Άρθρο στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”_Θέλουν περισσότερη ευελιξία για την εργοδοσία με λιγότερη ασφάλεια για τους εργαζόμενους_

Κυρίαρχο δόγμα της ασκούμενης πολιτικής διεθνώς, εδώ και αρκετά χρόνια, είναι η λεγόμενη ευελιξία στην αγορά εργασίας και η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Αυτή η πολιτική, έχει οδηγήσει διεθνώς σε αποδυνάμωση  της διαπραγματευτικής δυνατότητας των  εργαζομένων, σε περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, σε αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

 Από την άλλη πλευρά, όμως, η ανασφάλεια των εργαζομένων, επιδρά αρνητικά στη μακροπρόθεσμη αύξηση της παραγωγικότητας. Η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η καθήλωση των πραγματικών μισθών, επιδρούν αρνητικά στη συγκρότηση της οικογένειας, τη φροντίδα για τα παιδιά και τελικά στο δημογραφικό πρόβλημα. Τέλος, η ανάπτυξη δε δημιουργεί κοινωνική ευημερία και η μεγάλη όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων, οδηγεί σε μια αναζωπύρωση των κοινωνικών κινημάτων διεθνώς.

 Όλα αυτά οδηγούν σε μια κρίση, κατά τη γνώμη μου, του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διεθνώς. Ορισμένοι ζητούν ακόμη πιο σκληρές πολιτικές σε βάρος των εργαζομένων στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Δυναμώνουν, όμως, και οι απόψεις υπέρ μιας εναλλακτικής πολιτικής δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης.

 Στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση για τη λεγόμενη “flexicurity” από τη μια αντανακλά τη συνειδητοποίηση των προβλημάτων που δημιουργεί η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, από την άλλη, όμως, προσπαθεί να εγκλωβίσει τον προβληματισμό στο πλαίσιο ενός αδιέξοδου συμβιβασμού. Αξιοποιείται για το σκοπό αυτό η εμπειρία χωρών όπως η Δανία (από όπου και ο όρος flexicurity) όπου η ύπαρξη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους μετριάζει κάπως την ανασφάλεια που δημιουργεί η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

 Το μοντέλο αυτό, ακόμη και αν το υιοθετεί κάποιος, δεν είναι αντιγράψιμο. Όπως ήδη είπα, η όποια εξισορρόπηση ασφάλειας – ανασφάλειας, επιτυγχάνεται τόσο σε επίπεδο επιχείρησης όσο και σε επίπεδο κοινωνίας. Βάση γι’ αυτό είναι ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που, με τη σειρά του, στηρίζεται σε υψηλά φορολογικά έσοδα. Στη Δανία, για παράδειγμα, τα φορολογικά έσοδα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι κοντά στο 50%, όταν σε μας, με βάση τα αναθεωρημένα στοιχεία, δεν υπερβαίνουν το 29% και μάλιστα είναι εξαιρετικά άδικα κατανεμημένα. Επίσης, σε μας, σε πολλές επιχειρήσεις, δεν υπάρχουν οργανώσεις των εργαζομένων, οι επιθεωρήσεις εργασίας είναι υποτυπώδεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, και όταν συνάπτονται, παραβιάζονται συχνά από την εργοδοσία, η μαύρη, απροστάτευτη και, συχνά, ανασφάλιστη εργασία είναι εκτεταμένη. Συνεπώς, τόσο το εργασιακό περιβάλλον όσο και το ανεπαρκές κοινωνικό κράτος, ενισχύουν την ανασφάλεια.

 Πολύ φοβούμαι, λοιπόν, ότι, στις συνθήκες της χώρας μας, η σχετική συζήτηση περί flexicurity, αναζητά άλλοθι για περισσότερη ευελιξία για την εργοδοσία με ακόμη λιγότερη ασφάλεια για τους εργαζόμενους.

