ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΤΗ EUROSTAT

Μεγάλη διαμάχη ξέσπασε πάλι για τον τρόπο απεικόνισης των στρατιωτικών δαπανών. Αφορμή στάθηκε αυτή τη φορά, ο νέος κανονισμός της Eurostat, σύμφωνα με τον οποίο, οι δαπάνες για την προμήθεια στρατιωτικού υλικού, πρέπει να εγγράφονται στον προϋπολογισμό, όχι όταν πληρώνεται η δαπάνη, αλλά όταν παραλαμβάνεται το υλικό.

Το ΠΑΣΟΚ, με σύμμαχό του αυτήν ακριβώς την απόφαση της Eurostat, “άστραψε και βρόντηξε” και επιδόθηκε σ’ έναν αγώνα για τον εξαγνισμό του παρελθόντος του. Τι απάντησε όμως η Eurostat όταν ο κ. Σημίτης, με άρθρο του στους Financial Times, στις 22/12/2004, επιχείρησε να υπερασπισθεί τη δημιουργική λογιστική των κυβερνήσεών του;

Σε απάντησή του, ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat, στις 28/12/2004, θύμισε στον πρώην πρωθυπουργό, ότι οι κυβερνήσεις του, εκτός των άλλων, “υποεκτιμούσαν τις στρατιωτικές δαπάνες, ανεξαρτήτως της λογιστικής μεθοδολογίας”. Δηλαδή, δεν εμφάνιζαν όλα τα ποσά.

Τα ίδια και η ΝΔ. Κατηγορεί τις πρακτικές του ΠΑΣΟΚ, όχι για να τις διορθώσει, αλλά για να συνεχίσει την εφαρμογή τους. Αλλά η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου αποκαλύπτει, ότι και η ΝΔ, τα ίδια κόλπα εφαρμόζει. Μάταια, χρόνια τώρα, το Ελεγκτικό Συνέδριο επισημαίνει τον αντισυνταγματικό χαρακτήρα της μη εμφάνισης των στρατιωτικών δαπανών, αλλά και την εκτεταμένη χρήση ειδικών, εκτός προϋπολογισμού, λογαριασμών, τους οποίους η κυβέρνηση της ΝΔ διατηρεί.

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, περισσότερο από το να αντιπολιτευθεί τη ΝΔ, ενδιαφέρεται για τον εξωραϊσμό του παρελθόντος του. Και η ΝΔ, κατηγορεί το πασοκικό παρελθόν για να δικαιολογήσει το δικό της παρόν. Μάλιστα έφτασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να προβεί σε “διάγγελμα”, για να ανακοινώσει στον ελληνικό λαό ότι η ΕΕ “ενέκρινε” το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Λες και η ΕΕ δεν είχε εγκρίνει και όλα τα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ. Λες και αυτά τα “προγράμματα” δεν ευθύνονται για τα προβλήματα που έχουμε σήμερα.

Να μου επιτραπεί να παρατηρήσω ότι η στάση αυτή και των δύο κομμάτων είναι μυωπική. Η Eurostat και η ΕΕ, φέρεται στη ΝΔ όπως φερόταν και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Είναι η μέθοδος του μαστίγιου και του καρότου. Ενθάρρυνση και επιβράβευση όταν προχωρούν οι νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις, πιέσεις και “άδειασμα” όταν αυτές καθυστερούν.

Μέσα απ’ αυτήν τη διαμάχη εκείνο που έχει χαθεί είναι η ουσία. Και αυτή, για να μιλήσουμε στο συγκεκριμένο θέμα, έχει δύο σκέλη.

Το πρώτο είναι ότι, πέραν από το πώς καταγράφονται οι στρατιωτικές δαπάνες, σημασία έχει η μείωσή τους. Άλλωστε ο τρόπος καταγραφής των στρατιωτικών δαπανών είναι σημαντικό ζήτημα στη χώρα μας, επειδή αυτές είναι τεράστιες.

Το δεύτερο είναι ότι κανείς, ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ, ασχολείται με το πώς θα αποκτήσουμε, επιτέλους, ως χώρα ένα σωστό σύστημα καταγραφής, όχι μόνο των στρατιωτικών δαπανών, αλλά όλων των μεγεθών και των λογαριασμών του κράτους. Διότι αν είχαμε ένα σύστημα διαχρονικά σταθερό, διαφανές και κοινά αποδεκτό, δε θα γινόμαστε ρεζίλι στο εξωτερικό ούτε θα χρειαζόταν να βάζουμε κάθε τόσο την Eurostat σε ρόλο διαιτητή ή και δικαστή. Αυτό το κενό θα μπορούσε να καλύψει η δημιουργία ενός γραφείου για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ώστε η τελευταία να έχει πλήρη εικόνα και να ελέγχει την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Πρόταση απλή και σαφής, που την έχουμε διατυπώσει χρόνια τώρα, χωρίς να υλοποιείται.

Προτιμούν, λοιπόν, τα δύο μεγάλα κόμματα να σκιαμαχούν για τα προβλήματα αντί να τα αντιμετωπίσουν ακόμη και όταν αυτά είναι άμεσα αντιμετωπίσιμα.

Και καλά η ΝΔ. Αλλά το ΠΑΣΟΚ; Αν και μακριά από τη διαχείριση της εξουσίας, μένει παγιδευμένο στη λογική της. Ενώ θα μπορούσε να αναγνωρίσει τα προβλήματα και της δικής του διακυβέρνησης και να προτείνει τολμηρές και καινοτόμες λύσεις, μένει προσκολλημένο στο παρελθόν και τις δουλείες του.