πιο ευθύ και ειλικρινή διάλογο. Ας πούμε, είδα κάποιους υπαινιγμούς για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α…. Νομίζω ότι προϋπόθεση ενός διαλόγου, είναι να αναγνωρίζει κανείς τη θέση του άλλου. Η θέση μας είναι πρώτον, ότι εμείς αμφισβητούμε πολιτικά, συνταγματικά και νομικά το μνημόνιο. Το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο ξεκινά διαδικασία για να ελέγξει κατά πόσο οι ενέργειες της τρόικα παραβιάζουν ευρωπαϊκούς χάρτες κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν μπορούμε εμείς, ως Αριστερά, να πούμε ό,τι έγινε, έγινε. Δεύτερον, εμείς θα πάμε σε εκλογές και θα θέσουμε στον κόσμο το δίλημμα. Θέλει ο ελληνικός λαός να συνεχιστεί το μνημόνιο και όλα τα άλλα μέτρα που συνεπάγονται ή θα εξουσιοδοτήσει μια κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και θα δοκιμάσει μια άλλη πολιτική; Μιλάμε για τη δοκιμή της άλλης πολιτικής αρχής, με την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης…». 

 

Δημοσιογράφος: Έστω ότι ο λαός λέει “ναι”, να κάνουμε την ανατροπή αυτή και να ψηφίσουμε ΣΥ.ΡΙΖ.Α…. Έχετε εσείς έτοιμη την απάντηση στο τι θα κάνουμε, αν οι δανειστές δεν δεχτούν αυτά που λέτε; 

 

Γ. Δραγασάκης: «Υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η μια είναι η διαπραγμάτευση με συναίνεση. Αυτό που κάνουν ως τώρα οι κυβερνήσεις. Επειδή υπάρχει τέτοια ασυμμετρία δύναμης, αυτό καταλήγει σε υποταγή. Το δεύτερο είναι “ή όλα ή τίποτα”. Πάμε σε ρήξη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτή η ρήξη και αδιαφορώντας για το αν μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Αυτό το απορρίψαμε. Πάμε λοιπόν σε μια διαπραγματευτική λογική, διεκδικητική θα έλεγα, που λέει ότι εμείς λέμε ότι “με αυτή την πολιτική οδηγούμαστε σε καταστροφή, ενώ με μια άλλη πολιτική μπορούμε να διασώσουμε ό,τι μπορούμε και να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία”. Διεκδικούμε καταρχάς να γίνει δεκτή αυτή η θέση. Εφόσον δεν γίνει δεκτή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, κατ’ αρχήν εντός της ευρωζώνης…». 

 

Δημοσιογράφος: Όσον αφορά στο χρέος, θεωρείτε αναπόφευκτη τη ρύθμιση του χρέους με κάποιο τρόπο. Πιστεύετε ότι επιδιώκεται η μείωση των επιτοκίων και η παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Θεωρείτε ότι αυτή δεν είναι λύση. Επομένως, ποια είναι η λύση; 

 

Γ. Δραγασάκης: «Καταρχάς, αυτό που συζητείται δεν είναι βέβαιο. Η συζήτηση τώρα γίνεται -και το γράφει και ο κ. Σημίτης-, επειδή φοβούνται οι Γερμανοί τις ευρωεκλογές. Και γι’ αυτό πρέπει να περιμένουμε μετά τις ευρωεκλογές. Θεωρώ τραγικό να τίθεται έτσι το θέμα. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να αποφασίσουμε τι Ευρώπη θέλουμε. Αν μιλάμε για μια Ευρώπη, η οποία αδιαφορεί για το αν κάποιες κοινωνίες δεν μπορούν πια να αναπαραχθούν κ.λπ.. Όταν μιλάμε για παλιό χρέος, μιλάμε για αναλωθέν κεφάλαιο, για κάτι που δεν υπάρχει ως κεφάλαιο. Άρα, ο μόνος τρόπος να εξυπηρετηθεί μέρος του χρέους αυτού, είναι να παραχθεί νέος πλούτος και ένα μέρος αυτού να δοθεί για το χρέος. Όλα τα άλλα είναι καταστροφή την οποία και ζούμε. Τώρα, το πρόβλημα περιπλέκεται από το εξής. Δεν είμαστε μόνο εμείς με χρέος, για να πούμε ότι θα διεκδικήσουμε μια ρύθμισή του. Σας θυμίζω ότι η Ιταλία έχει χρέος 130% του ΑΕΠ… Άρα εδώ, το θέμα που τίθεται είναι μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση των χρεών όλων των χωρών, ώστε να υπάρξει μια επανεκκίνηση της ανάπτυξης σε όλη την Ευρώπη. Εμείς αυτό το αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά. Γι’ αυτό και στο πρόγραμμά μας έχουμε πει ότι η καλύτερη λύση, η πρώτη επιλογή, είναι να έχουμε μια ευρωπαϊκή ρύθμιση. Εάν δεν υπάρχουν οι όροι… Και εδώ έρχομαι στον συλλογισμό του κου Σημίτη. Εμείς  διεκδικούμε τα εξής. Μέχρι να μπει η ελληνική οικονομία σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, δεν μπορούμε να πληρώνουμε κανένα ευρώ. Πρέπει να “παγώσει”. Και δεύτερον, δεν μπορεί η οικονομία στην κατάσταση που έχει περιέλθει, να βγει από την ύφεση, χωρίς μια χρηματοδοτική ώθηση».

 

Δημοσιογράφος: Το “πάγωμα” σημαίνει ένας είδος στάσης πληρωμών, έτσι; 

 

Γ. Δραγασάκης: «Θα επιδιώξουμε να γίνει συμφωνημένο, γι’ αυτό το λέω αυτό. Αυτό που περιγράφω είναι μια εξίσωση επιβίωσης. Χωρίς τους όρους αυτούς, δεν επιβιώνουμε. Είναι πάρα πολύ απλό νομίζω. Θα το δούμε και δυστυχώς τα έχουμε δει ως τώρα και αφορά και σε άλλες χώρες. Επομένως, η λύση για το χρέος είναι μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους, ούτως ώστε να υπάρξουν προϋποθέσεις μιας επανεκκίνησης. Ενδιάμεση μεταβατική λύση μπορεί να υπάρξει, αλλά δε θα ήθελα να δημιουργήσω την εντύπωση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε με ημιρύθμιση. Διότι και να φτάσει το χρέος ας πούμε στο 90% που λένε ορισμένοι, αν δεν έχουμε ανάπτυξη και αν δεν υπάρχει ρήτρα ανάπτυξης, πάλι θα εκτοξευθεί κάποια στιγμή. Εκεί προκύπτει λοιπόν ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά από την άλλη πλευρά έχουμε σύμμαχο την κοινή λογική, αλλά και την οικονομική ιστορία. Δηλαδή, ούτε η Γερμανία θα είχε βγει από την κρίση, μετά τον πόλεμο, αν δεν είχε πετύχει μια τέτοια ρύθμιση». 

 

Το link του δελτίου τύπου   http://www.athina984.gr/node/265087  

 

Το ηχητικό της συνέντευξης  http://www.athina984.gr/node/265071