Οι εξελίξεις κάνουν αναγκαίο ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της ΑριστεράςΣτους παράξενους καιρούς που ζούμε, δεν θα ήθελα, από δική μου αδράνεια, να βρεθώ εγκλωβισμένος σε ένα κόμμα το οποίο δεν θα έχει πλέον καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησα από την ίδρυσή του, & είμαι περήφανος που συνέβαλα στη δημιουργία του. Θέλω να δηλώσω λοιπόν, ότι παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια απόφαση που δεν θα ήθελα να χρειαστεί να λάβω, αλλά οι εξελίξεις την έχουν καταστήσει αναγκαία από καιρό.Θυμίζω ότι από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχω παραιτηθεί ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι φόβοι που εξέφραζα τότε για εκφυλιστικές εξελίξεις έχουν, δυστυχώς, πλήρως επιβεβαιωθεί. Δεν χρειάζονται, επομένως, πρόσθετα επιχειρήματα. Μπορείς να παραμένεις σε ένα κόμμα, ακόμη & αν διαφωνείς με την τρέχουσα πολιτική του, αρκεί στο κόμμα αυτό να τηρούνται κάποιοι σταθεροί κανόνες και να υπάρχουν δημοκρατικές εγγυήσεις σεβασμού της αξιοπρέπειας και των απόψεων όλων. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολη η παραμονή σε ένα κόμμα στο οποίο η έννοια της δημοκρατίας & της Αριστεράς, αλλά & η ιστορία του ίδιου του κόμματος, υπονομεύονται & μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη & ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού.Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η Αριστερά θα κληθεί από το λαό, ξανά, να κυβερνήσει, γιατί συσσωρεύονται μεγάλα προβλήματα που απαιτούν προοδευτικές λύσεις. Στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες για τη συνεχιζόμενη φυγή στο εξωτερικό νέου επιστημονικού & εργατικού δυναμικού, είναι άκρως ανησυχητικά. Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι, αν δεν υπάρξει σχέδιο & στρατηγική για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου & της άνισης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, η χώρα θα οδηγηθεί σε νέα αδιέξοδα & η κοινωνία σε νέα φτωχοποίηση. Η Αριστερά μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά υπό την προϋπόθεση, ότι εργάζεται & η ίδια γι’ αυτό, δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με τον κόσμο της εργασίας, έχει επεξεργασμένες λύσεις στα προβλήματα & διαμορφώνει αξιόπιστες προϋποθέσεις προοδευτικής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.Ορισμένοι είχαν προσδοκίες από τη νέα ηγεσία. Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, συντελείται μια διαδικασία φθοράς, και όχι δημιουργίας, με πρώτο θύμα την ιστορία του, το έργο του, την ηθικό-πολιτική ακεραιότητά του. Η συζήτηση που άνοιξε, με πρωτοβουλία της ηγεσίας, για «μαύρα ταμεία» αποτελεί τεράστια προσβολή για τα χιλιάδες μέλη του κόμματος που προσέφεραν ανιδιοτελώς & με το υστέρημα τους, κρατούσαν όλα αυτά τα χρόνια το κόμμα όρθιο & τα γραφεία του ανοιχτά. Ήταν ένα μεγάλο δώρο στη Δεξιά & όλους όσους υποστηρίζουν ότι «όλοι είναι το ίδιο».Ο κ. Κασσελάκης παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα & «παραδίδει» πολύ περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε διαδικασία από-αριστεροποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την παρούσα ηγεσία, δεν μπορεί να επιλύσει προβλήματα ταυτότητας, στρατηγικής & δημοκρατικής λειτουργίας που αντιμετώπιζε & από πριν. Θα είναι, για το λόγο αυτόν, σε μια κρίση διαρκείας.Οι εξελίξεις μάς θέτουν μπροστά σε δυο αλληλένδετα καθήκοντα. Πρώτον, να αγωνιστούμε για να υπάρξει ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία & δεύτερον, μια προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας. Ας ανταποκριθεί ο καθένας & η καθεμία σε αυτό το διπλό καθήκον με όποιο τρόπο & από όποια θέση επιλέξει.Το βέβαιο είναι ότι η κοινωνική Αριστερά, το «αριστερό ημισφαίριο» της κοινωνίας, υπάρχει, & αναζητά μια κατά το δυνατόν ενιαία, ισχυρή & αποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση. Οι εξελίξεις, στον κόσμο, την Ευρώπη & την Ελλάδα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.Η ιστορία, πάντως, δείχνει ότι η συσπείρωση & ανασύνθεση της Αριστεράς έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να πετύχει αν γίνει υπόθεση της κοινωνίας, των νέων, του ανένταχτου κόσμου της Αριστεράς & της οικολογίας, μέσα από συλλογικές πρωτοβουλίες & κινήσεις, που πρέπει να υπάρξουν παντού, με κάθε πρόσφορη μορφή. Καλή αντάμωση, λοιπόν, στους γνωστούς χώρους, για τους γνωστούς λόγους.Τι έχει προηγηθεί:- «Ύστατη έκκληση για έναν ταπεινό στόχο» - Επιστολή-έκκληση για την αποτροπή της διάσπασης στην οποία η ηγεσία του κόμματος δεν μου απάντησε ποτέ. 9 Νοεμβρίου 2023: dragasakis.gr/istati-ekklisi-gia-enan-tapeino-stoxo/- «Πού βρισκόμαστε, ποιες οι προοπτικές…» - Αναλυτικό κείμενο με το οποίο εξηγώ τους λόγους της παραίτησης από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. 8 Δεκεμβρίου 2023: dragasakis.gr/pou-vriskomaste-poies-oi-prooptikes-pos-tha-pame-stis-evroekloges/- Συνέντευξη για το ίδιο θέμα στον Πάνο Χαρίτο, Kontra Channel. 12 Δεκεμβρίου 2023: dragasakis.gr/anasinthesi-kai-anasigkrotisi-tis-aristeras-me-stoxo-mia-nea-proodeftiki-pleiopsifia/ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr