Άρθρο στην εφημερίδα “ΑΥΡΙΑΝΗ” _Η αντιπαράθεση για την αναθεώρηση των εθνικών λογαριασμών_

Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

 

 Η αναθεώρηση των εθνικών λογαριασμών, έχει προκαλέσει μια πολιτική αντιπαράθεση που θα επανέλθει στο προσκήνιο μετά την ολοκλήρωση των αυτοδιοικητικών εκλογών.

 Το πρώτο σημείο αντιπαράθεσης αφορά στις διαδικασίες. Η κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα αυτό με αδιαφάνεια, ως ένα τρέχον γραφειοκρατικό ζήτημα. Μια τέτοια αντιμετώπιση ίσως θα ήταν δικαιολογημένη αν επρόκειτο για ένα τεχνοκρατικό ζήτημα χωρίς πολιτικές συνέπειες. Η αναθεώρηση όμως των εθνικών λογαριασμών έχει πολιτικές προεκτάσεις και συνέπειες.

 Το δεύτερο σημείο αφορά στην απώλεια πόρων που η αναθεώρηση του ΑΕΠ  συνεπάγεται. Πράγματι, όπως δήλωσε ήδη η αρμόδια επίτροπος της ΕΕ κ. Χύμπνερ, με την αύξηση του ΑΕΠ κατά 25%, η χώρα μας προσεγγίζει το 90% του μέσου ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Άρα δε δικαιούται  πλέον πόρους από το ταμείο συνοχής. Αυτό, θα σημάνει την απώλεια πόρων  1,4 δις ευρώ από το 2010 και μετά. Επίσης, η εισφορά της Ελλάδας προς την ΕΕ θα αυξηθεί  άγνωστο από πότε και άγνωστο σε ποιο ύψος. Η εξέλιξη αυτή είναι αναπόφευκτη. Ο χρόνος όμως κατά τον οποίο θα συνέβαινε ήταν διαχειρίσιμος. Η αναθεώρηση των εθνικών λογαριασμών έπρεπε να γίνει. Μπορούσε όμως να σχεδιαστεί με τρόπο κλιμακωτό, ώστε αυτές οι απώλειες  να μετριασθούν και να μη συμπέσουν με μια περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής.

 Το τρίτο και, κατά την άποψή μου, σοβαρότερο σημείο αφορά στη νέα κοινωνική πραγματικότητα που τα αναθεωρημένα στοιχεία αποκαλύπτουν.

Για παράδειγμα, ενώ η χώρα μας με τα νέα στοιχεία αποδεικνύεται πως είναι κατά 25% πλουσιότερη, το εισόδημα των εργαζομένων, για να μη μιλήσουμε για εκείνο των φτωχών, δεν αυξάνει ούτε κατά ένα ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι ανισότητες και η σχετική φτώχεια στη χώρα μας έχουν διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες απ΄ όσο νομίζαμε, ακόμη και όσοι τονίζαμε το πρόβλημα αυτό από καιρό.

 Επίσης, ως τώρα, πιστεύαμε ότι οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία ήταν περίπου στο 3,5% του ΑΕΠ και πολλοί πίστεψαν την προεκλογική υπόσχεση  της κυβέρνησης ότι μέσα στην τετραετία θα τις έφτανε στο 5% που προσεγγίζει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.  Με τα νέα στοιχεία προκύπτει ότι οι δαπάνες αυτές δεν υπερβαίνουν το 2,4% και η κυβέρνηση τις μείωσε κατά τι αντί να τις αυξήσει. Τι μέλλον έχει όμως μια κοινωνία όταν πηγαίνει με την όπισθεν ειδικά στον τομέα αυτόν;

 Τέλος, όλα αυτά τα χρόνια, οι κυβερνήσεις, η Τράπεζα της Ελλάδας και πλήθος διεθνών οργανισμών μας διαβεβαίωναν ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας οφείλεται στις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες. Τώρα, αποκαλύπτεται ότι οι δημόσιες δαπάνες δεν είναι υψηλότερες από εκείνες των άλλων χωρών (αντίθετα υστερούν), τα φορολογικά έσοδα όμως είναι εξαιρετικά χαμηλά, μόλις στο 29% του ΑΕΠ όταν στην ευρωζώνη είναι στο 41% και σε πολλές σκανδιναβικές χώρες υπερβαίνουν το 51%. Ποιο κοινωνικό κράτος, ποιες δημόσιες επενδύσεις και ποια «σύγκλιση» μπορεί να υπάρξει στη βάση αυτή;

Αυτή η νέα κοινωνική πραγματικότητα δείχνει ότι όχι μόνο η ασκούμενη πολιτική, αλλά, σε πολλούς τομείς, και η πολιτική αντιπαράθεση βρίσκονται στον αέρα, είναι σε αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας και τις προτεραιότητες που αυτή επιτάσσει, αναφέρονται σε μια κοινωνία εικονική και πάντως κατά πολύ διαφορετική από αυτήν που όντως υπάρχει.

 Το ΠΑΣΟΚ, συναισθανόμενο ότι αυτή η νέα κοινωνική πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα και της δικής του διακυβέρνησης, αποφεύγει να αναφερθεί σ’ αυτήν. Επικεντρώνει την κριτική του αποκλειστικά και μόνο στο υπαρκτό πρόβλημα των διαδικασιών και της απώλειας πόρων, αποφεύγοντας να αναδείξει τα προβλήματα και τις πολιτικές προκλήσεις που η αναθεώρηση αυτή αποκαλύπτει. Απ’ ότι φαίνεται, ούτε και σήμερα είναι διατεθειμένο το ΠΑΣΟΚ να συγκρουστεί με το παρελθόν του  και να χαράξει μια νέα στρατηγική σε αντιστοιχία με τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων.

 Η Κυβέρνηση πάλι, ενώ αξιοποιεί τα νέα στοιχεία για να κάνει πιο σίγουρη την άρση της επιτήρησης πριν από τις επόμενες εκλογές, αποφεύγει να αναφερθεί σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα. Και η δήλωση του Πρωθυπουργού, το βράδυ των εκλογών, ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, το μόνο που δείχνει είναι η αδυναμία του να αναμετρηθεί μ’ αυτή. Η νέα, όμως, κοινωνική πραγματικότητα, που προκύπτει από την αναθεώρηση των στοιχείων, κάνει ακόμη πιο φανερή την ανάγκη για ένα διαφορετικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και δίκαιης αναδιανομής του εθνικού πλούτου. Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, το μόνο που εγγυάται, είναι η διεύρυνση των ανισοτήτων και η όξυνση της αντίθεσης ανάμεσα στην ασκούμενη πολιτική και τις ανάγκες της κοινωνίας.

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr