Άρθρο στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”_Θέλουν περισσότερη ευελιξία για την εργοδοσία με λιγότερη ασφάλεια για τους εργαζόμενους_

Κυρίαρχο δόγμα της ασκούμενης πολιτικής διεθνώς, εδώ και αρκετά χρόνια, είναι η λεγόμενη ευελιξία στην αγορά εργασίας και η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Αυτή η πολιτική, έχει οδηγήσει διεθνώς σε αποδυνάμωση  της διαπραγματευτικής δυνατότητας των  εργαζομένων, σε περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, σε αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

 Από την άλλη πλευρά, όμως, η ανασφάλεια των εργαζομένων, επιδρά αρνητικά στη μακροπρόθεσμη αύξηση της παραγωγικότητας. Η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η καθήλωση των πραγματικών μισθών, επιδρούν αρνητικά στη συγκρότηση της οικογένειας, τη φροντίδα για τα παιδιά και τελικά στο δημογραφικό πρόβλημα. Τέλος, η ανάπτυξη δε δημιουργεί κοινωνική ευημερία και η μεγάλη όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων, οδηγεί σε μια αναζωπύρωση των κοινωνικών κινημάτων διεθνώς.

 Όλα αυτά οδηγούν σε μια κρίση, κατά τη γνώμη μου, του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διεθνώς. Ορισμένοι ζητούν ακόμη πιο σκληρές πολιτικές σε βάρος των εργαζομένων στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Δυναμώνουν, όμως, και οι απόψεις υπέρ μιας εναλλακτικής πολιτικής δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης.

 Στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση για τη λεγόμενη “flexicurity” από τη μια αντανακλά τη συνειδητοποίηση των προβλημάτων που δημιουργεί η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, από την άλλη, όμως, προσπαθεί να εγκλωβίσει τον προβληματισμό στο πλαίσιο ενός αδιέξοδου συμβιβασμού. Αξιοποιείται για το σκοπό αυτό η εμπειρία χωρών όπως η Δανία (από όπου και ο όρος flexicurity) όπου η ύπαρξη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους μετριάζει κάπως την ανασφάλεια που δημιουργεί η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

 Το μοντέλο αυτό, ακόμη και αν το υιοθετεί κάποιος, δεν είναι αντιγράψιμο. Όπως ήδη είπα, η όποια εξισορρόπηση ασφάλειας – ανασφάλειας, επιτυγχάνεται τόσο σε επίπεδο επιχείρησης όσο και σε επίπεδο κοινωνίας. Βάση γι’ αυτό είναι ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που, με τη σειρά του, στηρίζεται σε υψηλά φορολογικά έσοδα. Στη Δανία, για παράδειγμα, τα φορολογικά έσοδα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι κοντά στο 50%, όταν σε μας, με βάση τα αναθεωρημένα στοιχεία, δεν υπερβαίνουν το 29% και μάλιστα είναι εξαιρετικά άδικα κατανεμημένα. Επίσης, σε μας, σε πολλές επιχειρήσεις, δεν υπάρχουν οργανώσεις των εργαζομένων, οι επιθεωρήσεις εργασίας είναι υποτυπώδεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, και όταν συνάπτονται, παραβιάζονται συχνά από την εργοδοσία, η μαύρη, απροστάτευτη και, συχνά, ανασφάλιστη εργασία είναι εκτεταμένη. Συνεπώς, τόσο το εργασιακό περιβάλλον όσο και το ανεπαρκές κοινωνικό κράτος, ενισχύουν την ανασφάλεια.

 Πολύ φοβούμαι, λοιπόν, ότι, στις συνθήκες της χώρας μας, η σχετική συζήτηση περί flexicurity, αναζητά άλλοθι για περισσότερη ευελιξία για την εργοδοσία με ακόμη λιγότερη ασφάλεια για τους εργαζόμενους.

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr