1) Κύριε Δραγασάκη, σε μια εποχή έντονης οικονομικής λιτότητας και απογοήτευσης των πολιτών – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – από τα δύο μεγάλα κόμματα και τις πολιτικές τους, η αριστερά και συγκεκριμένα ο ΣΥΝ δείχνει ανήμπορος να «καρπωθεί» έστω και ένα κομμάτι της δυσαρέσκειας αυτής. Πού οφείλεται αυτό το γεγονός; Τελικά, η πρόσφατη αλλαγή ηγεσίας έφερε το «νέο αέρα» που πολλοί προσδοκούσαν;

 Το σημαντικό για μας είναι ότι οι πρωτοβουλίες, οι προτάσεις μας, οι προσπάθειές μας δεν πέφτουν στο κενό. Αναγνωρίζονται μέσα στη Βουλή, βρίσκουν ευρεία στήριξη μέσα στην κοινωνία. Το αν και σε ποιο βαθμό αυτή η στήριξη θα εκφραστεί και με την ψήφο των πολιτών εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Μας ενδιαφέρει, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός.

Εκείνο που, πρωτίστως, μας ενδιαφέρει, είναι να ενισχυθούν η κριτική σκέψη, τα αντανακλαστικά και οι δυνάμεις αντίστασης μέσα στην ίδια την κοινωνία. Αυτό είναι το λίπασμα για να  ανθίσει ξανά μια σύγχρονη και ριζοσπαστική αριστερά.

2) Πώς βλέπετε να διαμορφώνονται οι εξελίξεις στο επόμενο διάστημα; Ο πρωθυπουργός έχει εξαγγείλει συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Προς ποια κατεύθυνση εκτιμάτε ότι θα κινούνται αυτές;

  Οι εξελίξεις δεν είναι σε θετική τροχιά, ιδιαίτερα για τον κόσμο της εργασίας και των στερήσεων. Το κοινωνικό ασανσέρ πάει, δυστυχώς, προς τα κάτω. Όπως ο κ. Σημίτης ονόμαζε «εκσυγχρονισμό» το νεοφιλελευθερισμό, έτσι και ο κ. Καραμανλής ονομάζει «μεταρρυθμίσεις» τις απορυθμίσεις και την αναδιανομή των εισοδημάτων. Από τους 60 περίπου νόμους που ψήφισε η Βουλή επί Ν.Δ., δύσκολα θα βρει κανείς κάποιον που να είναι υπέρ των εργαζομένων. Οδηγούμαστε, συνεπώς, σε μια κοινωνία με μεγαλύτερες ανισότητες, με ανακύκλωση παλιών προβλημάτων, αλλά και τη δημιουργία νέων. Γι΄ αυτό πρέπει  τουλάχιστον να μπει ένα φρένο σ΄ αυτή την πορεία.

3) Αν σας ζητούσα να «βαθμολογήσετε» τον κ. Καραμανλή, το κ. Παπανδρέου και την κα Παπαρήγα, τους τρεις αρχηγούς των κομμάτων -πέραν του ΣΥΡΙΖΑ – στη Βουλή, τι «βαθμό» θα τους βάζατε και γιατί;

 Τους πολιτικούς τους βαθμολογεί ο λαός με την ψήφο του. Εκείνο που εγώ μπορώ να πω, είναι ότι ο κ. Καραμανλής κάνει, ως πρωθυπουργός, τα ίδια που ως αντιπολίτευση κατήγγελνε.  Ο κ. Παπανδρέου δε θέλει ή δεν μπορεί να εκφράσει μια πολιτική διαφορετική, εναλλακτική προς τον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό. Και η Α. Παπαρήγα, σαν να μην έχει ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο κύριος αντίπαλός της. Είναι οι δυνάμεις του δικομματισμού και του νεοφιλελευθερισμού ή οι διαφορετικές απόψεις και ιδέες που αναπτύσσονται στο χώρο της Αριστεράς;

4) Σε ό,τι αφορά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πάντως, μας έχει μπερδέψει λίγο ο ΣΥΝ. Αυτόνομη κάθοδος ή συνεργασίες και με ποιους; 

 Εμείς δεν συμφωνούμε ότι οι Δήμοι πρέπει να λειτουργούν ως μια απλή προέκταση του κεντρικού κράτους και του κεντρικού πολιτικού συστήματος. Ούτε συμφωνούμε με την κ. Παπαρήγα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι «αντιδραστικός θεσμός». Τέτοιες απόψεις είναι ισοπεδωτικές, μηδενιστικές, διαλυτικές  και αδιέξοδες.

 Το μπέρδεμα λοιπόν, αν υπάρχει, οφείλεται στο ότι εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε κινήσεις και διεργασίες από τα κάτω που τον πρώτο λόγο θα τον έχουν οι πολίτες, ώστε να ξαναγίνει ο δήμος κύτταρο δημοκρατίας και όχι απλά ένας στεγνός διαχειριστικός μηχανισμός.

 Αν λοιπόν κάπου υπάρξουν τέτοιες διεργασίες και οδηγήσουν σε ένα σωστό πρόγραμμα και μια ειλικρινή συνεργασία, εμείς δεν θα πούμε όχι. Βεβαίως, υπάρχουν οι μεγάλοι δήμοι, όπου το πολιτικό στοιχείο βαραίνει αντικειμενικά και ακριβώς γι΄ αυτό, προέχει σ΄ αυτούς η αυτόνομη παρουσία με την ευρύτερη όμως δυνατή έκφραση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας.

5) Τελικά το 42% θα ευνοήσει την αριστερά, με δεδομένο ότι – πιθανότατα – θα εκπροσωπηθεί από περισσότερους συμβούλους;

 Δεν είναι αυτό το δικό  μας κριτήριο. Το κύριο είναι ότι η επιλογή δημάρχων, με ποσοστό 42%, πλήττει το θεσμό της αυτοδιοίκησης. Καλλιεργεί μια αντίληψη κατάληψης της εξουσίας, έστω και με 42%, θέτοντας απέναντι το υπόλοιπο 58%. Ενθαρρύνει την ανάδειξη διορισμένων, ουσιαστικά, υποψηφίων. «Θεσμοθετεί» το δικομματισμό και στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Αποθαρρύνει την ανάδειξη νέων ανθρώπων, αυτόνομων τοπικών προσωπικοτήτων. Απορρίπτουμε λοιπόν το μέτρο αυτό για λόγους αρχής. Δε διαπραγματευόμαστε ανταλλάγματα.